• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Sezeryan doğumla bebeğini kaybedip :( tekrardan hamilelik düşünenler...

Dogumdan sonra farkli doktorlara gittim şuan 1 tanesiyle devam ediyorum. Korunma süresi ise 2 yil 1 yil 6 ay diyen oldu bir dr da hemen bırakabilirsin dedi. Bence beklemek daha cok sagligimizi bozuyor. 6 ay dolunca bıraktım ama hamile kalamadim tabi. Artik Allah ne zaman nasip ederse vakti gelsin yeterki bebegimi bekliyorum inşallah fazla beklemem.
Evet canm beklemekte cok zor 6 ay en azndn dikislerimz gecsn snrasida hayirlisi neyse o olsun sagliklisi omurlusu gelsin insallah vaktinde...Allah gönlüne gore versn ins.bende doktorla gorusup bir sknti yoksa 6 ay snra korunmayi ins brakicam korkuyrm ama cokta istiyorummmm:KK46:
 
ah canım benim yaaaaaa.kalbinde büyük arther transposizyonu varmış.bu hastalıkta sadece hamileyken bebeğe eko çektirilerek ortaya çıkarmış.ama bizim geçmişimizde kalp sıkıntısı yok ailede falan.risklide değildi hamileliğim.ondan doktorum çekelim dememişti.detaylı ultrasonda falan çıkmadı zaten.eko da bile tam net anlaşılmazdı dedi.yani hiç bişey bilmiyorduk doğum olduğunda.aniden gitti maalesef.olaydan sonra hep doktor suçlandı.ama kaç yere kaç doktora sordum hepsi aynı cevabı verdi.tanı konması çok küçük bi ihtimalmiş.Rabbim öyle nasip etti ömrünü.papatya kızım bırakıp gitti.o 21 saatte bile neler neler yaşamıştık.onlar kaldı yanımıza.kaç kez emdi kaç kez kakasını yaptı.çok uyumuştu o gün.ağladığı zaman annem yanıma koyardı anında susardı.yavrum gideceğini bilmişte annesine doymaya çalışıyordu sanki.annem alışmasın yanına diyip aldığında anında kızım ağlamaya başlıyordu.tekrar yanıma koyuyordu hemen susuyordu.nasıl şaşırmıştık.meğer gidecekmiş.ah bilsem yanımdan ayırırmıydım hiç.allahım kimselere yaşatmasın.nolur Rabbim evlatla imtihan etme bizleri...
Canmm cok uzuldum inan ki yasadklarina cok zor seyler sevip koklayip emzirip brakmasi insann aklindan o anlar silinmez ama yine de gormek opmek koklamak paha bicilmez birseydir eminim... keske bende gorebilseydim diyorum agliyorum hep bu yuzdn,oglumu bir kez gorsem guzel elleri,yuzu,yanaklari nasildi kimbilir diyorum dokunabilsem sesini duyabilsem duygularimi kelimelere dokemiyorum hasretlik cekiyorum en agir duygularla canmdan parcam toprakta ah ahhh yasadklarmz zor imtihanimz cok agr arkadaslarimm:(Allahim hepimize sabir versin cok aratmadan da ins yaralarimizi saracak bebekler gndersin
 
