Melek annelerim Rabbim hepinize bol bol sabır versin dayanılması ğüç bir acı ama ne çare elden gelir bişe yok çok şükür inancımız yerinde ki emir büyük yerden diyebiliyoruz inş.bu zor günler geride kalacak asla cennetteki melek lerimiz unutulmayacak ama sizde bizim gibi hamile kalınca acınız hafiflicek budefa ya bu bebişimede bişe olurmu korkusu saracak öyle böle derken günler gelip geçecek herşeyin ilacı zaman hepinize peygamber sabrı diliyorum umarım sizde en yakın zamanda bebiş müjdelerini verirsinizde acınız hafifler rabbim dualarınızı kabul etsin inş.Allaha emanet olun benim yavrumda yaşasaydı 15 aylık olcaktı ama kısmet olmadı rabbime bin şükür ki yine oğlum oldu ve şuan 1.5 aylık darısı size inş.
Canım allah sabır versin hepimiz aynı acıyı yaşıyoruz benim ki dogumda oldu ama şimdi 35 haftalıkken 36 haftalıkken kalbi durdu diye okuyorum ya demekki diyorum olacağa çare yok yani benim her şey çok iyiydi ama dogumda sıkıntı çıktı senin de belki kalbi durmasaydı doumda sıkıntı olmayacaktı yani elimizden hiçbir şey gelmiyormrb arkadaşlar bende bir melek annesiyim.5 aralık 2013 te kalp durması nedeniyle 35 HAFTALIK bebeğim sezeryanla alındı.bu acıyı her an her nefeste yaşıyorum,hepte yaşayacağız sanırım.o kara günden beri evdeyim ,dışarı çıkmıyorum,kimseyi görmek istemiyorum...çünkü kimse anl Aamıyor.arkadaşlarımın hiçbrini görmek istemiyorum . uzun zamandır yazdıklarınızı okuyorum. bende aranızdayım bende sizdenim demek istedim. Allah bundan büyük acı göstermesin.hiçbirimizi evlat acısıyla evlat özlemiyle sınamasın.derdimiz büyük ama Allah daha büyük herşey güzel olmasada bigün mutlaka bişeyler güzel olacak...
Kesinlikle katılıyorum sana ölümden öte ne var...AMİN canım .Allaha sığınmadan katlanılır bir dert değil...senin adına çok sevindim inşallah sağlıkla sıhhatle kucağına alır büyütürsün.Allahım bizede gösterir o güzel günleri inşallah.
insanların seni anlıyorum,bizde çok üzüldük deyip iki dakika geçmeden gülerek konuşmaları beni o kadar rahatsız ediyorki...onlardan uzak kalmak iyi geliyor. biliyorum fazladan anlayışta beklemiyorum bu acı yaşanmadan hissedilecek bir acı değil ama onlarla görüştükten sonra günlerce kendime gelemiyorum.kötü niyetli insanlar olmadıklarını biliyorum ama her sözleri ağır geliyor.kimisi kendi çocuklarınıı verecek oluyor , kimisi çocuğun olmasın varsın evlatlık alırsın diyor, kimisi eşinin aldatmasından şikayetçi ondan büük dert olurmu, kimisi pasta börek soruyo...çok boş geliyoruz insanlara.oysa ölümün olduğu yerde daha ciddi ne olabilir ki...
