- Konu Sahibi kelebekse38
- #21
ben çalışan bir anneyim.
bebeğimi 4 aylıkken bırakıp çalışmaya başladım. şartlar yüzünden. oğluma babaannesi baktı. çok güzel baktı. hakkını yememek lazım.
ama annenin yerini kimse tutamaz. oğlum 3 yaşına gelince babaanne bakamayacağım dedi.
3 yaşında her sabah 6.30 da yataktan kaldırıp kreşe yolladık. tam 2 ay gitmiycem diye ağladı.
akşam bakıcı karşıladı oğlumu.
şimdi oğlum 6 yaşında.
kreşte ve okulda çevresinde çalışan annelerin çocukları olunca rahat.
fakat apartmanda çalışan anne yok. genç evhanımları var.
akşam üzeri hepsi çocuklarını alıp dışarı çıkıyorlar. benim oğlumda bakıcı ile çıkıyor. beraber oynuyorlar.
geçen yaz bir akşam eve yarım saat erken geldim. oğlum koşarak yanıma geldi. bütün arkadaşlarını bagırarak yanımız çağırdı.
"BU BENİM ANNEM, BU BENİM ANNEM" deyişini görseydiniz ağlardınız.
anne olmak zor. bunalmanızı anlıyorum. ama en azından 4 yaşına kadar siz bakın. çocuğun hayatına bakım ve terbiye açısından ne kadar az kişi girerse o kadar çok yarar olur. tek elden terbiye edilmiş ve kişilik kazandırılmış olur.
sıkıntıyı geçirmek için, hobilerinizi geliştirmeye yönelin. elişi, yemek, kitap, sinema gibi evde yapabileceğiniz şeyler olabilir.
bebeğimi 4 aylıkken bırakıp çalışmaya başladım. şartlar yüzünden. oğluma babaannesi baktı. çok güzel baktı. hakkını yememek lazım.
ama annenin yerini kimse tutamaz. oğlum 3 yaşına gelince babaanne bakamayacağım dedi.
3 yaşında her sabah 6.30 da yataktan kaldırıp kreşe yolladık. tam 2 ay gitmiycem diye ağladı.
akşam bakıcı karşıladı oğlumu.
şimdi oğlum 6 yaşında.
kreşte ve okulda çevresinde çalışan annelerin çocukları olunca rahat.
fakat apartmanda çalışan anne yok. genç evhanımları var.
akşam üzeri hepsi çocuklarını alıp dışarı çıkıyorlar. benim oğlumda bakıcı ile çıkıyor. beraber oynuyorlar.
geçen yaz bir akşam eve yarım saat erken geldim. oğlum koşarak yanıma geldi. bütün arkadaşlarını bagırarak yanımız çağırdı.
"BU BENİM ANNEM, BU BENİM ANNEM" deyişini görseydiniz ağlardınız.
anne olmak zor. bunalmanızı anlıyorum. ama en azından 4 yaşına kadar siz bakın. çocuğun hayatına bakım ve terbiye açısından ne kadar az kişi girerse o kadar çok yarar olur. tek elden terbiye edilmiş ve kişilik kazandırılmış olur.
sıkıntıyı geçirmek için, hobilerinizi geliştirmeye yönelin. elişi, yemek, kitap, sinema gibi evde yapabileceğiniz şeyler olabilir.