Sevişmeden Çocuk Yapacağız

smuqlaya .!.:

canim bende 2 yil olucak evliyim evliyimizin basinda 1 yila yakin esimde erkek bosalma sorunu vardi doktora gitdik sonunda utanyordu tabi doktorun ilk sordugu soru istek varmi oldyu?sukur simdi cok iyi her ssey yolunda benim esimde istek vard sadece hormonlar o kadar dusuk idi boyle oluyordu yani 7 ay tedavi gordu cok iyi oldu sen bence bir nevroloq androloqa gotr onu erkeler boyle bir rahatsizlik oluyor istek zamanla yok oluyor kucuk tedaviyle iyilesir inan bence onun kendi elinde diyl yada seni sevmiyor diye bir sey yok o bir doktora gorunsun boyle sanada zarar cocuga kalsa bile sagliginda etkilenir gotur on doktora

Genişletmek için tıkla...

_cisem_ .!.:

ilk yıllarda günde 3 sefer bile oluyordu yazmışsınız..
sordunuz mu peki eşinize ne değiştiğini?
yerinizde olsam çoktan yaygara koparmıştım.
hele ki beni tamamlamayıp ev arkadaşım gibi davranan bi adamdan çocuk fikrine mümkün değil sıcak bakmazdım.
sevişmiyoruz ama çok seviyoruz çok mutluyuz mantalitesi bana uygun değil.
biriyle aynı evde sevişmeden yaşayacaksam bu kız arkadaşım olurdu.
kocam yada sevgilim diye sıfatlandıracağım kişi değil.
ben sevişmeyeceksem niye evleniyorum o adamla?
hoş evlenmeden de sevişiyordum o ayrı.
polyanna gözlüklerinizi çıkarın.
evlilikleriniz de eşlerinizi masumlaştırmaktan vazgeçin.
adamın rahatsızlığı olabilir ona hiçbirşey diyemem.
lakin hem tedavi olmuyor hemde üste çıkar gibi sex sevmiyormuş.
he canım he..

Genişletmek için tıkla...

Everdeen .!.:

Bu konuda cok sevişme gecmiş, içim darlandı.eşinizede sevişelim sevişelim dedinizse olay heycanını kaybediyor ve itici geliyor olabilir.

Genişletmek için tıkla...

Vipera .!.:

Ya, adamın bence problemi var. Söylemeye utanıyor olabilir. Yaşı kaç bir değişiklik o faktör var. Erkeklerin geneli sorunlarını kendi içlerinde yaşayıp kimseyle paylaşmıyorlar. Belki de benden geçti artık işe yaramıyorum bian önce çocuk olsun bari demiştir. Ama ona da takati kalmamıştır. Belki de sizinle olmak istemiştir ama bi problemi vardır diye yapamıyordur. Bu yüzden yapmak istemiyor gibi de durabilir. Bu işin altında çok önemli bi sebep olmalı.

Genişletmek için tıkla...

uzun_hikaye .!.:

Kızlar öncelikle mesajlarınız için çok çok teşekkür ederim. Kendimi uzun zaman sonra ilk defa daha hafif hissediyorum... Buranın bu kadar beni rahatlacağını inanın hiç düşünmemiştim. Size yazarken bile bir yandan ağlıyorum, hafifliyorum sanki. Üzerimden bir yük gidiyor. Kimseye anlatamadığım derdime siz destek oluyorsunuz. Allah razı olsun... Bu sabah uyandı. Geldi sarıldı bana. sonra yüzünü yıkadı geldi yine epey sarıldı. Kahvaltı yapalım dedi. Benim canım bir şey hazırlamak istemiyor dedim. Öptü yanağımdan. Ben hiç tepki vermedim. Yine kahvaltı istedi. Sen istersen hazırla ben hazırlamak istemiyorum dedim. Çekti elini döndü arkasını. Ben de ona ben ne kahvaltı hazırlamak ne de bana sarılmanı değil senin benimle konuşmanı istiyorum dedim. Cevap vermedi. 1 saat oluyor işe gitti. Geç gelecek akşam. İnanın öyle ben bu sabah ona tepki verip sarılsaydım büyük ihtimalle beraber olurduk, her şeyin üstü örtülürdü. Ama ben bunu istemiyorum. Benimle konuşup, beni anladığını, yaptığının yanlış bir şey olduğunu varsa nedenlerini duymak istiyorum. Konuşmuyorum hala. Benim karşıma geçip benimle konuşana kadar da konuşmak istemiyorum, birlikte olmak istemiyorum. Çünkü o zaman bir şeylerin üstü örtülüyor sonra hop yine çıkıyor. Artık beni anladığını duymak istiyorum. Derdi varsa öğrenmek istiyorum. Bana gerçekten beni sevdiği için dokunmasını istiyorum, mecburiyetten, küsüz diye değil. Biliyorum konuşmaz... Ne olacak bilmiyorum. Konuşmayı başlatsam da konuşmaz. Sabah söyledim. Benimle konuşmanı istiyorum dedim cevap yok....

Genişletmek için tıkla...

uzun_hikaye .!.:

Bardaklar havada uçtu, sinir krizlerine girdim ve dahası... Öyle büyük yaygaralar kopardım... 2-3 gün konuşmayıp, sonra özür dilerim haklısın deyip sevişiyordu. 1 hafta falan her şey yolunda sonra yine eskiye dönüyoruz. Ne değişti diye çok sordum hiçbir şey diyor. Ev arkadaşım değil kocamsın benim diyorum, sen bilmezsin erkekler öyle sürekli seks istemez diyor.

Genişletmek için tıkla...

uzun_hikaye .!.:

Merhaba kızlar,

Bu benim ilk mesajım ve ilk konum. Yıllardır her gün burayı takip ediyorum. Bir şey olduğunda hep buradan fikir alıyordum, üyeliğim vardı ama hiç mesaj bile yazmamıştım. Artık ben de sizin aranıza resmen katılmak istedim. Çünkü boyumu aşan bir derdim var artık. Başlık gibi garip... 7 yıllık bir ilişkim var son 1 yıldır da evliyiz. 