Canım ben kullandım kullanırkende hep teleşlandım ya bişe olursa diye ama hiçbir zararı yok benim bi değerim yüksek çıkmıştı belki gelişim sıkıntısı olur diye verdi doktor 5. aydan sonra kullandım son ay da bıraktımKizlar bu arada dr bana coraspin verdi.asprin yani.ben pihtilasma testi yaptirdim ama yine de kullanacaksin dedi size de verdi mi dr lariniz
Ben de her şeye kızmıştım allaha bile kızmıştım neden ben ben sana ne yaptım diye ama sonra benim öfkemi anlar dedim,sonra o kadar çok dikkatimi çekmeye başladı ki ölüm haberleri yakınlarını kaybedenler evlatlarını kaybedenler, dedim hayat bu işte5 ARALIK 2013 ÇARŞAMBA
Henüz doğum iznine ayrılmadım.3 aralık ta kontrolüm vardı.bebeğin kilosu gelişimi çok iyi ama tansiyonum yüksek çıkmıştı 13/9 .doktor tansiyonumu kontrol altında tutmamı söyledi ve tahlil verdi. şaşırdım ysa benim tansiyonum hep düşüktü ama o gün müdüre çok kızmıştım ondan mı oldu acaba diye tekrar tansiyonumu hastaneden çıkmadan ölçtürdüm 9/6 gayet normaldi.heralde yanlış ölçtü kız dedim.ertesi gün iki saat dersin ardından tahlillerimi alıp doktora gösterdim acıkmıştım ama bebeğim o kadar hareketliydiki eve geldim bişeyler yedim.hareketleri normale döndü çok acıkmış bebeğim dedim.ertesi sabah okul için hazırlandım bebeğim hareket etmedi ama dün çok hareketliydi ondandır diye düşündüm.o kadar pimpirikli olup her hafta kontrollere koşan bana nasıl bir rahatlık geldi hala anlmış değilim.okula gittim geldim hala hareket yok.eşim doktora gidelim dedi .hemen çıktık evden hastanedeydik ebenin biri beni nts yebağladı ama ses gelmiyodu seslendim.başka biri geldi ben duyuyorum bebeğin ters ondan derken ben hıçkırıklar içindeyim.o sırada eşim doktoru çağırdı.ve o an orada her şey bitmişti.doktor hayır dedi kafasını salladı ve odasına çağırdı yoktu ordada yoktu kalp atışı oysa iki gün önce nasılda atıyordu o kalp daha dün karnımda durmadan tepinen bebeğim ölemezdi dondum, dondum...ALLAHIM BU NASIL BİR ACI NASIL BİR ATEŞ sanki cehennemdeyim .cehennem dedikleri yer böyle bir yer olsa gerek .kalbim ruhum yanıyor...snra başka bir doktor ve hastaneye yatış.2 gün suni sancıyla bekledim ama bebek gelmedi.doğrusu gelsinde istemedim sarıldım bebeğime bir daha hiç sarılamama duygusuyla .herkes meğer banada bişi olcak diye doktora sezeryan olsun diye üsteliyolarmış.benim haberim yok.oysa ben bana bişey olca aklımdan bile geçmedi olsa ne olurdu ki...bebeğimle geçirdiğim son zamanlarımdı. 7 aralık sabahı bebeğimi sezeryanla aldılar kopardılar ciğerimi.ameliyathanede o kadar gösterin bebeğimi desemde göstermediler odaya çıkınca eşim bebeğimi getirdi.yeşil bir hastane çarşafı içinde oysa ben ona neler almıştım .uyuyor gibiydi meleğim aynı babası...ellerini ayaklarını gösterin dedim bakma dediler oysa o benim bebeğimdi yaşamasada o benim bebeğimdi.tamam dedim donuk bir bakışla kafamı çevirdim giderken bakmak istemedim.günlerce donuk baktım ağlamadım baktım baktım baktım...güneş niye doğuyor ,sabahlar neden oluyor dedim.gökyüzüne ağaçlara insanlara hr şeylere kızdım. benim bebeğim yokken her şey nasıl devam ediyor diye...bebeğimi memlekete götürdüler aradan 1 hafta sonrada ben gittim mezarına ertesi gün tekrar gittim. dedim kalamam artık bu şehirde ben ...kalamadım annemlerde .
