"Eşim yumuşak davranmaya devam ediyor" yazmışsınız oraya takıldım ben. Psikolojisini düşünseniz sert davranmasının daha kötü sonuçlar doğuracağını bilirdiniz bence. Açıkçası batmaya başlamış evet, ama kabullenemiyorsunuz.Bana batan yok sizler anlamıyorsunuz. Kinlenme duygusu yok içimde ne kadar ön yargılısınız. Sadece ne yapabilirim eşim tarafından da kendi aile tarafımdan da söz işitiyorum. Hiç dillendirmiyorum. Çocuğun psikolojisini ben düşündüğüm için birşeyler yapmak istiyorum sizler beni taşlıyorsunuz.
Size kasıtlı yapmıyordur, ergenlik döneminde olduğu için olağan bir süreçten geçiyorsunuz. Zor muhtemelen ama sabırla ve sevgi ile aşacağınıza inanıyorumMerhaba sizlere danışmak istediğim bir konu var. Benim eşim daha önceden bir evlilik yapmış ve 12 yaşında bir oğlu var. Ben de kabullenip sevgiyle kucaklıyorum. İlk evliliğim ve böyle bir sorumluluk aldım. İlk başlarda çocuğun tavırlarında hiçbir sorun yoktu. Benim ailem ile yan yana geldiğinde nankörlük yapmaya başladı. Ne gibi derseniz; kendine hizmet ettirme sürekli her sohbette kendini öne sürerek büyüklerinin lafının arasına girme gibi. Ve babasını benden kıskanmaya başladı. Bunun bir nedeni daha var hamile olduğumu öğrendim. Bu durumu kafaya takmaya başladım. Çünkü olur olmadık yerde yalan yanlış söylemlerinin olduğunu farkettim. Ama yüzüme gülüyor anne diyor. Onu uyardığımda da bidaha yapmayacağım haklısın anne diyor 5 dk sonra birdaha yapıyor. Kendini acındırma durumu da başladı. Sanki yemek yerken kaşığı tutmasını bilmiyormuş gibi veya yol yordam bilmiyormuş gibi, ve eşimle mutlu olduğumuz anlarda ortalık karıştırmaya başladı. Geçiş döneminde olduğunu biliyorum ve eşime bu konudan bahsettiğimde hâlâ yumuşak davranmaya devam ediyor. Saygısızlıkları çoğaldı. Bu durumda olan anneler bana yardımcı olur musunuz?
Çocuğu psikologa götürmek istemiyor kendi yetiştirmek istiyormuş hanımefendi. Ne sığ beyinler var.Bu sözlere mi kuruldunuz cidden
Çocuk yardım çığlığı atıyor. Ama siz de çocuk olduğunuz için anlamıyorsunuz muhtemelen.
Babası dövsün sövsün istiyor da tepkiyi görünce çevirdi kazı.Çocuğu psikologa götürmek istemiyor kendi yetiştirmek istiyormuş hanımefendi. Ne sığ beyinler var.
Hiç bir şey yapmanıza gerek yok.Sevgiyle kucaklayıp yaptıklarını hoş görün yeter.Bana batan yok sizler anlamıyorsunuz. Kinlenme duygusu yok içimde ne kadar ön yargılısınız. Sadece ne yapabilirim eşim tarafından da kendi aile tarafımdan da söz işitiyorum. Hiç dillendirmiyorum. Çocuğun psikolojisini ben düşündüğüm için birşeyler yapmak istiyorum sizler beni taşlıyorsunuz.
Siz de gıcık bir insansınız. Ben bu konuya psikologa götürmek istemiyorum yazmadım. Eşim psikolok lafını duymak istemiyor. Bu konuya yazıp ta canımı sıkmazsanız sevinirimÇocuğu psikologa götürmek istemiyor kendi yetiştirmek istiyormuş hanımefendi. Ne sığ beyinler var.
Ne pis insanlarsınız gerçekten yazdığıma bin pişman ettiniz beni. Sizin gibi empati kuramayan insanlar yüzünden iletişim kuramaz oldukBabası dövsün sövsün istiyor da tepkiyi görünce çevirdi kazı.
