O da doğru ama ben kendi iç dünyamda çok mutluyum. Küçük şeylerle başlamak lazım. Resim yapıyorum mesela içimden geldikçe, klasik herkesin yaptığı gibi hislerimi yazıyorum, piyano çalıyorum kendi kendime yetmeye çalışıyorum aile ortamıda huzursuz oldu mu insan daha da içine kapanıyor. Küçük adımlar atıp mutlu olmaya çalışmak lazım bir süre sonra yavaş yavaş kendine geliyor insanvalla ben 27 yaşındayım aslında ben de senin gibi düşünüyorum, yani iş eş çocuk derken hayat uçup gidiyor, değer mi diyorum bazen. ama kendini toplumdan ve şartlardan afaroz edersen de daha mutsuz oluyorsun.
Aynı şeyleri yaşadim seni çok iyi anliyorum.ama inancım yüzünden şunu farkettim. Bir işe yaramaya veya mutlu olmaya gelmemişiz.ahirette yaşiycamiz hayatın seçme sınavı için gelmişiz.bu dünyada gün yüzü göremiycez sınavımız çok ağır.dip not : hep yalnizdim ailem çok dışlardı en başta ve 19 yaşimda öyle bir majör depresyon yaşadimki antidepresan kullanmaya 19 yaşimda başladim18 yasindayim ağustosta 19 olcam. Ama hic hayat bana cazip gelmiyor,simdi üniversite sınavına hazirlaniyorum. Ama hayata dair ne olanim ne umudum var. Okul hayatim boyunca ezilen biriydim. Baskalariyla kendimi sürekli kiyaslar aglardim. Halada öyleyim. Hani bi ise girip calisican evlencen cocuk derdi gecim derdi derken kendini unutuyo insan yetisicem diye. Sonra yaslaniyosun ve ölüyosun. Hayat bu kadar mi? Bana diyolar sen bu yaşlarında enerjik olcan diye ama hiiiic enerjim yok. Çevremde arkadasim yok denecek kadar az. Pek görüşmem kimsyle. Sevdigim cocuk beni istemedi, arkadaslarim arasinda surekli dislaniyodum onlar her ne kadar inkar etsede, bide kilo sorunlarim bas gosterip bununla alakali ağır ithamlarda bulunanlar olunca hepsi yikti beni. Hani iyi biriyim sevilmeyecek istenmeyecek kadar kotu biri degilimki ben. İçime ata ata anlatacak kimsemde yok. Birine anlatsam 'niye benim icimi karartiyosun bu kadar karamsar olma' diyor. Cok kafaya takarim oyle böyle değil. Okul bitti bu yil evde oturuyorum sinava calisiyorum işte. Bazen sinirimden agliyorum, olmek icin yalvariyorum. Sonra sakinlesiyorum. Bosuna yaratilmisim gibi, dualarim kabul olmuyor gibi hissediyorum cunku ecelimle oleyim istiyorum. İntihar dusuncelerini saymiyorum bile. Simdi diceksiniz doktora git diye. Doktor falan istemiyorum. Doktor falan anlamaz ki beni ben kendimi zor anlarken.Sadece içimi dokmek istedim. Teşekkürler.
Ben senden daha kötü durumdaydım o yaşlarda. Korkunç bir hayatım vardı denebilir. Bütün bu sorunların yanında ailemde de büyük problemler vardı. Üstelik korkunç derecede maddi sorunlar yaşıyorduk ailecek.18 yasindayim ağustosta 19 olcam. Ama hic hayat bana cazip gelmiyor,simdi üniversite sınavına hazirlaniyorum. Ama hayata dair ne olanim ne umudum var. Okul hayatim boyunca ezilen biriydim. Baskalariyla kendimi sürekli kiyaslar aglardim. Halada öyleyim. Hani bi ise girip calisican evlencen cocuk derdi gecim derdi derken kendini unutuyo insan yetisicem diye. Sonra yaslaniyosun ve ölüyosun. Hayat bu kadar mi? Bana diyolar sen bu yaşlarında enerjik olcan diye ama hiiiic enerjim yok. Çevremde arkadasim yok denecek kadar az. Pek görüşmem kimsyle. Sevdigim cocuk beni istemedi, arkadaslarim arasinda surekli dislaniyodum onlar her ne kadar inkar etsede, bide kilo sorunlarim bas gosterip bununla alakali ağır ithamlarda bulunanlar olunca hepsi yikti beni. Hani iyi biriyim sevilmeyecek istenmeyecek kadar kotu biri degilimki ben. İçime ata ata anlatacak kimsemde yok. Birine anlatsam 'niye benim icimi karartiyosun bu kadar karamsar olma' diyor. Cok kafaya takarim oyle böyle değil. Okul bitti bu yil evde oturuyorum sinava calisiyorum işte. Bazen sinirimden agliyorum, olmek icin yalvariyorum. Sonra sakinlesiyorum. Bosuna yaratilmisim gibi, dualarim kabul olmuyor gibi hissediyorum cunku ecelimle oleyim istiyorum. İntihar dusuncelerini saymiyorum bile. Simdi diceksiniz doktora git diye. Doktor falan istemiyorum. Doktor falan anlamaz ki beni ben kendimi zor anlarken.Sadece içimi dokmek istedim. Teşekkürler.