Slm melek anneleri.. Uzun zamandır yazılanları takip ediorum. Bebegini kaybedenlerle birlikte aglıorum ve tekrar hamile kalanlarlada bir okadar seviniorum. Allah hepimizin yar ve yardımcısı olsun. Meleklerimiz suan bizim onlara yasatamıcagımız kadar güzel bir yerde..cennette. Ben hamile kalmak icin iki sene cabaladım. Tam umudumuzu kaybetmişken kızım bize bir süpriz yaptı ve ben hamile kaldım.
Eylül ayında 40. Haftada sancılarla hastaneye gittik eşimle. Hersey normal gidiodu..hatta hastanede güle oynaya gezindim, sancılarımın tadını cıkarttım cünki biliodumki hasretle bekledigim kızıma kavusmama az kaldı. Dogum anına az bir süre kala kanamam oldu. Fakat bebegimim kalp arısları gayet normal gösterdigi icin doktorlar beklemek istedi. Suyum daha patlamamıstı. Bir süre sonra doktorlar suyumu patlatmaya karar verdiler, ve dogum gerceklesecekti. Suyum patlatılmasıyla birlikte kızımın kalp atısları azaldı ve beni acil ameliyata aldılar. Uyandıgımda sadece kızımın ismini haykırdıgımı hatırlıorum. Narkozum etkisindeydim ama kızımı görmek istiodum. Beni yavrumun yanına götürdüklerinde ellerimle göz kapaklarımı acıodum, cünki hala narkozun etkisindeydim uykuya dalıodum. O an öldüm.. İcim parcalandı ve hala paramparcayım toparlanamıorum.. Kızım sadece 15saat yasadı. Oksijensiz kalmıs bu yüzden vücudu iflas etti.
Yavrum vefat ettikden sonra onu kimseye elletmedim. Havlularla vücudunu sildim, kan lekelerini sildim. Öpledim kokladım..doyamadım. Altını temizledim bez bagladım. Yanıma yataga aldım, koynumda yatırdım.. Doyamadım. İcim cok acıo..allahım sen büyüksün sabır ver bana yabrabbim..
Gözümün önünden gitmior minik kusum.
3ay gecti ama kalbim hala acıyor. Bebek göresim yok..ne hikmetse karsıma sürekli ya hamile yada bebekler cıkıor.
Bu sürecde esim hep yanımdaydı..bana en büyük destek o oldu. Allah ondan razı olsun, hakkını ödeyemem.
İlk defa cesaret bulup yazdım. Sizleri üzdüysem özür dilerim ama bir sekilde yazmam icimi dökmem gerekior. Beni bir tek siz anlarsınız bu acıyı tanımayan halimden anlamaz.
 
Slm melek anneleri.. Uzun zamandır yazılanları takip ediorum. Bebegini kaybedenlerle birlikte aglıorum ve tekrar hamile kalanlarlada bir okadar seviniorum. Allah hepimizin yar ve yardımcısı olsun. Meleklerimiz suan bizim onlara yasatamıcagımız kadar güzel bir yerde..cennette. Ben hamile kalmak icin iki sene cabaladım. Tam umudumuzu kaybetmişken kızım bize bir süpriz yaptı ve ben hamile kaldım.
Eylül ayında 40. Haftada sancılarla hastaneye gittik eşimle. Hersey normal gidiodu..hatta hastanede güle oynaya gezindim, sancılarımın tadını cıkarttım cünki biliodumki hasretle bekledigim kızıma kavusmama az kaldı. Dogum anına az bir süre kala kanamam oldu. Fakat bebegimim kalp arısları gayet normal gösterdigi icin doktorlar beklemek istedi. Suyum daha patlamamıstı. Bir süre sonra doktorlar suyumu patlatmaya karar verdiler, ve dogum gerceklesecekti. Suyum patlatılmasıyla birlikte kızımın kalp atısları azaldı ve beni acil ameliyata aldılar. Uyandıgımda sadece kızımın ismini haykırdıgımı hatırlıorum. Narkozum etkisindeydim ama kızımı görmek istiodum. Beni yavrumun yanına götürdüklerinde ellerimle göz kapaklarımı acıodum, cünki hala narkozun etkisindeydim uykuya dalıodum. O an öldüm.. İcim parcalandı ve hala paramparcayım toparlanamıorum.. Kızım sadece 15saat yasadı. Oksijensiz kalmıs bu yüzden vücudu iflas etti.
Yavrum vefat ettikden sonra onu kimseye elletmedim. Havlularla vücudunu sildim, kan lekelerini sildim. Öpledim kokladım..doyamadım. Altını temizledim bez bagladım. Yanıma yataga aldım, koynumda yatırdım.. Doyamadım. İcim cok acıo..allahım sen büyüksün sabır ver bana yabrabbim..
Gözümün önünden gitmior minik kusum.
3ay gecti ama kalbim hala acıyor. Bebek göresim yok..ne hikmetse karsıma sürekli ya hamile yada bebekler cıkıor.
Bu sürecde esim hep yanımdaydı..bana en büyük destek o oldu. Allah ondan razı olsun, hakkını ödeyemem.
İlk defa cesaret bulup yazdım. Sizleri üzdüysem özür dilerim ama bir sekilde yazmam icimi dökmem gerekior. Beni bir tek siz anlarsınız bu acıyı tanımayan halimden anlamaz.
Ah Can'ım Rabbim sabrını kat kat arttırsın. Olan olduktan sonra keşkelerin hiçbir hükmü olmuyor.ama şundan emin ol Allah en doğrusunu bizlere nasip ediyor.ben yaşadıklarımı yazıyorum bana aaaah durumun ne zormuş diyorlar .ama senin yaşadıklarını okuyuncada ben diyorum allahım ne zormuş diye.yani acı aynı acı ama yaşanmış şekli başka.daha çok taze Acun.rabbim hiç ummadığın anda güldürsün yüzünü.ama şunuda unutma bu imtihanı Rabbim her kuluna nasip etmiyor.evlat acısı yaşayan sahabe hayatlarını oku mükafatlarını oku.inan sana çok iyi gelecek .
 
