• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Şiddet gören değil, Kocasına şiddet uygulayan benim

kadraj .!.:
Cuma günü öğlen konuştuk akşama ne yapacaksın dedi nohut, pilav ve mercimek çorbası dedim. Mercimek çorbası yapma öğlen iş yerinde çıktı dedi şehriye çorbası yap dedi tamam dedim, sonra aslında nohut sulu yemek, çorbaya gerek bile yok dedi ben olsun çorbada yaparım dedim. Akşam 6 da evde oluyorum nohutu bi gün önceden ıslatmıştım. Onu yaptım sonra pilav yaptım çorbaya geçmeden kocam geldi ( o da 6 buçukta geliyor) Çorba nerde dedi, sen duştayken hemen yaparım dedim yok yapma dedi peki dedim. Bu arada salata yaptım sofrayı kurdum vs. Yemeğe oturduk çorba niye yapmadın öğlen arayıp söyledim dedi. Yetiştiremedim dedim, aynı soruyu tekrar sordu, nohut ve pilav geç pişeceği için önce onları yaptım vakit kalmadı dedim. Belki 15 defa bıkmadan aynı soruyu sordu "neden gelince ilk olarak çorbayı yapmadın"... Ya sabır diyorum içimden bana geliyorlar. Ben mi anlatamıyorum, sen mi anlamıyorsun söylüyorum ya diğerleri geç pişeceği için önce onları yaptım dedim. İşte sorun bu senin kendince bi zaman dilimin var, kendi önceliğin var sen ne zaman istersin o zaman oluyor her şey dedi. İnanın çıldırmamak için zor durdum.
Önce çorbayı yapsaymışım o çorbayı içene kadar yemekler pişermiş, hatta yemek olmasa da olurmuş o çorba istemiş ( ki özellikle istemedi ben yapıcam dedim o da şehriye çorbası olsun dedi ) O benim bi dediğimi iki etmiyormuş ama ben onun isteklerini canım isteyince yapıyormuşum.

Hiç bişey demedim ama içimden deliriyorum tabi, bunlar böyle 3-5-10 derken beni şişiriyor en sonunda kriz geçiriyorum deliriyorum ya bağırıp çağırıyorum ya ona saldırıyorum. Hırsım öfken başka türlü geçmiyor çünkü.

Sabahta kirli çamaşır sepeti dolmuş hafta sonu niye çalıştırmamışım, 5 dk lık işmiş zaten makine yıkıyormuş. Eyvallah tamam da giyecek bişeyi kalmamış değilki, hafta sonu olacağına bu akşam atarım ne olacak yani. Ay babam da böyleydi, reçel şöyle yaplır turşu böyle olur diye her şeye karışırdı.annem deli olurdu hala aynı babam, bu huy değişmez anacım beni kanser eder ancak.
Genişletmek için tıkla...


Ben de size hak verdim, tabi bu sinir kırizlerinzi haklı göstermez... Bu gerginliğiniz eşinizden çoksize ve bebeğinize zarar verir...

Arkadaşlar melek gibi adam felan yazmış ama kimse kusura bakmasın en çok yardım eden erkeğin işleri bile kadının yaptığı işler yanında sönük kalıyor.... Erkek kadın fıtratı diye açıklanıyor ama bu da avuntu,....öğretilmiş toplumsal rol kalıpları yüzünden bu yaşadıklarımız...tamam bebek bakmak, onun bir ağlamasından bir çok şey anlamak fıtrattır, annelik içgüdüsüdür...ama kahvaltı hazırlamak, çamaşır yıkamak, ütülemek erkeğin fıtratına ters mi yani... Ya da bu şlerin kadın işi olarak görülmesi iç güdüsel mi yoksa kültürel mi... Ben tamamen kültürel olduğunu düşünüyorum...

Mesela ben de çalışıyorum, eşim de.. Eşim sağolsun çok yardım eder.. Haftalık süpürme silme işini o yapar, ayda bir camları siler... Bir çok kişi şimdi daha ne istiyorsun, allhtan belanı mı diyecek... Ama ben ne yapıyorum, her gün, oturma odası ve mutfak süpürülecek, çamaşır ütü, tuvalet banyo, yemek mutfak düzeni, biri iki aylık biri dört yaşında iki kızım var onların temizliği bakımı vs vs... Eşim iş yaparken asla çocuklarla ilgilenmez, ben o arada hem yemek yaparım hem diğer ıvır zıvır işlerle ilgilenirim hem çocuklarla ilgilenirim, o yoruldum der uzanır benim işlerim yine bitmez, bulaşık toplanacak, ertesi güne yemek hazırlanacak vs...

Şimdi ben de çalışıyorum eşimde, peki kim daha çok iş yapıyor,... Objektif bir değerlendirmeyle tabi ki ben... Ama öyle bir yetiştirilmişiz ki, beynimize öyle bir kazınmış ki sanki eşim lutfediyor gibi her yardım isteğimde ben sana yardım etmeyen bir erkek miyim, başka erkekler olsa... Diye uzyıp giden konuşmalar yapıyor ve ben de bunun altında eziliyorum... Kendimi suçlu ve yetersiz hissediyorum, oysaki bence evdeki her işin adilce paylaşılması gerek, kimsede bu durumdan gocunmamalı... Ama maalesef toplumsal kodlarımız buna müsade etmiyor yardım alan kadına yat kalk haline şükret daha fazlasını isteme deniyor... Kadın da eşim çok iyi ben kötüyüm diye kendine kızıyor, böylece yorulmaya, sürekli kendinden fedakarlık yapmaya devam ediyor....

