Bana zor gelmiyor içimden geliyor ama daha erken diye düşünüyordum. Şu an konuya bakarken mesaj geldi "nasılsın yavrum" diye. Bende "iyiyim anne sen nasılsın" yazdım :) bakalım ne olacak yazmak bile hem güzel hem heyecanlı.
Sert konuşmamış aslında sonradan öğrendik o an pek rahat değilmiş o yüzden biraz öyle gelmiş bana.
Ortada daha resmiyet yokken çok daha samimi olmaya bence gerek olmadığını düşünüyorum ve de çok gereksiz ister alınsın ister darılsın yani neticede daha söz bile yok sadece erkek arkadaşının annesi şu an...Yalnız ben bir iki yengesini görmüştüm isimlerini bilmiyodum bende yenge mi diyim dedm öyle yenge dedm o da zaten bi kere görmüştüm ama kesseler annesine babasına şu an anne-baba demem çünkü ortada bir şey yok ...Ama şimdiden annesinin beklentisi de çok fazla şimdiden beklio ilersini düşünemiyorum
Bence lüzumsuz, arada resmi hiçbir şey yokken anne demek.
Kadın açıkça söylemiş bide anne desin falan.
Ben olsam bozulurum daha şimdiden müdahale etmeye başladı diye.
Tamam sevgilinin annesi de fazla samimi olmana gerek yok.
Çok sık görüşme derim.
tatlım bence su an ıcın anne demek cok gereklı degıl zamana bırak
he benım sahsı fıkırımdır kı sevgılını anesı ıle bu donemde cok sık görüşmekte bana gore degıl
ben ılk benı görmeye geldıklerınde tanıştım
ılk anneyıde telefında demıstım jet hızıyla o anne bı komım cıktıkı sormayın an gıbı bırseydı
Sevgiliniz sizin annenize anne diyor mu?
Önceki konumda bahsetmiştim. Annesi ile aramız çok iyi. haftada 2-3 kez telefonlaşıyoruz. Birkaç kez görüştük. Yalnız benim ona olan sevgimi hissedemediğini söylemiş sevgilime. Nedeniyse hala sizli bizli konuşuyor olmammış. Halbuki bugüne kadar olanlarla belli ettiğimi düşünüyorum. Aramızda geçenleri tek tek saymam uzun olur şimdi. Sevgilim yokken bile yanına gidiyordum ki yine giderim. Ayrıca sevgilim sormuş "sana nasıl hitap etsin kız teyze mi abla mı anne mi desin" demiş. Annesi de "istediğini desin, anne desin" demiş. Ki ben annem gibi seviyorum o kadar yakın hissediyorum. Ayrılırken sarılınca nasıl üzülüyorum içim acıyor sanki yanından ayrılmak istemiyorum. Ama daha sözlü bile değiliz. Nasıl olur bilmiyorum. Evlenmeyi düşünüyoruz zaten okul durumuna göre 2-3 yıl sonunda evlenmeyi planlıyoruz.
Bugün konuştuk telefonda. Sevgilimin anlattığını ve elimde olmadan çekindiğimi, annem gibi gördüğümü ama zamana ihtiyacım olduğunu söyledim. Sevgilimin annesi de, yeteri kadar zamanın geçtiğini, resmiyetten hoşlanmadığını gayet açık ve biraz sert bir şekilde söyledi. Açıkçası çok şaşırdım ve üzüldüm. Her zaman anlayışlı, çok tatlı, sakin konuşurdu. Ne yapmalıyım bilemiyorum.
-
-
-
Bazı cevaplara bakılırsa konumda biraz yanlış anlama oluyor. Sorun "anne demeli miyim dememeli miyim" sorunu değil. İçimden geliyor o yakınlığı hissettiriyor bana. Fakat senli benli olarak gayet saygılı şekilde konuşmak bile çekinmeme sebep oluyor. Bu çekinme utanma durumundan kurtulmam çok zor geliyor.
"sevgilim sormuş "sana nasıl hitap etsin kız teyze mi abla mı anne mi desin" demiş. Annesi de "istediğini desin, anne desin" demiş" Konumda bu cümle geçiyor. anne dememi kendisi beklemiyor yani.
İyi de ben tepkili bir cümle kurmadım ki zaten tepki de göstermedim. Konumun içinde yazdığım cümleyi kopyaladım.ne kadar tepkili bi cümle kurmuşsun ! sen demesende demekki beklio artık anne desin dediğine göre neyse mutluluklar ...
