- 20 Mart 2016
- 937
- 1.031
- 33
- Konu Sahibi kralicetaci
-
- #1
1.si çok kindarsın.
2.si ben merkezcisin.
3.sü herkes senin sevdiğin şeylere seninle aynı ölçüde değer vermek zorunda değil, gölge etmesin yeter.
tüm bu yazdıklarından; saygısızlığa tahammülün olmama konusunda sana hak veriyorum,onun dışında, zorbiri olduğunu düşünüyorum.
Merhaba hanımlar.Hiç uzatmadan direkt konuya girmek istiyorum.Derdim kendimle.Resmen kendimle başa çıkamıyorum.Biliyorum ki bu hayatta herşey istediğimiz gibi olmaz, hiç kimsenin hayatı dört dörtlük değildir.Kendimi hep kesinlikle kıskanç olmayan biri olarak tanımladım bu yaşıma kadar (23) biri bişeylere sahip olduğunda Allah daha iyi etsin,daha çok versin dedim hep.Hiç hasetlendiğimi bilmem gerçekten.Fakaat, benim hayatımda dış etkenler yüzünden bişeyler istediğim gibi gitmezse, karşımdaki kim olursa olsun bir anda ona düşman kesiliyorum.Ve çok saldırgan davranmaya başlıyorum.Gerçekten yapmak istediğim şeylerin önüne engel konduğu zaman yada çok önemsenmediği zaman bilinçli olarak karşımdakini kırma eğilimi gösteriyorum.Ve bundan kendimi kurtaramıyorum.Mesela şu an üniversite okuyorum, okuduğum bölümle orantılı olarak devam etmek istediğim mesleği çok istiyorum ve çok önemsiyorum.Ve istiyorum ki hayatımdaki insanda böyle olsun.Ben büro açmak istiyosam hayatımdaki insan bununla çok ilgilenmemek yerine yada bakarız ederiz dediğinde resmen şeytana dönüşüyorum.İstiyorum ki otursun benimle büro koltuğu masası filan baksın heves etsin filan yani.Çünkü ben herkese karşı böyleyim.Mesela ilişkimde bu zamana kadar erkek arkadaşımın arabalara olan düşkünlüğü yüzünden oturup kalkıp araba baktığımızı bilirim.Her beğendiği arabanın fotoğrafını atar yorum ister bilmemne ilgilenirim yani.Hemde hiç anlamadığım ve aslında umrumda bile olmadığı halde.Ama bende kendim için önemli olan bişeyde aynı karşılığı alamayınca gözüm dönüyor.
Bu sadece basit bir örnek.Ve daha bunun gibi bir çok şey yani umarım açıklayıcı olmuşumdur.Mantıken her ne kadar herşey dört dörtlük olmaz fikrini benimsesemde duygularım bunu kabul etmiyor.''eşim izin vermediği için çalışmıyorum'', ''babam izin vermediği için dışarı çıkamıyorum'', ''kardeşim dağınık olduğu için evi toplu tutamıyorum'' diyerek nasıl yaşıyor insanlar? Ben neden işler planladığım yada heves ettiğim gibi gitmediği zaman bu kadar saldırganlaşıyorum.Normal zamanda düşünüp kırılmasın diye söylemediğim düşüncelerimi bile çatır çatır söylüyorum sırf kırıp dökmek için.İşler ''kendim'' için istediğim gibi gitmediğinde kabullenemiyorum.Kendim için istediğim düzeni hayatı yaşayan bir sürü insan var.Sanki bende kendim için istediklerimi hayata geçiremezsem ölücek gibi hissediyorum.Nasıl yaşanır ki diye düşünmeye başlıyorum.Siz işler planladığınız gibi gitmediği zaman (dış etkenler sebebiyle) nasıl sakin kalabiliyosunuz? yada kalabiliyor musunuz? Tahammülüm yok.Hiç YOK.
*Eşim beni ailesine karşı korumak zorunda, korumazsa kötü olur.
*Hayatımdaki insan beni zora sokmak yerine istediklerimi bana sunmak zorunda,yoksa daha kötüsünü ben ona yaparım.
*Eğer ben gitmeyi gerçekten çok istiyorsam, giderim.
*Uykumdan uyandırılmayı sevmem, eğer bunu umursamayıp gürültü yaparsan seni uzun süre uykusuz bırakırım.
Kafam sadece böyle çalışıyor.Çok yıprandım..
Tüm yazın boyunca ''BEN'' hiç ''BİZ'' yok ! Yazdığın yazıyı, okumanı tavsiye ederim zira çözüm içinde ama göremiyorsun .
çok ben merkezcisin
senden başka insanlar da var bu hayatta
onlar sana saygı duymak zorundaysa, sen de onlara saygı duymak zorundasın
geçinilmesi zor bir insansın
kafanız gerçekten yıpranacak kadar feci çalışıyormuş..
fazla ben-ci siniz..
sorunun farkındaysanız destek alabilirsiniz..
düElmen zor ve zaman alır diye düşünüyorumBiliyorum.Sadece bu durumu nasıl düzelticem nasıl kendimle başa çıkıcam bunun yollarını arıyorum.Çünkü verdiğim karşılıklarla istediklerime kavuşmuş bile olsam yolun sonunda çoktan yara bere içinde kalmış oluyorum içimdeki hırs yüzünden.Karşımdaki insanı bi kenara bırakın,kendim için de çok zor bi insanım.
