Sezeryan doğumla bebeğini kaybedip :( tekrardan hamilelik düşünenler...


feriha ne kullandın ki kortizon merak ettim canım
bak diğer sayfada nehirinannesi doğum yapıcak yakında Rabbim bizlere de nasip etsin
aynı yollardan geçtik cok heycanlıyım onun için
birde onunla aynı doktora gidiyoruz
darısı bizlerin basına
tabi önce o sağlıkla kurtulsun bebegiyle insallah
 

aramızda antalyada yaşayan biri daha var yani
ilk defa duyuyorum senden. Aynı perinatoloğa mı gidiyorsunuz
 


Canım napalım tek derdin bu olsun allahın izniyle sağlıkla bir doğum yap da sonrasında olursun tedavini bak ben senelerdir yaşıyorum bu sorunu benim de 500 lere çıktı ilaçlarla düşüyor hiiiçç merak etme şu anda benim kaçak yok bile,
Sen bunları düşünüp de üzülme önemli olan bebeğin, o iyi yaa gerisi hallolur evvelallah...
 

benim 813 cıktı test sonucu kacagım.inş hersey yolunda gider.
ilaç kullanmadan nasıl düşecek benimki onu bilmiyorum.
bebegimden dolayı yapılacak birsey yokmus.
ona zarar verebilir diye sanırım hiçbirsey vermiyorlar.
önümüzdeki aylara bakıcaz.
zaten önemli olan 20.haftadan sonrasıymıs.
 

Canım ben yıllardır kullanıyorum kortizon sen bilirsin prednol, deltacortril falan, zamanında çok yüksek doz da kullanmıştım şimdi düşük doz kullanıyorum.
Nehirinannesi için çok seviniyorum, heyecanla bekliyorum ben de, şükürler olsun ki şimdiye kadar sorun yaşamadı, ahh bana nasıl moral oluyor bir bilsen, eminim senin için de öyledir.
Rabbim önce sana, sonra da bana nasip eder inşallahh preeklampsisiz bir gebelik. Tabi önce benim bir gebe kalmam lazımm:)))
 

Ayşenazz sana bişi söyliyim mi bazı hamilelerin 3000 lerde 5000 lerde çıkıyor kaçağı senin o kadar da yüksek sayılmaz ne kadar az seyrederse o kadar iyi senin için. Daha önce de söyledim önemli olan sorunsuz bir gebelik geçirmek değil önemli olan sağlıkla bebeğine kavuşmak kimi insanlar ne sorunlar yaşıyor gebeliklerinde ama bebekleri sapasağlam doğuyor kimi de hiç sorun yaşamadan kaybediyor bebeğini varsın sen de bu sorunlarla boğuş yeter ki bebeğin iyi olsun canım benim. Allahın izniyle herşey iyi olacak.
 
uzun zamandır topiğe giiryorum .sanmayın bıraktım sizleri .okuyorum sadece biraz kabuğuma çekilmek istedim.sizleri çok ama çok özledim dert arkadaşlarım.her şey yolunda gitmeye başladı inşallah yavaş yavaş.şekerim de düzene girdi.artık bebeğimin doğacağı güne odaklanmaya başladım.inandım artık bu sefer Allahın izniyle sağlıklı olacak diye telkinde bulunuyorum kendime.ama inanın henüz hiç hazırlık falan yapmadım hala elim gitmiyor.bebeğimin hiçbir şeyi yok acil bi durum olsa Allah korusun.kızımın bebek kıyafetleri genelde unisex krenkteydi oğluma da giydirmiştim tabi oğluma da bi sürü şey almıştım ama herşeyi verdik ihtiyacı olanlara.ne dolayısıyla ne kızımdan ne oğlumdan bişey kalmadı.zaten ben de giydirmek istemezdim geçen böyle bi konu geçmişti sizlerin de aranızda.bana kalırsa eğer giydirilmemişse yeni bebeğe de giydirmenin sakıncası yok.şayet benimki gibiyse anne yüreği dayanamaz kokusu var( 30.haftadan sonra en azından bi hastane çıkışıyla bana hastanede lazım olacak bişeyler alayım diyorum.gerisini de artık doğuma daha yakın tarihlerde alırım diye düşünüyorum haksız mıyım arkadaşlar?arkadaşlarıma bakıyorum daha 8 haftalık bebeğe bişeyler alıyor ya içime bişey saplanıyor bu kadar rahat ve kaygısız olmalarını hem kıskanıyorum he de gıpta ediyorum ama şunu da biliyorumki herşey çok güzelken aniden canlarından can gitmedi ki kaybetme acısı yaşamdılar ki onlar bizim gibi ((
 