Aynen psikolok.Siz de gıcık bir insansınız. Ben bu konuya psikologa götürmek istemiyorum yazmadım. Eşim psikolok lafını duymak istemiyor. Bu konuya yazıp ta canımı sıkmazsanız sevinirim
Çocukla empati kurduk biz beybisu.Ne pis insanlarsınız gerçekten yazdığıma bin pişman ettiniz beni. Sizin gibi empati kuramayan insanlar yüzünden iletişim kuramaz olduk
Yaşım küçük. Çevremden baskı yiyorum sesimi çıkarmıyorum. Bende sizleri fikir verecek sanıyorum. Benim ne yapmam gerek diye soruyorum. Sizler taşlıyorsunuz.Çocukla empati kurduk biz beybisu.
E söylüyoruz beğenmiyorsun. Eşin duymak istemiyorsa ikna edeceksin. Tabi o da işine gelmiyor.Yaşım küçük. Çevremden baskı yiyorum sesimi çıkarmıyorum. Bende sizleri fikir verecek sanıyorum. Benim ne yapmam gerek diye soruyorum. Sizler taşlıyorsunuz.
aa çok ayıp vurun ağzının ortasına bi tane haddini yerini bilsin, sonuçta siz ilk evliliğinizde sorumluluk almışsınız, çocukta 12 yaşında ve nankör(artık o nasıl olunuyorsa) hele hamilesiniz felan . Ayy bide kutsal ailenize felan bişeyler demiş rezillik. Allah sizi ıslah etsinMerhaba sizlere danışmak istediğim bir konu var. Benim eşim daha önceden bir evlilik yapmış ve 12 yaşında bir oğlu var. Ben de kabullenip sevgiyle kucaklıyorum. İlk evliliğim ve böyle bir sorumluluk aldım. İlk başlarda çocuğun tavırlarında hiçbir sorun yoktu. Benim ailem ile yan yana geldiğinde nankörlük yapmaya başladı. Ne gibi derseniz; kendine hizmet ettirme sürekli her sohbette kendini öne sürerek büyüklerinin lafının arasına girme gibi. Ve babasını benden kıskanmaya başladı. Bunun bir nedeni daha var hamile olduğumu öğrendim. Bu durumu kafaya takmaya başladım. Çünkü olur olmadık yerde yalan yanlış söylemlerinin olduğunu farkettim. Ama yüzüme gülüyor anne diyor. Onu uyardığımda da bidaha yapmayacağım haklısın anne diyor 5 dk sonra birdaha yapıyor. Kendini acındırma durumu da başladı. Sanki yemek yerken kaşığı tutmasını bilmiyormuş gibi veya yol yordam bilmiyormuş gibi, ve eşimle mutlu olduğumuz anlarda ortalık karıştırmaya başladı. Geçiş döneminde olduğunu biliyorum ve eşime bu konudan bahsettiğimde hâlâ yumuşak davranmaya devam ediyor. Saygısızlıkları çoğaldı. Bu durumda olan anneler bana yardımcı olur musunuz?
Afedersiniz de Söyleme tarzınız hiç hoş değil. Bir yazdığınız tarzı okusanız diyorum. Yazdıklarımı kötüye çekmekten başka bişey yapmadınızE söylüyoruz beğenmiyorsun. Eşin duymak istemiyorsa ikna edeceksin. Tabi o da işine gelmiyor.
Yutamayacağın lokmayı ağzına, üzerine titreyemeyeceğin canı gönlüne alma diye çok güzel bir atasözümüz var.Yaşım küçük. Çevremden baskı yiyorum sesimi çıkarmıyorum. Bende sizleri fikir verecek sanıyorum. Benim ne yapmam gerek diye soruyorum. Sizler taşlıyorsunuz.
