Erkek İnfertilitesi Sıfır (0) Spermle Ne Yapabiliriz?

Uçaktan atlamak istiyorum paraşütsüz :)))) sanırım onu şu an yapabilirim hehhehe :)) halimi düşünün artık.

funda58 .!.:

mangal yaparız :))) zaten Allah izin verirse bahçeli evime kavuşursam sıksık mangal veya kahvaltıya arkadaşlarımı çağırmayı düşünüyorum

Genişletmek için tıkla...

bende ucaga atlar gelirim:))) istanbul ne kadarcik yer:)))

bende cok istiyordum bahceli bir ev ama kismet olmadi henuz..bende bu yil bahce kiralim evimize yakin.kücük ama sirin..hem orda organik biseyler yetistiriyorum vakit geciriyorum hemde dedigin gibi mangal yapiyoruz.yoksa apartmanlarda otura otura hastalanmaktan baska yaptigim bisey yoktu.sagolsun esim bana iyilik yapti da bahce hazirladi.hem egleniyorum hem temiz hava aliyorum.

Yade78 .!.:

fundacim planin cok guzel..esine bol bol yesilcay icir kilo vermede cok yardimci oluyor..bizzat tecrübeyle sabittir:)))

ovulasyon nedir canim onu bilmiyorum:) fransizim galiba bu konularda:))

benimde regl problemim var.yillardir vardi ama bu aralar duzene girdiydi..cok seviniyordum..malesef en son nisan ayinin 20 sinde gelmisti.hala bekliyorum gelen giden yok..hic bir belirtisi de yok..ama acayip gerginim patlamaya hazir bomba gibi:)))
dip not: hamile degilim:)) bilmem kac kere test yaptim hala cift pembe cizgiyi göremedim...ne zaman görecegimde mechul..öyle merak ediyorum ki nasil bisey o cift cizgi..

Genişletmek için tıkla...

bizimki yeşil çayada karşı :))) o demirdikeni çayını ve ısırganı içsin düzenli bana yeter

ovulasyon testi ile yumurtlama günlerini öğreniyorsun,googleda ovulasyon testi yazıp arat birkaç marka çıkar karşına,her kişi takvim hesabına göre yumurtlamaya biliyormuş,ben daha önce kullanmıştım ama tabiki malum sebepten dolayı olmadı,inşallah bu ay yumurtlama gününde tutturabiliriz

bende kaç kez hamilelik testi yaptım...sonucunu görene kadar çok zevkli bence ,insan kendini gerçekten hamile zannediyor,benimki biraz züğürt tesellisi ama olsun

melish83 .!.:

Karar vermek mi ben mi :)) ağlamaktan inan yazdıklarımı okuyamıyorum Funda yaa sinirlerim bozuldu dışarıya çıkıp evet benim bebeğim olmuyor diye bağırmak istiyorum,bıktım insanlardan saklamaktan ,yalandan dolandan, kafam şişti , gözlerim patladı, midem bile ağrıyor ,dişim ağrıyor sıkıntıdan, pc ile bir bütün oldum araştır araştır (( aklımdan çıkaramıyorum , kafa dağıtayım diyorum iş yerindekiler de hamileeeeeee bebek sohbetlerinden bıktım..nasıl bir imtihan bu yaa (((((((((((((((((((( :84::84::84::84::84::84::84::84::84::84::84::84::84::84::84::84:

Genişletmek için tıkla...

konuşmak istersen beni arayabilirsin,ben şu an müsaitim

melish83 .!.:

Karar vermek mi ben mi :)) ağlamaktan inan yazdıklarımı okuyamıyorum Funda yaa sinirlerim bozuldu dışarıya çıkıp evet benim bebeğim olmuyor diye bağırmak istiyorum,bıktım insanlardan saklamaktan ,yalandan dolandan, kafam şişti , gözlerim patladı, midem bile ağrıyor ,dişim ağrıyor sıkıntıdan, pc ile bir bütün oldum araştır araştır (( aklımdan çıkaramıyorum , kafa dağıtayım diyorum iş yerindekiler de hamileeeeeee bebek sohbetlerinden bıktım..nasıl bir imtihan bu yaa (((((((((((((((((((( :84::84::84::84::84::84::84::84::84::84::84::84::84::84::84::84:

Genişletmek için tıkla...

kusum gel kafayi yeme biz variz burda ya

funda58 .!.:

bizimki yeşil çayada karşı :))) o demirdikeni çayını ve ısırganı içsin düzenli bana yeter

ovulasyon testi ile yumurtlama günlerini öğreniyorsun,googleda ovulasyon testi yazıp arat birkaç marka çıkar karşına,her kişi takvim hesabına göre yumurtlamaya biliyormuş,ben daha önce kullanmıştım ama tabiki malum sebepten dolayı olmadı,inşallah bu ay yumurtlama gününde tutturabiliriz

bende kaç kez hamilelik testi yaptım...sonucunu görene kadar çok zevkli bence ,insan kendini gerçekten hamile zannediyor,benimki biraz züğürt tesellisi ama olsun

Genişletmek için tıkla...

daha once hic duymamistim bi bakiyim o zaman goggle amcaya:)) belki ise yarar kimbilir..