Önceki konumda bahsetmiştim. Annesi ile aramız çok iyi. haftada 2-3 kez telefonlaşıyoruz. Birkaç kez görüştük. Yalnız benim ona olan sevgimi hissedemediğini söylemiş sevgilime. Nedeniyse hala sizli bizli konuşuyor olmammış. Halbuki bugüne kadar olanlarla belli ettiğimi düşünüyorum. Aramızda geçenleri tek tek saymam uzun olur şimdi. Sevgilim yokken bile yanına gidiyordum ki yine giderim. Ayrıca sevgilim sormuş "sana nasıl hitap etsin kız teyze mi abla mı anne mi desin" demiş. Annesi de "istediğini desin, anne desin" demiş. Ki ben annem gibi seviyorum o kadar yakın hissediyorum. Ayrılırken sarılınca nasıl üzülüyorum içim acıyor sanki yanından ayrılmak istemiyorum. Ama daha sözlü bile değiliz. Nasıl olur bilmiyorum. Evlenmeyi düşünüyoruz zaten okul durumuna göre 2-3 yıl sonunda evlenmeyi planlıyoruz.
Bugün konuştuk telefonda. Sevgilimin anlattığını ve elimde olmadan çekindiğimi, annem gibi gördüğümü ama zamana ihtiyacım olduğunu söyledim. Sevgilimin annesi de, yeteri kadar zamanın geçtiğini, resmiyetten hoşlanmadığını gayet açık ve biraz sert bir şekilde söyledi. Açıkçası çok şaşırdım ve üzüldüm. Her zaman anlayışlı, çok tatlı, sakin konuşurdu. Ne yapmalıyım bilemiyorum.
-
-
-
Bazı cevaplara bakılırsa konumda biraz yanlış anlama oluyor. Sorun "anne demeli miyim dememeli miyim" sorunu değil. İçimden geliyor o yakınlığı hissettiriyor bana. Fakat senli benli olarak gayet saygılı şekilde konuşmak bile çekinmeme sebep oluyor. Bu çekinme utanma durumundan kurtulmam çok zor geliyor.
Bence anamız birdir oda bizi doğurandır. kaynanaları bilirsin hiçbirine anne diyebilecek mertebe de değiller. bence teyze demen en doğrusu olur. hemen annem diye kabullenip bağrına basmaya değmez. eğer anne yada teyze hitaplarına takılıyorsa bu kadın zaten iyi birisi olduğunu sanmıyorum. çünkü önemli olanı sizin mutluluğunuz. kadına anne diye hitap etmek değil. kaynana adı üstünde bunların 100 de 98 i cadoloz oluyor. bence bu hitap meselesini sorun yapıp aranızı bozmaya çalışıyor olabilir. sende takma çok şu kadını teyze de geç...
2-3 yıla kadar kim öle kim kala Allah aşkına.
Sözlünüz bile değil üstelik daha.Samimiyet,sıcaklık,ayrılırken içinizin acıması falan.:44: Bilemiyorum çok tuhaf geldi.Eski sevgilimle 2 yıl görüşmüştük,bir kere bile aklımdan geçmedi böyle bir şey.Annesine de babasına da 2 yıl boyunca siz diye hitap ettim.Başlarda marifet sanıyorduk ailesinin bilmesini,tanışmayı ama kazın ayağı öyle değil.
Şimdiki ilişkimde de ailesini isteme gününe kadar görmek istemiyorum.Çünkü her şey zamanında yaşanmalıymış,ben bunu gördüm.Ayrıca annesinin tutumu da çok çirkin.
Şu zamana kadar yaşadığım ilişkilerim de bende aynen böyle düşünüyordum. Bırakın 2-3 yılı birkaç ay sonrası bile belli olmaz diyordum. Ama sevgilimle aramızdaki şey gerçekten çok farklı. Ki ben aşka inanmazdım. saygı ve anlaşma olsun tamam aşk bir işe yaramaz gelip geçici derdim. Şimdi ise hepsine sahibim. Aşk, sevgi, saygı, anlaşma. Tabi ki yine de bazen uzun sohbetlerimizde birbirimize diyoruz hatta, hayatta ne olacağı belli olmuyor diye. Gün gelir ben değişirim belki de o değişir. Genciz daha okuyoruz. Ama şu da var ki ikimizde bir çok konuda çok olgunuz anlayışlıyız. Hayata bakış açımız, beklentilerimiz, doğrularımız, yanlış bulduklarımız aynı. Zaten biz arkadaştık bu şekilde ortak yanlarımız bizi birleştirdi sonra duygularımız girdi araya.
Size tuhaf gelen sıcaklık yakınlık kendi hislerim olmasına rağmen bana da tuhaf geliyordu. Ama annesinden bu hislerime karşılık görmek hiçde tuhaf olmadığını sadece biraz nadir rastlanan bir durum olduğunu anlamamı sağladı. Belki benim yerimde siz olsaydınız siz böyle hissetmeyecektisiniz. Her insan aynı durumda aynı tepkileri vermeyebilir aynı şeyleri hissetmeyebilir anlıyorum. Ben de aile ile tanışmaya sıcak bakmazdım ama iyi ki de tanışmışım diyorum şimdi. Çünkü beraber vakit geçirdiğimizde mutlu oluyorum.
Annesinin tutumunda çirkin olan nedir?
