babam kızımla görüşüyor arada telefonla, onda da bana karşı dolduruyor genelde, üzülmesin diye kızıma olanları pek anlatmadım ama sanırım böyle devam ederse kızımı da düşman edecekler bana, kardeşim hiç ulaşmaya çalışmadı , o parayı bana kaptırmadı ya, gayet mutlu... annem de sağa sola ne kadar hain bir evlat olduğumu anlatıyor sadece başka bir çabası yokŞu an ulaşmaya çalışıyorlar mı peki?
Böyleleri de yaşlanınca hatırlar sizi. O zaman lütfen Dönüp bakmayın. Babanız neden miras konusunda hiç umursamıyor peki?babam kızımla görüşüyor arada telefonla, onda da bana karşı dolduruyor genelde, üzülmesin diye kızıma olanları pek anlatmadım ama sanırım böyle devam ederse kızımı da düşman edecekler bana, kardeşim hiç ulaşmaya çalışmadı , o parayı bana kaptırmadı ya, gayet mutlu... annem de sağa sola ne kadar hain bir evlat olduğumu anlatıyor sadece başka bir çabası yok
ben reddettim, hatta bankadan çekip nakit olarak önlerine koydum, çok kızdı, ona göre bu para kızımın ama tüm mülk ve hesapları elbette oğlunun kontrolünde, şimdiye kadar adil olsaydı kardeşım bu kadar arsızlaşamazdı zaten ama en önemli faktör annem...babam da onun kontrolünde maalesefBöyleleri de yaşlanınca hatırlar sizi. O zaman lütfen Dönüp bakmayın. Babanız neden miras konusunda hiç umursamıyor peki?
yaşlandılar zaten, her dertlerine koştum ama yaranamadım, ben nasıl 40 yıldır başımın çaresine bakıyorsam onlar da bundan sonra baksın, büyük konuşmıyım ama hele anneme asla bakmam, çocukluğum, gençliğim sayesinde kimsesiz geçti, onun en azından bir oğlu ,kardeşleri var yanındaBöyleleri de yaşlanınca hatırlar sizi. O zaman lütfen Dönüp bakmayın. Babanız neden miras konusunda hiç umursamıyor peki?
Oğlu da işler ciddiye binince arazi olur. Aslında en büyük korkuları erkek çocuğun kendilerine bakacağını düşünmeleri. Gelecek korkusu. Keşke önceden de o kadar şey yapmasaydınız. Kimse için değmiyor demek ki.yaşlandılar zaten, her dertlerine koştum ama yaranamadım, ben nasıl 40 yıldır başımın çaresine bakıyorsam onlar da bundan sonra baksın, büyük konuşmıyım ama hele anneme asla bakmam, çocukluğum, gençliğim sayesinde kimsesiz geçti, onun en azından bir oğlu ,kardeşleri var yanında
o kadar doluyum ki hala anlatamam...geriye dönüp bakınca ne kadar salakmışım diyorum , keşke 20 yıl önce verseydim bu kararı ama yeni anladım , benim zaten ailem yokmuş, sadece biyolojik ebeveynlerime zorla sevdirmeye çalışıyormuşum kendimiOğlu da işler ciddiye binince arazi olur. Aslında en büyük korkuları erkek çocuğun kendilerine bakacağını düşünmeleri. Gelecek korkusu. Keşke önceden de o kadar şey yapmasaydınız. Kimse için değmiyor demek ki.