Yade78 .!.:

kusum gel kafayi yeme biz variz burda ya

Genişletmek için tıkla...

teşekkür ederim, iyi ki varsınız.Rahim filmi çektirdin mi yade sen :))) gerçek hayata döneyim yarın bunu yaptırmam lazım da ...:2::2::2:

melish83 .!.:

teşekkür ederim, iyi ki varsınız.Rahim filmi çektirdin mi yade sen :))) gerçek hayata döneyim yarın bunu yaptırmam lazım da ...:2::2::2:

Genişletmek için tıkla...

ha söyle topla bakiyim kendini biz oyle kolay teyze olmayiz azcik ugras gerek:)) yok tatlisim ya bi o kaldi cektirmedigim:) cok korktugum icin yanasmadim simdiye kadar acikcasi

Yade78 .!.:

ha söyle topla bakiyim kendini biz oyle kolay teyze olmayiz azcik ugras gerek:)) yok tatlisim ya bi o kaldi cektirmedigim:) cok korktugum icin yanasmadim simdiye kadar acikcasi

Genişletmek için tıkla...

:)) bizim bebekler değerli olacak desene , keseleri de altından..
öyle mi

melish83 .!.:

Uçaktan atlamak istiyorum paraşütsüz :)))) sanırım onu şu an yapabilirim hehhehe :)) halimi düşünün artık.

Genişletmek için tıkla...

oldu canım.....bence uçaktan atlama ben sana başka bir fikir vereyim,bir aralaraben balık tutmaya takmıştım,sabahın beşinde kalkar balığa giderdim :)) neyse birtane lise arkadaşım var bigün hadi dedim beraber balığa gidelim,saat kaçta gittik hatırlamıyorum ama sabahın körü değildir daha makul bir saattir,biraz uğraştık balık felan yakalayamadık,bu arada yağmur başladı,neyse hadi birşeyler içelim dedim gittik boğaza karşı bir cafede oturduk çay ve salep içtik (alkol asla kullanmam ) bu arada hava karardı,neyse cafeden çıktık arabaya kadar yürümemiz gerekiyor ama araba uzakta,hava karanlık ,yağmurlu ve serin ,deniz kenarında kimse kalmamış,benim sürekli gidip altında oturduğum bir deniz feneri var,oraya gellince dedimki ya ben ne zaman buraya gelsem çığlık atmak istiyorum,içimdekileri bağırmak istiyorum sanki bu beni çok rahatlatacakmış gibi geliyor dedim,arkadaşım biraz kenara yaklaştı ve bir çığlık attı,sonra bende yanına gittim ve çığlık attım,sonra başladık deli gibi bağırmaya,ama içimizde ne varsa bizi ne üzüyorsa bağırıyoruz ve kahkahalarlada gülüyoruz :)))) sonra arkadaşım döndü ve bana "kızım biz ne içtik acaba dedi,salepin içine birşey katmış olabilirlermi "

inan bu olayın üzerinden 5-6 veya daha fazla zaman geçmiştir ama hep tekrarlamak isterim,
insan çok rahatlıyor,bağırmak iyibence,

bazende deniz kenarına gider kulaklığı takar şarkı söylerdim,bence sende yarın deniz kenarına kadar uzan, ayakkabıları çıkart,biraz koş,biraz yğrğ biraz bağır iyi gelir

Yade78 .!.:

bende ucaga atlar gelirim:))) istanbul ne kadarcik yer:)))

bende cok istiyordum bahceli bir ev ama kismet olmadi henuz..bende bu yil bahce kiralim evimize yakin.kücük ama sirin..hem orda organik biseyler yetistiriyorum vakit geciriyorum hemde dedigin gibi mangal yapiyoruz.yoksa apartmanlarda otura otura hastalanmaktan baska yaptigim bisey yoktu.sagolsun esim bana iyilik yapti da bahce hazirladi.hem egleniyorum hem temiz hava aliyorum.