bende senin gibiyim cnm sende 2 aylıkken kaybetmiştin bebeğini yanlış hatırlamıyosam bende 5 aylıkken giydirdiğin kıyafetleri bidaha diğerine giydirmek içini acıtır diye düşünüyorum bende.sen kaç aylık oldun cnm bu arada bende son zamanlara kadar bişey almayı düşünmüyorum boşver alma sende nasıl kendini daha iyi hissediyorsan öyle yap.ilk hamileliğimde bende daha cinsiyetini bile öğrenmeden almaya başlamıştım ama insan elindekini kaybedince böyle oluyo demekki
 

benim de hamileyken 28.haftamda 850 civarıydı
ama o zaman tansiyonum yoktu ve meleğim o haftalarda cok iyi kilo almıstı
hatta herkes böyle giderse 4-4500 gr doğar diyordu düşünün
aysenaz bunu senin için yazdım cünkü sadece protein kacagı bir etki yapmamıstı bende
ki benim değerlerim cok yüksekti
ama sonra 32.haftamdan sonra tansiyon cıktı ve 33.haftadan sonra bebegimin kilo alısı nerdeyse durdu ve meleğim 37.haftamda 2300gr doğdu
tam benim doğduğum kiloymus
bence ne tansiyon ne şeker ne protein kacağı tek etkili değil
birlikte olması gerekiyor benim tecrübeme göre
insallah bu sefer yasamayız insallah
tek duam bu
 

senin gibi olanların durumu baska canım
ben doğumdan 5 dk önce kaybettim
hiç giydiremedim o kıyafetleri
o kıyafetleri yıkadım ütüledim bir sürü sey
bir sefer makineye atıcaktım kıyafetleri makine calısmadı
hava sıcak bir sinirlendim tekmeledim makineyi
bebegimin esyasını nasıl calıstırmaz diye
meger makine bile işaret vermiş bana
tek tek etiketlerini kestim makasla kızıma pişik yapmasın diye eşim öyle istedi
karnım burnumda ütü yapmak o kadar zevkliydiki normalde nefret ederim ütüden
meleğimin herseyine özendim
sonra ben içerde uzanırken annemle kayınvaldem üst katta aglasarak kıyafetleri eşimin takım elbisesini koyduğu siyah kılıflar olur ya
onun içine koymuslar
ben daha doğum yapalı 3 gün olmus üst kata cıkamamıstım
kapımı actım babam karsımda durdu gec kızım içeri dedi
mahcup mahcup geç dedi
annemler ne güzel seyler almıs diye aglıyorlardı
annemin sesini dedem öldüğü zaman öyle kötü duymustum
sonra beni içeri kapattı babam kayınbabamın arabasına indirdi esyaları
ben o halimle balkona kostum
araba transit olunca bagaj gözüküyordu
siyah kılıfın içinde o kıyafetler o emekler gitti
ben tepede nasıl aglıyorum
annemle kayınvaldem kosarak geldi beni sakinlestirmeye
babamla kayınbabam asagıda bana üzgün üzgün bakıyor
ben balkonda feryat figan

neden anlattım bilmiyorum ama bazen kusmak gerekiyor
çok zor çok
Rabbim bir daha yasatmasın yalvarırım hiçbirimize
 
