Haklısınız. Bitirmek kolay değil ama nişanlınız bitirmiş bile. Geçmişi düşünüp kendinizde hata bulup gidip özür mü dileyeceksiniz? Bunun ne faydası var ki? Üstelik sizin bir hatanız da yok.
Bir arkadaşım, 5 yıllık toksik ilişkisini bitirdiği günlerde şimdiki eşiyle tanışmış. Bir yıllık birliktelikten sonra evlenmeye karar vermişler. Eşiyle daha nişanlıyken eşinin işinin (özel sektör) bulunduğu şehre geliyorlar. Bir arkadaşlarında kalırlarken de ev arıyorlar bir yandan evlenince oturmak için. Arkadaşımın eşi yanlarında yokken arkadaşım ve diğer arkadaşı bir kafeye gidiyor oturmaya. Büyükşehir burası üstelik. Körün taşı gibi arkadaşımın eski sevgilisi de orada. Yanlarına geliyor. Selam veriyor. Arkadaşım nişanlandığını falan söylüyor. Yüz vermiyor. Eve gidiyorlar. Eski sevgilisi arıyor arkadaşımı. İnanılmaz korkuyor arkadaşım ve eski sevgilisi, nişanlısından ayrılıp ona dönmesi için yalvarıyor. Neyse, arkadaşım tersliyor kapatıyor ama eli ayağı titriyor. Eşi (o zaman nişanlısı) gelince çekine çekine durumu anlatıyor. Adam gayet sakin: “Şansını denemiş demek ki. Sen de cevabını vermişsin. Şu an sinirlenmiş olmanı gayet iyi anlıyorum. Olur da bir daha aramaya cesaret ederse bana ver telefonu, ben icabına bakarım.” Adamdaki olgunluğa bakın. Sizin nişanlınız gibi biri olsa “Sen ne yaptın da kim bilir bu adam umutlandı” falan deyip sizi suçlar, kavga çıkarırdı. O arkadaşım 21 yıldır evli şu an ve tanıdığım en hoş, en tatlı, en demokratik, en iyi anlaşan çift. Yapmayın lütfen, böyle toksik birini hazır o sizi terk etmişken engelleyin gitsin.