Maalesef sana bir tavsiye veremyeceğim, kelin ilacı olsa kendi başına sürer derler o durumdayım... Pek çok kadından iyi durumda olmamız, sorunları çözmüyor maalesef....
 
Konunun başlarında eşini haklı bulmuştum ama seninde haklı yönlerin çok fazla diye düşünüyordum ve öylede, sehir bebek evlilik,
kısacası düzenin alt üst olmuş ama evlilikte düzen hepten değişiyor.
bide alıştığı düzende kalmak istiyor ama zor, evlilige tamamiyle adapte olmak icin zamam gerek.

Ve Sonraki yazdığın şeyler eşin hakkındaki düşüncemi tamamiyle değiştirdi, en son yok çorbayi neden yapmadin tek corba olsada olurdu ayaklarına girmiş ama siz demissiniz yaparim oda demiski gerek yok yapma . sonra kalkip sizi kiskirtiyor, olacak gibi değil:20:
o sıra deseydiniz. çorba yapma diyodun, ne olduda israr ediyorsun corba diye amacın ne senin deseydin??.

Bide Cola mevzusu, sinir oldum esine. Senden birseyler isterken hamile olduğunu unutuyor herhalde.
Ve kalkmış sana sürekli, senin icin yaptıklarından bahsediyor.

Madem sürekli laf edecek yapmasin daha iyiii, hic olmazsa laf edip durmaz belki.
Allah sana sabir versin, böyle yaparak seni çileden çıkartır, siz en iyisi oturun konuşun
ve bazi şeyleri anlaşmaya bakın, bu şekil insan deliye döner:18::18:
 
Bu ev işlerinden dolayı kavga etmeyen çift yok sanırım bunun düzeleceğini sanmıyorum tabi eşin birde mükemmeliyetçiyse o daha zor , çocuk ,ev işlleri ve çalışma hayatı hepsi bir arada yetişememen gayet doğal eşin bu durumda dırdır etmesi yanlış sanırm birbirinizin karekterleride çakışıyordur tamamlaması gerekirken
 
kadraj .!.:
Eşimle tanıştıktan 6 ay sonra birbirimiz için akıl, ruh ve kalp olarak uygun olduğumuzu düşünüp hemen evlendik. Nitekim yaşlarımız da evlenmek için hiç de küçük değil ve iş güç, askerlik gibi beklememizi gerektiren engeller yoktu. Ben İst da yaşıyordum ailem bi anadolu şehrinde ve orada yaşamak istemediğim için üni okuduğum ve kendimi iyi hissettiğim şehirde zar zor bi düzen tutturmuştum. Çok zorlanıyordum düzenli işim yoktu ama tutunmaya direniyordum. Eşim annemlerin olduğu şehirde iş bulmuş ve 3 yıldır orda yaşıyormuş kendi ailesi de başka şehirde. Biz tanıştıktan sonra onun işi düzeni orda hem de ailem orda diye ben tekrar memleketime döndüm. Her şey o kadar hızlı oldu ki, korunmamıza ve 1 yıl bebek düşünmemize rağmen balayında zırt diye hamile kaldım. üstüne evlendikten 2 ay sonra işe başladım. İşim rahat 8-5 hafta sonu tatil vs ama hamileliğim çok kötü geçtiği için ben bi anda çöktüm.

Evlilik, hamilelik, zihin olarak tutucu bi şehirde yaşamak, iş hayatına alışma derken öyle zorlandım ki bir türlü adapte olamadım. Hiç bir şeye yetişemedim. Bekarlığın verdiği rehavetle de hemen bi ev kadını moduna geçemedim. Kocam ev işlerine sofra kurmaya kaldırmaya yardım eder ama annem bizim her şeyimizi önümüze getirirdi iş yapmazdık sofra kurmazdık toplamazdık bi anda her şeyi ben yapınca alışamadım, zorlandım, kalkamadım hemen altından. Birini yapsam diğerini bırakıyorum.

Biraz dik başlıyım eşimse bana bişey dediğinde cevap vermememi tamam dememi istyor bense sürekli önce bi açıklama yapıp sonra tamam diyorum.

Örnek :
Kocam :Çamaşırlar kurudu kaç gündür çamaşırlıkta duruyor topla artık onları
Ben: Bi akşam evdeyim onda da yemek hazırla ortalığı topla derken hemen uykum geliyor unutuyorum işte onu, hafta sonu toplayacağım.

Kocam: İşten çıkınca bana niye çıktım diye haber etmedin, mutlaka haberim olacak işten çıktığında eve gittiğinde
Ben: Şöyle şöyle oldu unuttum aramayı eve gelince haber verdim işte
Kocam: Ne zaman tamam demeyi öğreneceksin, uzatma tamam de sadece

Bu şekilde aslında incir çekirdeğini doldurmaz sebeplerle ve sıklıkla ev işi konusundan tartışmalar çıkıyor, bunlar birikti ve ben bi gün patladım. Bi sürü laf saydım ben senin emrindeki asker miyim hizmetçi miyim yap deyince yapacak kukla mıyım, benim de fikrim var iradem var,bunun dışında daha ağır bi sürü şey ve hakaretler... Saydım da saydım üstelik o an öyle bi kriz geçirdim ki kocama da saldırdım vurdum baya bi, elimdekileri fırlattım filan. üstelik bu kriz olayı 3 kez oldu ve biz daha 6 aylık evliyiz.

Ben ona vururken bağırıp çağırıp ağlarken o hiç bir şey yapmıyor öylece duruyor sonra başka odaya gidip sessizce bekliyor.

