• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Şımarık çocuk ve ona bir 'DUR' demeyen anne

Hiç yüz verme.
Geldikleri ev seninde evin, saygı duyacaklardır.
Ne demek ya göze vurmak.
Arkadaşımın ablasının oğlu anlattığınız çocuğa o kadar benziyordu ki okula başlıyor.
Bir kız çocuğuna öyle bı tekme atmış ki kız çocuğu havada takla atmış.
Çocuk yoğun bakıma alındi.
Neyse okul bu arada kolej iki ailede güçlü.
Çocuklarına hiç bir kelime etmedikleri gibi, birde karşı tarafa hastane masraflarinizi verelim konu kapansın dediler.
Kız çocuğunun durumum ne oldugu bilinmiyor yoğun bakımdan çıkmamış.
Bu olaydan sonra görüşmemistim.
Bazı aileler resmen canavar yetiştiriyor.
Benim çocuğuma yapacak mahvederdim o çocuğu bakam nasıl konuyu kapatabiliyorlar kapatsinlar rahatlıkla bakam o zaman
 
Umrunda değil. Bir çocuğu dövmesi hoşuna gidiyor gibi. Sanki oğlunu daha erkek hissediyor. Güçlü oğlu varmış gibi böbürlenen bir hali var. Bu çocuk şuan arkadaş edinemiyor parkta oynayamıyor. Sorun hissetse üzülse psikologa götürür çözüm arar ama bu kadın GÜLÜYOR!
Ben sinir oldum burda.vall çocuklarımla bir yere giderim uslu oldukları halde aklım çıkar birşey yapacaklar diye.millet ne kadar rahat.annenizle konuşun çağırıp durmasın.yada onlar gelince siz arkadaşınızda filan kalın.kimsenin çocuğunu çekmek zorunda değilsiniz
 
Umrunda değil. Bir çocuğu dövmesi hoşuna gidiyor gibi. Sanki oğlunu daha erkek hissediyor. Güçlü oğlu varmış gibi böbürlenen bir hali var. Bu çocuk şuan arkadaş edinemiyor parkta oynayamıyor. Sorun hissetse üzülse psikologa götürür çözüm arar ama bu kadın GÜLÜYOR!

Okulda şöyle eli ağır, cüsseli başka bir çocuktan okkalı bir dayak yer. O zaman görür şiddet nasıl oluyormuş
 
Sorun olduğun da direk tepkinizi gösterin küserse küssün belki bir daha gelmez ama asla taviz vermeyin arsız şımarık çocuklara tahammülüm yok
 
Üç yaşındaki oğlum birilerine vurup şiddet göstermez lakin her şeyi merak eder, kurcalamak ister. Ani hareketler yapar. Kapakları, kapıları sert bir şekilde kapatır. Uyarınca sinirlenir ve eline ne geçerse fırlatır. Bardak, kumanda vs. Bu huyunu bildiğimden başka bir evdeysem "mecburen" daha sakin bir şekilde uyarırım. Çünkü olur da sert çıkış yaparsam, sinirlenip herhangi bir şeyi fırlatıp zarar vermesi birkaç saniyesini alır.

He ben önlem olarak ne yapıyorum. Kimsenin evine gitmiyorum. Kendi aileme bile ayda bir gidiyorum. Eğer bir mecburiyet varsa, yemek için bile oturmuyorum. Çay içmiyor, sohbet etmiyorum. Sadece oğlumun peşinden koşuyorum. Israrla çağırmış olan ev sahibine de "gördüğünüz gibi benim sosyalleşme imkanım yok" diyorum. Böylelikle tekrarı olmuyor o buluşmaların.

Markete gitmek zorundayım. En nihayetinde yaşamak için gıda tüketmem gerek. Kasaya saldırıp pos cihazının tuşlarına basmak istiyor. "Hayır"ın elli tonunu denesem de pek işe yaramıyor. Marketteki kasiyerler selam verdiğim sık gördüğüm kişiler ise zaten bir kez tuşa basmasına izin veriyorlar. O zaman sorun çözülüyor. Lakin tanıdık değilse, kendini yerlere atıp tepinen bir çocukla aldıklarımı poşetlemek zorunda kalıyorum. Dışarıdan bakınca nasıl görünüyor bilmiyorum ama ben hayır demeyen ya da şımartan bir anne değilim mesela.