6 ay önce çocuk yapmaya karar verdik ve doktora gittim. Ne yazık ki pko olduğum için yumurtam çatlamıyor ve regli olamıyorum haliyle hamile de kalamıyorum. Bir süre bekledik 5 aydır regli olmayınca ve zaman boşa geçtiği için doktorum ilaç vererek hem adetimi düzene koymak hem de hamile kalmamı sağlamak istedi. Buraya kadar her şey iyi sayılır. Her gün hormon ilaçları kullanıyorum. Kendimi ilaçların yan etkileriyle kötü hissediyorum ama olsun her şey doğmamış çocuğum için diyorum. İlaca başlayalı 12 gün oldu. Bu haftanın başından itibaren yumurtlama dönemim olabileceği için bol çalışmalı bir hafta geçirmem gerekiyor. Bu durumu Pazar günü eşime söyledim. Hafta içi büyük ihtimalle yumurtluyorum bol bol çalışmamız lazım diye:) Tabii bundan önce biz zaten ortalama 1 haftadır hiç birlikte olmadık, eşim zaten sevişmeyi sevmeyen bir adam, nasıl bir şeyse... Neyse bu hafta başladı. Pazartesi eşime sokuldum yok, film izliyorum sen uyu dedi salladı. Salı gecesi yine sokuldum maç izliyorum uyu sen dedi yine yok. Tabii ben kafayı yiyorum. Çarşamba oldu yine yok. Ağlaya ağlaya uyudum. Açıkça söyleyeceğim gece yarısı uyandım yeter dedim ben bu kadar hapı boşuna mı içiyorum ve gece yarısı eşim uyurken onu uyandırıp epey zorlayarak beraber olduk. Dün gece yani perşembe gecesi yine eşime sokuldum. Adam çok yorgunum dedi yattı. Bende artık dayanamadım ve konuştum. Normalde sinirli biriyimdir ama inanın o kadar sakin konuştum ki... Neden böyle yaptığını, beraber bir karar verip çocuk yapmak istediğimizi ve benim bunun için bir dünya hormon aldığımı, tüm vücut dengemin şaştığını ondan sadece benimle 1 hafta yoğun bir şekilde sevişmesini istedim. Adamın tepkisi dün yaptık ya yeter oldu. İnanın başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Çocuk isteğinden vazgeçtiysen söyle ben de ilaç içmeyeyim dedim. Yoo istiyorum dedi. O zaman nasıl olacak dediğimde cevap vermiyor. Dayanamadım içeri gittim. Dünden beri konuşmuyoruz. Bu bizim zaten her zaman en büyük problemimizdi. Eşim sevişmeyen bir adam. Sürekli yorgun, bilmem ne... Binde bir bir şeyler oluyor ve kaplan kesiliyor :) Ama o da gerçekten 4-5 ayda bir. Onun dışında haftada 1 kere sevişir ve bu yüzden çok konuştum kavga ettim. Bir şey demiyor da değişmiyor da. Fakat bu sefer ortada çocuk var. Bunu bile bile yapmıyor. Ne yapacağımı şaşırdım. Dünden beri konuşmuyoruz. Kendimi çok kötü hissediyorum. Ben o kadar şey yapıyım, hem psikolojimi hem vücudumu hırpalayayım beyfendinin keyfi istemedi diye her şey çöpe gitsin. Bilmiyorum, kafam çok karışık. Bu ay bitti işte. Ben boşu boşuna içtim o ilaçları. Adam sevişmedi ve bitti. Ben yine hormonlara devam edeceğim. Ne olur bir şeyler deyin. Kimseye anlatamıyorum. Artık çatlayacağım. Kafam yerinde değil, kendimi işe verdim. Çalışıp kafamı dağıtmaya çalışıyorum ama olmuyor.