Ah Can'ım Rabbim sabrını kat kat arttırsın. Olan olduktan sonra keşkelerin hiçbir hükmü olmuyor.ama şundan emin ol Allah en doğrusunu bizlere nasip ediyor.ben yaşadıklarımı yazıyorum bana aaaah durumun ne zormuş diyorlar .ama senin yaşadıklarını okuyuncada ben diyorum allahım ne zormuş diye.yani acı aynı acı ama yaşanmış şekli başka.daha çok taze Acun.rabbim hiç ummadığın anda güldürsün yüzünü.ama şunuda unutma bu imtihanı Rabbim her kuluna nasip etmiyor.evlat acısı yaşayan sahabe hayatlarını oku mükafatlarını oku.inan sana çok iyi gelecek .
Sagol Allah razı olsun.. Ben bile şaşıorum yasadıklarıma.. Hemşireler kızımı temizlemesinler diye ayağa kalktım ve bacaklarımdan aşağ kan akmasından rağmen artık hayata gözünü yummuş olan kızımı ben yıkadım. Dikişlerimin ağrısını hissetmedim bile.. Yavrum icin biriciğim için canımı vermeye hazırdım. Elimde olsa hiç düşünmeden yapardım o an.. Onu cok özlüorum.. Kızım için yapabilceğim ne varsa yapıorum..mezar taşını bile kendi ellerimle yaptım..ben buna nasıl dayancam..
İsyan etmekden sorgulamakdan cok korkuorum ama sizde bilirsinizki insan bazen aklını kaybetcek gibi oluo.. Nerden okuyabilirim? Bildiğiniz önerebileceginiz bir kitap varmı?
 