Genişletmek için tıkla...

yadecim agaclar.net 'i biliyormusun,bazen bakıyorum çok güzel bilgiler var ,tavsiye ederim,

ben bahçeli evi alana kadar en iyisi sizin bahçede mangal yapalım baksana herşey hazırmış :)))

kizlar bugun gene filozofluk yaparken bi hikaye okudum bi site de.o kadar agladim ki okurken..ayni bizler gibi sorunlarla ugrasan ve sonunda bebegine kavusan bir cift.. tam bi mucize...durun size kopyalayayim..cok uzun ama mutlaka okuyun..

funda58 .!.:

oldu canım.....bence uçaktan atlama ben sana başka bir fikir vereyim,bir aralaraben balık tutmaya takmıştım,sabahın beşinde kalkar balığa giderdim :)) neyse birtane lise arkadaşım var bigün hadi dedim beraber balığa gidelim,saat kaçta gittik hatırlamıyorum ama sabahın körü değildir daha makul bir saattir,biraz uğraştık balık felan yakalayamadık,bu arada yağmur başladı,neyse hadi birşeyler içelim dedim gittik boğaza karşı bir cafede oturduk çay ve salep içtik (alkol asla kullanmam ) bu arada hava karardı,neyse cafeden çıktık arabaya kadar yürümemiz gerekiyor ama araba uzakta,hava karanlık ,yağmurlu ve serin ,deniz kenarında kimse kalmamış,benim sürekli gidip altında oturduğum bir deniz feneri var,oraya gellince dedimki ya ben ne zaman buraya gelsem çığlık atmak istiyorum,içimdekileri bağırmak istiyorum sanki bu beni çok rahatlatacakmış gibi geliyor dedim,arkadaşım biraz kenara yaklaştı ve bir çığlık attı,sonra bende yanına gittim ve çığlık attım,sonra başladık deli gibi bağırmaya,ama içimizde ne varsa bizi ne üzüyorsa bağırıyoruz ve kahkahalarlada gülüyoruz :)))) sonra arkadaşım döndü ve bana "kızım biz ne içtik acaba dedi,salepin içine birşey katmış olabilirlermi "

inan bu olayın üzerinden 5-6 veya daha fazla zaman geçmiştir ama hep tekrarlamak isterim,
insan çok rahatlıyor,bağırmak iyibence,

bazende deniz kenarına gider kulaklığı takar şarkı söylerdim,bence sende yarın deniz kenarına kadar uzan, ayakkabıları çıkart,biraz koş,biraz yğrğ biraz bağır iyi gelir

Genişletmek için tıkla...

İçimde tutmak beni sıkıyor Funda , evet insanlardan saklıyorum sanıyorum ki onlar benii aslında biliyorlar, bunu sakladığımı anlıyorlar gibi geliyor bazen.Başka şeylerden konuyu kendim bebeğe getiriyorum, ardından da kendim üzülüyorum.Ben bunu neden yapıyorum.Eşim daha sakin daha umursamaz ya da ben öyle sanıyorum, geçenlerde sayıkladııı uykusunda.Moralim bozuldu.""bana kızma sakın emi , ben aslında çok üzülüyorum "" falan diye.ben bunu ilk öğrendiğim moda geçtim galiba bugün..zorr günler geçirdik kimseye söylemeden tek başımıza üstleniyoruz.Kayınvalidemler ancaa istesinler yapın desinler (( öyle bir üzülüyorum kii söyleyemiyorum yaa kızlar ben gidiyorum keyfinizi kaçırmayım bugün benden bişi olmass..öpüyorum sizi...

funda58 .!.:

oldu canım.....bence uçaktan atlama ben sana başka bir fikir vereyim,bir aralaraben balık tutmaya takmıştım,sabahın beşinde kalkar balığa giderdim :)) neyse birtane lise arkadaşım var bigün hadi dedim beraber balığa gidelim,saat kaçta gittik hatırlamıyorum ama sabahın körü değildir daha makul bir saattir,biraz uğraştık balık felan yakalayamadık,bu arada yağmur başladı,neyse hadi birşeyler içelim dedim gittik boğaza karşı bir cafede oturduk çay ve salep içtik (alkol asla kullanmam ) bu arada hava karardı,neyse cafeden çıktık arabaya kadar yürümemiz gerekiyor ama araba uzakta,hava karanlık ,yağmurlu ve serin ,deniz kenarında kimse kalmamış,benim sürekli gidip altında oturduğum bir deniz feneri var,oraya gellince dedimki ya ben ne zaman buraya gelsem çığlık atmak istiyorum,içimdekileri bağırmak istiyorum sanki bu beni çok rahatlatacakmış gibi geliyor dedim,arkadaşım biraz kenara yaklaştı ve bir çığlık attı,sonra bende yanına gittim ve çığlık attım,sonra başladık deli gibi bağırmaya,ama içimizde ne varsa bizi ne üzüyorsa bağırıyoruz ve kahkahalarlada gülüyoruz :)))) sonra arkadaşım döndü ve bana "kızım biz ne içtik acaba dedi,salepin içine birşey katmış olabilirlermi "

inan bu olayın üzerinden 5-6 veya daha fazla zaman geçmiştir ama hep tekrarlamak isterim,
insan çok rahatlıyor,bağırmak iyibence,

bazende deniz kenarına gider kulaklığı takar şarkı söylerdim,bence sende yarın deniz kenarına kadar uzan, ayakkabıları çıkart,biraz koş,biraz yğrğ biraz bağır iyi gelir

