canım sen beklemeden kontrole git bence sıkıntı yapma yine düzene girer biliyorsundur bu adet olayını psikoloji acayip etkiliyor senin kafan iyi olursa bedeninde iyi olurr
pantolonların darlığınada dikkat et çünkü benim bak 6.5 ay oldu dar giyindiğimde hafif sızlıyor hala.. dikişlerin enfekte olmuş olabilir dikkat et kendine ihmal etme
kızımın öldüğünü öğrendiğimde ameliyata giderken doktora tekrar ne zaman hamile kalabilirim diye soruyordum .ameliyattan çıkınca acımı yaşamayıp biran önce iyileşmem gerek diye düşünüyordum .hemen ayağa kalktım ,yürüyüşlere başladım, çok iyi beslendim moralimi yüksek tutmaya çalıştım ,çok olumlu düşündüm doktorum da onay verince 2. ay çalışmalara başladık. ilk aylarda çok kötü değildim ama bikaç ay geçip te olmadıkça umutsuzluğa kapılmaya başladım ,boşu boşuna mıydı o kadar çaba ben acımı yaşamadım iyileşmek için yanlış yaptım demeye başladım olmadığı her ay yıkıldım ,her regl olduğumda psikoloğa gittim ,evlenir evlenmez hamile kalıp doğuranlara sonra da çocuğun kıymetini bilmeyenlere, istemeden hamile kalanlara ,ya da isteyerek de olsa hemen hamile kalanları üstelik de hiç bir problem yaşamadan çatır çatır doğuranları gördükçe yalan söylemiycem kıskandım, üzüldüm içim içimi yedi sokakta bütün hamileler , bütün pusetli anneler ,bütün çocuklarıyla mutlu insanlar sözleşip benim karşıma çıkıyordu beni mutsuz etmek için .onların karşısında ezik , haklarım elimden alınmış, suçlu ,mahrum ,mutsuz hissettim .kendime hep mantıklı olmam gerektiğini hatırlattım ama duygularıma söz geçiremedim dünyanın en mutsuz insanıydım hele regl günlerimde kendime hiç bir şekilde söz geçiremedim dünyam karardı ,okula gidemedim hayat durdu benim için .bu hissettiklerimi burada paylaştım çünkü başka kimse yoktu paylaşabileceğim beni anlayabilecek herkesin neler dediğini sizler zaten çok iyi biliyorsunuz . evet hamileler bir anlamda beni yıktı ama buradakiler değil ,burdaki hamile haberleri tahmin edemeyeceğim mutluluklar,umutlar VRSverdi bana çünkü şöyle bir saplantılı düşünceye saplanmıştım bu bana Allahın verdiği bir cezaydı kızım da sadece bana bu cezayı vermek için gönderilmiş bir melekti ve bi daha anne olamayacaktım ama burada benimle aynı şeyi yaşamış insanların hamile kalabilmesi üstelik doğurması bana bu düşüncemin ne kadar saçma olduğunu hatırlattı. ayşemin doğurması bebeğin sağlıklı olması o günlerde çok mutluydum sonra uğurböceğinin bana verdiği desteği ayırdığı zamanı minnetle hatırlıyorumher hamile haberi beni uçurdu, umutlandırdı burası sayesinde ayakta kalabildim ,kendimi toparladım ve şu anda hamileyim hiç inanmıyordum buna ama oldu inşallah kucağımıza da alırız diğer mutlu insanlar kervanına katılırızVRS
adına ve adımıza çok sevindim inşallah bizler de bekleyen melek annelerine umut oluruz. VRShepimiz farklı yerlerde aynı acıyı yaşadık en acılı günlerimizde bizi bizden başka kimse anlamadı benim sevincimi de kaygılarımı da sizden başka kimse anlayamaz o yüzden burası bir terapi grubu ,o yüzden buradayım her türlü duygumu paylaşmak ve elimden geldiğince destek olmak için
Benim için dua edermisiniz.Okadar çok ihtiyacım var ki.