Son düzenleme:
Sagol Allah razı olsun.. Ben bile şaşıorum yasadıklarıma.. Hemşireler kızımı temizlemesinler diye ayağa kalktım ve bacaklarımdan aşağ kan akmasından rağmen artık hayata gözünü yummuş olan kızımı ben yıkadım. Dikişlerimin ağrısını hissetmedim bile.. Yavrum icin biriciğim için canımı vermeye hazırdım. Elimde olsa hiç düşünmeden yapardım o an.. Onu cok özlüorum.. Kızım için yapabilceğim ne varsa yapıorum..mezar taşını bile kendi ellerimle yaptım..ben buna nasıl dayancam..
İsyan etmekden sorgulamakdan cok korkuorum ama sizde bilirsinizki insan bazen aklını kaybetcek gibi oluo.. Nerden okuyabilirim? Bildiğiniz önerebileceginiz bir kitap varmı?
başın sağolsun canım. burdaki herkes maalesefki yaşanma olayları farklı da olsa sonuç aynı. hepimiz evlatlarımızı kaybettik, onları sevemeden okşayamadan, öpemeden. çok çok çok yıkıcı bir durum. isyan etme sakın. ben neden ben diye sormasam da hala böyle birşey olduğuna inanamıyorum. benimde 40. haftada doğuma 1-2 gün kala kaybettim meleğimi. benimde 4.5 ay oldu. acı hiç geçmiyor maalessef. sadece bu acıyla yaşamayı öğreniyoruz o kadar. aklımdan hiç çıkmıyor. gülsemde hep eksik, eski ben değilim artık, bi kanadım kırık :( kimse de bizi anlamıyor. en yakının bile ağlama artık tamam diyor. sanki gün geçtikçe evlat acısı geçecekmiş gibi:( ben seyfettin bulut- cennet çocukları isimli kitabını okudum. kısmen iyi geldi diyebilirim. tavsiye edebilirim sana.
 
allah şifalar versin.tez zamanda 9 ayı görün inşallah.sağsağlim alın kucağınıza evlatlarınızı.ben bişey saormak istiyorum.bazen kalbim çok dan dan atıyor.yani aslında hızlı değil ama kulaklarımda atıyor gibi.göğsüm den belli oluyor.bende korkuyorum ilerde tansiyon hastasımı olacağım diye.acaba bu tansiyonmu panik atak gibi bişeymi:KK42::KK42:
Amin canım inşallah. O bendede oluyordu hamilelikten sonra.Bence tansiyonla panik atakla ilgili değildir.Bende normalde tansyon yüksekliği yoktur hatta çok düşük bile olur çoğu zaman.buna gebelik tansiyonu diyorlar yani sadece gebelikte yükseliyor sonlarına doğru. Yüksek tansiyona ödem ve protein kaçağıda eşlik edince preeklampsi oluyor ve anne içinde bebek içinde çok tehlikeli oluyor. Bence o kalp atışlarıda yaşadığımız acıdan kalan korku heyecandan oluyor
 
Merhaba melek anneleri. Oğlumu kaybedeli 3.5 ay oluyor. 5 haftadır psikolojik yardım alıyorum. Son 2 haftadır kendimi çok daha iyi hissediyorum. Aglamadigim tek bir gün oğlumu aklımdan çıkardığım tek bir an yoktu. Şimdi de oğlumu düşünüyorum ama hüzün yerine içimi büyük bir sevgi ve huzur kaplıyor. Sizin de yaşadığınız kalp atışlarını, nefes darliklarini ben de yaşıyordum. Bazen nefes alamiyordum, bogulacak gibi oluyordum ama hepsi geçti çok şükür. Son 2 haftadır çok çok daha iyiyim. Şirketteki arkadaşlarım rengin yerine geldi, artık donuk bakmiyorsun diyorlar. Değişimi annem bile telefondaki ses tonumdan fark etti.
Yani diyeceğim o ki arkadaşlar siz de kesinlikle psikolojik destek alın. Ben bu kararı verdiğim için çok memnunum. Yalnız terapistiniz EMDR tekniğini kullansın. Bu teknik çok daha kısa sürede sorunları cözüyormus. Gerçekten de öyle. Oğlumu kaybettiğim gün şu an sadece bir anı halinde bende. Sanki o yaşadıklarımı ben yasamamış gibi hissediyorum ve oğlum aklıma düştüğünde sadece büyük bir sevgi hissediyorum. Biliyorum ki o çok mutlu ve ben iyi oldukça ben mutlu oldukça o daha mutlu oluyor. Çok şükür Rabbime oğlumu büyütmek için beni seçti...
 