Sonrasında ilgisinden, yardımından hiç bir şey esirgemiyor ve uyguladığı taktikle beni daha da vicdan azabına sokuyor. Her büyük tartışmadan sonra bana dediği tek şey, daha kötüye gidiyor bak, dikkat et, senden uzaklaşıyorum (duygu olarak)

Dün işten çıkınca onu arayıp haber vermeyi unuttum, sen misin unutan kıyameti kopardı ben sana unutmayacaksın demedim mi diye başlayıp eski konulara geldi. Bana söylediklerini, vurmalarını unutamıyorum. İçten içe belki de kinleniyorum en ufak hatanda, açığında tepkim büyük oluyor, o yüzden sana dikkat et diyorum hata yapma diyorum, kötü olur derken bunu kastediyordum vs..
Ben bu arada sürekli ağlıyorum hıçkıra hıçkıra ne diyeceğimi bilemiyorum haklı çünkü. Sonra sarıldı kucağına aldı beni, sakinleştirdi birlikte sofrayı kurduk yemeğimizi yedik uykum gelince yatak odamıza gelip yanıma yatıp uyuttu beni.

( o benden daha geç yatar ve ben çok çabuk uyurum yanıma gelir her gece sarılır, elimi tutar beni uyutur sonra yine gider. Böyle de bi adam.)

Şimdi kızlar, ben ikili ilişkilerde mi başarısızım, ağresif miyim? ( bu sinir krizleri önceden olmazdı hayatımda 3 kez oldu ve sadece 6 ay içinde yaşandı bunlar )

Kocamı kendi yaptığım şeylerle kaybediyorum, nasıl davranmalıyım, ne söylemeliyim, güvenini nasıl tazelemeliyim bilemiyorum. Annemle de hiç konuşamıyorum çünkü onlarda bi garip beni sürekli kocama karşı dolduruyorlar aklıma gelmeyecek fesatlıklar sokuyorlar. Onlara gittiğimde kocama durduk yere kızıyorum. Oturup konuşacağım, akıl danışacağım olgun bi arkadaşım yok. Hamilelik yeni evlilik derken her şey bulanıklaştı, akli selim düşünemiyorum, dışardan gözle siz daha net görürsünüz diye size anlatmaya karar verdim.

En ufak bi hatada acaba ne olacak, beni ne zaman silecek diye korkar oldum. İnsanız hata yapmadan da olmuyor ki, o kadar dikkat etsem de bişey çıkıyor yine.
Genişletmek için tıkla...


Zamanla esini kendinden uzaklastirirsin ki nitekim kendisi de soylemis. Erkekler kadinin da aksama kadar calistigini dusunmezler maalesef cunku onlarda oyle bir dusunce var ki anneleri her isi yapmış aksam yemek hazir bulasiklar yikaniyor camasirlar yikaniyor toplaniyor utuleniyor her sey otomatik onlerine geliyor bu duzeni evlendikten sonra da bekliyor erkekler ve biz bayanlar universite ardindan is hayati derken ev islerini yaptirmayan annelerimiz sayesinde de hicbir is yaomadan evlendigimiz icin cikiyor bu sorunlar. Bir de ben de çalışıyorum ben de yoruluyorum ben de oyle ben de boyleye giriyor is. Senin sorunun da bu... benim esim de ona karsi gelmemi istemez. Erkek erkekligini hissetmek ister. Erkeklik kadını susturmak mi hayir degil! Bahsettigi erkeklik karisinin uste cikmamasi her lafa bir cevabinin olmaması ona karsi gelmemesi. Sende de o sıkıntı var. Karsi geliyorsun. Mesela camasiri pazar toplicaksan cuma yika yani salidan yikayip bes gun telde bekletme. Adamin dikkatini ceker. Hamilelik cok zor bir durum ben de yeni evli sayilirim ben de 2 ay sonra hamile kaldim. Ben bir bardak bile kaldirmis birisi degilim maalesef bekarken. Meyve tabagimi babam onume getirirdi portakallari babam yedirirdi o dereceydim adapte olamadim ben de sende de o sikinti var yavas yavas yap isleri kisim kisim yap hepsine hele ki hamileyken yetismeye calisirsan cok zorlanirsin... kaldi ki esin ne buyuk fedakarlik yapms kendi sehrinde degl de senin sehrinde yasiyorsunuz yanlis okumadiysam. Yemegini aksamdan yap bulasigini yemekten hemen sonra makineye diz camasirini toplayacagin gunden en cok 2 gun önce yika utunu pazar gunu kocanla tv izlerken yaninda yap bir de kavga edeceginizi karşı cikacagini hissettigin anda yanindan uzaklas bir on dakika sonra konus konuyu.
 
kadraj .!.:
Eşimle tanıştıktan 6 ay sonra birbirimiz için akıl, ruh ve kalp olarak uygun olduğumuzu düşünüp hemen evlendik. Nitekim yaşlarımız da evlenmek için hiç de küçük değil ve iş güç, askerlik gibi beklememizi gerektiren engeller yoktu. Ben İst da yaşıyordum ailem bi anadolu şehrinde ve orada yaşamak istemediğim için üni okuduğum ve kendimi iyi hissettiğim şehirde zar zor bi düzen tutturmuştum. Çok zorlanıyordum düzenli işim yoktu ama tutunmaya direniyordum. Eşim annemlerin olduğu şehirde iş bulmuş ve 3 yıldır orda yaşıyormuş kendi ailesi de başka şehirde. Biz tanıştıktan sonra onun işi düzeni orda hem de ailem orda diye ben tekrar memleketime döndüm. Her şey o kadar hızlı oldu ki, korunmamıza ve 1 yıl bebek düşünmemize rağmen balayında zırt diye hamile kaldım. üstüne evlendikten 2 ay sonra işe başladım. İşim rahat 8-5 hafta sonu tatil vs ama hamileliğim çok kötü geçtiği için ben bi anda çöktüm.