Genişletmek için tıkla...

sonuna kadar katiliyorum canim....bende burda ormana gidip bagiriyorum rahatlamak icin:))) cok da iyi geliyor...herkese sayydiriyorum bir guzel:))) nasilsa kimse türkce de anlamiyor ohhhhhhhhhhhhhh sefam olsun:)))))

melish83 .!.:

:)) bizim bebekler değerli olacak desene , keseleri de altından..
öyle mi

Genişletmek için tıkla...

bizim bir akrabanın tüp bebeği olmuştu ve onlara oturmaya gitmiştik,kardeşimde daha küçüktü ,o sıralarda da babybileytmi ne bi oyuncak vardı adını hatırlamıyorum :)) ipini çekip fırlatıyordun,
kardeşim bakın şimdi ne yapıcam dedi biz dur yapma diyene kadar oyuncağın ipini çekti,oyuncak bebeğin başının 10 cm felan üzerinden geçti,annemde bende donduk tabi,teyzem döndü oğlum napıyorsun bu pahalı bebek dedi,o zaman çok kötü olmuştum ama şimdi teyzemin yorumu aklıma geldikçe çok gülüyorum harbiden pahalı bebek bunlar :))))

funda58 .!.:

yadecim agaclar.net 'i biliyormusun,bazen bakıyorum çok güzel bilgiler var ,tavsiye ederim,

ben bahçeli evi alana kadar en iyisi sizin bahçede mangal yapalım baksana herşey hazırmış :)))

Genişletmek için tıkla...

bilmiyordum canim iyi oldu söyledigin bakalim ordan...ben pek anlamam bahce isinden ama internetten arastirip ona göre yapiyorum..birde komsulardan kopya cekiyorum:))) onlar nasil yapmissa bende o sekilde yapiyoruim..varya cocuk yetistirir gibi beni mutlu edior.ektigim sebzeleri buyurken görmek inanilmaz huzur veriyor..hele domateslerim dökmeye baslamis salataligim bir tane cicek acmis görünce sevincten agladim...onlrda benim cocugum iste...

herzaman basimin ustunde yeriniz var ben etleri hazirlarim hemen gelin hadi:)) kizlari da topla gel gelirken

melish83 .!.:

İçimde tutmak beni sıkıyor Funda , evet insanlardan saklıyorum sanıyorum ki onlar benii aslında biliyorlar, bunu sakladığımı anlıyorlar gibi geliyor bazen.Başka şeylerden konuyu kendim bebeğe getiriyorum, ardından da kendim üzülüyorum.Ben bunu neden yapıyorum.Eşim daha sakin daha umursamaz ya da ben öyle sanıyorum, geçenlerde sayıkladııı uykusunda.Moralim bozuldu.""bana kızma sakın emi , ben aslında çok üzülüyorum "" falan diye.ben bunu ilk öğrendiğim moda geçtim galiba bugün..zorr günler geçirdik kimseye söylemeden tek başımıza üstleniyoruz.Kayınvalidemler ancaa istesinler yapın desinler (( öyle bir üzülüyorum kii söyleyemiyorum yaa kızlar ben gidiyorum keyfinizi kaçırmayım bugün benden bişi olmass..öpüyorum sizi...

Genişletmek için tıkla...

melis cok takma tatlim kafana..inan bana o zaman stresten daha cok geriliyorsun ve olmuyor.doktor bana kendisi söyledi..ne kadar cok kafana takarsan o kadar zorlanirsin diye..kendini ve bedenini rahat birak.bir sure cikar aklindan rabbim buyuktur...dualarim hep sizlerle hergun hepimiz icin dua ediyorum.

funda58 .!.:

bizim bir akrabanın tüp bebeği olmuştu ve onlara oturmaya gitmiştik,kardeşimde daha küçüktü ,o sıralarda da babybileytmi ne bi oyuncak vardı adını hatırlamıyorum :)) ipini çekip fırlatıyordun,
kardeşim bakın şimdi ne yapıcam dedi biz dur yapma diyene kadar oyuncağın ipini çekti,oyuncak bebeğin başının 10 cm felan üzerinden geçti,annemde bende donduk tabi,teyzem döndü oğlum napıyorsun bu pahalı bebek dedi,o zaman çok kötü olmuştum ama şimdi teyzemin yorumu aklıma geldikçe çok gülüyorum harbiden pahalı bebek bunlar :))))

