sinirli bi anneyim :((

Merhaba, annelik cok kiymetli. Dagilmis kirlenmis ev yasanmis evdir. Bir gun gelecek yavrularimiz buyuyecek kendi yuvalarini kurup evden ucup gidecekler. Onlara kizdiginiz zaman bunlari dusunun. Bu anlar bir daha geri gelmeyecek.
Benimde 7 yasinda ve 4 yasinda iki oglum var cok hareketliler. Basta bende islerimi yetistiremeyip cok zorlanir ve kizardim. Ama anladimki onlar bilerek yapmiyorlar o kadar masumlar ki, herseyi oyun gibi goruyorlar. Benimde ailem uzakta esimim isleri cok yogun ek is yapiyor ve ben yalniz kosturuyorum her ise. Okul, alisveris, ev hersey uzerime geliyor bazen. Kizdigim anlar oluyor ama anladim ki, aslinda cocuklarima degilde bana destek vermeyenlere kiziyormusum.
Artik daha mantikli ve planli yapiyorum her isimi.
Allah yardimcisi olsun butun annelerin. Iyi varlar hayatimizda ya olmasalardi her sey tertipli duzenli dursaydida kimse dagitmadaydi. Cok sikici olurdu inan.:55:
 
Tatlim.benim.hepimiz anneyiz tabiki.sabirimiz.tukendigi anlar.olucak
Birde ben cocuklarinin sinirlarininda olmasi gerektigini dusunmekteyim.
Uzmanlara eger uyaridan sonra yapilan yanlis duzelmediyse bir tik ses yukseltilebilceginden bahsediyir
Kopuk.olayina gelince soyle bir ornek vereyim cunku senin iki kizinda.okul caginda
Kizim.birinci sinifa gidiyor sinifindaki arkadaslri ayni sekilde lavobada bu tarz oyunlar yapiyor ipislak oluyorlar artik birinci siniflar ust bas degisme olaylarida yok
Demkki onu evde yapiyorlar ki okuldada devam ediyorla
Cocuga yanlis oldugunu gostermek gerektigine inaniyorum
Oyuncak dagitma olayina gelince evet oynamali dagitmalilar ama oyun bitince toplamiyorlarsa tabikide uyarilmali
Ben kizimin arkasini toplayan bir anneydim okula baslayinca hata yaptigimi anladim.ilk zamanlar toparlanamadigindan ogretmenden yardim iatedigini soyledi ogretmenimiz artik.kendi topluyor.okuldada toparlanmis
Ama uyari su sekilde olmaliymis
Oyuncaklarini toplamayi unuttun galiba
Yada odani toplamayi unuttunmu gibi
Kendini suclama sakin canim.tum anneler bunlari yasiyot emin ol.siddet olmadiktan sonra onlari belli duzene alistirmak anlamalri icin birr tik ses yukseltmek.kotu anne oldugunu gostermez
 
benimde iki cocugum var
biri 5 yaşında dıgeri 10 aylık
bende tek başıma büyttüm büyütüyorumda
aslında bende cok sabırlı bi anneyim ama bazen tabi taştıgı dönemler oluyo
onlar için herşey yaparım onlar benim gözbebegim
ama bazı seyleri kabul etmek gerekir
onlar cocuk cocuklugunu yasamaları lazım
mesela:15 yaşındaki 18 yaşındaki bi genç ellerini yıkayıp sabunla oynasa yere suyu dökse kızarsın neden kocaman olmuşun niye suyla oynuyosun hemde yere dokuluyo biraz dikkat etmesi lazım
ama 8 yaındaki 6 yaşındaki cocuktur ve cocuklugunu yaşaması lazım
benim kızımda ellerini yıkayınca aynayı da yıkıyo :1:
eskiden kıızyodum ama kızmıyorum çünkü kıızm buyuyo ve bugunleri bidaha ele gecmiyecek
10 aylık oglum ,evi temizleyince her zaman mutfagı döküyo orsları dagıtıyo
ma napalım allah saglık versinde yaapalım bundan bi 20 yıl sonra oynamazlar
bebek cocuk onlar bırakın rahat olun
eskiden cok titiz bi insandım.yere cöp düşmesin isterdim
yine oleyim
ama cocuklarımın mutlu olsun yeter saglık olsun neyapalım:51::16::16::16::16::16:
 