Genişletmek için tıkla...

uzun_hikaye .!.:

Merhaba kızlar,

Bu benim ilk mesajım ve ilk konum. Yıllardır her gün burayı takip ediyorum. Bir şey olduğunda hep buradan fikir alıyordum, üyeliğim vardı ama hiç mesaj bile yazmamıştım. Artık ben de sizin aranıza resmen katılmak istedim. Çünkü boyumu aşan bir derdim var artık. Başlık gibi garip... 7 yıllık bir ilişkim var son 1 yıldır da evliyiz. 6 ay önce çocuk yapmaya karar verdik ve doktora gittim. Ne yazık ki pko olduğum için yumurtam çatlamıyor ve regli olamıyorum haliyle hamile de kalamıyorum. Bir süre bekledik 5 aydır regli olmayınca ve zaman boşa geçtiği için doktorum ilaç vererek hem adetimi düzene koymak hem de hamile kalmamı sağlamak istedi. Buraya kadar her şey iyi sayılır. Her gün hormon ilaçları kullanıyorum. Kendimi ilaçların yan etkileriyle kötü hissediyorum ama olsun her şey doğmamış çocuğum için diyorum. İlaca başlayalı 12 gün oldu. Bu haftanın başından itibaren yumurtlama dönemim olabileceği için bol çalışmalı bir hafta geçirmem gerekiyor. Bu durumu Pazar günü eşime söyledim. Hafta içi büyük ihtimalle yumurtluyorum bol bol çalışmamız lazım diye:) Tabii bundan önce biz zaten ortalama 1 haftadır hiç birlikte olmadık, eşim zaten sevişmeyi sevmeyen bir adam, nasıl bir şeyse... Neyse bu hafta başladı. Pazartesi eşime sokuldum yok, film izliyorum sen uyu dedi salladı. Salı gecesi yine sokuldum maç izliyorum uyu sen dedi yine yok. Tabii ben kafayı yiyorum. Çarşamba oldu yine yok. Ağlaya ağlaya uyudum. Açıkça söyleyeceğim gece yarısı uyandım yeter dedim ben bu kadar hapı boşuna mı içiyorum ve gece yarısı eşim uyurken onu uyandırıp epey zorlayarak beraber olduk. Dün gece yani perşembe gecesi yine eşime sokuldum. Adam çok yorgunum dedi yattı. Bende artık dayanamadım ve konuştum. Normalde sinirli biriyimdir ama inanın o kadar sakin konuştum ki... Neden böyle yaptığını, beraber bir karar verip çocuk yapmak istediğimizi ve benim bunun için bir dünya hormon aldığımı, tüm vücut dengemin şaştığını ondan sadece benimle 1 hafta yoğun bir şekilde sevişmesini istedim. Adamın tepkisi dün yaptık ya yeter oldu. İnanın başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Çocuk isteğinden vazgeçtiysen söyle ben de ilaç içmeyeyim dedim. Yoo istiyorum dedi. O zaman nasıl olacak dediğimde cevap vermiyor. Dayanamadım içeri gittim. Dünden beri konuşmuyoruz. Bu bizim zaten her zaman en büyük problemimizdi. Eşim sevişmeyen bir adam. Sürekli yorgun, bilmem ne... Binde bir bir şeyler oluyor ve kaplan kesiliyor :) Ama o da gerçekten 4-5 ayda bir. Onun dışında haftada 1 kere sevişir ve bu yüzden çok konuştum kavga ettim. Bir şey demiyor da değişmiyor da. Fakat bu sefer ortada çocuk var. Bunu bile bile yapmıyor. Ne yapacağımı şaşırdım. Dünden beri konuşmuyoruz. Kendimi çok kötü hissediyorum. Ben o kadar şey yapıyım, hem psikolojimi hem vücudumu hırpalayayım beyfendinin keyfi istemedi diye her şey çöpe gitsin. Bilmiyorum, kafam çok karışık. Bu ay bitti işte. Ben boşu boşuna içtim o ilaçları. Adam sevişmedi ve bitti. Ben yine hormonlara devam edeceğim. Ne olur bir şeyler deyin. Kimseye anlatamıyorum. Artık çatlayacağım. Kafam yerinde değil, kendimi işe verdim. Çalışıp kafamı dağıtmaya çalışıyorum ama olmuyor.

Genişletmek için tıkla...

farahzeynep .!.:

Onu ihmal etmis olabilir misiniz?
Yani sirf cocuk icin istiyorsunuz diye düsünmesin. Sevildigini erkekler de hissettmek ister

Genişletmek için tıkla...

deertiger .!.:

okudumda biraz uzun olmuş kusura bakmayın
(ama sonuna kadar okuyup benim gibi çok fazla yıpranmadan aile terapistleri ile çözümm bulun bence bazen sevgi herşeye yetmeyebiliyor çünkü )
4. sayfanın sonuna kadar okudum 20 gün rekorunu okuyunca oda birşeymi dedim
şöyleki bende 6 yıllık evliyim ilk 6 ay kadar bi zaman normal bir cinsel hayatımız var sayılırdı sonradan zaman uzadı 1 hafta 1 ay 3 ay 6 ay falan diye
bu 6 yıl içinde 3 defa konuştum ne oluyor diye ben adım attığımda reddedilince çok üzülür sinirlenirdim ee kimseyede anlatamıyorum ...
ama öyle benim illa çocuğum olsun diyen bir tip değilim ama bazen sanırım hormonlar ağır basıyor istiyorum neyse ama çevremde çocuk yokmu niye yapmıyosun vs sorular beni bunaltıyo tabii
ama ben eşimi çok severim eminim eşimde beni hatta sizin dediğiniz gibi benim kide bu konu dışında ideal erkek (her güzelin bir kusuru vardır sözü kanıtlanıyor bizimkilerin kusurlarıda bu işte kabul etmek zor olsada )
4 yıl sonunda nasıl olduysa denk geldiyse hamile kalmışım (bende pko yum bu arada ) öyle yoğun bir cinsel yaşamda yok yanii bi seyahata gitmiştik orada bir iki damla kanama oldu adet zamanım dı sonra kesildi bu kanama eve gelince araştırdım falann ara kanama olabilir yazıyo yok artık canım dedim ama bi test yaptım hamileyim hemen o gece sabaha karşı kanamam başladı düşük yaptım tabii biz perişan