Galiba.Psikologa mı gitmeliyim? Çünkü biliyorum, ''buda böyle biri işte'' diyebildiğim zaman çok daha mutlu bi insan olucam.
Gerçekten farkındayım durumun, zaten sorun ettiğim bu durumum nasıl düzelicek? Çünkü hiç bi saldırganlaşmamla övünmüyorum, çokta hırpalanıyorum.Ama bu hisleride içimden atamıyorum.Psikologa filan mı gitsem ben acaba ya.
düElmen zor ve zaman alır diye düşünüyorum
bir psikologdan yardım almayı düşünmez misin
Ohooo! hemen psikiyatri, psikolog bilmem ne . Yahu her gün ya sabır çek, emin ol acayip sakinleşirsin ciddiyim bu konuda. Diğer çözüm yolu insanlardan bir beklentin olmazsa, hem mutlu hem rahat olursun. Sen istiyorsun ki bir şey yaptığın zaman seni taktir etsinler . Saatlerce ayy çok güzel şöle böle desinler. Bende diyorum ki ; Beklentin olmasın insanlardan .
Hayır durum tam öyle değil.Meselaaa, atıyorum erkek arkadaşım çok ağzıma baksın istiyorum.İstediklerimi yapsın anlamında mesela.Diyorum ki bunu nasıl sağlarım, bu adam çok vicdan sahibi.Eğer ona vicdan yaptırırsam kendini suçlu hissettirirsem uzun bi süre herşey istediğim gibi gider.Bunun için erkek arkadaşımı kışkırtmaya ve saldırganlaştırmaya çalışıyorum.Onun artık gözü döndüğündede oturup ağlıyorum, sürekli bana kötü konuştuğunu kötü davrandığını söyleyip söyleyip ona işliyorum.Ve sonrası için kahrındann öldüğünden istediklerimi yaptırabiliyorum.İlişkimde belkide bugün kazandığım herşeyi bu tarz şeylere borçluyum.İstemek sabretmek beklemek ısrarcı olmak zor geliyor mesela.Yada istediğim gibi sonuçlanmaması.Bende bu yolu seçiyorum.Ama erkek arkadaşımı öfkelendirdiğim zaman bana söylediği hiç birşey umrumda olmuyor, çünkü sonuç istediğim gibi oluyor.Nasıl oraya gittiğimizi dert etmeden mutlu oluyorum.Böyle bir sorunum var.Takdir meselesi değil.Hatta bişeyi başarırsam takdirede ihtiyacım yok dye düşünüyorum o beni yeterince tatmin ediyo zaten.
sen çok oyunbazsın amaHayır durum tam öyle değil.Meselaaa, atıyorum erkek arkadaşım çok ağzıma baksın istiyorum.İstediklerimi yapsın anlamında mesela.Diyorum ki bunu nasıl sağlarım, bu adam çok vicdan sahibi.Eğer ona vicdan yaptırırsam kendini suçlu hissettirirsem uzun bi süre herşey istediğim gibi gider.Bunun için erkek arkadaşımı kışkırtmaya ve saldırganlaştırmaya çalışıyorum.Onun artık gözü döndüğündede oturup ağlıyorum, sürekli bana kötü konuştuğunu kötü davrandığını söyleyip söyleyip ona işliyorum.Ve sonrası için kahrındann öldüğünden istediklerimi yaptırabiliyorum.İlişkimde belkide bugün kazandığım herşeyi bu tarz şeylere borçluyum.İstemek sabretmek beklemek ısrarcı olmak zor geliyor mesela.Yada istediğim gibi sonuçlanmaması.Bende bu yolu seçiyorum.Ama erkek arkadaşımı öfkelendirdiğim zaman bana söylediği hiç birşey umrumda olmuyor, çünkü sonuç istediğim gibi oluyor.Nasıl oraya gittiğimizi dert etmeden mutlu oluyorum.Böyle bir sorunum var.Takdir meselesi değil.Hatta bişeyi başarırsam takdirede ihtiyacım yok dye düşünüyorum o beni yeterince tatmin ediyo zaten.
Kız sen deli misin ? Sevgilini resmen manipüle ediyorsun. Böyle ilişki olmaz ki , saygı yok, olgunluk yok. İnanılmaz bir ego görüyorum sende. Alçak gönüllü ol , dünya , insanlar geçici. Nefisini terbiye etmen lazım. Hırsa kapılıp inatla duygu sömürüsü ile ilişkilerine yön veriyorsun. Bu çok yanlış bir davranış fakat bir yandan da her şeyin farkındasın mesela kötü yönlerini not al. Ve düzeltmeye çalış böle devam edersen yalnız kalırsın. Mesela bana böle davransan anında seninle bağlarımı koparırım .
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?