Sizce ayrilik sebebi mi?

cactuslove_ .!.:

Bu sebepten ayrılık düşünülebiliyorsa , evlilik ne kadar sağlıklı olur bilemedim. Yeni konu boşanıyoruz olmasın lütfen.

Genişletmek için tıkla...

YaNuBa .!.:

Arkadaşlar, ben geçen sene kasımda sözlendim. İsteme ve nişan aynı gün oldu ve sözlümün ailesi bağa kalabalık geldi. Benim ailem bunu önceden biliyordu ve onayladılar. Sözlümün yeğenleri 12-20 yaş aralarında kardeş gibi büyüdüler onun için yanımızda olmalarını istediler. Bence gayet doğal. Sonuçta sözlümün ailesi misafir olduğu için onlara yer vermek zorundayız. Yeterli oturacak yer olmayınca benim ailem ayakta kaldı. O akşam ne oldu bilmiyorum ama bana sanki benim ailem onlardan kaçıyor gibi geldi ve aklıma bile gelmedi onlara kalkın ailem oturacak demek. Benim ailem şimdi bunlar yer vermedi aileler çok farklı bunlar köyden yeni gelmiş gibiler falan filan istemiyorlar. Sözün ertesi günü annem söylenmeye başladı. Sen ayrıl o zaman dedim. Dayıma mesaj attırmış annem lütfen anlayın bu iş olmaz hakkınızı helal edin diye. Bunlar annemi aradılar açmadı kapımıza dayandılar ben yoktum o akşam. Sözlüm “onlar benim ailem tabi ki oturacaklar demiş” annem bundan sonra baya soğudu sözlümden.

Sizce bu gerçekten ayrılık sebebi mi?

Almanya’da yetiştim annem kardeşim ve üvey babam dışında kimsemiz yok. Bu konularda fazla bilgim yok.

Lütfen yardımcı olun. Çok çaresizim

Genişletmek için tıkla...

Rida123 .!.:

Bence evlenmeyin. Çünkü;
1-Siz ailenizden ayrışamamışsınız. “Ona izin vermediler, ben bilmiyorum onlar yer ayarlamadı. Benim bu konularda fikrim yok. Anneme ‘sen ayrıl’ dedim” diyorsunuz. Sorumluluk almıyorsunuz. Ayrılma işini bile annenize yüklüyorsunuz. 32yaşındasınız ama ruhunuz çocuk. Evlenmek için önce “birey” olmalısınız. Birey olmadan ait olunmaz.
2-Eşiniz olacak kişi ailesiyle kapınıza dayanıp “onlar benim ailem tabii ki oturacak” diye daha en baştan ailenizle yüzgöz olabilecek bir karakterdeyse, evlilik hayatınızda size çok çektirecek gibi görünüyor.
3-Ergen çocuklar otururken eşinizin ailesinden kimse “aile büyüklerinin oturması gerektiği” konusunda bir uyarıda bulunmamış. Aile adabı, nezaket yok gibi
4- Tarzları yanlış olsa da özellikle anneler “hayır” diyorsa mutlaka o evlilikte bir sıkıntı çıkıyor. Çünkü onlar bizi iyi tanıyorlar ve yaşam tecrübeleri bizimkinden fazla.
5-Sizin de kafanızda soru işaretleri oluşmuş ki annenize “sen ayrıl o zaman” diyebilmişsiniz.

Genişletmek için tıkla...

samantha .!.:

Ya niye eve dolusursunuz hic anlamam en kotu bi pastanede ayarlasaniza. Hepiniz köylüsünüz bence. Bu küçücük evde 50 kişi söz nişan yapan herkes köylü. Bütçe yoksa o kadar adam cagirmayin. Yegenler de eksik kalsaymis yani besiktekini de alip gelselerdi sırf gencler az olmus. Neyse gelen gelmis cocuklari kaldirip yer verselerdi iyiymis ama annenin de laf etmeye cok da hakki yok ona gore yer ayarlasaydi. Gerci kadin burda ayakta kaldigina degil dusuncesizlik edildigine bozuluo. Iki tarafta da var bisey.