canım ne güzel yazmışsın böyle. yazdıklarını bile okuyunca iyi hissettim kendimi. bende bebeğim iyi. herkesin gitmek istediği yerde. ne mutlu diyorum ama ama ama işte kalbime de söz geçiremiyorum. dün eşimle bi yere gittik bebek gördüm 7-8 aylıktı tahmini. önce ay ne tatlı maşallah dedim. sonra eşimle göz göze geldik. ben başladım ağlamaya :(
 
canım ne güzel yazmışsın böyle. yazdıklarını bile okuyunca iyi hissettim kendimi. bende bebeğim iyi. herkesin gitmek istediği yerde. ne mutlu diyorum ama ama ama işte kalbime de söz geçiremiyorum. dün eşimle bi yere gittik bebek gördüm 7-8 aylıktı tahmini. önce ay ne tatlı maşallah dedim. sonra eşimle göz göze geldik. ben başladım ağlamaya :KK43:
İşte canım bende de aynı gel gitler vardı. Ama psikologum sayesinde atlattım çok şükür. Çünkü beynimin bir yeri bebeğimin kötü olduğuna inaniyormus ve gel gitler bu yuzdenmis. O teknik sayesinde onu da atlattık ve şu an bebeğimin gerçekten iyi olduğuna inanıyorum ve bu da beni mutlu ediyor...
 
başın sağolsun canım. burdaki herkes maalesefki yaşanma olayları farklı da olsa sonuç aynı. hepimiz evlatlarımızı kaybettik, onları sevemeden okşayamadan, öpemeden. çok çok çok yıkıcı bir durum. isyan etme sakın. ben neden ben diye sormasam da hala böyle birşey olduğuna inanamıyorum. benimde 40. haftada doğuma 1-2 gün kala kaybettim meleğimi. benimde 4.5 ay oldu. acı hiç geçmiyor maalessef. sadece bu acıyla yaşamayı öğreniyoruz o kadar. aklımdan hiç çıkmıyor. gülsemde hep eksik, eski ben değilim artık, bi kanadım kırık :KK43: kimse de bizi anlamıyor. en yakının bile ağlama artık tamam diyor. sanki gün geçtikçe evlat acısı geçecekmiş gibi:KK43: ben seyfettin bulut- cennet çocukları isimli kitabını okudum. kısmen iyi geldi diyebilirim. tavsiye edebilirim sana.
Sagol canım Allah razı olsun. Seninde başın sağ olsun, Allah sabır versin. Evet hepimizin yüreği yanıyor, yaşamayan anlamıyor gercekten. Bi mahsuru yoksa neden vefat ettigini sorabilirmiyim?
Kucağımız boş kaldı.. Tabiki Rabbim isterse tekrar hamile kalırız ama meleklerimiz geri gelmicek.. Ölümden bile korkmaz oldum kızıma kavuşacağım diye. Önerdiğin kitap için teşekkürler.
 
Merhaba melek anneleri. Oğlumu kaybedeli 3.5 ay oluyor. 5 haftadır psikolojik yardım alıyorum. Son 2 haftadır kendimi çok daha iyi hissediyorum. Aglamadigim tek bir gün oğlumu aklımdan çıkardığım tek bir an yoktu. Şimdi de oğlumu düşünüyorum ama hüzün yerine içimi büyük bir sevgi ve huzur kaplıyor. Sizin de yaşadığınız kalp atışlarını, nefes darliklarini ben de yaşıyordum. Bazen nefes alamiyordum, bogulacak gibi oluyordum ama hepsi geçti çok şükür. Son 2 haftadır çok çok daha iyiyim. Şirketteki arkadaşlarım rengin yerine geldi, artık donuk bakmiyorsun diyorlar. Değişimi annem bile telefondaki ses tonumdan fark etti.
Yani diyeceğim o ki arkadaşlar siz de kesinlikle psikolojik destek alın. Ben bu kararı verdiğim için çok memnunum. Yalnız terapistiniz EMDR tekniğini kullansın. Bu teknik çok daha kısa sürede sorunları cözüyormus. Gerçekten de öyle. Oğlumu kaybettiğim gün şu an sadece bir anı halinde bende. Sanki o yaşadıklarımı ben yasamamış gibi hissediyorum ve oğlum aklıma düştüğünde sadece büyük bir sevgi hissediyorum. Biliyorum ki o çok mutlu ve ben iyi oldukça ben mutlu oldukça o daha mutlu oluyor. Çok şükür Rabbime oğlumu büyütmek için beni seçti...
tekrar geçmişler olsun.evet maalesef bu süreci atlatmak hiçte zor değil.ben de bu psikolog olayına çok farklı bakanlardanım.diyorum ki kendi kendime ; beni ancak ve ancak benimle aynı acıyı yaşayan biri anlayabilir diyorum.evlat acısını yaşamayan biri bana nasıl teselli verirki diyorum.hadi diyelim tamam verdi budefada inanç boyutundan bana yaklaşması gerek diyorum yoksa gerisi fasa fiso.
ama şundan eminimki ben yanlış düşünüyorum.inanıyorumki doktorla konuşmak bile insanı rahatlatır.bu arada nerdesin hangi psikoloğa gidiyorsun?
 
