Hiç bişey olmaz şu bir kaç yılı atlatınca onlar için ne büyük iyilik yaptığınızı siz de anlayacaksınızoğlum 11, kızım 6 yaşında..
kızım bu sene 1. sınıfa başlayacak.
yeni bir şehirde, yeni bir hayat demek onun için.
baba yok, anne yok bir anda boşluğa düşermi ona haksızlık ediyormuşum gibi geliyor.
oğlum anlayabilir bunu yaş itibariyle ama kızıma anlatamam
merhabalar hanımlar,
eski konularımı hatırlarsınız belki, bilmeyenler için kısaca anlatıyım, boşanma arifesindeyim, 2 evladım var ve
ayakta durmaya çabalıyorum.
lise mezunuyum, iş aradım bulamadım vs..
19 yaşında üni sınavına girecekken, aşık oldum evleniyorum, dedim ve girmedim.. hayatımın hatasını yaptım..
şuan 31 yaşındayım ve evlenirken yarım bıraktığım işi, boşanırken tamamlamak istedim..
ygs ye girdim ve lys ye girmeye hak kazandım.
aradan geçmiş 14 yıl, kitap kapağı açmadan girdim ve kazandım.. çok şükür..
sonuçların bugün açıklanacağını biliyorduk, annem, babam neyse ben masucuktan, henüz sonuçlar açıklanmamışken, yaşasınn yuppii kazanmışım diye annemin yanına koştum, annemde 0 sıfır tepki, yüzünde bir tebessüm, o kadar eminki kazanamayacağımdan.. babamda keza aynı şekilde..
oğlum okuldan geldi o sırada, kapıyı açtım kazandım oğlum dedim üniyii,
yaw he he anne, bende ronaldoyum dedi..
kendimi o kadar kötü hissettimki, moralim 0 oldu.. şaka yaptım dedim hepsine açıklanmadı henüz.
neyse sonuçlar açıklandı, kazanmışım ve gülerek gittim alın dedim hiç biriniz güvenmiyordunuz, kazanmışım işte..
annem başladı, çocuklar ne olucak, ben 2 sine bakamam, oğluma, babannesi baksın, ben ikisine yetişemem, 2 yıllık dışardan oku, ne kadar olumsuzluk varsa hepsini sıraladı..
14 yıl sonra ilkez üni sınavına girip kazandığıma sevineyimmi, bu olumsuzluklar karşısında üzüleyimmi bilemedim..
lys den de iyi bir puan alırsam, çocuklarımı 4 yıl bırakıp okumalımıyım, başlarında baba yok zaten, annede üniye başlarsa, annane ve babanede kalacaklar, düşününce kendimi kötü hissediyorum. 14 yıl önce yaptığım hatayı tekrar yapmak istemiyorum
Zaten tüm konu bu.
Valla kreş yaşındaki çocuklarla çalışmak daha kolay bence.Benimde en büyüğü bire giden üç çocuğum var maddi açıdan ihtiyacım yok çok şükür ama evde oturmaya alışamadıgim için çalışmayı dusunmustum bir arkadas 1 e gidecek çocuğun varsa zor olur demişti .gerçekten de öyle. bire başlıyor çocuğun okula alışma sürecinde yanında oluyorsun.Kalabalığa alışık olmadığı için düşüyor ediyor okula kosuyorsun.Sistemler değişmiş okumayı yazmayı çok farklı ogreniyorlar ve çoğu banane anane anlamıyor toplantıda öğretmeni. Bende okuyacağım inş ama okumak olsun evde korelmiyim çocuklarda faydam olsun diye ya da ilerde ne olur bilinmez tekrar çalışırım diye.
, sakın motivasyonunu düşürme, ne yazık ki bazen insanın en yakınları onu en çok engelleyenler oluyor, sakın hayal ettiğinden azına da razı olma, bal gibi de çocuklarınla okursun, çocuklarım var okuyamam diye düşünme. Eğer tıp fakültesi gibi full gün gerektirmeyen bir bölüm okuyacaksanız, çoğu zaman yarım gün oluyor, hatta boş günler oluyor, hem çalışıp hem okuma ikanınız bile var, sakın başkalarının mırın kırın etmesi yüzünden bu fırsatı tepmeyin, bir ömür boyu mutsuz olursunuz. ayrıca çocuklarınıza çok güzel bir örnek olursunuz. Beraber ders çalışırsınız.
Konu sahibi lise mezunu ama 2.üniversite kapsamında kayıt olamaz.