Canım allah sabır versin hepimiz aynı acıyı yaşıyoruz benim ki dogumda oldu ama şimdi 35 haftalıkken 36 haftalıkken kalbi durdu diye okuyorum ya demekki diyorum olacağa çare yok yani benim her şey çok iyiydi ama dogumda sıkıntı çıktı senin de belki kalbi durmasaydı doumda sıkıntı olmayacaktı yani elimizden hiçbir şey gelmiyor
Canım ben 72 gün gördüm kızımı hiç gitmez yüzü aklımdan öyle hortumlara bağlı altında bir bezi açmışın ellerini yana bazen diyorum görmeseydim daha mı az yanardı canım acaba, bilmiyorum artık o mu olsaydı bu mu olsaydı daha iyi olur du diyecek gücüm sabrım kalmadı nefes alıyorum ve yaşıyorum işte yani bizim dışımızda ve engel olmadığımız o kadar çok şey var kibugün 40 gün oldu kızımın begüşümün kırkı bugün
yaşasaydı da beklenen doğum tarihiydi bugün belki şimdiye kadar doğmuştu da
Allahın nimeti zamanla hafifler dediğim acım sanki katlanarak artıyor
buna sebep yaşadığım pişmanlık olsa gerek
cayır cayır yanıyorum içimde bir kor alev alev
göremedim ya bebeğimi öyle bir pişmanlık ki
niye gösterin diyemedim niye sormadılar görmek istermisin diye
hayatımın en büyük mutluluğu biricik kuzum begüşüm
hayatımın en büyük üzüntüsü, pişmanlığı oldu
gösterin diyemediğim için kendimden nefret ediyorum
zaman acımı hafifletmiyor yanı sıra geri de gitmiyor
geri gitse 31 ocak olsa gösterin bi kerecik göreyim desem
uyuyor gibimiydin meleğim sen küçücükmüydün
karnımdayken tırnaklarının bile hayalini kurduğum ay çiçeğim
şimdi yüzünün elinin ayağının bile hayalini kuramıyorum
kurduğum hayali gözümün önüne getirip severdim seni
şimdi küçücük bir mezar dışında bişey gelmiyor gözümün önüne
bugün kırk gün olmuş sensiz kırk gün
Bunu bende çok düşünürüm eşimle ilk tanıştıgım zamanlar aklıma gelir ve derim o zaman bana deselerdi sizin kızının olacak ve kaybedeceksiniz,insan kötü şeyleri hiç konduramıyor kendine demi ama işte ben bu olaydan sonra soğukkanlı mıd esem umursamaz mı desem ya da hayatın gerçeklerini anladım mı desem her şey herkesin başına gelebilir bu bende olabilirim diyorum yani gecen bi arkadaşımın babası trafik kazasında ölmüş allah korusun tabi ama benim babam da ölebilir diyorum tabi ki böyle bir şey olursa böyle olmaz içim bağrım yanar ama anlatmak istediğim sanki hayatın gerceklerini görmüş gibi çok uzak yaşamışım şimdiye kadar diyorum şimdi televizyondaki her ölüm haberi içimi sızlatıyor önceden belki bu kadar duyarlı değildim31 yaşındyım canım .4 yıllık evliyim ve hiç böyle bişeyin başıma geliceni düşünmemiştim.ayakları yere basan kadın olmak zormuş.bazen boş yere kafa yordumu dşünüyorum.
Ben de her şeye kızmıştım allaha bile kızmıştım neden ben ben sana ne yaptım diye ama sonra benim öfkemi anlar dedim,sonra o kadar çok dikkatimi çekmeye başladı ki ölüm haberleri yakınlarını kaybedenler evlatlarını kaybedenler, dedim hayat bu işte
Benim kızım yaşasaydı 100 de 100 engelli olacaktı herkes bana o şekilde nasıl olacak diye telkin etmeye çalışıyordu ben de bunun farkındaydım evet o şekilde yaşamasını bende istemezdim zaten benim haykırışım ona değildi çok sağlıklı iken ebelerin öngörüsüzlüğü nedeniyle şimdi 8 aylık olacakken kızım toprakta, hamileyken bana deselerdi kızını kaybedeceksin diye nası dayanırım derdim ama dayanıyorsun işte,şimdi bazen zamansız beklenmedik bi anda içimde bi güneş doğuyor heyecanlanıyorum sanki yeniden kızım olmuş ta bagrıma basmışım gibi yüreğim ısınıyor, ama bazen de benim kızım öldü daha ne olsun diyorum dibe çöküyorum böyle böyle iyileşeceğiz heralde ama hiçbir şey eskisi gibi olmayacak çünkü biz bebeklerimizi kaybettik, arkadaşımın annesi öldü yakınlarda beni anlayamazsın dedi evet dedim annem ölmedi seni anlayamam ama içindeki boşluğu anlıyorum benim de kızım öldüölümde doğmak büyümek gibi bir şey ama kaybettiklerimiz minicik bebeklerimiz olunca kabullenmek okadar zor ki.küçücük bebeğin ölümünü anlamlandırmak o kadar zor ki...kimi hadi sağlıksız olsaydı hadi engelli olsaydı , hayırsız olsaydı,büyüyünce ölseydi daha acı olmaz mıydı diyor.oysa hiç yaşanmamış bir hayat nasıl daha az bir acı olur.ben onu toprak olsun diyemi taşıdım.bir vücutta hayal bile edemediğim bebeğimin bedeni nasıl toprağa girer.
onun ölümünü anlamlandırmak zor işte ama dayanmak zorundayız.3 ,5 ay oldu nasıl dayandım bilmiyorum.Allahda veriyo o gücü. inşallahbebeğimizide verir bi gün.en çok rabbimi Allahım ben bu acıya dayanamıyorum bana yardım et yüreğimi hafiflet dediğim zamanlarda garip bir boşlukla hissediyorum sanki uyuşuyorum hiç bişey düşünmüyorum.
