Ben de oluyor bu durum cok sik.
Bebekten önce hic cocuk ve bebek sevmeyen ben, simdi dayanamiyorum.
Aglayan bebek gördüm mü, sesini duydum mu gözlerim aninda doluyor.
Alisveriste denk geliyorum bazen, minicik bir bebek agliyordu bir keresinde. Annesi alisverise devam ediyor, bene birkac haftalik var yok, cok minik. Tam süt bebegi, koyunda uyumalik. Bebek aci aci agliyor, anne ilgilenmiyor, baba da yanindaydi galiba.
Bebek agliyor, sanirim meme istiyor. O agliyor ben kahroluyorum. Tepki almayacagimi bilsem yapmak istedigim sudur, hanimefendi ne olur yanlis anlamayin isterseniz biraz bana verin sakinlestireyim siz bakmaya devam edin benim de iki cocugum var dayanamiyorum demek..
Ama tabiki bunu diyemem, karsimda nasil biri var bilmiyorum, direk sapik ya da dlei gözüyle bakarlar diye cekiniyorum.
Ve ben o magazadan gözlerim dolu kendimi disari atiyorum esime sarildim.
Alisverisi yarida kestim birsey alamadan ciktim. Nereye gitsem bebek aglamayi birakmiyor. Annesi de ilgilenmiyor. Sesi bile cilizdi bebegin, o kadar yavruydu daha..
Cok üzülüyorum cok, ha annelerde süslensin ciksin, ben de cok bunaliyorum. Ben de bazen kendim icin yapmayin denilen seyleri yapiyorum kimse dört dörlük degil. Illaki hatalarimiz oluyor. Fakat göz göre göre minik bebeklerin aglamasina dayanamiyorum.
Cocuklar birsey ister aglar, inat eder ona degil lafim. Bebekler cok hassas konu. Yoksa marketten kizim aglayarak ciktigimiz oluyor, üc tane olan seye bir dördüncüyü almiyorum agliyor. Ama bebeklere kiyamiyorum.