Üniversiteye hazırlanırken ben de öğürerek uyanır, boş mideden safra kusardım. Tüm gün aç mide ağrılı ve yemek görmeye bile tahammül edemeden geçerdi. Endoskopi yaptırdım doktorun dediği şey 'burayla işin yok psikiyatriye git sen' oldu. Hala da en ufak gerginlikte, streste, gönül işinde midemden kıvranırım; öğürmekten sokağa zor çıkarım.
Psikolog tavsiyesiyle, gergin uyandığım sabahlar derhal müzik açarım ona eşlik etmeye odaklanırım hazırlanırken. Kafamdakilerden az da olsa uzaklaşırım tabi öğürmekten de. Kahvaltıda kusmamak için tv açık olur minik minik lokmaları bol su ile yutarım. Gün içinde yemesi kolay çikolataydı meyveli süttü bayılmamak için bir şeyler atıştırırım. Aklımdakilerin mideme vurmaması için kendimi bebek gibi eylerim anlayacağınız.. Gerçekten çok zor yaşamayan bilemez. Allah beterinden saklasın