arkadaşlar bu ayın sonunda 3 yıllık evli olacagım.Aile apartmanında oturuyoruz.Evlendiğimiz günden beri eşim her işten gelişinde annesine gider. Yemek yeriz sonra yine gider. Beraber iş yapıyorlar. Sürekli bunu bahane ediyor.5 dk gelicem diyor 40-45- 60 dk yok. Zaten işten 19.30 gibi geliyor. Her gün böyle. İlk zamanlar bende gidiyordum hemen kalkmak zorunda hisseder diye ama annesinin eve sürekli girmesi eşimin sınır koymaması yatak odamıza kadar her şeyi bilmesi derken iş çığrından çıktı ve geçen sene boşanmaya karar verdik. Mahkemeye 2 hafta kala eşim vazgecti. Aile danısmanına gidelim demiştim. 3 seans gitti bıraktı. 2 ay düzeldi yine başa sardı.Ben onun ailesinin her davetine gidiyorum hatta genelde bana müsait misin diye sorulmaz eşime söylerler ben sorun olmasın diye susarım. Ama eşim benim aileme yemeğe bile zorla geliyor ki ailem bir kez bile eşime zorluk yaşatmadı kötü söz söylemedi boşanma sürecinde bile. Her şeye küsen küsüp yatak ayıran bi eşim var. Yapmayacagım diye söz vermişti ama yine aynı. Ama asıl üzen şey benimle hiç vakit gecirmeyişi. İlk zamanlar tartısıyordum artık bunu da yapmıyorum. Halim kalmadı. Evlenmeden evvel ben eşimi evde bırakıp arkadaslarıyla bulusan biri olmam derdi. Akşamları eşimle vakit gecireceğim vs derdi. Şimdiyse cumartesi günleri yarım gün calısıyor ama yorgunum dısarı cıkamayız diyor. Pazar sabah namazına gidicem diyor arkadaslarımla her pazar gidiyorlar ve cıkısta bir arkadasının ofisine kahvaltıya gidiyor 10 11 de geliyor. Geldiğinde uykum var diyip yatıyor akşam uyanıyor. Ben gezmeye gidelim desem işim var diyor. Ya da sadece söylenmeyeyim diye evimizin yakınındaki tatlıcıya götürüyor. Nişanlıyken böyle değildi deyince de her sey seni avlayana kadardı diyor. Şaka mı değil mi anlamıyorum. Yiğenimin dogum gününü kutlamak için davet edildik ki kendisinin de anlastıgı insanlar, benim cocugum değil benim cocugum olunca ben dogum günü kutlatmam falan gibi sacma seyler söylüyor. Genetik bir rahatsızlıgım var doktora benimle gelmiyor dükkanı bırakamam diye. Her yere kendi ailemle gidiyorum ve doktor ne dedi diye sormuyor bile. Söyleyince de unuttum diyor. Ben önceliğin değilim o zaman deyince kavga ediyor. 2 gün salonda yattı sonra geldi yatakta yattı. Ama sırf cinsellik için geliyor. Özürü gectim bi sarılma bi güzel söz yok. Pazartesi dogum günü ve ben çok üzülüyorum. Dahası artık sevgisine inancım da yok. Duygularımı ben dili ile suclamadan ifade de ettim ama karşımda bunu anlayan biri yok. Siz olsanız ne yapardınız. 30 yasında olacagım anne olmak istiyorum ama eşime güvenmiyorum hatta ayrılmayı düşünüyorum