- 29 Mayıs 2016
- 4.622
- 5.328
- 88
- Konu Sahibi KarincaKadin
-
- #1
Eskiden ınsanları kırmaktan çok korkardım. İncinmesinler kırılmasınlar isterdim. Çokta özenli davranırdım herkese karşı.
Fakat zaman geçti ben geldim 34 yaşıma. Şimdi bağırıp çağıran birisi değilim hala ama. Kendimde sevmediğim özellikler oluşmuş. (Zorlu bir dönem atlattım).
1. Haksızlık karşısında susamıyorum. Doğru neyse mutlaka söylüyorum. Bu iyi gibi gözükebilir ama bazen olmuyor. Asla kıvıramıyorum. Şap diye söylüyorum.
Yani en basit: iş yerinde yapmam gereken bir iş vardı. Yapmadım. Neden dendi. Boşandım zor bir süreçti falan falan kıvırabilirdım. Ama ben direk ben yaptıkça iş yüklüyorsunuz diye yapmadım dedim. Herkes şok. İçten içe bende şok.
2. Si ise Bir konunun 2. Kez anlatılmasına ve gereksiz soru sorulmasına tahammülüm yok. Televizyonda haber programı izlerken, sunucu birşeyi 2. Kez tekrarlayınca bile sıkılıyorum. Evet anlatmıştın diyorum hemen.
Bu iki özelliğimde iş anlamında bana çok artı getiriyor. Ama ailem için öyle değil. Herkes kırıldığını söylüyor. Açıkca söyleme diyorlar ama yapamıyorum.
Sorum şu bu bir rahatsızlık mıdır? Bu süreçleri yaşayıp eski naif kimliğine dönen var mı?
Saçma gibi ama sürekli yanımdaki ınsanları gerdiğimi hissediyorum.
Fakat zaman geçti ben geldim 34 yaşıma. Şimdi bağırıp çağıran birisi değilim hala ama. Kendimde sevmediğim özellikler oluşmuş. (Zorlu bir dönem atlattım).
1. Haksızlık karşısında susamıyorum. Doğru neyse mutlaka söylüyorum. Bu iyi gibi gözükebilir ama bazen olmuyor. Asla kıvıramıyorum. Şap diye söylüyorum.
Yani en basit: iş yerinde yapmam gereken bir iş vardı. Yapmadım. Neden dendi. Boşandım zor bir süreçti falan falan kıvırabilirdım. Ama ben direk ben yaptıkça iş yüklüyorsunuz diye yapmadım dedim. Herkes şok. İçten içe bende şok.
2. Si ise Bir konunun 2. Kez anlatılmasına ve gereksiz soru sorulmasına tahammülüm yok. Televizyonda haber programı izlerken, sunucu birşeyi 2. Kez tekrarlayınca bile sıkılıyorum. Evet anlatmıştın diyorum hemen.
Bu iki özelliğimde iş anlamında bana çok artı getiriyor. Ama ailem için öyle değil. Herkes kırıldığını söylüyor. Açıkca söyleme diyorlar ama yapamıyorum.
Sorum şu bu bir rahatsızlık mıdır? Bu süreçleri yaşayıp eski naif kimliğine dönen var mı?
Saçma gibi ama sürekli yanımdaki ınsanları gerdiğimi hissediyorum.