Evlilik, hamilelik, zihin olarak tutucu bi şehirde yaşamak, iş hayatına alışma derken öyle zorlandım ki bir türlü adapte olamadım. Hiç bir şeye yetişemedim. Bekarlığın verdiği rehavetle de hemen bi ev kadını moduna geçemedim. Kocam ev işlerine sofra kurmaya kaldırmaya yardım eder ama annem bizim her şeyimizi önümüze getirirdi iş yapmazdık sofra kurmazdık toplamazdık bi anda her şeyi ben yapınca alışamadım, zorlandım, kalkamadım hemen altından. Birini yapsam diğerini bırakıyorum.

Biraz dik başlıyım eşimse bana bişey dediğinde cevap vermememi tamam dememi istyor bense sürekli önce bi açıklama yapıp sonra tamam diyorum.

Örnek :
Kocam :Çamaşırlar kurudu kaç gündür çamaşırlıkta duruyor topla artık onları
Ben: Bi akşam evdeyim onda da yemek hazırla ortalığı topla derken hemen uykum geliyor unutuyorum işte onu, hafta sonu toplayacağım.

Kocam: İşten çıkınca bana niye çıktım diye haber etmedin, mutlaka haberim olacak işten çıktığında eve gittiğinde
Ben: Şöyle şöyle oldu unuttum aramayı eve gelince haber verdim işte
Kocam: Ne zaman tamam demeyi öğreneceksin, uzatma tamam de sadece

Bu şekilde aslında incir çekirdeğini doldurmaz sebeplerle ve sıklıkla ev işi konusundan tartışmalar çıkıyor, bunlar birikti ve ben bi gün patladım. Bi sürü laf saydım ben senin emrindeki asker miyim hizmetçi miyim yap deyince yapacak kukla mıyım, benim de fikrim var iradem var,bunun dışında daha ağır bi sürü şey ve hakaretler... Saydım da saydım üstelik o an öyle bi kriz geçirdim ki kocama da saldırdım vurdum baya bi, elimdekileri fırlattım filan. üstelik bu kriz olayı 3 kez oldu ve biz daha 6 aylık evliyiz.

Ben ona vururken bağırıp çağırıp ağlarken o hiç bir şey yapmıyor öylece duruyor sonra başka odaya gidip sessizce bekliyor.

Sonrasında ilgisinden, yardımından hiç bir şey esirgemiyor ve uyguladığı taktikle beni daha da vicdan azabına sokuyor. Her büyük tartışmadan sonra bana dediği tek şey, daha kötüye gidiyor bak, dikkat et, senden uzaklaşıyorum (duygu olarak)

Dün işten çıkınca onu arayıp haber vermeyi unuttum, sen misin unutan kıyameti kopardı ben sana unutmayacaksın demedim mi diye başlayıp eski konulara geldi. Bana söylediklerini, vurmalarını unutamıyorum. İçten içe belki de kinleniyorum en ufak hatanda, açığında tepkim büyük oluyor, o yüzden sana dikkat et diyorum hata yapma diyorum, kötü olur derken bunu kastediyordum vs..
Ben bu arada sürekli ağlıyorum hıçkıra hıçkıra ne diyeceğimi bilemiyorum haklı çünkü. Sonra sarıldı kucağına aldı beni, sakinleştirdi birlikte sofrayı kurduk yemeğimizi yedik uykum gelince yatak odamıza gelip yanıma yatıp uyuttu beni.

( o benden daha geç yatar ve ben çok çabuk uyurum yanıma gelir her gece sarılır, elimi tutar beni uyutur sonra yine gider. Böyle de bi adam.)

Şimdi kızlar, ben ikili ilişkilerde mi başarısızım, ağresif miyim? ( bu sinir krizleri önceden olmazdı hayatımda 3 kez oldu ve sadece 6 ay içinde yaşandı bunlar )

Kocamı kendi yaptığım şeylerle kaybediyorum, nasıl davranmalıyım, ne söylemeliyim, güvenini nasıl tazelemeliyim bilemiyorum. Annemle de hiç konuşamıyorum çünkü onlarda bi garip beni sürekli kocama karşı dolduruyorlar aklıma gelmeyecek fesatlıklar sokuyorlar. Onlara gittiğimde kocama durduk yere kızıyorum. Oturup konuşacağım, akıl danışacağım olgun bi arkadaşım yok. Hamilelik yeni evlilik derken her şey bulanıklaştı, akli selim düşünemiyorum, dışardan gözle siz daha net görürsünüz diye size anlatmaya karar verdim.

En ufak bi hatada acaba ne olacak, beni ne zaman silecek diye korkar oldum. İnsanız hata yapmadan da olmuyor ki, o kadar dikkat etsem de bişey çıkıyor yine.
Genişletmek için tıkla...