Genişletmek için tıkla...

sorma ya benden de pahali cikti velet:)) ben bile evlenirken bu kadar naz etmedim:)))

melish83 .!.:

İçimde tutmak beni sıkıyor Funda , evet insanlardan saklıyorum sanıyorum ki onlar benii aslında biliyorlar, bunu sakladığımı anlıyorlar gibi geliyor bazen.Başka şeylerden konuyu kendim bebeğe getiriyorum, ardından da kendim üzülüyorum.Ben bunu neden yapıyorum.Eşim daha sakin daha umursamaz ya da ben öyle sanıyorum, geçenlerde sayıkladııı uykusunda.Moralim bozuldu.""bana kızma sakın emi , ben aslında çok üzülüyorum "" falan diye.ben bunu ilk öğrendiğim moda geçtim galiba bugün..zorr günler geçirdik kimseye söylemeden tek başımıza üstleniyoruz.Kayınvalidemler ancaa istesinler yapın desinler (( öyle bir üzülüyorum kii söyleyemiyorum yaa kızlar ben gidiyorum keyfinizi kaçırmayım bugün benden bişi olmass..öpüyorum sizi...

Genişletmek için tıkla...

hayatım bozma moralini bu kadar, bak sen yüzdünyüzdün kuyruğundasın şimdi,bence şu anki moral bozukluğunun nedeni tamamen korkudan,yarın şu filmi çektir,gör bak gelip burda ben boşuna ağlamışım o kadar diyeceksin,uyuyacaksın zaten sakin ol, istersen bu akşam erken yat,dinlen,ama sakın yatarken,bebkmiş,doktormuş bunları düşünme,başka bir hayal kur bence, yapmak istediğin birşey varmı? mesela ben böyle durumlarda bahçeli ev alırım,bahçeye çiçekler dikerim....

aklımı dağıtmaya çalışırım.sende sakin ol,yarın gidersen haberim olsun..merak etme canım geçecek ...

BENİ AGLATAN GERCEK BİR HİKAYE..
Tarih: Pzr Ksm 28, 2010 7:51 pm
Nereden başlasam diye çok düşümdüğüm şu an için umut olan ama bir dönem sancılarla geçirdiğim çok başlangıcım oldu...



İlk başlangıç eşimle tanışmak ona evet demek olabilir belki de. O evet sonrası yeni bir başlangıç oldu. Belki de burada sizinle en çok buluşma ma sebeb olan da bu başlangıç oldu....

Evlenmeden önce eğitimim devam ettiği için, eşimle 5 yıl kadar çocuk sahibi olmama kararı almışdık. Bunun için önce iyi bir aile planlama merkezine gitmeye karar verdik. Aslında iyi olmadığını iyilerini görünce anladım. Kadın doğumcu bize bilgilendirme yapdı sonra da dedi ki isterseniz bir sperm testi yapalım eğer ki bir problem var ise boşuna 5 yıl kadar zaman kaybı olmamış olsun. Daha sonra, benden bir kaç çeşit test isteyeceğini söyledi. Eşim testi yaptırdı . Sonucu almaya gittiğimizde, eşimin adını söylediğimizde labarotuvarda ki kişiler de bile bir anormallik vardı. Test sonucu belirten kağıdı hemen açtık, kağıtta olması gereken değerler yazıyordu. Ben bir anlam veremedim. Doktorumuz, test sonucuna göre canlı dokusu bulamadığını bunun için acil olarak üroloğa gözükmemizin iyi olacağanı ve bizlerden bir takım testler isteyeceğini falan söyledi. O konuşdu ben içli içli dinledim. Hem çok anlamsız gelen sözler hem de o onda sorgulamaya başladığım bir hayatım. Lafın sonunda ise hiç çekinmeden "bebek isteyen bir çift iseniz bu birlikdeliği gözden geçirin" dedi. Aslında sonradan yapılan itiraflarımızda daha ilk cümlede gözden geçirdiğimiz çok şey olduğunu öğrendik. El ele girdiğimiz yerden eşim benden uzaklaşarak indi ve bu iş bitti dedi. Öylece kala kaldığıma mı yanayım aldığım habere mi anne olmama ihtimalimle birlikde seçmekte olduğum bir çok şeye mi. Evli olsam üstesinden gelmem daha kolay olabilirdi. Gitmesine izin mi vermeliydim ? yoksa beklemeli?. O gün o gece nasıl geçti anlatamam. Acaba anneme söyleyeyim mi ?eşimi arayayım mı? falan filan..... Ama bir gerçek var ki o gün çok ağladım... Zaten bir daha istesem de o kadar hür ağlayamadım....