peki anneniz kendi oğluna karşı nasıl? tabii oğlu var mı bilmiyorum ama benim anneannem de böyle, annem de ondan görmüş öğrenmiş, ama öğrendiğinden bi tık fazla kaçırmış ayarı evlat ayırırken , keşke böyle olmasaydı ama ben tükendim artık, vicdansızlığı akıl alır gibi değil çünküCok garip bi sekilde bazilari icin erkek evlatlar o kdr degerli oluyor ki...hic hak etmeseler de, kiz evlat ana baba icin ne kdr cabalasa yakin olsa da erkek evlada toz kondurulmuyor. Benim annem de kendi annesi tarafindan uvey evlat muamelesi gormus bjr kadin. Yillarca dayimin golgesinde kaldi. Hala anneannemin yanindaolan, hastaliginda sagliginda ona bakan annem ama dayim her zmn cok daha kiymetli. Bir suru sey sayabilirim daha...annem koskoca kadin hala kucuk bir kiz cocugu gibi bu duruma icerlenir. Onda kanayan yaradir bu. Haksizliklar kolay unutulmuyor. Amanaparsan yap onlarin kafayi degistiremezsin. Dahasi seni sacmalamakla suclarlar oyle bsy yok derler. Kiskanc olursun. Onlari oldugu gibi kabul edecrksin, icinde affedeceksin. Ama kendini seveceksin. Bizim degerimizi ailemiz belirlemiyor. Mesafe iyidir. Surekli gorusup uzulmektense gerektiginde gorus canin sikilmasin. Ama ilerde mirasindan vs sakin feragat etme.
zaten yok gibiydiler ki, ele güne karşı evlattım, kendim okudum,evlendim, ne zaman dara düşsem sırtlarını döndüler ama iş evlatlık yapmaya gelince beklentileri hiç bitmedi...önce konuşmaya çalıştım annem he he dedi geçti, kardeşim saçmalıyorsun dedi babamın zaten umru değil...en son ilk kez yeni bir miras geliriyle ilgili bir konuda sıkışık olduğum için hakkımı istedim diye şimdiye kadar kardeşimdir olsun diyerek sustugum ve halihazırda babamın zaten İzmir gibi yerde 2 lüx ev bi yazlık tapusunu üstüne yapmış , arabasını almış olduğu başıbozuk kardeşim bana dönüp sen zaten annemi üzüyorsun ne biçim evlatsın , hepimizin hakkını yiyorsun dedi...üzmemin sebebi de annemi günde 2 kez aramamammış.Kı yalan, maaşımın yarısını onlara hediyeye harcarım,çalışıyorum evliyim çocukluyum ama her tatilde her fırsatta yanlarına koşarım.... aaaa dedim ben 40 yıldır enayiymişim, sevilmemeyi bırak maddi manevi sömürmüşler beni haberim yokmuş, bunlar aile değil ki? niye üzüleyım, mirası da kafanıza çalın dedim , içim soğumadı ama artık sömüremiycekler, psikolojik olarak yıpratamıycaklar en azından
Okuduklarım içinde samımıyetınızı ve tatlılıgınızı ben bile farkettim, bakın ben sevıyorum şu andan ıtıbaren sizi. Kimse demeyin, ben varım, biz varız.
Çoğu ailede bu ayrım var. sen artık bi birey ve en önemlisi bi annesin.. Kimseyi düşünüp canını sıkmaya değmez.. Hele ki hamile halinle.. Evinde mutluysan gerisi dış kapının mandalı bile olmasın..Bazen diyorumki acaba hatta bendemi benmi tuafim ailem dahil kimseyle anlasamiyorum sevilmiyorum diye dusunuyorum anne sevgisi nedirki hep hor görüldüm hep ezildim. dusunsenize acikinca baba acim demeye cekinen bi cocukdan bahsediyorum tabi simdi büyüdüm kendim anne oldum ama o eziklik halen var. Kendime güvenim sifir sanki hep bi hatta yapcakmisimda bana gülcekler dalga gececekler vs hissediyorum. abilerim hep daha cok sevilirdi ben kizim diye annem sevmezdi hatta sevmiyor beni. Birgün kizim bunu sever yapayim yok bunu alayim yok hep abilerime. onlara maddi manevi destek (ailemin durumu baya iyi) abilerim lux yasar bizde normal memur hayatti