birdenbire ev hanımı olmayı kaldıramamışsın. bende ilk başlarda böyleydim diyebilrim. çünkü bende senin gibiydim. annemin elinden ev kadınlığı... neden öyle olur bilemiyorum çok düşünürdüm niye her yptıığı batıyo bu adamın diye. zamanla geçti. senin kriz anlarından ben sadece bir kere yaşadım. eşimde hiçbşey yapmadı gülümsedi geldi sarıldı elimden tuttu beni başka odaya götürdü oturttu biraz sarıldı sevdi sonra gitti dağıttığım yerleri topladı temizledi. o böyle yaptıkça ben kendimi toparladım. 1 sene sonra kendiliğinden geçti. hamileliğimde çok zor geçti. 9 ay hep yattım diyebilirim. yüksek düşük tehlikem vardı. ama hamileyken hiç bi sorunum olmadı. aslında hamileliğimi öğrendikten sonra düzeldi geçti diyebilirim. çünkü o günden beri hiç öyle kavgalar etmedik. artık bişey olduğunda oturuyoruz konuşuyoruz biraz sinirlenip sesimizi yükseltmeye başladığımızda susuyoruz sakinleşince tekrar konuşuyoruz hallediyoruz. geçip gidiyo. seninde geçecek sadece biraz sabır. kavga etmeye başlayınca bir an dur nefes al kendni sakinleştir. mutluluklar...
 
yamisy .!.:
birdenbire ev hanımı olmayı kaldıramamışsın. bende ilk başlarda böyleydim diyebilrim. çünkü bende senin gibiydim. annemin elinden ev kadınlığı... neden öyle olur bilemiyorum çok düşünürdüm niye her yptıığı batıyo bu adamın diye. zamanla geçti. senin kriz anlarından ben sadece bir kere yaşadım. eşimde hiçbşey yapmadı gülümsedi geldi sarıldı elimden tuttu beni başka odaya götürdü oturttu biraz sarıldı sevdi sonra gitti dağıttığım yerleri topladı temizledi. o böyle yaptıkça ben kendimi toparladım. 1 sene sonra kendiliğinden geçti. hamileliğimde çok zor geçti. 9 ay hep yattım diyebilirim. yüksek düşük tehlikem vardı. ama hamileyken hiç bi sorunum olmadı. aslında hamileliğimi öğrendikten sonra düzeldi geçti diyebilirim. çünkü o günden beri hiç öyle kavgalar etmedik. artık bişey olduğunda oturuyoruz konuşuyoruz biraz sinirlenip sesimizi yükseltmeye başladığımızda susuyoruz sakinleşince tekrar konuşuyoruz hallediyoruz. geçip gidiyo. seninde geçecek sadece biraz sabır. kavga etmeye başlayınca bir an dur nefes al kendni sakinleştir. mutluluklar...
Genişletmek için tıkla...

son bir aydaki krizi daha iyi atlattım çok şükür şiddet olmadı, surat yaptım sadece öyle olunca daha çabuk geçti sinirim.
Beni hamilelikte olumsuz etkiledi sanırım
7. ayım bitiyor hala hergün kusuyorum, çok yıprandım gerildim.
O da hamileliğe bağlıyor zaten
Geçenlerde sen iyi bi insansın kalbin ruhun çok temiz o yaptıkların hormonlardan dedi.
Kendimi daha iyi hissediyorum artık
 
çok suçlusun
ev işlerinde kendını geliştir ve pratık ol herşeyi yap et
evdeki hatunluğunu dört dörtlük yap özüne girersin
onun için çabaladıgını düşünür ve aranız düzelir
 
kadraj .!.:
kocam ikizler burcu. Formda miller kocasından şikayetçi ben kendimden şikayetçiyim. Cidden sağlam bi kaç yoruma, açıklamaya ihtiyacım var. Kendimden korkuyorum, mahvediyorum evliliğimi. Kocam insan psikolojisiyle öyle oynuyor öyle taktiklerle kendi kendine hesaplaşma sağlıyorki kendimden daha da utanıyorum. onunla çok büyük kavga ettiğimde ve vurduğumda annemler çağırmıştı ve olay oldu yarım saat sonra annemlere gittik. Hiç renk vermedi hiç bir şey belli etmedi arada küçük laflar soktu ama onlar anlamadı tabi, ben anladım. Eve gelince bi kaç gün kırgındı sadece. nasıl böyle olgun olabiliyor ben neden bu kadar sabırsız ve hırçın davranıyorum bilmiyorum. psikolojim bozuldu resmen
Genişletmek için tıkla...

seni sevdiği içn olgun davranıyor ötesi war mı? allahtan yanlışının bilincindesin.o senin çocuğunun babası. böle yapmaya devam edersen , ona erkekliğini hissettirmessen nasıl koruyabilsin sizi?önce saldırganlığından vazgeç.eğer çok dolarsan çık git evden,durma yanında.aranızdaki saygıyı kaybederseniz çok kötü olur.sen evlendiysen eğer.ev işlerini yapmak zorundasın ki eşinde yardımcı oluyormuş.çoğu insandan daha çok şanslısın.kendini memnun etmye bak. böle bi kocan warken değerini bilmelisin.
 
kadraj .!.:
Eşimle tanıştıktan 6 ay sonra birbirimiz için akıl, ruh ve kalp olarak uygun olduğumuzu düşünüp hemen evlendik. Nitekim yaşlarımız da evlenmek için hiç de küçük değil ve iş güç, askerlik gibi beklememizi gerektiren engeller yoktu. Ben İst da yaşıyordum ailem bi anadolu şehrinde ve orada yaşamak istemediğim için üni okuduğum ve kendimi iyi hissettiğim şehirde zar zor bi düzen tutturmuştum. Çok zorlanıyordum düzenli işim yoktu ama tutunmaya direniyordum. Eşim annemlerin olduğu şehirde iş bulmuş ve 3 yıldır orda yaşıyormuş kendi ailesi de başka şehirde. Biz tanıştıktan sonra onun işi düzeni orda hem de ailem orda diye ben tekrar memleketime döndüm. Her şey o kadar hızlı oldu ki, korunmamıza ve 1 yıl bebek düşünmemize rağmen balayında zırt diye hamile kaldım. üstüne evlendikten 2 ay sonra işe başladım. İşim rahat 8-5 hafta sonu tatil vs ama hamileliğim çok kötü geçtiği için ben bi anda çöktüm.