Ah arkadasim oyle guzel yazmissinki okurken bile yuzumde gulumseme farkettim..yapmaya calisacagim oyun oynayarak..herseyi oyuna cevirebilirmiyim bilmiyorum ama denicem..

ellerini yıkayıp banyoyu köpük içinde bıraktıktan sonra " hadi bakalım bu köpük gölünü en hızlı kim temizleyecek" deyin verin ellerine birer bez ya da kağıt havlu...böylece temizlik ve düzen alışkanlığı kazandırmış olursunuz .. sizin temizlediğiniz, düzenlediğiniz yerleri o şekilde korumalarını isterseniz anlamayabilirler ve zor gelir fakat onlara da sorumluluk verirseniz kendi düzenlerini oluşturmak hoşlarına gidecektir..çocuklar düzen ve kural severler aslında yalnızca anlamaları gerekir...onlara temizlemeleri için fırsat verin dilerseniz arkalarından tekrar temizleyin...hem böylece sizi daha rahat anlayabilirler belki
 
çocuklarınıza sırf çocukluk yaptıkları için kızdığınız anlaşılıyor. halbuki annelik sade ve sadece "şefkat ve sabır"dan oluşan bir kurumdur. boşuna dememişler: bazıları hiç anne olmamalı. çocuklarınıza acıyorum...

Anneligi bir.kuruma.benzettiginize gore sizden de pek.bisey olmaz gibi geliyor
 
ellerini yıkayıp banyoyu köpük içinde bıraktıktan sonra " hadi bakalım bu köpük gölünü en hızlı kim temizleyecek" deyin verin ellerine birer bez ya da kağıt havlu...böylece temizlik ve düzen alışkanlığı kazandırmış olursunuz .. sizin temizlediğiniz, düzenlediğiniz yerleri o şekilde korumalarını isterseniz anlamayabilirler ve zor gelir fakat onlara da sorumluluk verirseniz kendi düzenlerini oluşturmak hoşlarına gidecektir..çocuklar düzen ve kural severler aslında yalnızca anlamaları gerekir...onlara temizlemeleri için fırsat verin dilerseniz arkalarından tekrar temizleyin...hem böylece sizi daha rahat anlayabilirler belki

Jeanne cok dogru bir noktaya deginmis. Bence cocuklariniza artik sorumluluk almayi ögretmeye baslayin. Ben 3.5 yasinda bir cocuk tanidim, daha 3.5 yasinda olmasina ragmen kirlettigi herseyi toparlamasini biliyor. Oyuncaklari ile oynadiktan sonra oyuncaklarini bir torbasi var icine atiyor, annesine veriyor. Bunu ögretmek sizin elinizde. Kendinizi yorup da hem esinizin, hem cocuklarinizin arkasini toplamaya kalkmayin sakin.

Banyoda köpükle mi oynamak istiyorsunuz diyin. Tamam oynayabilirsiniz, arkasindan bu bezlerle her yeri silin, diyin. Güzel temizlememislerse, yaniniza cagirin, bu seferlik böyle olsun ama ikinci sefere böyle temizleyeceksiniz diye bir kere daha gösterin. Ayri odalari varsa, odalarini düzenli tutma isini onlara birakin.

Cocuklar elbette cocuklasacak, siz de elbette zaman zaman yipranacak sinirleneceksiniz, fakat bunu yani sizin sinirinizi en aza indirmenin yolu, cocuklara sorumluluk vermek. Cocuklar yaris ve rekabeti de severler. Mesela diyelim siz kek yaparken onlar salonda oynuyorlardi. Geldiniz, baktiniz, her taraf dagilmis. Sinirlenmek yerine, "kek birazdan pismek üzere, bu süre zarfinda odayi ikiye ayirin ve düzeltin. En güzel düzeltene bir dilim fazla verecegim." diyebilirsiniz. Sürekli ödül yöntemini kullanmayin ama arada sirada motivasyon saglasin. Bazen de ödülsüz sadece düzeltmelerini isteyin vs.
 
