- 3 Nisan 2015
- 14
- 5
- 86
- 34
- Konu Sahibi tazeanne__
- #1
Merhabalar; hep kimseyle konuşamıcam bi konu olduğunda kendimi burda buluyorum.. 3 yıl oldu evleneli.. evet daha 3 yıl.. daha önce bebeğimle ilgili bi sorunumu paylaşmıştım sizlerle.. allaha şükür atlattık.. ama meğer evliliğim tükenmiş farkında değilim.. ben çok büyük aşkla evlendim.. herkese kafa tuttum kimseyi dinlemedim benim 2 ablam var ikiside mutsuz evliliklerinde ben hep onların sorunlarıyla büyüdüm hepde diyodum ben sevdiğim kişiyle evlenicem diye.. evlendim.. onunda beni çok sevdiğine inandım.. herşeyi geride bırakıp bilmediğim biyere geldim.. ilk zaman güzeldi tabi 3. Ayımızdayken eşimin eski telefonunda nişanlı olduğumuz zamanlar sevgili gibi konuştuğu biriyle mesajlarını gördüm okuyamadan elimden aldı günlerce konuşmadım yalvardı yakardı hepsi eski falan filan bi şekilde barıştık.. ama benim farkettiğim bişey daha vardı eşim sanki göz çapkınıydı yanındayken bana bile aldırış etmeyip hep ilgi çekici bayanlara bakıyodu ki ben gerçekten dış görünüş olarak marjinal ilgi çekici biriyim zaten bunu övünmekten değil hani ne bilim millet onun yanındaki eşine bakarken onun gözü hep dışarda gibiydi.. ve bu hiç farkında bile değildi.. hiç sahiplenildiğimi hissedemedim.. bebek istedim erken oldu ama hiç pişman değilim bunlara hep senin abartmaların deyip duruyodu.. şimdi oğlum iki yaşına yaklaştı.. daha bir iki ay evveşinde eşimin telinde başka bi no dan gönderilmiş foto lar buldum afedersiniz paralı kadınlardan ve facebook hesabı olmayan eşim kendine gizli saklı hesap açmış ve ordan arayışa başlamış ama herhangi bir konuşma mesajlaşma yok inkar etmedi baktım ama aldatmadım diye yemin etti aileside girdi konuya günlerce yine yalvardı yakardı babası rahatsızlandı benim boşanmak istediğimi söylediğimde ama en önemlisi ben bunu aileme çevreme nasıl anlatabilirim bu benim anneme babama benden daha büyük hayal kırıklığı olucaktı yinede kucak açtılar sen yaptın demediler ama ben korktum çünkü arkamda bırakıp geldiğim hiçbişey aynı değildi.. bi ara yine normal hayatıma devam etmeye başladım ama her yalnız kaldığımda bağıra bağıra ağlayarak.. ki aramızda hiçbi sorun yokken bu arayış niye.. en ufacık şeyde hep böyle olucak demekki . Bidaha nasıl güvenebilirimkii en son tartışmamızdada sorunu kendinde ara dedi. Parçalandım darmadağınığım artık toparlanamıyorum.. oğlumu alamam diye korkuyorum benim ailem köyde benim bi gelirim yok ki iş geçmişim var tabiki çalışıp bakarım ama ailemin durumu çok iyi deği ya bu yüzden alamam gibi bişeyler olurmu diye şuan araştırıyorum bi evde iki yabancı gibiyiz zaten tv karşısında yatıyo hep evde olduğu zamanlarda. Çocuğunu bile alıp gezdirmiyo hep dedesi parka götürüyo dedesi dolaştırıyo gezdiriyo 3 senedir daha doğumgünümü bile kutlamış insan değil sevgililer gününü falan zaten saymıyorum bi kadının ruhu okşanömadıkca kendini birazda olsa özel hissetmezse bi dokunuş güzel bi kelime duymazsa sen bukadından ne bekleyip ne arıyosun dışarda. Benim her günüm bunları düşünmekle geçiyo silip atamam atamıyorum ve bidaha asla güvenemicem yine uzattım sanırım ama mutsuz bi kadınım artık hemde çok mutsuz..