Evlilik, hamilelik, zihin olarak tutucu bi şehirde yaşamak, iş hayatına alışma derken öyle zorlandım ki bir türlü adapte olamadım. Hiç bir şeye yetişemedim. Bekarlığın verdiği rehavetle de hemen bi ev kadını moduna geçemedim. Kocam ev işlerine sofra kurmaya kaldırmaya yardım eder ama annem bizim her şeyimizi önümüze getirirdi iş yapmazdık sofra kurmazdık toplamazdık bi anda her şeyi ben yapınca alışamadım, zorlandım, kalkamadım hemen altından. Birini yapsam diğerini bırakıyorum.

Biraz dik başlıyım eşimse bana bişey dediğinde cevap vermememi tamam dememi istyor bense sürekli önce bi açıklama yapıp sonra tamam diyorum.

Örnek :
Kocam :Çamaşırlar kurudu kaç gündür çamaşırlıkta duruyor topla artık onları
Ben: Bi akşam evdeyim onda da yemek hazırla ortalığı topla derken hemen uykum geliyor unutuyorum işte onu, hafta sonu toplayacağım.

Kocam: İşten çıkınca bana niye çıktım diye haber etmedin, mutlaka haberim olacak işten çıktığında eve gittiğinde
Ben: Şöyle şöyle oldu unuttum aramayı eve gelince haber verdim işte
Kocam: Ne zaman tamam demeyi öğreneceksin, uzatma tamam de sadece

Bu şekilde aslında incir çekirdeğini doldurmaz sebeplerle ve sıklıkla ev işi konusundan tartışmalar çıkıyor, bunlar birikti ve ben bi gün patladım. Bi sürü laf saydım ben senin emrindeki asker miyim hizmetçi miyim yap deyince yapacak kukla mıyım, benim de fikrim var iradem var,bunun dışında daha ağır bi sürü şey ve hakaretler... Saydım da saydım üstelik o an öyle bi kriz geçirdim ki kocama da saldırdım vurdum baya bi, elimdekileri fırlattım filan. üstelik bu kriz olayı 3 kez oldu ve biz daha 6 aylık evliyiz.

Ben ona vururken bağırıp çağırıp ağlarken o hiç bir şey yapmıyor öylece duruyor sonra başka odaya gidip sessizce bekliyor.

Sonrasında ilgisinden, yardımından hiç bir şey esirgemiyor ve uyguladığı taktikle beni daha da vicdan azabına sokuyor. Her büyük tartışmadan sonra bana dediği tek şey, daha kötüye gidiyor bak, dikkat et, senden uzaklaşıyorum (duygu olarak)

Dün işten çıkınca onu arayıp haber vermeyi unuttum, sen misin unutan kıyameti kopardı ben sana unutmayacaksın demedim mi diye başlayıp eski konulara geldi. Bana söylediklerini, vurmalarını unutamıyorum. İçten içe belki de kinleniyorum en ufak hatanda, açığında tepkim büyük oluyor, o yüzden sana dikkat et diyorum hata yapma diyorum, kötü olur derken bunu kastediyordum vs..
Ben bu arada sürekli ağlıyorum hıçkıra hıçkıra ne diyeceğimi bilemiyorum haklı çünkü. Sonra sarıldı kucağına aldı beni, sakinleştirdi birlikte sofrayı kurduk yemeğimizi yedik uykum gelince yatak odamıza gelip yanıma yatıp uyuttu beni.

( o benden daha geç yatar ve ben çok çabuk uyurum yanıma gelir her gece sarılır, elimi tutar beni uyutur sonra yine gider. Böyle de bi adam.)

Şimdi kızlar, ben ikili ilişkilerde mi başarısızım, ağresif miyim? ( bu sinir krizleri önceden olmazdı hayatımda 3 kez oldu ve sadece 6 ay içinde yaşandı bunlar )

Kocamı kendi yaptığım şeylerle kaybediyorum, nasıl davranmalıyım, ne söylemeliyim, güvenini nasıl tazelemeliyim bilemiyorum. Annemle de hiç konuşamıyorum çünkü onlarda bi garip beni sürekli kocama karşı dolduruyorlar aklıma gelmeyecek fesatlıklar sokuyorlar. Onlara gittiğimde kocama durduk yere kızıyorum. Oturup konuşacağım, akıl danışacağım olgun bi arkadaşım yok. Hamilelik yeni evlilik derken her şey bulanıklaştı, akli selim düşünemiyorum, dışardan gözle siz daha net görürsünüz diye size anlatmaya karar verdim.

En ufak bi hatada acaba ne olacak, beni ne zaman silecek diye korkar oldum. İnsanız hata yapmadan da olmuyor ki, o kadar dikkat etsem de bişey çıkıyor yine.
Genişletmek için tıkla...