4 yasinda bana gore dunyanin en huysuz kizina sahibim hic biseyi begenmez herseye aglar dil pabuc gibidir 6 odayi da birbirine katar ustelik kendine ait oyuncak odasi oldugu halde sinirlenmiyormuyum elbette kiziyordum bagiriyordum esim cok titiz hatta dun gece eve bak dediginde sukurki kizim saglikli oynayabiliyor varsin dagitsin dedim.eskiden kendimi kontrol edemiyordum kizima cok eziyet ettim bigun tv de hic hareket etmeyen bi cocuk gordum allah im ben ne yapiyorum sukurki saglikli evladim var dedim.simdi beraber kek yapiyoruz heryer un:)el yikiyoruz heryer kopuk oyuncaklar her yerde ama en hizli elektrik supurgesi kim oyunu oynuyoruz oyuncaklar sepete:) inanin sizi asla yargilayamam belkide ben sizden daha tahammulsuz bir anneydim ama oyunla herseyi cozduk sayilir.kendinize zaman ayirin tek cocuk buyutmek zordur bende tek buyuttum neler cektim ama rabbim gosteriyor dogru yolu.
 
çocuklarınıza sırf çocukluk yaptıkları için kızdığınız anlaşılıyor. halbuki annelik sade ve sadece "şefkat ve sabır"dan oluşan bir kurumdur. boşuna dememişler: bazıları hiç anne olmamalı. çocuklarınıza acıyorum...

annelik bir kurum değildir ve sadece şefkat ve sabırdan oluşmaz.. çok fazla film izlemişsiniz siz biraz ara verin.. annelik; aynı zamanda disiplindir, annelik; sorumluluk vermektir.. her dediklerine "he he" demekle mükemmel anne olunmaz sevgili arkadaşım.. bir süre sonra takmazlar bile sizi.. kaldı ki hiç tanımadığınız birine, sadece 1 mesajını okuyarak acımak da sizin haddiniz değil..


konu sahibi; bazen görmemezlikten gelinebilir belki, ama çocuklarınıza dağıttıkları gibi toplamasını öğretirseniz bir süre sonra bu sorun ortadan kalkar.. yani eğer banyoyu ıslatıyorlarsa, ellerine birer bez verip kurulamalarını sağlayabilirsiniz.. hem düzen alışkanlığı da kazanmış olurlar..
 
Arkadaşım bazen sabrımızın taştığı anlar oluyor.Benim evim de genelde dağınıktır çocuklar sağolsun.Geçenlerde üst üste birkaç gün halı sil,ortalığı topla vs derken öyle yoruldum ki.Kızım halıya süt dökünce kendi kendime şikayet etmeye başladım.Ama hemen hata yaptığımı anladım.O kadar pişman oldum ki anlatamam.Allah korusun onlar olmazsa nasıl yaşarım.Bir de şöyle düşündüm Şimdi küçükler birkaç yıl daha yorulacağız ama sonra ...Çabucak büyüyüp gitmeyecekler mi. O zaman evim derli toplu olacak ama bu kadar mutlu olacak mıyım,onların bu hallerini özlemeyecek miyim? Artık sehpadaki parmak boyaları da,duvarlardaki kalem lekeleri de çok hoşuma gidiyor.Onları gördükçe gülümsüyorum .Ve her zaman yaptığım gibi yaramazlıklarını hemen kameraya alıyorum ki bu hallerini hiç unutmayayım.Keşke bir de kokularını saklayabilseydik.
 
çocuklarınıza sırf çocukluk yaptıkları için kızdığınız anlaşılıyor. halbuki annelik sade ve sadece "şefkat ve sabır"dan oluşan bir kurumdur. boşuna dememişler: bazıları hiç anne olmamalı. çocuklarınıza acıyorum...

bu yazdığın ağır olmuş arkadaşım,herkesin durumları kaldırış biçimi farklıdır,sen daha dayanıklı isen ne mutlu sana,ama bu sana haksızlık etme hakkını vermez..... bu arada acımak falan!bu ne hadsizlik ?
 