Genişletmek için tıkla...

Pisiannesi .!.:

Tatsızlıkla başlayan işler bence sonradan toparlanmıyor. Benim ilk nişanlımda nişanda bahanesinin elinden bastonu alıp altını yıkayıp verdik diye nişanı atmak istemişti ah şimdiki aklım olsa hemen atardım nişanı. Belliki ailelerin kafası uyuşmuyor ben annenizi çok haksız görmedim, nişan düğünden önce fragman öyle düşünün. Siz aşık mısınız peki? Bana pek öyle gelmedi daha çok mantık evliliği yapacaksınız gibi sanki

Genişletmek için tıkla...

Caglisko .!.:

Köylü filan tartışması yanlış ve çirkin öncelikle bence her şeyden bağımsız. Köylü demek cahil görmemiş demek değil, annenizin lafı öyle diye yazmışsınız da bazı üyeler de devam ettirmiş açıkçası bence böyle bir tartışma çok çirkin köyü filan olmayan bir insan olarak bu konudan ben rahatsız oldum.

onun dışında da bizde de kalabalık bir isteme ve aynı gün nişan organizasyonu oldu evimizde ve bayaa kalabalık geldiler. Kalabalık geleceklerini biliyorduk ona göre de sandalye vs hazırlandı ama yine de sığışamadık. Birkaç çok samimi arkadaşlarımız da gelmişti hiçbiri de ben de oturayım muhabbetine girişmedi. Herkes birbirine öncelik verdi ailenizin ayakta kalmasına sözlünüzün ailesinden bir aklı başında insan müdahale etmemiş, anneniz de HAKLI OLARAK buna tepki göstermiş.

Sonuç ayrılık mı olmalı o kısma yorum yapamam ama “köylülük” değil “görgüsüzlük” yapmış sözlünüz ve ailesi. Anneniz de buna takılmış, denk görmemiş aileleri. Sözlünüzün de üstüne gelip ailem oturacak tabi demesi de çok çirkin onun ailesi oturacak da siz ağaç kovuğundan mı çıktınız? Sizinkiler niye oturmuyor? Aileniz ayaktayken onlar otururken mi istediler sizi bir kere olayın saçmalığına bakın

Genişletmek için tıkla...

YaNuBa .!.:

