Babam geçen sene yazdan beri bizimle yaşamıyor.Hiçbirzaman çok mutlu bir ailem olmadı.Anne desteği baba desteği olmadıilise sondan beri çalışıyorum.Anne desteği olmadı derken sevdiğini biliyorum annem üvey anne elinde sevgisiz büyüdüğü için, bizi nasıl davranacağını bilmedi hiçbirzaman,konuşmadı,bağrına basmadı,anlatmadı en fırtınalı ergenlik çağında bile düşe kalka babamdan dayak yiye yiye ve evden kovularak atlattım.
Şu anda 29 yaşındayım babam gittiği için bütün ev benim omuzlarımda,erkek kardeşim iş bulamadığından çalışmıyor.Annemin kişisel hiçbir harcaması yok.Hep bizi düşünüyor ama herşeyi duygusal yaptığından zaraını ben çekiyorum.
Hep çeyizim için birşeyler alıyor lüzumsuz ne varda alıyor ve birüsür borç yapıyor ve ben çok zor duruma düşüyorum öderken.anneme defalarca anlattım ,en son dün artık bağrıp çağırdım,yüzüme bakmadı benimle konuşmadı.Anne ben anlamana ihtiyacım var ben bu evin kızımıyım ,erkeğimi kocasımı bilmiyorum senmi benim çocuğusun benmi bilmiyorum,yarın öbür gün evlenirsem para lazım olursa napıcaz anne ben yetişemiyorum artık alma yeter dedim.Aama nafile o kadar bağırdım çağırdım anlamadı ve şimdi küstü benimle,suçsuz olduğum halde yine bu sabah yanına gittim,konuşmak istedim konuşmadı "aynı baban gibisin nefret ediyorum ,ben sizin için hiçbişey değilim,sadece yemek yapan bi hayvanım ,bitmiştir,sesini duymak istemiyorum "dedi
"anne dedim ben napıcam hangi biriyle uğraşıcam para harcamam gereken zamanda,ev geçindiriyorum benimle konuşmuyorsun,bıktım artık" dedim
Giyindi çıktı gitti.erkek kardeşimde konuşmuyor benle,ne yapacağımı şaşırdım kimi idare edicem bilmiyorum çok bunaladım yemin ederim.Yıllardır hep birşeyleri göğüsleyip idare etmekten bıktım.
Bir erkek arkadaşım var evlilik planları yapıyoruz ,para birktirmem gerek nasıl olacak bilmiyorum.Kimseden fayda yok.Erkek arkadaşıma bir iki kere çok bunlaıp aile sorunlarımı anlatmıştım ,hoş anlatmasamda 4 senelik ilişki farkediyor bişeyleri,oda kavgalarımızda bu durumu yüzüme vurdu artık onunlada paylaşamıyorum.
Kim bana akıl verir kızlar.Çok zor durumdayım.
Şu anda 29 yaşındayım babam gittiği için bütün ev benim omuzlarımda,erkek kardeşim iş bulamadığından çalışmıyor.Annemin kişisel hiçbir harcaması yok.Hep bizi düşünüyor ama herşeyi duygusal yaptığından zaraını ben çekiyorum.
Hep çeyizim için birşeyler alıyor lüzumsuz ne varda alıyor ve birüsür borç yapıyor ve ben çok zor duruma düşüyorum öderken.anneme defalarca anlattım ,en son dün artık bağrıp çağırdım,yüzüme bakmadı benimle konuşmadı.Anne ben anlamana ihtiyacım var ben bu evin kızımıyım ,erkeğimi kocasımı bilmiyorum senmi benim çocuğusun benmi bilmiyorum,yarın öbür gün evlenirsem para lazım olursa napıcaz anne ben yetişemiyorum artık alma yeter dedim.Aama nafile o kadar bağırdım çağırdım anlamadı ve şimdi küstü benimle,suçsuz olduğum halde yine bu sabah yanına gittim,konuşmak istedim konuşmadı "aynı baban gibisin nefret ediyorum ,ben sizin için hiçbişey değilim,sadece yemek yapan bi hayvanım ,bitmiştir,sesini duymak istemiyorum "dedi
"anne dedim ben napıcam hangi biriyle uğraşıcam para harcamam gereken zamanda,ev geçindiriyorum benimle konuşmuyorsun,bıktım artık" dedim
Giyindi çıktı gitti.erkek kardeşimde konuşmuyor benle,ne yapacağımı şaşırdım kimi idare edicem bilmiyorum çok bunaladım yemin ederim.Yıllardır hep birşeyleri göğüsleyip idare etmekten bıktım.
Bir erkek arkadaşım var evlilik planları yapıyoruz ,para birktirmem gerek nasıl olacak bilmiyorum.Kimseden fayda yok.Erkek arkadaşıma bir iki kere çok bunlaıp aile sorunlarımı anlatmıştım ,hoş anlatmasamda 4 senelik ilişki farkediyor bişeyleri,oda kavgalarımızda bu durumu yüzüme vurdu artık onunlada paylaşamıyorum.
Kim bana akıl verir kızlar.Çok zor durumdayım.