kızlar bazılarınız eşinizin tarafının destek olmdığından bahsetmşsiniz benm kayınvalidemin gözünden bir damla yaş akmadı o gün oğlumu toprağa vermişim ölüyorum acımdan o bana insanların içinde bak kum torbasını tutmadın göbeğin kaldı dedi 40 gün boyunca evmden gelen giden hiç btmedi birgün bile gelipte demedi bu kız ameliyatlı ayrıca yüreği yanıyo gidip yanında olıyım ben 3 ay kıpırdamadan yattım doğumdan önce o zamanda sadece 1 kere geldi beş karış suratla cenaze günü insanlar onu aramış cenaze olckmı diye o insanlara büyük cenaze olmaz gelmeyin demiş benm oğlum yerden mi bitti 8 saatte olsa nefes almadı mı herşeyi geç o benm canımdan kopmuş ha 8 saat ha 8 ay o benm evladım yaa dolayısıyla onun evladınında evladı insan bana üzülmese oğluna üzülür bide çok sever lafta eşimi daha birsürüşey işte.... ben bunlararağmen ona hiç bişy demedim sırf eşim üzülmesin dye o da farkında çnkü. bebek ya doğdu hemen öldü ya onun gözünde hiiç kıymeti yok oğlumun mezarına 100 metre mesafede oturuo dha gidip 1 bardak su dökmedi üstelik bu onun ilk torunuydu....allah büyük benm kırgınlığımı rabbim biliyo gerisi boş işte onlar bizi ASLA anlayamaz bakıyorum herkesin acısını ifade etme şekli aynı burda çnkü biz evlat kaybetmenin ne olduğunu biliyoruz belki hepimiz göz göze gelsek birbirimizin ne hissettiğini anlarız ama diğerleri anlayamaz. neyse kızlar bi anda içimi döktüm çok uzun oldu
 

hepimiz inşallah doğru zamanlarda bebeklerimizi kucağımıza alacağız sıramızın gelmesi gerek.. bak ne güzel haberler verdin ama daha sık gel olur mu haberlerini alalım :)

sadece hastane çıkışını al gerisi gelir canım alırsınız inşallah bende birşey alamam .... bende kendimi çok kıskandım biliyor musunuz bebeğimin rahatsızlığını bilmeden önce annemle alışverişe çıkmıştık ne kadar mutluydum oğluma bişeler alırken işte o günümü o anlarımı çok kıskanıyorum o mutluluğumu çok kıskanıyorum

melekyavrum o anlarını gözümün önüne getirdim acını hissettim anlatacaksın kusacaksın niye burdayız hem anlatmak hem dinlemek için...

umutluyz valla kötü günlerde insanların asıl yüzleri çıkıyor.. kimseden acımı anlamasını beklemiyorum artık normal konuşuyorum herkese gülüyorum belki ama bu kimsenin tesellisini işitmek istemediğim için.. kimse bilemez 4 duvar arasında akıttığım gözyaşlarını eşim bilee...
 


kızlar içimi ferahlattınız.doktorumda zaten telefonda konustuk.
nefrologtan cıkınca ne dediğini haber ver demişti.
oda su an için yapılacak bişey yok.önemli olan ileriki aylar dedi.
1500lere 3000lere cıkmasın Allah korusun dedi.
Rabbim halimize acısın dünyadaki meleklerimiz olsun onlar inş.
 

Ağlattın beni melekyavrum ne zor şeyler yaşadık, kimimiz hala yaşıyor kimimizin az biraz da olsa küllendi acısı, rabbim bu günlerimizi aratmasın inşallahh.
Bazen diyorum tüm bunları ben mi yaşadım, ya da diyorum hepsi birer kabus mu , uyananıcam ve bebeğim karnımda olacak, ahhh keşke öyle olsa keşke.

Çoğumuzun ilk bebeği, ilk gözağrımızdı meleklerimiz, hepimiz herşeylerine çok özendik tabi,
hastaneye yatmadan 1 gün önce kuzenim gelmişti kızımın eşyalarını, kıyafetlerini göstermiştim, hepsini öpüp, sevip, okşayıp öyle koymuştuk yerlerine,
kızımı hiç öpemedim.
Ben de kıyafetler, eşyalar evden giderken çok kötü oldum, ama en çok binbir zorlukla sağdığım, buzdolabında bekleyen sütlerimi döktüklerinde içim sızladı, hala düşündükçe çok üzülüyorum, o kadar merak ederdim ki emzirmek nasıl bir duygu acaba diye, yavrum doya doya içemedi, kuzum benim.

