O kadar doğru ki. Özür diledi yaptıkları için önce. Ben de onun üstüne ne anlamı vardi peki bu bunalım tavırlarının dedim. Sakince sordum. Bundan bile kavga çıkardı. Ruh hastası gibi ağzımdan kelime çıksa kavga ediyor. İnanın hep sordum ayrılmak istiyorsan söyle diye. Benim uğraşma üstüne gitme sebebim bende bitti mi biter dönüş olmaz. O noktaya gelmeyelim diye uğraştım.
Ya tavırlarını görseniz dışarda bu kız bu çocuğu aldatmis veya çok büyük bir hata yapmış dersiniz. Dişlerini sıkıp git buradan demeler... Masayı terk etmeler... ağza alınmayacak laflar... Böyle oldukça sevdiğim için hırsa bindirdim. Bak istemiyorsan söyle fln diye. Bu şehirden gitmek istiyor beni bırakıp gidemeyeceği için de hapsolmuş hissediyor. Durum bu sanırım. Yaşadığımız şehir de herkesin dışardan göç ettiği güzel bir şehir. Ama o istanbuldaki metropol hayatını özlüyor. Ve benim elimden birşey gelmiyor. Çünkü benim işim burada.
Şımarıklık bu başka bir şey degil. Amerikan filmlerinde olur ya evin asi genci yemeği masada bırakıp terk eder.
Demekki koşmaman gerekio...Bırak biraz kaybol o koşacak mı bi gör ne kadar sevilip sevilmediğini