Sagol canım Allah razı olsun. Seninde başın sağ olsun, Allah sabır versin. Evet hepimizin yüreği yanıyor, yaşamayan anlamıyor gercekten. Bi mahsuru yoksa neden vefat ettigini sorabilirmiyim?
Kucağımız boş kaldı.. Tabiki Rabbim isterse tekrar hamile kalırız ama meleklerimiz geri gelmicek.. Ölümden bile korkmaz oldum kızıma kavuşacağım diye. Önerdiğin kitap için teşekkürler.
sebebini maalesef bilemiyorum canım. sebepsiz bebek ölümü dendi. hiçbişeyi yoktu, ya da bilinen hiçbişeyi yoktu diyeyim. herşeyi normaldi. normal doğumu bekliyorduk ve hareketlerini hissetmedim doktora gitim ve dünya başıma yıkıldı malesef:(
 
Slm melek anneleri.. Uzun zamandır yazılanları takip ediorum. Bebegini kaybedenlerle birlikte aglıorum ve tekrar hamile kalanlarlada bir okadar seviniorum. Allah hepimizin yar ve yardımcısı olsun. Meleklerimiz suan bizim onlara yasatamıcagımız kadar güzel bir yerde..cennette. Ben hamile kalmak icin iki sene cabaladım. Tam umudumuzu kaybetmişken kızım bize bir süpriz yaptı ve ben hamile kaldım.
Eylül ayında 40. Haftada sancılarla hastaneye gittik eşimle. Hersey normal gidiodu..hatta hastanede güle oynaya gezindim, sancılarımın tadını cıkarttım cünki biliodumki hasretle bekledigim kızıma kavusmama az kaldı. Dogum anına az bir süre kala kanamam oldu. Fakat bebegimim kalp arısları gayet normal gösterdigi icin doktorlar beklemek istedi. Suyum daha patlamamıstı. Bir süre sonra doktorlar suyumu patlatmaya karar verdiler, ve dogum gerceklesecekti. Suyum patlatılmasıyla birlikte kızımın kalp atısları azaldı ve beni acil ameliyata aldılar. Uyandıgımda sadece kızımın ismini haykırdıgımı hatırlıorum. Narkozum etkisindeydim ama kızımı görmek istiodum. Beni yavrumun yanına götürdüklerinde ellerimle göz kapaklarımı acıodum, cünki hala narkozun etkisindeydim uykuya dalıodum. O an öldüm.. İcim parcalandı ve hala paramparcayım toparlanamıorum.. Kızım sadece 15saat yasadı. Oksijensiz kalmıs bu yüzden vücudu iflas etti.
Yavrum vefat ettikden sonra onu kimseye elletmedim. Havlularla vücudunu sildim, kan lekelerini sildim. Öpledim kokladım..doyamadım. Altını temizledim bez bagladım. Yanıma yataga aldım, koynumda yatırdım.. Doyamadım. İcim cok acıo..allahım sen büyüksün sabır ver bana yabrabbim..
Gözümün önünden gitmior minik kusum.
3ay gecti ama kalbim hala acıyor. Bebek göresim yok..ne hikmetse karsıma sürekli ya hamile yada bebekler cıkıor.
Bu sürecde esim hep yanımdaydı..bana en büyük destek o oldu. Allah ondan razı olsun, hakkını ödeyemem.
İlk defa cesaret bulup yazdım. Sizleri üzdüysem özür dilerim ama bir sekilde yazmam icimi dökmem gerekior. Beni bir tek siz anlarsınız bu acıyı tanımayan halimden anlamaz.
Cnm basın saolsun okadar çok benzuyoki kaybemerimiz benim yavruma oksijensiz kalmış tabiki hepsi bahane hayırlısı olsun kısmeti yokmuş allahım isterse herturlu yaşardı ne diyelim ben tekrar hamileyim allahım bundan sonraki yavrularkiza omur versin insallah
 
