Siz olsanız napardınız??

dr_patoloji

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
2 Aralık 2012
452
284
123
Okuyan iyi kötü yorum yapan herkese şimdiden teşekkürler. Babamı çok küçük yaşta kaybettim ama yine de şanslı biriyim annem benim hem babam hem annem oldu. Sahip olduğum tüm meziyetlerimi annem biricik annem kazandırdı bana. Okudum, çok güzel bir mesleğim var ve ilerledim olabilecek son noktadayım. Öğrenciyken karşıma birisi çıktı inandım güvendik sevdik ve evlendik ama evlilik hayatımda eşimde beklediğim gibi biri çıkmadı. Kabullenemedik birbirimizin hayatını. Çok kırdık birbirimizi hayatımızı darmaduman ettik. Dünya güzeli bir kız sahibi olduk ama bu yavruyu ne o nede ben orası ayrı bir konu. Hala birbirimizi yemeye devam ediyoruz. Nereden nasıl başlayayım eski konularımı bilenler bilir. Uzun uzun anlatmanın belkide yararı yok. Belki de evliliğimizin bittiğinin ikimizde farkındaydık ama Kızımız için belki bazı şeyleri düzeltebiliriz diye günü kurtarmaya çalışıyoruz. İnanın izine çıkıp evimde kocamla kalmak istemiyorum. Oda benimle ne tatile gitmek istiyor nede vakit o kardeşi ile bende annemle zaman geçiriyorum. Biz evli değil sadece çok iyi anlaşan iki ev arkadaşı gibiyiz.o kadar çok kırılıp yıprandım ki onu hırpalayarak intikam alabileceğimi yada onun aklını başına getirebileceğimi düşünüyorum. ama aslında en çok yıpranıp üzülen benim.kızımın yanında sesimi yükseltmemek kendimi o kadar kasıyorum ki. sonunda kendi kanser raporumu imzalayacağım buna eminim.
o ise beni dikkate almıyor. bazı istekleri var onun için önemli olan ben bazen yapıyorum bazen yapmıyorum ama eğer yapılması lazım gibi birşey kullanırsa ben inadına yapmak istemiyorum. sırf inadından benle haftalarca konuşmaz il dışındaysa ne yediniz ne içtiniz demez. biliyorum buna ihtiyacım yok madden ama manen korunup kollanıp güvende olmayı istiyorum. kocama güvenmiyorum. onun beni sevmediğini biliyorum. bilenler bilir 7-8 ay evvel evi terk edip anneme yerleştim herşey düzelecek diye beni aldı götürdü. aynı odada yatmıyoruz horlamasına dayanamıyordum tedavi olamyı uzunca süre kabul etmedi nolduysa uyku polkiliniiğine gideceğiz bu ay.iş yoğunluğumdan dolayı akrabalarını arayamam veya her hafta sonu gelme isteklerini kabul etmemem onun için en önemli neden...... doğumda sadece biraz daha toparlayım kırkım çıksın sonra annen bizde uzun süre kalmaya gelsin dedim diye kıyamet koptu. dövmedi ama dövmekten beter etti. tüm doğum iznimi kayınvalide ile geçirmek istemiyorum diye kötü kadın oldum. güya bunları aşmış benden iki tatlı söz duymaya razıymış peki bende ona verecek birşey kalmış mı???? şu anda öyle bir yerdeyiz ki ikimizde karşı kaşıyayız. ikimizde bekliyoruz ki adımı karşı taraf atsın ama kılımızı kıpırdatmıyoruz. siz olsanız napardınız?
 
Sevgi ve saygı bitmişse bence evlilikte bitmeli...çocuk için katlanıyoruz demeyin,o çocuk kaç yaşında bilmiyorum ama,3-4 yaşından itibaren evdeki gerginliği huzursuzluğu hissediyor ve farkediyor zaten...ben olsam ayrılırdım,çünkü bu şekil devam edersem kendime de saygım kalmazdı
 
en iyisini kendin bilirsin bacım yasayan sensin iyice tart duzelemicek gibiyse kimseye bu zulmu yasatma ozellikle kızına bosan
 
Eşine neden güvenmiyorsun?
Bi de misal gelmek isteyen misafirleri kabul etsen aranız yumuşar mı?
 