Bu kadar uzun niye yazdım. Bazen anne ne yaparsa yapsın, çocuk sorunlu ise elden bir şey gelmiyor. Tek çözüm yatılı ya da yatılı olmayan hiçbir misafirliğe gitmemek. Bir zahmet totosunu kendi evindeki koltuğa gömmek. Onun dışında annenin rahatlığı İnnaılmaz sinir bozucu haklısınız. Çocuk normal olmasa bile, anne elinden geleni yapmalı. Uyarınca psikolojilerine bir bok olmuyor çocukların. İşe yarar, yaramaz onu bilmem ama en azından karşısındaki insanı rahatlığı ile çıldırtmamış olur.

Böyle durumlarda net olun. Açıkça rahatsızlığınızı dile getirin. En fazla anneniz ile aranız bozulur. Ancak rahat anne modeli hatasını anlar.
 
Annesini dovun, cocugu da bir yere kapasinlar bu ne be.. yalniz bu sitede baya baya siddet yanlisi oldum, bir 11 sene daha burada gecirirsem mad max gibi gezecegim :27:
 
Bir kere uçakta denk geldim. 4-5 yaşlarında bir canavar erkek çocuğu, oturmuyor, çığlıklar atıyor, annesi oğlum yapma dur falan diyor ama nafile. Uyaran hostese vuruyor, insanların çantalarına falan atlıyor berbat bir durum. En son koridora yattı. Resmen o oturup kemerini bağlamadığı için kalkmıyor uçak. Gelen hostun gözüne yumruk attı koridorda yattığı yerde. Annesi bunu yakasından kaldırıp öyle bir tokat attı ki ses yankılandı uçakta. Otur lan şuraya dedi. Hık diye kesildi çocuğun huysuzluğu. Yol boyunca koltukta oturup dergi falan baktı. Tabi geri kalan 250-300 kişi şok :D bazen erkek çocukları ağzının üstüne yemek isteyebiliyor gerçekten.
 
Bir kere uçakta denk geldim. 4-5 yaşlarında bir canavar erkek çocuğu, oturmuyor, çığlıklar atıyor, annesi oğlum yapma dur falan diyor ama nafile. Uyaran hostese vuruyor, insanların çantalarına falan atlıyor berbat bir durum. En son koridora yattı. Resmen o oturup kemerini bağlamadığı için kalkmıyor uçak. Gelen hostun gözüne yumruk attı koridorda yattığı yerde. Annesi bunu yakasından kaldırıp öyle bir tokat attı ki ses yankılandı uçakta. Otur lan şuraya dedi. Hık diye kesildi çocuğun huysuzluğu. Yol boyunca koltukta oturup dergi falan baktı. Tabi geri kalan 250-300 kişi şok :KK70: bazen erkek çocukları ağzının üstüne yemek isteyebiliyor gerçekten.

Assfaafsgs ben buna neden bu kadar guldum ya tovbe :70: :70:
 
Yalnız değilsin, ben içimden aaa ne biçim oldu derken yanımdaki teyzede gülüp oh içimin yağları eridi demişti :KK70:

Ya bende 5 saatlik ucusa arkama 3 cocuk dusmustu, bir ara acaba ucak duser de komple kurtulur muyuz diye dusunurken bulmustum kendimi :27: caresiz annelere hic lafim yok, onlarin caresizliklerine ben uzuluyorum ama kulagina kulaklik gozune uyku bandini takip alien gibi cocuklari ortaya salan analari bilmem kac bin feet den asagi firlatasim var :27:
 
Kesinlikle kabul etmemeniz gerekiyordu ki karşı taraf nedenini bir düşünsün. Benimde 7 yasinda bir oğlum var şimdiki çocuklar durdan yapmadan anlamıyor diye yakınacağım ama asıl sorun bu değil ebeveynler olarak otoriteden yoksunuz ve empati yeteneği olmayan çocuklar yetiştiriyoruz.
 
Üç yaşındaki oğlum birilerine vurup şiddet göstermez lakin her şeyi merak eder, kurcalamak ister. Ani hareketler yapar. Kapakları, kapıları sert bir şekilde kapatır. Uyarınca sinirlenir ve eline ne geçerse fırlatır. Bardak, kumanda vs. Bu huyunu bildiğimden başka bir evdeysem "mecburen" daha sakin bir şekilde uyarırım. Çünkü olur da sert çıkış yaparsam, sinirlenip herhangi bir şeyi fırlatıp zarar vermesi birkaç saniyesini alır.

