Kaçarak evlendim. 4 yıllık evlilik.Son bir yıldır şiddet. En sonuncusu dün gece. Küfür,kötü üslup, sürekli telefonla oyun oynama...
Ama gidemiyorum. Yapamıyorum. Çocuğum yok. Yaşım 24.Meslek yok aile deseniz boş. Ne yapacağımı bilmiyorum. Tek bildiğim dün akşam kocam boğazıma yapıştı ve göğsüme tekme attı. Kollarım mor.Neden gidemiyorum.Sevgi aşk neden hala hepsi var. Neden kendime saygım, gururum yok. Neden bu kadar bağımlıyım.Babam kuzenim ile evlenememi istediği için sevdiğim insana kaçtım.Böyle mi olacaktı. Bir sürü emeğim, sabrım...
Sevgi aşk kalmamış sen öyle olduğuna kendini ikna ediyorsun çünkü gitmeye cesaretin yok kalman içinse kendine söylemen gereken bir bahaneye ihtiyacın var. Sen de kendini sevdiğini zannederek kandırıyorsun.
Yoksa hiçbir canlı bak kadın demiyorum "canlı" kendisini sevmeyeni sevmez. Sen de sevmiyorsun.
Ama korkuyorsun.
Gitmeye korkuyorsun.
Yokluk çekmekten korkuyorsun. Parasızlıktan korkuyorsun.
Eğer kalırsan;
hiçbir zaman o adamı eskisi gibi sevemeyeceksin
her şey düzelse bile kalbinde bıraktıklarını unutamayacaksın
Çünkü bileceksin ki "Seven sevdiğinin canını yakmaya, bile bile kalbini kırmaya dayanamaz."
Ve her zaman boğazında bir yumru kalbinde korku ile boşu boşuna hayatındaki zamanını dolduracaksın.
Ve sen daha 24 yaşında gencecik bir kadınsın.
Ama eğer gidersen önce çok üzüleceksin.
Yalnız kalmak koyacak sürekli hayata lanet edeceksin
Ama bu bir dönem sonra geçecek çünkü iş hayatın olacak.
Kafan meşgul olacak
Ve belki gerçekten iyi bir adam çıkacak karşına.
Kalarak bütün şansını kaybediyorsun
Kalarak hayatını kaçırıyorsun
Ortalama 70 yıl yaşıyor bir insan
Geri kalanı kaçırmamak varken değmeyecek bir adama kum torbası mı olacaksın?
Hem ne demiş Şems-i Tebrizi:
Hakk'ın karşına çıkardığı değişimlere direnmek yerine, teslim ol. Bırak hayat sana rağmen değil, seninle beraber aksın. "Düzenim bozulur, hayatımın altı üstüne gelir" diye endişe etme. Nereden biliyorsun hayatın altının üstünden daha iyi olmayacağını?
Not: Annem 47 yaşında babamdan boşanıyor. Hiçbir mesleği yok ve ilkokul mezunu. Ama çalışıyor. Ve hala dediği tek şey var:
"Bu benim hayatım."