Iziniz icin evliligi surduruyorum diyorsunuz.peki ya kizinizin kotulugune destek oldugunuzun farkindamisiniz? Evde sevgi yok sevkat yok.kavga anlasmazlik ve mutsuz bir anne var.
Kiziniza bu psikolojiyi verme hakkiniz varmi?mesleginiz var.bosanin tabi.sevginin olmadigi yerde cicek dahi acmaz...
 
İkinizin de iletişim adı altında bir şeyden haberi yok herhalde.
Ya da egolarınız o kadar tavan durumda ki kendi hatalarınızı göremiyor, hep suçlayıcı yaklaşımlarda bulunuyorsunuz.
Ayrı ayrı önce doğru ve yanlışlarınızı tespit etmekte fayda var, sonrası sizin bileceğiniz iş.
 
Bu adamın hiçbir şeyine mecbur değilsin ama çekmeye devam ediyorsun. Kızım için diyorsun ama dile dökülmeyen mutsuzluğu çocuklar farkedemiyor mu zannediyorsun? Egolarınızı bir kenara bırakıp, eteklerinizdeki tum taşları dökerek konuşmadığınız müddetçe bu mevzu bitmeyecek.
 
En gereksiz olay yersizce uzatmak artı ortada bir çocuk var diye birbirlerine boyun eğmek..Sevgi ve saygı bittiyse aranızda yan yana olsanız dahi o çocuğa bir anne baba olarak ne verebilirsiniz
Okuyan iyi kötü yorum yapan herkese şimdiden teşekkürler. Babamı çok küçük yaşta kaybettim ama yine de şanslı biriyim annem benim hem babam hem annem oldu. Sahip olduğum tüm meziyetlerimi annem biricik annem kazandırdı bana. Okudum, çok güzel bir mesleğim var ve ilerledim olabilecek son noktadayım. Öğrenciyken karşıma birisi çıktı inandım güvendik sevdik ve evlendik ama evlilik hayatımda eşimde beklediğim gibi biri çıkmadı. Kabullenemedik birbirimizin hayatını. Çok kırdık birbirimizi hayatımızı darmaduman ettik. Dünya güzeli bir kız sahibi olduk ama bu yavruyu ne o nede ben orası ayrı bir konu. Hala birbirimizi yemeye devam ediyoruz. Nereden nasıl başlayayım eski konularımı bilenler bilir. Uzun uzun anlatmanın belkide yararı yok. Belki de evliliğimizin bittiğinin ikimizde farkındaydık ama Kızımız için belki bazı şeyleri düzeltebiliriz diye günü kurtarmaya çalışıyoruz. İnanın izine çıkıp evimde kocamla kalmak istemiyorum. Oda benimle ne tatile gitmek istiyor nede vakit o kardeşi ile bende annemle zaman geçiriyorum. Biz evli değil sadece çok iyi anlaşan iki ev arkadaşı gibiyiz.o kadar çok kırılıp yıprandım ki onu hırpalayarak intikam alabileceğimi yada onun aklını başına getirebileceğimi düşünüyorum. ama aslında en çok yıpranıp üzülen benim.kızımın yanında sesimi yükseltmemek kendimi o kadar kasıyorum ki. sonunda kendi kanser raporumu imzalayacağım buna eminim.
o ise beni dikkate almıyor. bazı istekleri var onun için önemli olan ben bazen yapıyorum bazen yapmıyorum ama eğer yapılması lazım gibi birşey kullanırsa ben inadına yapmak istemiyorum. sırf inadından benle haftalarca konuşmaz il dışındaysa ne yediniz ne içtiniz demez. biliyorum buna ihtiyacım yok madden ama manen korunup kollanıp güvende olmayı istiyorum. kocama güvenmiyorum. onun beni sevmediğini biliyorum. bilenler bilir 7-8 ay evvel evi terk edip anneme yerleştim herşey düzelecek diye beni aldı götürdü. aynı odada yatmıyoruz horlamasına dayanamıyordum tedavi olamyı uzunca süre kabul etmedi nolduysa uyku polkiliniiğine gideceğiz bu ay.iş yoğunluğumdan dolayı akrabalarını arayamam veya her hafta sonu gelme isteklerini kabul etmemem onun için en önemli neden...... doğumda sadece biraz daha toparlayım kırkım çıksın sonra annen bizde uzun süre kalmaya gelsin dedim diye kıyamet koptu. dövmedi ama dövmekten beter etti. tüm doğum iznimi kayınvalide ile geçirmek istemiyorum diye kötü kadın oldum. güya bunları aşmış benden iki tatlı söz duymaya razıymış peki bende ona verecek birşey kalmış mı???? şu anda öyle bir yerdeyiz ki ikimizde karşı kaşıyayız. ikimizde bekliyoruz ki adımı karşı taraf atsın ama kılımızı kıpırdatmıyoruz. siz olsanız napardınız?
 