Cnm basın saolsun okadar çok benzuyoki kaybemerimiz benim yavruma oksijensiz kalmış tabiki hepsi bahane hayırlısı olsun kısmeti yokmuş allahım isterse herturlu yaşardı ne diyelim ben tekrar hamileyim allahım bundan sonraki yavrularkiza omur versin insallah
canım bu haftamı olacaktı doğumun ALLAH nasip ederse.
 
sebebini maalesef bilemiyorum canım. sebepsiz bebek ölümü dendi. hiçbişeyi yoktu, ya da bilinen hiçbişeyi yoktu diyeyim. herşeyi normaldi. normal doğumu bekliyorduk ve hareketlerini hissetmedim doktora gitim ve dünya başıma yıkıldı malesef:KK43:
Kiyamam.. Üzüntünü paylasiorum, Allahdan sana sabir diliorum.. Bendede hersey normal gidiodu diye bu sonuca katlanmak çok zor gelior. Ama takdiri ilahi, ne desek boş. Emir büyük yerden, boynumuz kıldan ince..
Bundan sonra hiçbirimiz birdaha evlat acısıyla sınanmasın diye dua ediorum.. Hayatımın en güzel dönemini gecirdiğimi zannederken benimde dünyam başıma yıkıldı..birdaha eskisi gibi olamam, bir yanım hep buruk.
Meleklerimiz suan cennet bahcelerinde bizleri bekliorlar. Onlara kavuşabilmemiz için günahlardan uzak duralım, tövbe edelim, allahdan sabır dileyelim..
 
tekrar geçmişler olsun.evet maalesef bu süreci atlatmak hiçte zor değil.ben de bu psikolog olayına çok farklı bakanlardanım.diyorum ki kendi kendime ; beni ancak ve ancak benimle aynı acıyı yaşayan biri anlayabilir diyorum.evlat acısını yaşamayan biri bana nasıl teselli verirki diyorum.hadi diyelim tamam verdi budefada inanç boyutundan bana yaklaşması gerek diyorum yoksa gerisi fasa fiso.
ama şundan eminimki ben yanlış düşünüyorum.inanıyorumki doktorla konuşmak bile insanı rahatlatır.bu arada nerdesin hangi psikoloğa gidiyorsun?
Zaten seni anlamaya çalışmıyor canım. Yaşadığımız şey bir travma. Travmayı normal bir anıya dönüştürmeye çalışıyor. İlk 3 seans birşey anlamadım ama Son 2 haftadır çok iyiyim çok şükür. Benim terapistim normal bir terapi yapmıyor yani. Sen anlatiyorsun o dinliyor ve seni teselli etmeye çalışmıyor. Dedigim gibi farklı bir teknik. Ayrıca terapistim Allah tan inançlı biri çıktı o konuda da destek veriyor. Ben istanbul Kurtköy deyim canım ama terapistim Acıbadem de. Esra Ünal Şengül ismi. Ona gitmeniz gerekmiyor sadece EMDR Terapisini kullanması gerekiyor terapistin. Travmalarda bu teknikle daha hızlı ve kesin çözüme ulaşılıyor. Bana da bunu bir psikolog tavsiye etmişti...
 