çocuk büyütmek gerçekten çok zor ve sabır istiyor
valla 20 aylık bi kızım var ve o beni bile çileden çıkartıyor
sanırım şimdi bide 2 yaş senderomu eklendi iyice zıvanadan çıktı çocuk
saçını yoluyor kızıyor bagırıyor kafasını vuruyor saga sola istedigi olmayınca kendini yerden yere atıyor atıyor bende iyice sinir oluyorum
bagırıyorum dayanamayıp sonra çok pişman oluyorum
daha sonra aklıma çocuk sahibi olmak isteyen ama olamayan anneler geliyor
pişmanlıgım 1000 kat artıyor:2:

benim kızımda 17 aylık oda aynısını yapıyuor yeni yürümeye başladı
istediği olmayınca saclarını yoluyor kafasını yerlere vuruyor bende yatağın üzerine bırakıyorum orda ağlıyor kendi kendine sakinleşiyor
yoksa sinir oluyorum boş yere ağlıyor
ne yapsam bilemedim
 
öncelikle eşim evde oldugu ıcın bugun cok gıremedım benı anlayan yardımcı olmaya calısan butun annelere cok tesekkur edıyorum yazabılıyoken bugunkı bı ornekten bahsedıcem

sabah kucuk kızım kalkmıs yatagını duzeltmıs benı cagırdı anne sana ne gosterecem dıye neyse gıttım gosterdı yatagını ıste cok mutlu oldum hatta bıraz abartıyorum kı kızımda yaptıgından mutlu olsun dıye neyse ben kahvaltı hazırlıyorum bunlar ıkısı yarısa gırmıs kım daha cabuk yatagını dagıtıp duzeltecek dıye en son gordugumde ıkısınınde yatagı carsafı yastıgı odalarının ortasında duruyo sıkılmıs bırakmıslar tabı kızmadım soyledım toparlamalarını ama benı bu oyun ısı ınanılmaz gerıyo oyun falan yapmasınlar ıstıyorum hıcbısyı oyuncaklarıda cok olmasa dıycemkı oynayacak bısey bulMıyorlar
 
şiddet olmadığı ve aşırıya kaçılmadığı sürece sorun yok çocuklara bi hikayeyle anlatamazmısın çok yaramaz bi çocuk varmış evi hepp dağıtırmış annesi çok üzülürmüş ama çocuk annesini dinlemezmiş bigün çocuk yine evi dağıtmış eve misafirler gelmiş annesi çok utanmış falan gibi belki işe yarar bide annem bizi ev işlerine dahil ederdi oyun gibi iş yapardık elimizde bez bişeyleri silerdik hoşumuzada gidedi burası senin evin işini bitir ben sana misafirliğe gelicem bana çay yap falan derdi
 
12 günlükken yalnız kalıp kızımı şimdiye kadar(8 yaşında) tek başına büyüttüm...uykum,evimin temizliği,kişisel bakımım 3 yıl boyunca hiç olmadı,sinir krizi geçirip saçlarımı yolduğum hatırlıyorum...sonra bir gün o tatlı tatlı uyurken farkettim ki,artık büyüyor...temizlemekten bıktığım,mobilyalardaki,dolaplardaki,fayanslardaki kirli parmak izleri gün geçtikçe azalıyor...o andan sonra daha sabırlı,daha anlayışlı bir anne oldum...gerçekten çok çabuk büyüyorlar,gittikçe uzaklaşacaklar bizden kuzucuklar:14:şimdi en azından dizimizin dibindeler,allah acılarını göstermesin yeter,yoksa tüm sıkıntılar zamanla bitiyor
 
çocuklarınıza sırf çocukluk yaptıkları için kızdığınız anlaşılıyor. halbuki annelik sade ve sadece "şefkat ve sabır"dan oluşan bir kurumdur. boşuna dememişler: bazıları hiç anne olmamalı. çocuklarınıza acıyorum...

Senin cocugun var mı
Varsa gel konus bakalım
 
Canım ben hayatımı normal seyrinde devam ettirmeye çalışıyorum , yani onları ihmal de etmiyorum ama okula götürüyorum parka gidiyoruz , bazen uykumdan çalıp buraları okuyorum ki sürekli çocuklarla uğraşıp tahammül gücüm azalmasın.
Yani cocukları ihmal etmeden kendime de vakit ayırmaya kafamı dağıtmaya çalışıyorum , yoksa daha sinirli olabiliyorum , insanız sinirlenmemiz doğal ,
biraz da bosvermeye calis , çocukların da bütün nazları bize, bırak ev pis olsun , önemli olan onların mutluluğu

Okula kreşe gidiyorlar mı , o da biraz enerjilerini atmalarına yardım eder, hem birbirinizi özlersiniz gün icinde, ozamanda sabrınız artar
 
çocuklarınıza sırf çocukluk yaptıkları için kızdığınız anlaşılıyor. halbuki annelik sade ve sadece "şefkat ve sabır"dan oluşan bir kurumdur. boşuna dememişler: bazıları hiç anne olmamalı. çocuklarınıza acıyorum...