He ben önlem olarak ne yapıyorum. Kimsenin evine gitmiyorum. Kendi aileme bile ayda bir gidiyorum. Eğer bir mecburiyet varsa, yemek için bile oturmuyorum. Çay içmiyor, sohbet etmiyorum. Sadece oğlumun peşinden koşuyorum. Israrla çağırmış olan ev sahibine de "gördüğünüz gibi benim sosyalleşme imkanım yok" diyorum. Böylelikle tekrarı olmuyor o buluşmaların.

Markete gitmek zorundayım. En nihayetinde yaşamak için gıda tüketmem gerek. Kasaya saldırıp pos cihazının tuşlarına basmak istiyor. "Hayır"ın elli tonunu denesem de pek işe yaramıyor. Marketteki kasiyerler selam verdiğim sık gördüğüm kişiler ise zaten bir kez tuşa basmasına izin veriyorlar. O zaman sorun çözülüyor. Lakin tanıdık değilse, kendini yerlere atıp tepinen bir çocukla aldıklarımı poşetlemek zorunda kalıyorum. Dışarıdan bakınca nasıl görünüyor bilmiyorum ama ben hayır demeyen ya da şımartan bir anne değilim mesela.

Bu kadar uzun niye yazdım. Bazen anne ne yaparsa yapsın, çocuk sorunlu ise elden bir şey gelmiyor. Tek çözüm yatılı ya da yatılı olmayan hiçbir misafirliğe gitmemek. Bir zahmet totosunu kendi evindeki koltuğa gömmek. Onun dışında annenin rahatlığı İnnaılmaz sinir bozucu haklısınız. Çocuk normal olmasa bile, anne elinden geleni yapmalı. Uyarınca psikolojilerine bir bok olmuyor çocukların. İşe yarar, yaramaz onu bilmem ama en azından karşısındaki insanı rahatlığı ile çıldırtmamış olur.

Böyle durumlarda net olun. Açıkça rahatsızlığınızı dile getirin. En fazla anneniz ile aranız bozulur. Ancak rahat anne modeli hatasını anlar.
Siz böyle yazınca inanın çok üzüldüm. Sosyalleşmek sizin de hakkınız ve kendimi kötü biri gibi hissettim. Size ve sizin gibi annelere saygım sonsuz. Çocukların elbette anne babadan bağımsız edindikleri bir karakter de var. Bunun bilincindeyim.

Tek istediğim siz gibi düşünmesiydi. Yani gerçekten o çocuk şiddete eğilimli de olabilir. Ama en azından gözümü morarttığında keşke görümcesi ile konuşmasına ara verseydi. İnsan bu kadarını da bekliyor. Böyle yapsaydı daha farklı düşğnürdüm. Siz olsaydınız eminim çocuğunuz ev sahibinin kızının gözünü morarttığında konuşmanıza 10 dakika daha devam etmezdiniz. O devam etti. Sonra çocuğundan (kızıyormuş gibi yaptığı için) gözümün önünde özür bile diledi :(
 
çocuğu evlat edindiğini söylemişsiniz..yurttan mı alındı çocuk, kaç yaşında idi evlat edinildiğinde ve o çocuk bunu biliyor mu...belli ki psikolojik olarak sağlıklı bir çocuk değil belki de daha önce yaşadıklarının bilinç altındaki yansımasıdır böyle davranmak. belki annesi de bunun farkında belki destek de alıyorlar ama çevreye söylemiyorlar..(aynı durumda olan tanıdığım var o yüzden aklıma bu geldi)
 
ben olsam odama kapanırdım asla da o çocuğu da annesini de odaya sokmazdım. ders çalışıyorım, kitap okuyorum, uyuyorum vs. bir şeyler uydurun.
 
Yapacak birsey yok

Bunlari anne de soyleseydin de kabul etmeseydi annen

Senden degerli mi hala kizi.?

Cekinme uyar surekli
Kizarsa kizsin
Bir daha gelmesin


Cocuklarina dur demeyen annelerden nefret ediyorum
 
Bizim de boyle bir akrabamız vardi. Cocuk 5 6 yaslarındayken ben lisedeydim. Dolap bozma perdeleri asagi indirme etrafa saldirma gibi huylari vardi. Birgun uyardim uyardim dinlemedi yine beni burnuma bir yumruk atti o anki yanma hissini hala hatirliyorum. Cocuk cok iriydi gucluydu. Yuzum sismisti burnum kocaman olmustu :) o sinirle poposuna vurdum. Anne babasi gidene kadar surat asti bize ama cocuga hala yaptiginin yanlis oldugunu anlatmadilar yuzumun halini gördükleri halde. Ne hikmettir ki annem her gelmelerine yemekler borekler yapardi bir kere de bisey demezdi ayni durumlar yani. Sert ve net olacaksin gunduz ben disari cikardim gece de odamiza girerdik kardesimle yani muhattap olma yapacagin baska bisey yok. Aile terbiyesi verince cocuklari eksilecek saniyor bazi anneler.
 