tabiki de anlıyorum seni benim ne şekilde düşündüğümü nerden bilebilirsin senin yerinde olsam öyle bir kasvetli bir ortamda belki de ben de söylemezdim .ama ben de, söyleseydin ne şekilde hissedeceğimi paylaşmak istedim hepimiz o kadar zor zamanlardan geçtik ve geçiyoruz ki duygularımız karmakarışık .,inan ne zaman kime nasıl tepki vereceğimi kestiremiyorum .şu anda da kaç aydır beklediğim sevinçten havalara uçacağımı sandığım duyguyu yaşayamıyorum tek yaşadığım duygu korku .hele bugün doktorum bu sefer de aynı şey olabilir garanti veremem oluruna bırakıcaz dedi resmen yıkım yaşadım .sabır sabır....Bebeklerimizi kaybettikten sonra geçtiğimiz süreç ve hislerimiz tamamen aynı. Hep diyoruz ya zaten bizi bizim kadar anlayan yok diye.
Ben, siz o kadar umutsuzluğa düştüğünüz noktada çıkıp ilk ayda oldu diyemedim. Elbetteki sevinecektiniz haberime bundan şüphem yok ama içime sindiremedim. Başka hiçbir amacım yok, öyle olsa Tobegukla da paylaşmazdım ki ben ona haberi yüzyüze daha gelmeden telefonda söylemiştim. Beni anlayacağını umuyorum.
tabiki de anlıyorum seni benim ne şekilde düşündüğümü nerden bilebilirsin senin yerinde olsam öyle bir kasvetli bir ortamda belki de ben de söylemezdim .ama ben de, söyleseydin ne şekilde hissedeceğimi paylaşmak istedim hepimiz o kadar zor zamanlardan geçtik ve geçiyoruz ki duygularımız karmakarışık .,inan ne zaman kime nasıl tepki vereceğimi kestiremiyorum .şu anda da kaç aydır beklediğim sevinçten havalara uçacağımı sandığım duyguyu yaşayamıyorum tek yaşadığım duygu korku .hele bugün doktorum bu sefer de aynı şey olabilir garanti veremem oluruna bırakıcaz dedi resmen yıkım yaşadım .sabır sabır....
kızımın öldüğünü öğrendiğimde ameliyata giderken doktora tekrar ne zaman hamile kalabilirim diye soruyordum .ameliyattan çıkınca acımı yaşamayıp biran önce iyileşmem gerek diye düşünüyordum .hemen ayağa kalktım ,yürüyüşlere başladım, çok iyi beslendim moralimi yüksek tutmaya çalıştım ,çok olumlu düşündüm doktorum da onay verince 2. ay çalışmalara başladık. ilk aylarda çok kötü değildim ama bikaç ay geçip te olmadıkça umutsuzluğa kapılmaya başladım ,boşu boşuna mıydı o kadar çaba ben acımı yaşamadım iyileşmek için yanlış yaptım demeye başladım olmadığı her ay yıkıldım ,her regl olduğumda psikoloğa gittim ,evlenir evlenmez hamile kalıp doğuranlara sonra da çocuğun kıymetini bilmeyenlere, istemeden hamile kalanlara ,ya da isteyerek de olsa hemen hamile kalanları üstelik de hiç bir problem yaşamadan çatır çatır doğuranları gördükçe yalan söylemiycem kıskandım, üzüldüm içim içimi yedi sokakta bütün hamileler , bütün pusetli anneler ,bütün çocuklarıyla mutlu insanlar sözleşip benim karşıma çıkıyordu beni mutsuz etmek için .onların karşısında ezik , haklarım elimden alınmış, suçlu ,mahrum ,mutsuz hissettim .kendime hep mantıklı olmam gerektiğini hatırlattım ama duygularıma söz geçiremedim dünyanın en mutsuz insanıydım hele regl günlerimde kendime hiç bir şekilde söz geçiremedim dünyam karardı ,okula gidemedim hayat durdu benim için .bu hissettiklerimi burada paylaştım çünkü başka kimse yoktu paylaşabileceğim beni anlayabilecek herkesin neler dediğini sizler zaten çok iyi biliyorsunuz . evet hamileler bir anlamda beni yıktı ama buradakiler değil ,burdaki hamile haberleri tahmin edemeyeceğim