- 7 Temmuz 2011
- 7.335
- 14.155
- 298
Tıpa tıp olmasa da benzer şeyleri yaşamışız seninle Pelin.en önemlisi sağlık zaten, 90 kiloyken yüksek tansiyonum, insülin direncim ve kronik bel ağrılarım vardı, zayıflayınca ilaçlarımı bile bıraktım, kızımla parkta koşup oynuyorum, bir giysi alırken kabinde ecel terleri dökmüyorum, zıplıyorum, luna parklarda kızımla oyuncaklara binebiliyorum, bacaklarım birbirine sürtünmeden elbise giyebiliyorum, pantolonlarım erken aşınmıyor, diz kapaklarımın arkası gibi abuk sabuk yerlerim terlemiyor, toplu taşıma araçlarında yanımdakini ezmeyeyim diye kendimi cama yapıştırmak zorunda kalmıyorum, yokuş çıkarken tıkanmıyorum, bu liste sonsuza kadar uzar...
bırakın toplumun güzellik algılarını, kilo benim hayatımdan koskoca 2 yılı çaldı, özellikle uzun zamandır kilolu olanlar sırtlarında taşıdıkları o yükün hayatlarında neleri kaçırmalarına neden olduğunun farkında olmuyorlar, o yüzden zayıflamak isteyen için de istemeyen için de sağlıklı kilolar diliyorum.
tabi ortalama boydaki 60-70 kilo olup kendini şişko sanan hatunlar için değildi bu yazdıklarım, benim bir zamanlar olduğum gibi gerçek şişkolar içindi, gerçekten çok şey çalıyor insanın hayatından...
19 yaşında kadın doğum bölümünde ne işim vardı benim mesela? Eh tabi şişmandım, hormonlarım bozuktu, reglim bile doğru dürüst olmuyordu. Bunun sonuçları da epey ağır oluyor, olmadık yerlerde tüylenme başlıyor, kistler oluşuyor, kanser riski artıyor, daha neler neler.
Aynen pantolon alışverişi ne kadar berbattı anlatamam. Güzel durması hiç mühim değildi, sadece olsun yeterdi. Şimdi bedenim oluyor, güzel değil diye 10 tane deniyorum. Seçim şansı veriyor yani.
Bütün kıyafetlerimin ömrü en fazla 1 sezon olurdu. Dediğin gibi aşınırdı hemen, hatta üstümdeyken yırtıldığı bile oldu.
Ağırlık hissi, nefes sorunu da cabası tabi.
Fakat ben en fazla 70 olmuştum. Ama ben genç bir ergen olarak bunu olduğundan daha kabul edilemez bulmuştum tabi.
21 yaşıma kadar geçen pespembe yıllarımı evet çaldı. O konuda sana katılıyorum.