Ayy benim de içimi dökesim varmış, valla hepinizden allah razı olsun kimseye anlatamıyorum bunları, ya üzülürler yada anlamazlar diye, biz siz varsınız işte...
 

bende doğum yaptığımda öğrendim bebeğimin karnının içinde kocaman bi kitle olduğunu
durumunun ciddi olduğunu beni odaya aldıktan sonra eşimin anne babasıda var benim ailemde var
eşimin annesi utanmadan çocuğun hasta olduğunu saklayalım kimse duymasın diyor düşün yani
senin evladının evladı gidiyor gözünün önünde sen oturduğun ilçedeki insanlar akrabalar duymasın kimseye söylemeyelim diyorsun
neler neler yaşadım bende benim canımdan can gidiyor sen millet ne der derdindesin.
 
yuh ya yuhhhhh diyorum keten ve umutluyuz
ne demişler kaynanayı napmalı kaynar kazana atmalı
yandım anam dedikce altına odun atmalı sizin ki o hesap
Allah için kayınvaldem cok destek oldu bana
hakkını yiyemem

feriham cidden neler yasadık
bazen uykuya dalarken aklıma gelior
nasıl dayandık diyorum
eşim diyor ki acı yasadık sanmısız eskiden
meger ne güzelmiş hayatımız diyor 2 düşüğümüz olmasına ragmen doğru bu bambaska tarifsiz

umutluyuz aynı dediğin gibi biz biraraya gelsek bir güler bir aglarız
Allahım biizlere evlat acısı nasip etmesin bir daha
korusun bizleri insallah bu günler gitsin bir daha gelmesin
 
eee canlar bende hepinizin paylaşmışsınız paylaşayım dedim.bende 7 aylık hmileydim geçen sene miraç kandilinde kayınbiraderim kaynanam bana neler yaptı.kayınpederin hiiç sesi çıkmıyo ama.benim kız ordaydı çok seviyolar evlerde yakın.üzak tütamıyosün mecbüren.orda dürüyodü bende gidip alayım ananemin kandilini mübereklemeye gideyim dedim.almaya gittim kışlık kenarı tüğlü kazaklardan giymiş çıkarmıyo dediler.dinlemiyo dediler.beyza çıkar şünü dedim hayır dedi bende sesimi yükselttim onların yanında hiç laf dinlemiyo çünkü.kayınçom içerden bi çıktı ne bildiyse söyledi bana sen ne hakla bagırırsın bü çocüga bakamıyon zaten çocük bürda dürüyo senin ona bagırmaya hakkın yok falan bisürü laf bende benim ona bagırmaya hakkım var ama senin bana bagırmaya hakkın yok dedim.bak ya ne diyo falan diye üstüme yürüdü kaynnam aramızda kaynatadan hiiç ses yok bü çock bürda bakamadıgım için değil babamı kıramadıgım için dürüyo dedim.üstüme yürüdü devam sen bü eve gelince bü evin hüüzürü kaçıyo ben olüdügm sürece bü eve bidaha gelme dedi şok oldm beynimden vürülmüşa döndüm belki biri süstürür dedim ama kaynanam daha destek çıktı hamileliğim geri kalan zamanını ağlayarak geçirdim hp.ozamandan beri konüşmüyo benle bende konşmüyorm gerçiama ben bayrammıydı neydi mesajçektim babam üzülüyo diye dım attım.karşılık vermedi o yaşadıgım acıya karşılık bi geçmiş olsn bile demedi.ne diyim hep allahından bülsün dedim.allaha havale ettim.şimdi face de bişeyler yapıyo kendince konüşmak istiyo ama istemiyorm ogün ve yaşadıgım acıya karşı konşmaması aklıma gelince istemiyorm.sonradan babamıda düşündüm zaten.orda bana destek çıkması gerekirdi diyorm hep.ben söylemek için değil kardeşim gibi gördüm hep onü antalyaya gidip gelyo tür rehberi her geliş gidişinde kıyafetleriyle ben ilgilendim afedersiniz donüna kadar ütüledim annesine yaptırmıyodü yengem daha güzel yapıyo diyodü.ama olmadı yine.iyi davrandıgım sevdiğim kardeşimden de kazık yedim.kaynanam bebeğimi kaybettikten sonra eve gelmedi bigün biri gelinin evini göstersene demişte ona gösterirken annemde kapıyı açmış bülünmüş mecbür girmiş içeri.çok zor kızlar hele böyle acı gününde insanın destek görmemesi ama kocam işte kocamı çook sseviyorm oda beni.benim düşüncelerime saygı düyüyo konüşmüyodü oda çok kızdı geçen bayramda elini öpmüş abi yapma demiş işte araarsa konüşüyolar ogündenberi hayat bü herkes yaptıgından ütansın beni karnım bürnümda evden kovmasının bi karşılığı olür elbet benden bülamaı allahından bülsün
 