İlk önce detaylı yanıt için teşekkür ederim.
evet ruhumun çocuk kaldığı doğru. Altı yaşından beri şeker hastasıyım orda fazla sorumluluk aldım. iğnemi kendim vurdum yemeklerimi kendim hazırladım ama beni her şeyden de uzak tutmaya çalıştırlar. Hep bastırıldım dayakla amn şöyle aman böyle. Babam öldü ben evin direği erkeği oldum ta ki üvey babam gelip bir narsist olarak elimdeki son kalan öz güvenimi alarak. Ben yaşıma mesela göstermiyorum. Terapistimin bile zorlandığı oluyor bazen yaş konuşumda. Ama elimde değil. Kendi hayatımı kurmak istedim yine bu yaşımdan sonda dayak yedim. Hukuk okumak dedim yedi sene zorladılar beni zar zor kurtuldum o da sözlümün sayesinde ve şimdi mutlu olduğum bir mesleğe ayak atacam inşAllah.İnanın böyle bir aile ile baş etmek çok zor. İnsanı öyle manipüle etmişler ki iki saniyede çocuk oluyorsun. Benim niyetim annemin sözlümle ayrılması değil. Göz göze gelip bunu yapamayacağını biliyordum. Yapamadı da zaten ama üçünü şahısı araya sokup bunu yapacağını da tahmin edemedim. Annemin bana karşı inanılmaz bir bağımı var. Sanki ben evlenince kendisi ölecek. Sadece maddi açıdan çok iyi durumda biri olursa razı bunu da hazmedemiyorum. Sanki beni mal varlığı ile satın alırsa okey. Onlara kaç defa mutlu olsunlar diye fırsat verdim bana birini bulmak içiN. İnanın hepsi ayrı manyak çıktı. Biri şekerim var annesi ö yüzden istemiyor diye terk etti beni onun travması ayrı diğeri dayımın iş arkadaşı ama kafirin terki karşıma çıkmış domuz eti yiyor bizim eve geliyor eli boş...bütün tanıştıklarım eve geldi ama kimse akıl edip bir çiçek alıp pasta alıp gelmedi. Saygı sıfır. Sözlüm farklı annemi hastaneye götürdü ordan aldı alışverişte yardım etti eli hiç bir zaman boş gelmedi ta ki annem oğlum getirme artık yazık diyene kadar. Benim hastalığımı dert etmez üstüme titrer. Ne bilim. Bu tanışmalardan beri maddi durumu statüsü iyi olan insanlara karşı önyargılıyım. Sözlümün dediğine de fazla bir şey diyemem. Öyle bir zamandayız ki millet çocuğunu baş köşe oturtuyor. Tabi ama hayatın boyunca başkaları senin adına karar verip baskı ve şiddetle sana uygularsa sağlıklı düşünüp kendi başına karar verme yetkini kayıp ediyorsun. Ben hayatımda ilk defa isteme gördüm. Geçen sene arkadaşım evlenmeseydim kendi düğünüm ilk katıldığım Türk düğünü olacaktı. Yalvardım aileme kırk defa sordum ney nasıl yapılır diye hep kavga çıkardılar. Takı konusunda mesela. Sözlümün annesi benim asla kullanmayacağım şeyler aldı bende aileme sordum bir şey söylesem doğru olur mu diye onlar da boşver para olarak gör onu demek ki gönlünden onu almak gelmiş dediler bende tamam dedim. Sonra da söylenip durdu annem bu mu takılır kadın seni hiç mi tanımamış diye...bu ailenin içinde benim biraz olsun hala sağlıklı düşünebilmem çok büyük mucize

Genişletmek için tıkla...

YaNuBa .!.:

Simdiden yazma tarzim icin özür dilerim. Almanyadan yaziyorum. Sorumu önceden telefondan hazirlamistim :)

4,5 senedir beraberiz annem ilk tanistiginda begenmemisti (zaten hangi anne begenir ki) ayrildik önce ama uzun sürmedi. 4 sene sonra artik üvey babam yeter bu cocuklar seviyorlar birbirlerini dedi ve aileler tanisti. evet dile getirdiler ailelerin farkli olusunu ama takmadilar benim icin. ben zaten takmam. ister salvar giysin ister en lüks marka, yeter ki insan olsun. her neyse aileler tanisti sözlümün annesi benim aileme sordu talebiniz var mi adetiniz nedir. annem biz bir sey istemiyoruz gözümüz takimaki falanda degil. annem hatta hep benin gaza getidir iste kizim sen okulu bitirene Kadar biz destek oluruz size takmayin fazla ev masraflarina girmeyim falan filan. ben hep sustum inanamadim mutluluguma. sözlümün annesi benim anneme Telefon acti ve dedi biz istemeye/söze 30 kisi gelecegiz bir sakincasi var mi annem yok ne güzel daha kalabalik oluruz falan dedi. iste geldiler her birinin elinde bir hediye bir eksik yoktu. dayim ve esi bir Saat geciktiler özür bile demeden hep uzakta kaldilar annem de öyle. her neyse diye olaylari biliyorsunuz. annem bana ayril deyince bende o Kadar istiyorsan kendin bitir dedim. dayima mesaj attirmis onlara (esas saygisizlik bu bence) bu is bitti lütfen anlayis gösterin falan filan. annesi iki kez benim annemi aramis ama annem cevap vermemis bunlar kapiya dayandilar (ben yoktum o aksam) annem diyor ki bir özür bile dememisler iste onlar bizim ailemiz oturacaklar. annesi söz gününde cay servisi istedi diye cirkef yilan kadin oldu. annem bunlara konu para degil biz de battik babam fabrikatördü falan dedi (ne alaka?!) babasi da gidin kizinizi fabrikatöre verin o zaman demis. durum böyle yani.