İlişkiniz çok yeni.Konularınızın hepsini okudum. Yeteri kadar zaman geçtiğini,resmiyetten hoşlanmadığını söylemiş ya onu dedim. Önceleri samimiyet istenir,iş ciddiye binince ya da resmi bir adım atılınca geçmişteki samimiyet yüze vurulur. Umarım hayal kırıklığına uğramazsınız.
Bana zor gelmiyor içimden geliyor ama daha erken diye düşünüyordum. Şu an konuya bakarken mesaj geldi "nasılsın yavrum" diye. Bende "iyiyim anne sen nasılsın" yazdım :) bakalım ne olacak yazmak bile hem güzel hem heyecanlı.
Sert konuşmamış aslında sonradan öğrendik o an pek rahat değilmiş o yüzden biraz öyle gelmiş bana.
Senli benli konuşmaya,anne demeye başlamısşın güzelim ama sana bir abla tavsiyesi,sevgilin "SEVGİLİN"in annesiyle bu derece samimiyete gerek yok.Sen siz bizi bırakırsan,anne demeye başlarsan,evlenmenize de 2-3 yıl varmış..ortadaki resmiyet mesafe kalkar sana bir süre sonra istediği rahatlıkta içinden geçenleri söyler.Yaptırmak istediklerini yaptırır.Bak sizli bizli olmanı istememiş yaptırmış.Anne demeni istemiş yaptırmış.Böyle başlar.Nişanlı da olsan,evli de olsan siz hitabını bırakmamalısın.Bu sevgisizlik değil,sınırları çizmek ve saygıdır.Fazla samimiyet,tez ayrılık getirir.
Tavsiyeniz için teşekkür ederim ama benim tüm bu durumlarla ilgili sorunum yok. İçinden geçenleri söylesin zaten bir anne kızına söylemez mi yeri gelince uyarmaz mı? Bu konuda istediklerini gayet haklı buluyorum, haklı bulduğum halde uygulamada zorlanmam sorundu hepsi bu. Tabi ki sevgisizlik değil bende öyle düşünüyorum ama siz diye hitap etmeyince saygısızlıkta yapmış olmuyorum çünkü aramızda bunu aşacak iletişim geçti artık. Bunu bende böyle düşünüyorum, sevgilim de, annesi de.
Önceki konumda bahsetmiştim. Annesi ile aramız çok iyi. haftada 2-3 kez telefonlaşıyoruz. Birkaç kez görüştük. Yalnız benim ona olan sevgimi hissedemediğini söylemiş sevgilime. Nedeniyse hala sizli bizli konuşuyor olmammış. Halbuki bugüne kadar olanlarla belli ettiğimi düşünüyorum. Aramızda geçenleri tek tek saymam uzun olur şimdi. Sevgilim yokken bile yanına gidiyordum ki yine giderim. Ayrıca sevgilim sormuş "sana nasıl hitap etsin kız teyze mi abla mı anne mi desin" demiş. Annesi de "istediğini desin, anne desin" demiş. Ki ben annem gibi seviyorum o kadar yakın hissediyorum. Ayrılırken sarılınca nasıl üzülüyorum içim acıyor sanki yanından ayrılmak istemiyorum. Ama daha sözlü bile değiliz. Nasıl olur bilmiyorum. Evlenmeyi düşünüyoruz zaten okul durumuna göre 2-3 yıl sonunda evlenmeyi planlıyoruz.
Bugün konuştuk telefonda. Sevgilimin anlattığını ve elimde olmadan çekindiğimi, annem gibi gördüğümü ama zamana ihtiyacım olduğunu söyledim. Sevgilimin annesi de, yeteri kadar zamanın geçtiğini, resmiyetten hoşlanmadığını gayet açık ve biraz sert bir şekilde söyledi. Açıkçası çok şaşırdım ve üzüldüm. Her zaman anlayışlı, çok tatlı, sakin konuşurdu. (Sert konuşmamış aslında sonradan öğrendik o an pek rahat değilmiş o yüzden biraz öyle gelmiş bana.) Ne yapmalıyım bilemiyorum.
-
-
-
Bazı cevaplara bakılırsa konumda biraz yanlış anlama oluyor. Sorun "anne demeli miyim dememeli miyim" sorunu değil. İçimden geliyor o yakınlığı hissettiriyor bana. Fakat senli benli olarak gayet saygılı şekilde konuşmak bile çekinmeme sebep oluyor. Bu çekinme utanma durumundan kurtulmam çok zor geliyor.
Canım benim.Şunu unutma.Anne kız değilsiniz.Sen diye hitap etmek tabiki saygısızlık değil,ama siz demek sınırları güzel çiziyor.Şu an evli değilsin.Herşey süt liman.Ama evlilik başka birşey.İleride yaşayacağın herhangi bir fikir çatışmasına karşın,sana herkesin herşeyi söyleyecek samimiyette olmamasına dikkat edersen,daha az üzülrsün.Sen şimdi sevginden ailen gibi görüyorsun ama bir de hayatın gerçekleri var.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?