Biz olsak ne yapacağımızı burda benzer konularda anlattık defalarca.
İçini dökmek için yazdıysan amenna , anlat rahatla ama senin daha kalıcı çözümler bulman lazım , sende biliyorsun.
Yoksa gerçekten hasta olacaksın.
Allah yardımcın olsun.
 
Ben olsaydim beni sevmedigini birak bildigim düsündgm insanla ayni havayi bile solumazdim.
Boyle kendinize eziyet ettiginizin farkindasiniz...
Buyuk konuşmak istemiyorum allah kimseye buuuk konusturdgnu yasatmasinnn...
Bosanmasaniz bile kiziniz icin susmak yerine hakkinizi savunun. Madem ayri odalarda yatiysunuz yanina gidin uyuyun. Horlamasini videoya cekip sakalasabilirsiniz ve onun bu durumunu kullanip ikna edebilirsiniz. Yada kv arayip size davet edebilirsiniz gonlunu hoş edin ki o da sizin gonlunuzu hoş etsin. Etmiyorsa yapmaniz gereken tek birswy var. Ama boyle herseyi karsi taraftan beklemeyip siz biseyler yapin...
 
Üsenmedim bütün konularınızı okudum.
Sizin için iki yol var,ya bosanacak ya da susup oturacaksınız.
Lakin,susup oturmanız kızınıza iyi bir aile ortamı saglamaz,bunu unutmayın.
 
Konularinizi az cok biliyorum. Herkesin evlilikten beklentisi farklidir. Ama bana gore evliligin olmazsa olmazlari vardir sevgi saygi guven. Sizde Sevgi yok guven yok saygi yok. Hatta birbirinize tahammulunuzde yok. İkinizde mutsuzsunuz. 3 yol var ya boyle devam eder ya evlilik terapistinden yardim alirsiniz ya da bosanirsiniz. Oldugunuz yerde sadece sikayet ediyorsunuz gelecege yonelik adim atmiyorsunuz. Nasil bir tavsiye beklediginizi henüz cozemedim.
 
Yanlıs anlamadıysam biraz inatlasma söz konusu.
Annem bahseder, ananem dedeme kızdıkça normalde asla kabul etmiceği şeyleri dedemin inadına kabul edip, normalde aşırı kızıcağı şeyleri dedemin inadına normal karşılıyormuş. Dedemde aynı sekilde tabii. İnatlar inatlar derken en son 60 yaşında boşandılar. Yani aslında biraz olmayıncada olmuyor demekki.Yıllarca böyle gitmek insanın kendisinide yıprattığı halde vazgecilemiyorsa ve nihayetinde boşanmaya karar veriliyorsa (60 diyorum yani) 60'a kadaar geliip kendinizi bitirmiş halde boşanmanın hic biir anlamı yok. Eğer bu derece mutsuzsanız boşanın. Çünkü düzelmeyecek bir hal alan şeyler o veya bu şekilde bu sonu getiriyor. Yıpranma payınızsa yanınıza kalan tek kâr.
 
eski konularını biliyorum her defasında da aynı şeyleri yazıp duruyoruz ne zamana kadar devam edeceksin böyle..ayakların üzerinde durabiliyorsun madem boşan gitsin hem o güzel kızına hem kendine yazık ediyorsun...
 
Back
X