İlk bir hafta zor geçti tabi eşim evlilik planlarını ertelediğini söyledi. Ben kararımı vermiştim, kesinlikle evleneceğiz. Ama nasıl ikna edicem! arada yaşadığım gel gitler de cabası... Dedim ki tamam evlenelim hem de evlat edinmek için gerekli araşdırmaları yapalım. "Ne olcak herkez doğurcak değil ya "dedim. Zar zor ikna ettim. Evlendik...

Evlenmeden önce ise, hazırlıklarımızla birlikte yapılması gereken testler yaptırdık. Hormonlar temiz hiç problem yok. Her şey çok iyi ama sperm üretimi yok. Sonuç olarak ameliyatla kanalara girilip canlı dokusu aranacak. Artık durum çok belli idi ama hepsinden önemlisi eşim çok büyük bir değişiklik yaparak durumu kabullendi.

Evliliğimiz ilk aylarında bir kere bile konuşmadık bu konuyu. Sağa sola, eşe, dosta da 5 yıl çocuk yok dedik bir nevi zaman kazanma isteğiydi bizim ki. Yaşadığımız şehir çok küçük, imkanlar belli. Yaşım çok küçük toyum, cahilim eşim deseniz kime gitsin kime sorsun? Ne yapmalı ne etmeli düşüncesiyle süren sessizliğimizi bir akşam yemeğinde pazarlık yaparak son buldurmuşdum. Dedim ki "olursa olur olmazsa bir yavruya sahip çıkarız ama var mısın ? Hazırmısın?" Ürogünloğa yeniden gittik. Her şey çok normal olduğu için doktorumuz vücudun sperm üretimini sağlaması için ilaç yüklemsi yapıp,sperm üretmeyi öğreticem yani dedi. Yeni bir sperm üretimin olması için yetmiş küsür gün olması gerekdiğini bunun için de ilaçın 4 ay kadar kullanmamazı gerektiğini söyledi. Tabi kullandık. Sabah bir akşam bir ilaç alıyordu. Test yapdırdık süre dolunca ise sıfır yani hiçbir değişiklik yok idi. Sonradan öğrendim ki o dönemde yani 2001 yılında iken ilaç zararlı olduğu gerekçesiyle tam 12 yıl önce piyasadan çekilmiş. Ya da biz öyle sanıyoruz.... Düşünün nasıl geriden geliyoruz tedavi için ve kimlere umut bağlıyoruz.... Zaman hızla akıp geçmiş 2 yıl geride kalmıştı bile. Artık istanbulla tanışma zamanı gelmiş bu tanışmışlıkla birlikde şaşkınlıklarımız da başlamıştı...

İyi bir hastanede micro tese yapılmasına karar verdik. Ben tüp bebek için hazırlık yapmadım. Daha doğrusu doktorumuz yönlendirmedi, "Önce sperm bulalım , bir kere bulursak hep buluruz" dediler. O gün yerdeki döşemeleri kaç kez saydığımı bile unutmadım aslında. Nasıl bir bekleyiş olduğunu, ne giydiğimi, kimle kaç cümle kurduğumu bile hatırlıyorum hala. Yalnızdım yine....Doktorumuz gözükdü kapıdan. Suratta öyle başkalarının dediği gibi hüzün ya da başka bir şey yokdu. Donuk mat anlamsız bakan bir ifade. Belki o gün bir şeyler değişecek olsa yine aynı ifade ile evet bulduk diyecekdi. .... "Hanım eşinizde her hangi bir canlı dokusu bulunmadı, şu ana dinleniyor birazdan ayılır, ameliyat sonrası için gayet iyi kendileri" dedi... Valla ne yalan söyleyeyim şöyle hokkalı bir küfür salladım kendisine. EEE dedim ne yapayım adamın peşinden mi koşup soru sorayım eşime mi bakayım... Odasına gittim ve bana "uğraşmayın" dedi. Dönor kullanın ya da evlat edinin dedi. Çok ağlamak istedim ama ağlayamadım asıl görev şimdi başlıyordu. Eşim haber bekliycek sorucaktı. Bir müddet sonra odasına aldılar, gittim sarıldım . Çok sıkı öptüm dudaklarından içim kıpırda dı, dedim ki "evet bu iş daha bitmedi biz bunu başarıcaz". Ameliyat sonrası bir birlerini bu kadar arzulu öpen kaç çift vardır dünya da ..... Eşim hiç soru sormadı bende olmadı demedim. Evimize geldik ve işgüç kaldığı yerden devam etti ama bu olay evliliğimizi çok daha kutsal yaptı. Savaşa devam ederken ve kararlığım devam ederken ,eşimde sperm olamdığı haberinden sonra ,bir gece daha bu kadar hür ağladığım ikinci gecem daha oldu. O gece ilkinden de daha çok acıtır canımı.