Benim seneler önce ağzından tek kelime alamadığım, 4 işlem yapamayan 3. Sınıf öğrencim vardı. İki seçenek vardı ya çocukta zeka geriliği ya ciddi psikolojik problemler vardı. Annesini çağırdım dedim ki biz bu sorunu aşamayız gelin profesyonel destek alalım. Hanımefendi koşa koşa beni müdüre şikayet etmiş, neymiş kendisi üvey annesiymiş mükemmel bakıyormuş kocası tırcıymış sinirliymiş, çocukta ne sorun varmış, o mükemmel bir üvey anneymiş benim ne haddimeymiş.Çocuğu psikologa götürmek istemiyor kendi yetiştirmek istiyormuş hanımefendi. Ne sığ beyinler var.
Senin yaşın küçük hata yapabiliyorsun ama o çocuk büyük ve hata yapamaz dimi. Ayrıca nankör olur. O kadar niyetiniz belli ki insanlar size bundan tepki gösteriyorYaşım küçük. Çevremden baskı yiyorum sesimi çıkarmıyorum. Bende sizleri fikir verecek sanıyorum. Benim ne yapmam gerek diye soruyorum. Sizler taşlıyorsunuz.
Merhaba sizlere danışmak istediğim bir konu var. Benim eşim daha önceden bir evlilik yapmış ve 12 yaşında bir oğlu var. Ben de kabullenip sevgiyle kucaklıyorum. İlk evliliğim ve böyle bir sorumluluk aldım. İlk başlarda çocuğun tavırlarında hiçbir sorun yoktu. Benim ailem ile yan yana geldiğinde nankörlük yapmaya başladı. Ne gibi derseniz; kendine hizmet ettirme sürekli her sohbette kendini öne sürerek büyüklerinin lafının arasına girme gibi. Ve babasını benden kıskanmaya başladı. Bunun bir nedeni daha var hamile olduğumu öğrendim. Bu durumu kafaya takmaya başladım. Çünkü olur olmadık yerde yalan yanlış söylemlerinin olduğunu farkettim. Ama yüzüme gülüyor anne diyor. Onu uyardığımda da bidaha yapmayacağım haklısın anne diyor 5 dk sonra birdaha yapıyor. Kendini acındırma durumu da başladı. Sanki yemek yerken kaşığı tutmasını bilmiyormuş gibi veya yol yordam bilmiyormuş gibi, ve eşimle mutlu olduğumuz anlarda ortalık karıştırmaya başladı. Geçiş döneminde olduğunu biliyorum ve eşime bu konudan bahsettiğimde hâlâ yumuşak davranmaya devam ediyor. Saygısızlıkları çoğaldı. Bu durumda olan anneler bana yardımcı olur musunuz?
Cocuk 12 yaşında, her şeyin öğretilmesi gereken yaşta. Çok kin tutmuşsunuz. Öğreteceksiniz, tekrar tekrar, güzellikleMerhaba sizlere danışmak istediğim bir konu var. Benim eşim daha önceden bir evlilik yapmış ve 12 yaşında bir oğlu var. Ben de kabullenip sevgiyle kucaklıyorum. İlk evliliğim ve böyle bir sorumluluk aldım. İlk başlarda çocuğun tavırlarında hiçbir sorun yoktu. Benim ailem ile yan yana geldiğinde nankörlük yapmaya başladı. Ne gibi derseniz; kendine hizmet ettirme sürekli her sohbette kendini öne sürerek büyüklerinin lafının arasına girme gibi. Ve babasını benden kıskanmaya başladı. Bunun bir nedeni daha var hamile olduğumu öğrendim. Bu durumu kafaya takmaya başladım. Çünkü olur olmadık yerde yalan yanlış söylemlerinin olduğunu farkettim. Ama yüzüme gülüyor anne diyor. Onu uyardığımda da bidaha yapmayacağım haklısın anne diyor 5 dk sonra birdaha yapıyor. Kendini acındırma durumu da başladı. Sanki yemek yerken kaşığı tutmasını bilmiyormuş gibi veya yol yordam bilmiyormuş gibi, ve eşimle mutlu olduğumuz anlarda ortalık karıştırmaya başladı. Geçiş döneminde olduğunu biliyorum ve eşime bu konudan bahsettiğimde hâlâ yumuşak davranmaya devam ediyor. Saygısızlıkları çoğaldı. Bu durumda olan anneler bana yardımcı olur musunuz?