Genişletmek için tıkla...

YaNuBa .!.:

İlk önce detaylı yanıt için teşekkür ederim.
evet ruhumun çocuk kaldığı doğru. Altı yaşından beri şeker hastasıyım orda fazla sorumluluk aldım. iğnemi kendim vurdum yemeklerimi kendim hazırladım ama beni her şeyden de uzak tutmaya çalıştırlar. Hep bastırıldım dayakla amn şöyle aman böyle. Babam öldü ben evin direği erkeği oldum ta ki üvey babam gelip bir narsist olarak elimdeki son kalan öz güvenimi alarak. Ben yaşıma mesela göstermiyorum. Terapistimin bile zorlandığı oluyor bazen yaş konuşumda. Ama elimde değil. Kendi hayatımı kurmak istedim yine bu yaşımdan sonda dayak yedim. Hukuk okumak dedim yedi sene zorladılar beni zar zor kurtuldum o da sözlümün sayesinde ve şimdi mutlu olduğum bir mesleğe ayak atacam inşAllah.İnanın böyle bir aile ile baş etmek çok zor. İnsanı öyle manipüle etmişler ki iki saniyede çocuk oluyorsun. Benim niyetim annemin sözlümle ayrılması değil. Göz göze gelip bunu yapamayacağını biliyordum. Yapamadı da zaten ama üçünü şahısı araya sokup bunu yapacağını da tahmin edemedim. Annemin bana karşı inanılmaz bir bağımı var. Sanki ben evlenince kendisi ölecek. Sadece maddi açıdan çok iyi durumda biri olursa razı bunu da hazmedemiyorum. Sanki beni mal varlığı ile satın alırsa okey. Onlara kaç defa mutlu olsunlar diye fırsat verdim bana birini bulmak içiN. İnanın hepsi ayrı manyak çıktı. Biri şekerim var annesi ö yüzden istemiyor diye terk etti beni onun travması ayrı diğeri dayımın iş arkadaşı ama kafirin terki karşıma çıkmış domuz eti yiyor bizim eve geliyor eli boş...bütün tanıştıklarım eve geldi ama kimse akıl edip bir çiçek alıp pasta alıp gelmedi. Saygı sıfır. Sözlüm farklı annemi hastaneye götürdü ordan aldı alışverişte yardım etti eli hiç bir zaman boş gelmedi ta ki annem oğlum getirme artık yazık diyene kadar. Benim hastalığımı dert etmez üstüme titrer. Ne bilim. Bu tanışmalardan beri maddi durumu statüsü iyi olan insanlara karşı önyargılıyım. Sözlümün dediğine de fazla bir şey diyemem. Öyle bir zamandayız ki millet çocuğunu baş köşe oturtuyor. Tabi ama hayatın boyunca başkaları senin adına karar verip baskı ve şiddetle sana uygularsa sağlıklı düşünüp kendi başına karar verme yetkini kayıp ediyorsun. Ben hayatımda ilk defa isteme gördüm. Geçen sene arkadaşım evlenmeseydim kendi düğünüm ilk katıldığım Türk düğünü olacaktı. Yalvardım aileme kırk defa sordum ney nasıl yapılır diye hep kavga çıkardılar. Takı konusunda mesela. Sözlümün annesi benim asla kullanmayacağım şeyler aldı bende aileme sordum bir şey söylesem doğru olur mu diye onlar da boşver para olarak gör onu demek ki gönlünden onu almak gelmiş dediler bende tamam dedim. Sonra da söylenip durdu annem bu mu takılır kadın seni hiç mi tanımamış diye...bu ailenin içinde benim biraz olsun hala sağlıklı düşünebilmem çok büyük mucize

Genişletmek için tıkla...

YaNuBa .!.:

Açıkçası ev küçük değil. Müstakil evimiz var salon büyük ama evet annemin söylenme hakkı yok. Sonuçta başından belliydi benim de o anki akılsızlığım

Genişletmek için tıkla...