Öfke kontrolü terapistine gidin derim, sizi gelip uyutmsı vs. bunlar hoş şeyler böyle bir insanı herkes bulamaz şanslısınız ve yerinizde ben olsam kendi vicdanım için o günü untturmak için her şeyi yapardım :5:
 
esraab .!.:
Öfke kontrolü terapistine gidin derim, sizi gelip uyutmsı vs. bunlar hoş şeyler böyle bir insanı herkes bulamaz şanslısınız ve yerinizde ben olsam kendi vicdanım için o günü untturmak için her şeyi yapardım :5:
Genişletmek için tıkla...

daha ilgili davranmaya çalışıyorum. Artık öyle sert çıkışlarım yok. Evde huzuru sağladık çok şükür.
Ev işlerine yoğunlaşınca yemek filan yapınca çok mutlu oluyor, benimle daha bi ilgileniyor tuhaf bi adam. :9:
 
arkadaşım sen aynı benmişsin ben bu yüzden kaybettim canımdan çok sevdiğim 6 yıllık hayat arkadaşımı...tabi sizin durumunuz çok daha farklı ama şu gerçek ki erkek karşısında güç istemiyor zarefet istiyor korunacak bir kadın istiyor kollarını açıp gereceği onda erkekliğini hissedecek bir kadın istiyor...öyle bıdı bıdı konuşan cevap veren birini istemiyor ama sende hamilesin onunda sana biraz anlayışlı davranması gerek sonuçta tüm duygular değişiyor ve kendini kontrol etmen zorlaşıyor . canım bence şöyle yap al karşına otur konuş bak beni önceden de tanıyorsun hiç böyle sinir krizlerim oldu mu sana karşı bir saygısızlığım oldu mu vs... ben hiç beklemediğim bir anda kendimi bu hayatın için de buldum çok ani oldu her şey ve ben bu yoğun tempoyu olgunlukla yaşıyamadım ve en çok sana güvendiğim için sıkıştığım her anda sana yüklendim ben doğru yapıyorum demiyorum ama tüm bu yaptılkarım sana çok fazla güvendiğimden en yakınım olduğundan... böyle güzel bir konuşma yap ama çok fazla ağlayıp zırlama ipleri tamamen eline verme ve bu konuşmayı çok abartma ben yaptım sen etme modunda değil benm sorumluluğum biraz daha fazla alışamadım tarzında... eğer ne olur affet moduna geçersen ilerde bir patlama olduğunda işte tüm problem sende der işin içinden çıkar onu suçlamadan bunun tek taraflı olmadığını belirt ama onun senn erkeğin olduğunu hissetmesini sağlayarak.... bu konuşmayı yaptıktan sonra da bir şeyleri gerçekten değiştir önemsiz meseleleri sorun yapma sürekli pozitif ol ilgilen naz yap şımar sohbet et gül oyunlar oyna süprizler yap değişebileceğini göster ama dengede olsun her şey ki şımarmasın sonra her şeyi senden bekler dikkatli ol !!!
 
Canim benim ya insallah hersey yoluna girer kocanin istekleri cok normal keske benim hayatimda da bana sahip cikan hesap soran biri olsa da deger verildigimi hissetsem. yasa digin ortama ayak uydurmaya sevmeye calis fedakarlik yapmadan ol-maz artik evlisin sen degil siz varsiniz mesela simdi kocana onu ne kadar sevdigini soyleyebilirsin:) yani bilmiyorum stres gergin olman istemedigin yerde ortamda yasiyo olman seni sinirli hale getirmis olabilir kafanda kendi kendine yanlis dusunceler telkin etme. erkekler huzursuz olduklari yerden kacarlar unutma
 
Bi de sey:) birisi kuran oku namaz kıl falan yazmis aynen katiliyorum bi ara yine sosyal site uzerinden bi kizla tartisiyorum acip kuran okudum bana bi rahatlik bi huzur sevgi geldi kiza sevgi duymaya basladim resmen evinizden kuran sesini eksik etmeyin derim
 
bence kocanız abartmış biraz. unutmuş olabilirsiniz ama sizinde vurmanız elinizdekileri fırlatmanız yanlış birşey bence.
kadraj .!.:
Eşimle tanıştıktan 6 ay sonra birbirimiz için akıl, ruh ve kalp olarak uygun olduğumuzu düşünüp hemen evlendik. Nitekim yaşlarımız da evlenmek için hiç de küçük değil ve iş güç, askerlik gibi beklememizi gerektiren engeller yoktu. Ben İst da yaşıyordum ailem bi anadolu şehrinde ve orada yaşamak istemediğim için üni okuduğum ve kendimi iyi hissettiğim şehirde zar zor bi düzen tutturmuştum. Çok zorlanıyordum düzenli işim yoktu ama tutunmaya direniyordum. Eşim annemlerin olduğu şehirde iş bulmuş ve 3 yıldır orda yaşıyormuş kendi ailesi de başka şehirde. Biz tanıştıktan sonra onun işi düzeni orda hem de ailem orda diye ben tekrar memleketime döndüm. Her şey o kadar hızlı oldu ki, korunmamıza ve 1 yıl bebek düşünmemize rağmen balayında zırt diye hamile kaldım. üstüne evlendikten 2 ay sonra işe başladım. İşim rahat 8-5 hafta sonu tatil vs ama hamileliğim çok kötü geçtiği için ben bi anda çöktüm.

Evlilik, hamilelik, zihin olarak tutucu bi şehirde yaşamak, iş hayatına alışma derken öyle zorlandım ki bir türlü adapte olamadım. Hiç bir şeye yetişemedim. Bekarlığın verdiği rehavetle de hemen bi ev kadını moduna geçemedim. Kocam ev işlerine sofra kurmaya kaldırmaya yardım eder ama annem bizim her şeyimizi önümüze getirirdi iş yapmazdık sofra kurmazdık toplamazdık bi anda her şeyi ben yapınca alışamadım, zorlandım, kalkamadım hemen altından. Birini yapsam diğerini bırakıyorum.

Biraz dik başlıyım eşimse bana bişey dediğinde cevap vermememi tamam dememi istyor bense sürekli önce bi açıklama yapıp sonra tamam diyorum.