Canım ben kullandım kullanırkende hep teleşlandım ya bişe olursa diye ama hiçbir zararı yok benim bi değerim yüksek çıkmıştı belki gelişim sıkıntısı olur diye verdi doktor 5. aydan sonra kullandım son ay da bıraktım
eşim 3 yıl önce babasını kaybetti.bebeğimi kaybedince sordum eşime kıyaslama yapılamaz tbi ama hangisi daha zordu diye.eşim çok zor bunun cevabını vermek ama bebeğimi kaybetmek daha bi acıttı içimi dedi.yaşanmamış hayatlar daha bi acıtıyor insanın içini asıl o arkadaşın seni hiç anlayamazBenim kızım yaşasaydı 100 de 100 engelli olacaktı herkes bana o şekilde nasıl olacak diye telkin etmeye çalışıyordu ben de bunun farkındaydım evet o şekilde yaşamasını bende istemezdim zaten benim haykırışım ona değildi çok sağlıklı iken ebelerin öngörüsüzlüğü nedeniyle şimdi 8 aylık olacakken kızım toprakta, hamileyken bana deselerdi kızını kaybedeceksin diye nası dayanırım derdim ama dayanıyorsun işte,şimdi bazen zamansız beklenmedik bi anda içimde bi güneş doğuyor heyecanlanıyorum sanki yeniden kızım olmuş ta bagrıma basmışım gibi yüreğim ısınıyor, ama bazen de benim kızım öldü daha ne olsun diyorum dibe çöküyorum böyle böyle iyileşeceğiz heralde ama hiçbir şey eskisi gibi olmayacak çünkü biz bebeklerimizi kaybettik, arkadaşımın annesi öldü yakınlarda beni anlayamazsın dedi evet dedim annem ölmedi seni anlayamam ama içindeki boşluğu anlıyorum benim de kızım öldü
bende bitirdim bulutgöç sırada eymen eymenden sonra ben varım galiba
Bugün yenibi doğum haberi aldım tam herseyi yoluna sokuyorum yine bi doğum haberi yine hüsran.....arkadaşlar napcam ben bole çevremde ve yakın birebir görüştüğüm çevremde tam 12 kişi hamile ve tarihlerimiz birbirine yakın kalbimmi fesat diyorum milleti kıskanıyorummu bilmiyorum ama işkence gibi....buda yetmezmiş gibi dun annemlerdeydim tanıdığın biri gelmiş söyledikleri aynene söle:eltim doğum yaptı bi hamarat benim eltim bi hamarat her işi öyle doğumuda öyle yarım saat masada kaldı hemen doğurdu nurtopu gibi....sezeryanla doğan ben anneyim demesin ameliyatta neymiş...eee be patavatsız sen biliyosun ben ameliyatlıyım ustune bide bebğimi kaybetmişim beni telkinleyeceğine bir suru nutuk atıyon sinirlerim bozuldu göz yaşlarımı tutamadım o gittikten sonra anneme dedimki demekki ben kadın değilimişim anne olamamışım.....sadece doğurmakla annelik olsaydı tvlerde görüyoz doğurup ortalığa savuranları bide bu 12 kişinin içinde bi ben bebeğimi kaybettim ya bulunduğumuz ortamlarda bek gordun mesenunun basına gelenleri sakın sezeeryan olmayınvs. uzun lafın kısası ınan sehır bile değiştirmeyi duşundum esime ısrar ettim ama bu çevreden uzak durmazsam sanki hiç geçmeyecek hiç bitmeyecek......
bu arada bulutgoç cnm yasınlerini bitirdim allah kabul edr inşlh...önümüzdeki haftada eymen46nın demi yanılmıyorum.....
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?