Yok artık diyorum... Valla annem biz yaramazlık yapınca üçümüzün birden poppomuza birer tokat atardı :)) ama iyi ki o benim annem iyi ki beni dünyaya o getirmiş.
Konu sahibi sen de biraz ev işlerini düşünmeyi azaltmayı dene. Bir de madem her şeyi oyun haline getiriyorlar sen de ev işlerinden oyunlar oynat onlara :) toz falan alsınlar yani öyle basit işleri yapsınlar o zaman daha dikkatli olurlar eminim.
 
gerçekten zor ve sabır gerektiren bir durum hele titiz anneler için. Ama bunlarda çocuk put gibi durmazlar ki yeri gelir koltuklarda oradan oraya zıplarlar yeri gelir köpüklerle oynarlar. Bence çok düzen olması için çabalamayın çocuk bunlar herşeyi yapacak önlerini kesmeyin. İnsan hayatında bir kere çocuk oluyo gönüllerince oynasınlar bence. Bende küçükken çamurdan pasta yapmaya bayılırdım annemse kirlendiğim için kızardı bana ne oldu hala içimde kalmıştır valla. Ben büyüdüm kirlenmedim küçükken ne oldu içimde kaldı. Bence bırakın gönüllerince yaşasınlar herşeyi :32:
 
çocuklarınıza sırf çocukluk yaptıkları için kızdığınız anlaşılıyor. halbuki annelik sade ve sadece "şefkat ve sabır"dan oluşan bir kurumdur. boşuna dememişler: bazıları hiç anne olmamalı. çocuklarınıza acıyorum...


Üslubunuz çok sert !
Çocuklara doğru yaptıklarında takdir,yanlış yaptıklarında dozunda eleştiri yapmak gerek...
Annelik lafla kolaya alınacak gibi değildir.
Gerilmek ve sinirlenmek oldukça doğal.
İnanın bir annenin sert tavrında bile şefkati doludur.Anne olarak o da üzülsünler istemez ama bazen biraz ses yükseltilecek.
Sürekli laylaylom yok ki hayatta yanlışlarda uyarılmazlarsa hep başına buyruk olacaklar.

Annemize gelirsek, yapacağınız en güzel şey oyunlaştırarak bu tarz eylemlerinde verdikleri zararı telafi edeck öneriler sunmanızdr.
Su ile oynadılar ve döktüler mi? bende o kadar çok yoruldum ki buralaraı temizlerken demek sular döktünüz hadi annenize yardım edip bunları siz temizleyin. :34:
Oyuncaklar ve oda mı dağınık süre vererek toplama yarışı,anneniz nasıl yapar dı? hadi bakalım deneyin,
Bazı bazı da küçük ödüller öpücük,sarılma ya da bir kurabiye sıcacık anne sevgisiyle.Yapmazlar ise tavır alın yumuşamayn tabii sert olmayacaksınız da kararlılık en iyi çözümü getirir.

Çocukluk bir daha gelmez.
Anne olmakta kolay değildir.
Anneler olarak hataları minik haylazlıkların sonunda oluşan aksilikleri düzeltmeleri yönünde ,tatlı önerilerle düzeltmelerini sağlamalıyız.
Büyüdüklerinde de hata düzeltmeyi bilsinler vurdumduymaz olmasınlar.
 
Çocuk büyütmek sabır işi.
Hepimiz bu şekilde büyüdük.
Öncelikle çok titiz olma, fazla titiz olmak çocuklar üzerinde de olumsuz etkiler yaratıyor.
Çocuklarınıza her sinirlendiğiniz de çocuk sahibi olamayan 1 evlat için canını bile vermeye hazır anne olmak için herşeyini feda edebilecek insanlar olduğunu hatırla.
Sanırım bu şekilde öfkenizi daha iyi kontrol edersiniz.
Allah yardımcınız olsun. Kızlarınıza da sağlıklı uzun ömürler diliyorum.
 
Back
X