Örnek :
Kocam :Çamaşırlar kurudu kaç gündür çamaşırlıkta duruyor topla artık onları
Ben: Bi akşam evdeyim onda da yemek hazırla ortalığı topla derken hemen uykum geliyor unutuyorum işte onu, hafta sonu toplayacağım.

Kocam: İşten çıkınca bana niye çıktım diye haber etmedin, mutlaka haberim olacak işten çıktığında eve gittiğinde
Ben: Şöyle şöyle oldu unuttum aramayı eve gelince haber verdim işte
Kocam: Ne zaman tamam demeyi öğreneceksin, uzatma tamam de sadece

Bu şekilde aslında incir çekirdeğini doldurmaz sebeplerle ve sıklıkla ev işi konusundan tartışmalar çıkıyor, bunlar birikti ve ben bi gün patladım. Bi sürü laf saydım ben senin emrindeki asker miyim hizmetçi miyim yap deyince yapacak kukla mıyım, benim de fikrim var iradem var,bunun dışında daha ağır bi sürü şey ve hakaretler... Saydım da saydım üstelik o an öyle bi kriz geçirdim ki kocama da saldırdım vurdum baya bi, elimdekileri fırlattım filan. üstelik bu kriz olayı 3 kez oldu ve biz daha 6 aylık evliyiz.

Ben ona vururken bağırıp çağırıp ağlarken o hiç bir şey yapmıyor öylece duruyor sonra başka odaya gidip sessizce bekliyor.

Sonrasında ilgisinden, yardımından hiç bir şey esirgemiyor ve uyguladığı taktikle beni daha da vicdan azabına sokuyor. Her büyük tartışmadan sonra bana dediği tek şey, daha kötüye gidiyor bak, dikkat et, senden uzaklaşıyorum (duygu olarak)

Dün işten çıkınca onu arayıp haber vermeyi unuttum, sen misin unutan kıyameti kopardı ben sana unutmayacaksın demedim mi diye başlayıp eski konulara geldi. Bana söylediklerini, vurmalarını unutamıyorum. İçten içe belki de kinleniyorum en ufak hatanda, açığında tepkim büyük oluyor, o yüzden sana dikkat et diyorum hata yapma diyorum, kötü olur derken bunu kastediyordum vs..
Ben bu arada sürekli ağlıyorum hıçkıra hıçkıra ne diyeceğimi bilemiyorum haklı çünkü. Sonra sarıldı kucağına aldı beni, sakinleştirdi birlikte sofrayı kurduk yemeğimizi yedik uykum gelince yatak odamıza gelip yanıma yatıp uyuttu beni.

( o benden daha geç yatar ve ben çok çabuk uyurum yanıma gelir her gece sarılır, elimi tutar beni uyutur sonra yine gider. Böyle de bi adam.)

Şimdi kızlar, ben ikili ilişkilerde mi başarısızım, ağresif miyim? ( bu sinir krizleri önceden olmazdı hayatımda 3 kez oldu ve sadece 6 ay içinde yaşandı bunlar )

Kocamı kendi yaptığım şeylerle kaybediyorum, nasıl davranmalıyım, ne söylemeliyim, güvenini nasıl tazelemeliyim bilemiyorum. Annemle de hiç konuşamıyorum çünkü onlarda bi garip beni sürekli kocama karşı dolduruyorlar aklıma gelmeyecek fesatlıklar sokuyorlar. Onlara gittiğimde kocama durduk yere kızıyorum. Oturup konuşacağım, akıl danışacağım olgun bi arkadaşım yok. Hamilelik yeni evlilik derken her şey bulanıklaştı, akli selim düşünemiyorum, dışardan gözle siz daha net görürsünüz diye size anlatmaya karar verdim.

En ufak bi hatada acaba ne olacak, beni ne zaman silecek diye korkar oldum. İnsanız hata yapmadan da olmuyor ki, o kadar dikkat etsem de bişey çıkıyor yine.
Genişletmek için tıkla...
 
1299 .!.:
Bi de sey:) birisi kuran oku namaz kıl falan yazmis aynen katiliyorum bi ara yine sosyal site uzerinden bi kizla tartisiyorum acip kuran okudum bana bi rahatlik bi huzur sevgi geldi kiza sevgi duymaya basladim resmen evinizden kuran sesini eksik etmeyin derim
Genişletmek için tıkla...

buna hak veriyorum. Biz allah'tan çok uzaklaştık. Namaz kılmıyoruz kur'an okumuyoruz. İnsanın kalbi zamanla öfke kaplıyor, kararıyor. Ot gibi yaşayıp saman gibi öleceğim...:2:
 
Son düzenleyen: Moderatör:
tartışmalarımızda bazen ben de çıldırıyodum ama artık yapmıyorum çünkü gerçekten hoş olmuyo. ama eşiniz de herşeyi büyütüyor gibime geldi canım bu kadar ufak şeyleri dert etmemesi lazım...
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

K
Kayınvalidem sürekli laf sokuyor artık napacağımı bilmiyorum, çok sıkıldım
2
Yorumlar
39
Görüntüleme
4K
Patianne
P
gisla
Babamın hayatına karışmak
2
Yorumlar
20
Görüntüleme
773
gisla
gisla
ElifMavi
  • Kilitli
İçimdeki Mutsuzluk
Yorumlar
5
Görüntüleme
382
Mune
Mune
ElifMavi
Mutsuzluk
Yorumlar
14
Görüntüleme
993
Mutlak Butlan
M
K
Ben dışarı çıktığımda kocam hep annesine gidiyor, sizce bu normal mi?
5 6 7
Yorumlar
130
Görüntüleme
5K
Nive8
N
Back
X