mutluluklar,umutlar VRSverdi bana çünkü şöyle bir saplantılı düşünceye saplanmıştım bu bana Allahın verdiği bir cezaydı kızım da sadece bana bu cezayı vermek için gönderilmiş bir melekti ve bi daha anne olamayacaktım ama burada benimle aynı şeyi yaşamış insanların hamile kalabilmesi üstelik doğurması bana bu düşüncemin ne kadar saçma olduğunu hatırlattı. ayşemin doğurması bebeğin sağlıklı olması o günlerde çok mutluydum sonra uğurböceğinin bana verdiği desteği ayırdığı zamanı minnetle hatırlıyorumher hamile haberi beni uçurdu, umutlandırdı burası sayesinde ayakta kalabildim ,kendimi toparladım ve şu anda hamileyim hiç inanmıyordum buna ama oldu inşallah kucağımıza da alırız diğer mutlu insanlar kervanına katılırızVRS
adına ve adımıza çok sevindim inşallah bizler de bekleyen melek annelerine umut oluruz. VRShepimiz farklı yerlerde aynı acıyı yaşadık en acılı günlerimizde bizi bizden başka kimse anlamadı benim sevincimi de kaygılarımı da sizden başka kimse anlayamaz o yüzden burası bir terapi grubu ,o yüzden buradayım her türlü duygumu paylaşmak ve elimden geldiğince destek olmak için
tabiki de anlıyorum seni benim ne şekilde düşündüğümü nerden bilebilirsin senin yerinde olsam öyle bir kasvetli bir ortamda belki de ben de söylemezdim .ama ben de, söyleseydin ne şekilde hissedeceğimi paylaşmak istedim hepimiz o kadar zor zamanlardan geçtik ve geçiyoruz ki duygularımız karmakarışık .,inan ne zaman kime nasıl tepki vereceğimi kestiremiyorum .şu anda da kaç aydır beklediğim sevinçten havalara uçacağımı sandığım duyguyu yaşayamıyorum tek yaşadığım duygu korku .hele bugün doktorum bu sefer de aynı şey olabilir garanti veremem oluruna bırakıcaz dedi resmen yıkım yaşadım .sabır sabır....
ben hamileliklerimle ilgili yaşadıklarımı kısa anlatayım canlarım....ilk hamileliğim 1,5 ay kadarken yoğun kanamalarımla düşükle sonuçlandı iki ay sonra tekrar hamile kaldım bundada kanamalarım başladı bir ay sonra ikiz gebelik olduğunu öğrendim dünyalar benim oldu ama kanamalarım çoğaldı doktor doktor gezdim 4 ay yoğun kanamalarım oldu kızımın ikizi düştü çok sıkıntılı 8 ay geçirdim bir ay erken doğum yaptım ama Allah'ımın bir lütfu kızıma kavuştum 5 yıl sonra bilmeden hamile kaldım bundada çok korktum kanamam olur sıkıntı olur diye öyle sıkıntım olmadı sadece şekerimle cebelleştim kuzucuma zararı olmasın diye herşey sorunsuz geçti bir sıkıntı yoktu taki 3 temmuza kadar kızım ameliyat kapısında girerken, kızım birazdan kardeşinle geleceğiz bekle dedim güle oynaya girdim ağlayarak çıktım o uğursuz ameliyathaneden şimdi kızım sürekli kardeşini soruyor anne kardeşim nerde yemek yiyormu oynuyormu neden öldü şimdi kardeşim olsaydı oynardık anne diye sürekli soruyor onun sorularına cevap vermek o kadar zorki.doğumdan sonra bende kendimi bıraktım sigara kokusundan nefret ederdim sigara içtim hamileyken bebeğe zararı olmasın diye demli çay içmezdim inadına zehir gibi çay içtim yapmadığım ne varsa yapmak istedim nasıl olsa bebeğim yok bişey olmaz dedim.....ama hayat devam ediyor bizim için zor olsada sevdiklerimiz için yaşamak zorundayız kendimizi toplamalıyız....
özaycımm kontroller samsunda mı sinopta mı olacak? samsunda olacaksa mükerrem beye mi devam edeceksin merak ettim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?