Amcamın kızı doğum yapmıştı. Bebek mevlüdüne gittik. Hani adettendir ya bebeğe hediyesi takılır kucağa alınır vermedi kızını bana. Senin çocuğun hala yok dedi. Ayyy nasıl çıktım o gün, o evden nasıl evime gittim bilemedim. Zaten bu sitesi ile tanışmam da bu olay vesile oldu. O gece yine derin derin ağladım. Geçen 3 yıla yakın zamana karşı değişmeyen şeylere ağladım.... Kendi kendime içlenmeme ağladım...... Neden diye sorup ağladım...... İçim deki irin akana kadar ağladım..... Hem susdum hem ağladım....

Doner meselesi gündeme geldi. Aklımın bir köşesinde nasıl olur acaba? sorusu. Acaba dedim eşimle yerlerimizi değiştirsek ne hissederdim? Ama yinede internet üzerinden araştırma yaptım. Genellikle bu tür vakalarda sağlıklı evlilik yürüten çiftlerin pek olmadığı olanların 1 ila 3 yıl arasında evliliklerini bitirdiklerini okudum. Yine internet üzerinden bunu denemiş çiftlerle görüşme fırsatım oldu. Türkiye için durum nedir bilemiyorum ama yurt dışında bu konuyu rahatlıkla aşmışlardı. Artık kabul ediniş kendisini daha çok hissettirirken CAN düşdü kucağımıza. İlk göz ağrım canım benim... Hayatımızı tamamen değiştiren sürme gözlü oğlum.

Tabi ona hemen sahip olmadık ya da sahip olalım fikri hemen doğmadı. Çünkü kendinize kabul ettirseniz bile birde sosyal çevreniz. Aslında kendinizden daha çok onlara ne anlatıcağımızı düşünür olmuşduk ya da düşünür olmuşdum. Acaba kabul ederler mi acaba eşim kabul edebilecek mi acaba ben başkasının çocuğuna bakabilecek miyim? Şu an başkasının çocuğu cümlesi bile beni gerçekden çok etkiliyor. Gerçekden sevince doğurup doğurmadığınız unutuluyor. İlk olarak can'ın masraflarını karşılamaya başladık, annesi babasından ayrıldı. Tamamen onlara bakmaya başladık. Ama içim kayıyordu CAN ‘a . Bu arada yoğun tedavi programları devam ediyordu. Çeşitli kürler öğreniyordum ve eşime yediriyordum. Ya işe yararsa!!! Keçi boynuzundan tiksinmemin en önemli sebebi budur sanırım. Bir ara ne duysam yapar olmuştum. Ot içe içe hastalanmaya başladık. Bir tek eşim değil bende ona eşlik etmek için içiyordum. Bir tek damlara çıkıp bağırmamıştık onun dışında her şeyi denedik. Doktorlar programlamaya başlar olmuşdu bizi. Bu arada denenen bir tese daha ve değişmeyen sonuç sonrası bu defter kapanmıştı. Aslında kabul edişim kolay gibi gözükse de kolay değildi. Eşim kesin ayrılma kararı aldı. Evden bir hafta kadar uzaklaşdı ve hiç aramadı sormadı. O dönemde aileme, onun iş gezisinde olduğunu söylemiştim. Derin merak duygusu içinde acaba polise mi gitsem?....... kendisine bir şey olmuşmudur?..... sorusuna birde şimdi her kes öğrenecek rezil olucaz düşünceleri de sarıyordu kafamı. Aslında ne yalan söyleyeyim, bende vazgeçtim kendisinden o dönemde. Çünkü salondaki masamızda yüzüğünü bulunca, eh dedim "bana bunu da mı yapacaktın", çocuğu olmadığı için ona çocuk vermek için savaşan kadını, geride bırakıp giden bir adam dı benim kocam ve ben ney için uğraşıyordum. Çok sordum bu kadar haklı olabilir mi? diye. Mesaj çektim tamam istiyorsan bitirelim, gel evden al pılını pırtını diye. Bu mesaj eşime kendine getirken, beni çok yormuştu. O gece eşim gelecek diye Can' lara gittim. Annesi koynuma verdi canı. Böyle kulakalrının arkasından öyle tatlı bir koku geliyordu ki içim ona daha bir aktı cana. Eşimle buluşup konuşduğumuz da bu konunun bizim için kapnadığını zaten başka da çaremiz olmadığının her ikimiz içinde tek doğru karar olduğunu fark ettik. Tabi yine de insan her şey için bu son cümlesini kuramıyor ama can' la olan ilişkimiz her geçen gün artmaya onsuz hiç duramamaya başlamıştık. Sonuç olarak nasıl çıkt,ı bu konu tam bilemiyorum ama bir den annesi çocuğu bize emanet etmeye (tabi kendisi de bizimle birlikde olma şartıyla) bizde canı oğlumuz kabul etmeye karar verdik. Eşim babası oldu, ben önceleri cici annesi. Baba kavramı olmadığı için onu bu anlamda benimsemesi daha kolay oldu. Tüm bu süreç sonrası canı her şeyiyle oğlumuz kabul ettiğimizi bize ait ne varsa onunda olduğunu duyurmaya başladığımızda, tepki almaya başladık. Kimse anlam veremiyordu, çocuk sahibi olamadığımızı bilinmiyordu, yine de ikimizde olmuyor demedik. Bu bizim kararımız dedik. Annem ve babam hiç tepki vermeden kabul etti. Sonradan öğrendim ki annem "hamile bir kadına bile öyle içli bakardın ki biz bir problem olduğunu anlamıştık" dedi, onun için hiç tepki vermemişlerdi. Canla hayatımız başladıkdan bir yıl sonra, hem ameliyatlar sonrası için, hem de son olarak genel bir kontrole gitti eşim. Son bir semen analizi dediler ve sonuç şok etti. Canlı bulunmuşdu. Canlı sağlam bir kaç sperm. Nasıl olur dedik. Sevinçden ağladık. Hemen tüp bebek. Her şey o kdar kolay ilerliyordu ki. Lucrin kullanmam gerekiyordu. Adet oldukdan sonraki 20 gün başlatıyordu kadın doğum doktorum ve ben iki gün sonra ilk iğnemi olmuştum. Sonra regli oldum. Göbeğimden gonalf iğnelerini olmaya başladım. Ciddi kilo kaybım oldu. Çok hastalandım. Yumurtalarım toplandı derken 8 tane emriyo oluştu ve 2 tanesi transfer edildi. Geriye kalan 6 tane donduruldu.