neyseeee artık ben dolmuşum taşmışım içime ata ata kardeşi de üzerine sürekli tuz biber bi gün açtım ağzımı yumdum gözümü böyle olmayacak diye hatta bir sonraki gün doğum günüm ve biz ilişkiye girmeyeli 1 yıl olacak (şaka değil )
aileler geldi konuşuldu eşim açıkladı benim yüzümden böyle böyle anlattı işte herşeyi gerçekten düşünün bendeki utancı (tabii biz ayrılmayı düşündüğümüz içindi bu ailenin işin içine girmesi herkes şokta çünkü gerçekten çok mutlu bir aileyiz bunun dışında )
ben o gece gelinliği bütün seksi geceliklerimi ne bulduysam makasla parçaladım yapma dedi sen beni kaybetmekten korkmuyormuşsunya dedim ,(talihsiz bir cümle etmişti aileler işin içine girmeden ) bende korkuyomuyum görelim dedim gözünün içine baka baka korkmuyomuşum deyip parçaladım gelinliğimi
ben biraz uzaklaştım bi yerlere gittim sonra dönndüm o akşam konuştuk köpek gibi pişman biliyorum ben hatalıyım çaba göstermedim sen hep çözmek istedin ben senden vazgeçemem bırakamam seni sende beni bırakma ne olur diye
bende dedim artık seni kaybetmekten korkmadığımı bilmek çok kötü birşey artık benim psikolojim alt üst cinsellik bende istemiyorum çocukta istemiyorum deyince hüngür hüngür ağlamaya başladı ben düzeltecem bu işi ben herşeyi geri getirecem çocuğumuzda olacak ben hayır dedikçe ağlayıp olacak diye yalvardı
(eşim aşırı kilolu obezite için ameliyat oldu bu isteksizliği buna bağlıyordu çünkü ) bundan sonra kilo verdikçe kendine güveni arttı biraz sırnaşmaya başladı ama bende tık yok bilinç altı müsaade etmiyo ve gerçekten çocuk istemiyorum sanki öyle geliyo bana ama o pes etmiyo yinede
maddi sebeplerden ve sosyal güvenlik olmadığı için destek alamıyorum şu anda ama ihtiyacım var ilk fırsatta gidecem yani bizim 1 buçuk yıldır cinsel hayatımız yok artık sadece eşimi sevdiğim ve çocuk istemediğim için yanındayım muhtemelen garip bir duygu
ama eşimin inancı sonsuz herşeyi düzeltecek çok inanıyor buna bende ona dediğim gibi son defa tüm kalbimle inanmak istiyorum ona
(şimdi sizin evliliğiniz bitmiş falan diyenler çıkabilir belki ama yaşamadan insan bilemiyor ki bir çok şeyi dedimya garip bir duygu ama ben eşimin herşeyden önce o güzel kalbini sevdim bunu farkettim o kalpten vazgeçene kadar da diğer şeyler geri planda )

Genişletmek için tıkla...

uzun_hikaye .!.:

Güzel yorumunuz ve derdinizi paylaşarak bana destek olduğunuz için teşekkürler... Eşimin deyimiyle sapık bana göre de sevdiğim adama dokunmayı seven bir kadınım... Benim için çocuk falan hikaye... Olmuyorsa, olmasın bir şekilde oldururuz... Ama bu adam benim kocamsa biz birbirimize dokunmalıyız. O zaman ne anladım bu evlilikten. Bana içten sevgi dolu dokunduğunda hissediyorum sevildiğimi, sevdiğimi... Aramızda yaş farkı var. 9 yaş... Ben her şeyi onunla yaşadım. Daha bu yaşta böyle olmak istemiyorum. Egoist değilim ama gencim, eğitimliyim, çok iyi bir kariyerim var ve çoğu kişi için standartların bir tık üzerinde güzelim...Kocam beni sevsin, birbirimizi sevelim, gerçekten bir kadın olduğumu hissedeyim istiyorum. Ben bir kadınım. Değer istiyorum, ilgi istiyorum, arzulanmak istiyorum. Dışarıda evli olduğum halde hala bir dünya abaza gibi asılan insan, bana kadınmışım gibi kibar ve nazik davranan insan varken, ben kocamı sevdiğim adamı istiyorum... Herkesin örnek gösterdiği bir çiftken insanlar benim neden mutsuz olduğumu anlamıyor. Arkadaşları benimle evlendiği için ona ne kadar şanslı olduğunu söylerken ben almasam kim alırdı bunu diyor... Ben sadece kadınlığımı yaşamak istiyorum. Çocuk, çoluk akışına kalsın... Ben önce kadın gibi görülmek istiyorum.

Genişletmek için tıkla...

MaRaL_ .!.:

bunlari esine deyince ne diyor canim
bu dediklerin çocukla çozulmez , bence once bu problemini çoz sonra çocuk olayina bakarisniz

Genişletmek için tıkla...

deertiger .!.:

hikayelerde biraz farklılıklar var muhakkak benim eşim sapıklık falan hiçbir şekilde böyle konuşmadı sadece unutuyorum işim çok yoğun aklıma gelmiyor diyordu ilk başlarda bende aynı sizin gibi düşünüyordum tam da 6 ay kadar önce böyle evlilik olmaz yaşanmaz adı evlilik olmaz diye sanırım bunların hepsi kendimize yarattığımız baskıdan kaynaklı ne zaman benim ailem onun ailesi öğrendi durumu o zaman kendime dert edinmeyi bıraktım tabi ki çok zor öğrendiklerini bilmeniz ama dünyanın sonu değil bence bir hastalık bu ama çözüm aranmıyorsa eğer haklı bir boşanma sebebi malesef dertleşememk anlatamamak büyük sıkıntıbeimde eşimle aramda 6 yaş var ama çok iyi anlaşırız dedimya benim ailem sülalem eşimi benden daha çok sever o derece ayrılsam emin olun söyleyemeselerde benim suçlu olduğumu düşünürler konuyu bilemeyecekleri için
ben eşimin hakkını yiyemem bana çok değerli olduğumu hissettirir fazla fazla ilgi gösterir ama hepsi cinsellik dışında bunların başkasının demesine gerek yok eşim kendi söyler bana bende ne buldun da bu kadar sevdin beni delimisin sen der sen evlenmesen kimse evlenmezdi benimle der çünkü çok sevildiğinden emin
öncelikle üzerinizdeki kendi yarattığınız baskıyı kaldırın bence eşinizlede konuşun istediklerinizi söyleyin tedavi seçeneğini sunun ondan beklemeyin düşünmezler pek ben yaklaşık 4- 5 sene bekledim kendi düşünüp çözüm arasın diye daha çokta beklerdim son konuşmalar olmasa beklemeyin hayatı kendinize zehir ettiğinize değmiyor eşiniz sizi çok çok seviyorsa eğer çaba gösterecektir benim yaptığım hatayı yapıp ondan beklemeyin onların yol gösterilmeye ihtiyaçları var malum erkekler için bu meseleler biraz sıkıntılı ama sizde ona destek olun birde böyle deneyin benim yaptığım zaman kaybetme hatasına düşmeyin ne olur

Genişletmek için tıkla...