yasiyoruz. Sacimi oksayan yoktu hic, beslenme cantamda yoktu sabah uyandiran okula götürende kahvalti yapdiranda yoktu. Banyo yapdiran bile yoktu yani 7-10 günde bir yikardi beni artik kokardim kesin. Veli toplantisi vs hic birine gidilmiyordu. Aksama kadar disarda gezerdim arayip kizim nerdesin diyende yoktu. Kisin ceketsiz ciksam kimsenin umrunda degildi atki bere bot bunlar yabanci seyler benim icin. Bilemiyorum bendemi sorun var onlardami... birgün takdir edilmedim, abilerimin ne yuvasi ne meselegi nede isi var bende hepsi var ama birgün seninle gurur duyuyoruz diyen olmadi. kendimi cok yanliz ve kötü hissediyorum, abilerimde birgün arayip hatrimi sormaz annemgilde dek gelirsek normal konusuruz ama öyle bi kardeslik bagimiz yok. Fazlamiyim ben acaba bu dünyaya ailesinin bile sevmedigi birisi yani ne olabilirki. Hep görmemezlikden geldim ama artik doldum. Fark ettimki beni artik ailedende saymiyorlar yanimda bisey konusulmiyor abilerim hakkina bisey anlatilmiyor bana. bir sorun vs oluyorsa benim haberim olmuyor hic hatta bilerekde gizliyorlar...
Kusura bakmayin cok doluyum icimi dökmek istedim aglarken yazdim bide türkcem fazla iyi degil hattam varsa affedersiniz.
aynı şeyleri yaşamışız...belki çocukluğumuzda yaşadıklarımız bile benzerdir, ben çocukluk travmalarımı anksiyetem için terapi alırken keşfettim, sonra zaten çorap söküğü gibi aydınlandı herşey..terapistim "bir annenin çocuğuna yapabileceği en büyük kötülük onu sevmemek veya kötü davranmak değil, birini severken diğerini yok saymaktır" demişti...5 yıldır terapi alıyorum, konuşmayı denedim saçmalama dediler, mesafe koymaya çalıştım sen çok değiştin, burnun kalktı dediler, en sonunda miras olayında ipler koptu işte...tükendim artık.seni okadar iyi anliyorum ki.. yasadiklarimiz ayni gibi annemin doktor randevularini ben yaparim yokluklarinda evi bana teslim ederler gidet temizler cicekleri sulrim misafir geldiginde beni cagirir yardima orda bulundugumda ila bi is yaparim ya yemek ya bulasik ya supurge ama abilerim arayip sormaz bile annemleri sadice Ihtiyac olunca yemek yemeye gelincekse para lazimsa ama yine hayirli evlat onlar. Annemi karda kisda yuruyerek eve gönderip isim var götürermem diyen abim 2 dk sonra sevgilisinin annesnini arabaya bindirip gezdiriyordu ama yine abim kötü degil ben kötüyüm...
Suan gelmiyor evet.. ama zayifim eminim en kücük seyde yine kosar giderim. Degisecekleride yok gerci bu saatden sonra degisseler yok olan cocuklugumu kim bana geri verecek..Aileyle akrabayla olan kan bağının mecburi ilişkilere mecbur bırakmaması gerektiğine inananlardanım.yani zamanında sizi doğurdular diye ömür boyu tüm hataları sineye çekemezsiniz.tabiki kredileri çok yüksek olacaktır ama siz çocukken bile ilgisiz kaldığınızı söylediğimize göre şu an içinizden görüşmek gelmiyorsa lütfen görüşmeyin.küsmek konuşmamak başlangıç için çok zor olabilir yerinizde olsam önce sağlam bi soğukluk koyar ona alıştıktan sonra da durumun gidişatına göre gerekirse tamamen yolları ayırırdım.ölüm kalım hastalık yorum var arada yüz yüze bakmak gerekebilir bazen diye minimum bi ilişki düşeyi sizi daha rahat ettirebilir asıl vermeniz gereken karar bu bence.
Babam zengin olsa abilerime araba alsa borç istesem vermese gerçekten çok ama çok bozulurdum haklısınız
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?