Bir umutla evimize döndük. Transferden bir kaç gün sonra şiddetli bir kanama geçirdim. Bir kez daha denemenin ve zorlamanın yanlış olduğunu düşündürücü şeyle önümüze döküldü. Artık birikimler kalmamışdı, ciddi bir borca girmişdik. Eşim arabası satmıştı. Yetişemez olmuşduk. Geride kalan 5 yıl boyunca sadece fazla fazla harcamışdık. Sonra işe geri döndüm. Moral dopalamak için. Bir kaç hafta sonra mide bulantısı şikayetlerim başladı. Tedavi sonrası yoğun kilo kaybım olmuşdu ve ben pek iyi değilidim. Vücudum iflas etmeye başlamışdı sanki. Bu bitmek bilmeyen umut koşuşturmacasında bitmişdim ben. Sonra çok yakın bir arkadaşımın ısrarı üzerine doktora gitim. Zaten o dönemde böbrek rahatsızlığım kendisini yeniden hissettirdi. Kan testi yapıldı, sonucu almaya gittiğimizde dediler ki "gözünüz aydın hamilesiniz". Nasıl şaşırdım nasıl anlatamam. Böyle gözlerimden yaşlar kendiliğinden aktı gitti. Aynı zamanda da çok korktum. Hemen doktora gittik kalp atışını dinledik oğlumun. İkinci gebeliğim başlayınca da canı yasal olarak almak için baş vurduk ve ikinci oğlumuz doğmadan abisi de resmen ailemize katıldı. Şimdi ikisi de birlikde uyum içindeler.

Her şeyden önce ben anne oldum. Mert doğdukdan sonra daha çok göz hapsine alındım. Çocuğa bakacakalr mı bak acaba dövüyor mu? bağırıyor mu? seviyor mu? diye. Ama onu ben büyütüyorum ve o aynı babası gibi. Çünkü kocam ona nasıl erkek olacağını öğretirken kendinden bir şeyler alıyor. Belki inanmayacaksınız ama Can aynı babası. Onun gibi yiyor yazıyor konuşuyor tepki veriyor. O benim ilk göz ağrım. İkinci si de aynı abisi ni taklit ediyor. Allahım sen bu muhteşem duyguyu her kese yaşat.


ALINTIDIR.........................................................