- 11 Kasım 2014
- 582
- 2.460
- 63
- Konu Sahibi salinamunhasir
-
- #1
aslında nerden başlasam pek bilmiyorum.. çünkü mantığımla kalbim birbirine çok zıt şu an. kalbimi dinlediğimde aklım dur diyor, aklımı dinlediğimde içimdeki sızı dinmiyor.
öncelikle hep şuna inandım kimse mükemmel değil ve aşk o insanı kusurlarıyla da kabul etmeyi gerektirir. hayatımdaki adamın hayalini kurduğum adam olduğuna inandım hep. değer yargılarımız, yaşam standartlarımız, hayata bakış açımız v.b yani ortak paydamız oldukça fazla. asla para hesabı yapmaz, anlayışlıdır, haber verdikten sonra neden geldin gittin demez, haber vermeden bir yere gitmez, zaman zaman süprizler yapar bunlar çok güzel ancak eksileri de var tabi ki ve bunların beni bazen yorduğunu farkediyorum..
mesela bi konuda kavga etsek benim söylediğim bişeyden çıkarım yapıp ilerleyen günlerde mutlaka bununla ilgili bi sorun yaşıyoruz. bak ben onu söylemek istemedim diye kendimi savunsam da faydası yok kendi kendini dinleyip sakinleşirse sakinleşiyo. bu süreçten ben yıpranıyorum ona kendimi anlatmak için.
ve psikolojik tedavi görüyorum şu anda. geçmişe bakınca bazı şeyleri daha iyi görebiliyorum. mesela kendimi çok yıpratmışım. aslından onun beni yanlış anlaması sonucu çıkan kavgalarda benim suçummuş gibi davranmış beni dinlemediği için kendimi savunsam bile o an beni anlamadığı için.
kısacası kafam çok karışık bayanlar. bir çok artısı olan bir adamdan bu yüzden soğumak üzereyim zoruma gidiyor çünkü beni anlamaması belki o an dinlemiyo sakinleşmeyi bekliyo ama zoruma gidiyor işte
şu an gene yapmadığım bir şey yüzünden küsüz ve ben napcamı bilmiyorum artık, nasıl davranmalıyım karşımda bazen şımarık bi çocuk varmış gibi hissediyorum.
varsa çözümü denemek istiyorum ama yoksa gerçekten kendimi toplayıp mantığımla hareket etmem gerektiğini düşünüyorum zor da olsa.
uzun oldu hakkınızı helal edin..
öncelikle hep şuna inandım kimse mükemmel değil ve aşk o insanı kusurlarıyla da kabul etmeyi gerektirir. hayatımdaki adamın hayalini kurduğum adam olduğuna inandım hep. değer yargılarımız, yaşam standartlarımız, hayata bakış açımız v.b yani ortak paydamız oldukça fazla. asla para hesabı yapmaz, anlayışlıdır, haber verdikten sonra neden geldin gittin demez, haber vermeden bir yere gitmez, zaman zaman süprizler yapar bunlar çok güzel ancak eksileri de var tabi ki ve bunların beni bazen yorduğunu farkediyorum..
mesela bi konuda kavga etsek benim söylediğim bişeyden çıkarım yapıp ilerleyen günlerde mutlaka bununla ilgili bi sorun yaşıyoruz. bak ben onu söylemek istemedim diye kendimi savunsam da faydası yok kendi kendini dinleyip sakinleşirse sakinleşiyo. bu süreçten ben yıpranıyorum ona kendimi anlatmak için.
ve psikolojik tedavi görüyorum şu anda. geçmişe bakınca bazı şeyleri daha iyi görebiliyorum. mesela kendimi çok yıpratmışım. aslından onun beni yanlış anlaması sonucu çıkan kavgalarda benim suçummuş gibi davranmış beni dinlemediği için kendimi savunsam bile o an beni anlamadığı için.
kısacası kafam çok karışık bayanlar. bir çok artısı olan bir adamdan bu yüzden soğumak üzereyim zoruma gidiyor çünkü beni anlamaması belki o an dinlemiyo sakinleşmeyi bekliyo ama zoruma gidiyor işte
şu an gene yapmadığım bir şey yüzünden küsüz ve ben napcamı bilmiyorum artık, nasıl davranmalıyım karşımda bazen şımarık bi çocuk varmış gibi hissediyorum.
varsa çözümü denemek istiyorum ama yoksa gerçekten kendimi toplayıp mantığımla hareket etmem gerektiğini düşünüyorum zor da olsa.
uzun oldu hakkınızı helal edin..