Cnm basın saolsun okadar çok benzuyoki kaybemerimiz benim yavruma oksijensiz kalmış tabiki hepsi bahane hayırlısı olsun kısmeti yokmuş allahım isterse herturlu yaşardı ne diyelim ben tekrar hamileyim allahım bundan sonraki yavrularkiza omur versin insallah
Biliorum cnm yazılarını takip ediodum. Bundan sonra yüzün gülsün inşallah, Allah sağ sağlim kucağına almaya nasip etsin sizlere bağışlasın inşallah. Bende tekrar hamile kalmak istiorum, anne olmayı okadar çok istiorumki anlatamam. henüz üc ay gecti ama calışmalara başlamak istiorum. Doktorum bir engel görmüor. Artık hayırlısı..
 
Sual: Küçük çocuklar da ölürken sıkıntı çeker mi?

CEVAP
Bir Müslümanın çocuğu, ölüm döşeğinde iken, 360 melek gelir, o masumun karşısında durup, (Ya masum, müjdeler olsun sana, bugün, ölmüş olan, âbâ ve ecdadını ve bütün komşularını, Hak teâlâdan dile) derler.

Melekler, başına bir şefaat tacı ile gayret ve kuvvet gömleğini giydirip, gözünün perdesini kaldırırlar. Perdeler kalkınca, tâ Hazret-i Âdem aleyhisselamdan beri, geçmiş ecdatlarını görür. Onların bazısı için hazırlanan azabı görünce, haykırıp titrer. Bunu bilmeyenler can çekişiyor zanneder.

Can alıcı melekler gelirler, (Ya masum, âlemlerin yaratıcısı sana selam söyleyip, “Ben onu yarattım, yine bana gelsin. O ruh emanetini ben verdim, yine bana versin. Onun karşılığında ona Cennet ve didar vereyim” buyurdu. Haydi yüzünü çevir, bak) dediklerinde, o masum da, bakar, melekleri görür. Sevinçten coşup titrer ve döşeğinde can vermeye atılır.

Yine o azap içindeki ecdatları gözüne erişince, yine canını vermek istemeyip, (Ey melekler! Allahü teâlâ, akraba ve ecdadımı bana bağışlasın) der. Allahü teâlâ da, (İzzim hakkı için bağışladım) buyurur.

Melekler, (Ya masum, sana müjdeler olsun, Hak teâlâ, imanı olanların günahlarını bağışladı ve bütün dileklerini kabul eyledi) dediklerinde, masum sevinçli iken, masumun anası ve babası suretinde iki huri gelip, kollarını açarak, (Ey evladımız, bizimle gel, biz Cennette sensiz olamayız) derler.

Masumun eline bir Cennet meyvesi verirler. Masum, meyveyi koklarken Azrail aleyhisselam, kendi gibi, bir güzel masum olup, habersizce canını alır ve Cennete götürür.

Orada, yeşil bir sahra vardır. Masum, (Beni buraya niçin getirdiniz) diye sorar.

Melekler şöyle cevap verirler:
Kıyamet yeri vardır. Çok sıcaktır. Bu sahrada, 70 bin rahmet pınarı vardır. Resul-i ekremin havzının başında durup, nurdan bardakları görürsün.

Anan, baban kıyamet yerine geldiklerinde, bu bardakları su ile doldurup, onlara verirsin ve onları bırakma ki, Cehennem yoluna gitmesinler. Çünkü, senin duan, Hak katında makbuldür. Cuma geceleri, yeryüzüne inersin. O vakit Allahü teâlânın selamını, Müslümanlara ulaştırırsın.

Ne mutlu, çocuğu ölüp de, sabreden ana-babaya...
 
Back
X