Bende cok doluyum ve sızlerden baskasına ıcımı dokemem 13. haftamda rutın kontrole gıtmıstık esımle doktor cınsıyet %90 erkek dedı ve bız esımle mutlulıktan ucarken bır dak. dedı ve bı arkadasını cagırdı ve ben panıkle ne oldugunu sorarken acıkladı ıskelet dısplazısı (ılerı derece boy kısalıgı yada cam kemık hastalıgı dedı ) o an o hastaneden nasıl cıktık bılmıyorum 20. haftamda ayrıntı ultrsna gırdım teshıs onaylandı bu kez bır cesıt cucelık cıgerlerde gelısme gerılıgı var anne karnında kaybedılcek bebk dendı ve gebelıgımı sonlandırma kararı verıldı heyet tarafından. Benım o kucuk ayklarıyla tekme atan mınık oglumu benden almak ıstedıler :/ ımza attık esımle ve kabul etmedık heran kaybedebılırsın hareketlerını takıp et doktor ogunden sonra ılk tekmemı yemeden bogazımdan tek bı lokma gecmedı ne zaman kıpırdardı kuzum o zaman kendıme gelır, yer ıcerdım. dedıklerı gıbı olmadı oglum annesıne 38.haftasına kadar sımsıkı tutundu dogumdan sonrada sadece 3dak yasadı. her gece yataga gırdıgımde hep aynı sahne dogumhanedeyım, anestzı doktru kolu cıktı bası cıktı dıyo ama bebegım aglamıyo doktor bebek kıpırdıyo dıyo dıger doktor hayır nefes almıyo dıyo, o an bogazıma bıseyler dugumlenıyo ama hıcbısey yapamıyorum doktor anneyı uyutun bu anı beynınden kazıyalım dıyo ama herseyı hatırlıyorum.. Gozyasıyşla gecırdıgım 6ay, sonrasında bır omur dınmeyecek yaslar...Hepımızın yasadıkları cok zor, hepımızınhıkayesı farkı ama acımız aynı...
 



bizi bizden başkası anlamıyor canım benimde hamileliğim onlar yüzünden hep ağlamaklı geçti
son zamanlar zaten eşime hep derdim bu çocuğa bişey olacak derdim bak ailen ha bire doğmamış kızımı
konuşuyorlar bişey olacak söyle konuşmasınlar desemde boş saygısından hep sustu
sonuç dediğim gibi oldu. sanki çok üzülüyormuş gibi numara yapaıyorlar bana hala
dayanması zor çokta güzel bi bebekti diyor ağlıyorum sürekli diyor halbuki yalan
hasta diye herkesten saklamaya çalışıyordu ne olduda kıymete bindi yavrum.
9 ay olmuş dile kolay hiç geçmeyecek zaman sanıyordum ama akıp geçiyor.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…