Siz böyle yazınca inanın çok üzüldüm. Sosyalleşmek sizin de hakkınız ve kendimi kötü biri gibi hissettim. Size ve sizin gibi annelere saygım sonsuz. Çocukların elbette anne babadan bağımsız edindikleri bir karakter de var. Bunun bilincindeyim.

Tek istediğim siz gibi düşünmesiydi. Yani gerçekten o çocuk şiddete eğilimli de olabilir. Ama en azından gözümü morarttığında keşke görümcesi ile konuşmasına ara verseydi. İnsan bu kadarını da bekliyor. Böyle yapsaydı daha farklı düşğnürdüm. Siz olsaydınız eminim çocuğunuz ev sahibinin kızının gözünü morarttığında konuşmanıza 10 dakika daha devam etmezdiniz. O devam etti. Sonra çocuğundan (kızıyormuş gibi yaptığı için) gözümün önünde özür bile diledi :KK43:

Yoo kötü hissetmeyin kendinizi. Benim evlerden ırak bir oğlum var ve ben bunu kabul ediyorum zaten :) siz bu konuda gayet haklısınız. Benin oğlum değil bir insana, herhangi bir hayvana bile zarar verecek olsa, onlarca kez özür diliyorum hayvandan bile. Ki dediğim gibi şiddet göstermez kimseye. Damarına basılırsa çimdik atar çok fena :)

Bir anne, çocuğu çevreye ya da insanlara zarar veriyorsa öylece tepkisiz kalamaz. Buna hakkı yok. Dünya, çocuklarının etrafında dönmüyor.

Ama ne var biliyor musunuz? İnsanlar fazlaca empatiden yoksun. Ben kimsenin evine eşyasına zarar gelmesin diye kendimi paralıyorum oğlanın etrafında. Bu sefer de "ay oğlana ne çok kıymet veriyorsun. Bu kadar üstüne düşme rahat bırak. Otur bir çay iç kendini düşün." diye eleştiriyorlar. Rahat bıraksam, ay ne rahat anne oğlu dünyayı yıkıyor ama müdahale etmiyor diyecekler.

Ben sizleri anlıyor ve sonuna kadar hak veriyorum bir canavar annesi olarak :) oğlum kimsenin özgür alanına müdahale etmesin diye kendimden feragat ediyorum. Ve esasında istediğim tek şey, böyle çocukların hepsinin şımartılarak ya da her dediği yapılarak bu hale gelmediklerinin anlaşılması. Bazen ne yaparsan yap, nasıl eğitim verirsen ver çocuğun fıtratına müdahale edemiyorsun. Hiperaktif ise mesela, sözle müdahale ile değişmiyor bu durum. Saygılar efem :)
 
Siz böyle yazınca inanın çok üzüldüm. Sosyalleşmek sizin de hakkınız ve kendimi kötü biri gibi hissettim. Size ve sizin gibi annelere saygım sonsuz. Çocukların elbette anne babadan bağımsız edindikleri bir karakter de var. Bunun bilincindeyim.

Tek istediğim siz gibi düşünmesiydi. Yani gerçekten o çocuk şiddete eğilimli de olabilir. Ama en azından gözümü morarttığında keşke görümcesi ile konuşmasına ara verseydi. İnsan bu kadarını da bekliyor. Böyle yapsaydı daha farklı düşğnürdüm. Siz olsaydınız eminim çocuğunuz ev sahibinin kızının gözünü morarttığında konuşmanıza 10 dakika daha devam etmezdiniz. O devam etti. Sonra çocuğundan (kızıyormuş gibi yaptığı için) gözümün önünde özür bile diledi :KK43:
Son durum nedir gittiker mi ya da günleriniz nasıl geçiyor onlarla?
 
Yerinizde olsam o akrabanızı aile bakanlığına sikayet ederdim sosyal hizmetlerin o çocuğa el koyması için. Çünkü çocuk yetiştirmeyi bilmeyen iyilik yaptığını zannedip çocuğu yanlış yollara sevk edip bozuk bi psikoloji ile yetiştiren insan anne olmamalı. Sizde yakın bi akrabanıza gidip kalın bi kaç gün yada arkadaş. Kıymetli eşyalarınızıda yanınızda götürün.
 
Back
X