18 yasindayim ağustosta 19 olcam. Ama hic hayat bana cazip gelmiyor,simdi üniversite sınavına hazirlaniyorum. Ama hayata dair ne olanim ne umudum var. Okul hayatim boyunca ezilen biriydim. Baskalariyla kendimi sürekli kiyaslar aglardim. Halada öyleyim. Hani bi ise girip calisican evlencen cocuk derdi gecim derdi derken kendini unutuyo insan yetisicem diye. Sonra yaslaniyosun ve ölüyosun. Hayat bu kadar mi? Bana diyolar sen bu yaşlarında enerjik olcan diye ama hiiiic enerjim yok. Çevremde arkadasim yok denecek kadar az. Pek görüşmem kimsyle. Sevdigim cocuk beni istemedi, arkadaslarim arasinda surekli dislaniyodum onlar her ne kadar inkar etsede, bide kilo sorunlarim bas gosterip bununla alakali ağır ithamlarda bulunanlar olunca hepsi yikti beni. Hani iyi biriyim sevilmeyecek istenmeyecek kadar kotu biri degilimki ben. İçime ata ata anlatacak kimsemde yok. Birine anlatsam 'niye benim icimi karartiyosun bu kadar karamsar olma' diyor. Cok kafaya takarim oyle böyle değil. Okul bitti bu yil evde oturuyorum sinava calisiyorum işte. Bazen sinirimden agliyorum, olmek icin yalvariyorum. Sonra sakinlesiyorum. Bosuna yaratilmisim gibi, dualarim kabul olmuyor gibi hissediyorum cunku ecelimle oleyim istiyorum. İntihar dusuncelerini saymiyorum bile. Simdi diceksiniz doktora git diye. Doktor falan istemiyorum. Doktor falan anlamaz ki beni ben kendimi zor anlarken.Sadece içimi dokmek istedim. Teşekkürler.
18 yasindayim ağustosta 19 olcam. Okul bitti bu yil evde oturuyorum sinava calisiyorum işte.
Ben bu yıl hazırlanamadm o yüzden. İşin basina erken geçmek istedim.Konu ne Zaman açılmış diye baktım bugün açılmış
Okul biteli daha 40 gün oldu
Bu senenin sınavı üzerinden de 18 gün geçti
Ne çabuk evde oturuyorum sınav çalışıyorum moduna girdin
Ya sen gerçek değilsin ya da çok uçlarda yaşıyorsun
Okul bitti sınava çalışacaksın tamam ama koca bir yıl var germe kendini
Kilo vs gelir geçer ama umutsuzluk duygusu tehlikeli
Ben bu yıl hazırlanamadm o yüzden. İşin basina erken geçmek istedim.
Ben bu yıl hazırlanamadm o yüzden . İşin basina erken geçmek istedim.
Evet değişken bi ruh halim var. Ben bu yıl gözden çıkarmıştım zaten. Okul sinav bitsin hemen basina geceyim dedim.Tamam iyi yapmışsın da bıkkınlık cümleleri kurmuşsun ben mayıs ta falan açıldı da güncellendi sandım
Sınav çalışmak uzun soluklu bir iştir şimdiden çok sıkıp sonra salarsan olmaz
Doktor seni niye anlamasın, doktorun işi bu. Seni anlamak. Sağlam bir psikolog bulsan harika gelir.
Ve evet, bu hayat yaşamaya değer. Ben de evlenip geçim derdine girip sonra yaşlanıp ölmeyi istemiyorum. O yüzden dünyayı dolaşmak gibi bir hayalim var. Düşünsene, dünya senin bulunduğun yerden kaç kat büyük. Yapabileceğin ne kadar çok şey var. Tanıyabileceğin ne çok insan var. Dünyadaki insanlar çevrendekiler kadar kötü değiller ki.
Canım yaşamaya değecek bildiğimiz başka hayat yok ki... O yüzden bu hayatı yaşamaya değer yap. Aynaya bak, beyaz yok, kırışıklık yok, yani gencecik bir kız var. İşte o kıza Gülümse ve merhaba de. Her zaman orada olmayacak.18 yasindayim ağustosta 19 olcam. Ama hic hayat bana cazip gelmiyor,simdi üniversite sınavına hazirlaniyorum. Ama hayata dair ne olanim ne umudum var. Okul hayatim boyunca ezilen biriydim. Baskalariyla kendimi sürekli kiyaslar aglardim. Halada öyleyim. Hani bi ise girip calisican evlencen cocuk derdi gecim derdi derken kendini unutuyo insan yetisicem diye. Sonra yaslaniyosun ve ölüyosun. Hayat bu kadar mi? Bana diyolar sen bu yaşlarında enerjik olcan diye ama hiiiic enerjim yok. Çevremde arkadasim yok denecek kadar az. Pek görüşmem kimsyle. Sevdigim cocuk beni istemedi, arkadaslarim arasinda surekli dislaniyodum onlar her ne kadar inkar etsede, bide kilo sorunlarim bas gosterip bununla alakali ağır ithamlarda bulunanlar olunca hepsi yikti beni. Hani iyi biriyim sevilmeyecek istenmeyecek kadar kotu biri degilimki ben. İçime ata ata anlatacak kimsemde yok. Birine anlatsam 'niye benim icimi karartiyosun bu kadar karamsar olma' diyor. Cok kafaya takarim oyle böyle değil. Okul bitti bu yil evde oturuyorum sinava calisiyorum işte. Bazen sinirimden agliyorum, olmek icin yalvariyorum. Sonra sakinlesiyorum. Bosuna yaratilmisim gibi, dualarim kabul olmuyor gibi hissediyorum cunku ecelimle oleyim istiyorum. İntihar dusuncelerini saymiyorum bile. Simdi diceksiniz doktora git diye. Doktor falan istemiyorum. Doktor falan anlamaz ki beni ben kendimi zor anlarken.Sadece içimi dokmek istedim. Teşekkürler.
Yaaa, kitaplar ve filmler insana bambaşka dünyaların kapılarını açıyor. Ufkun genişlemesi tam böyle bir şey.Okunacak onca kitap izlenecek tonla film.
Hani maddiyati one surmeye bile gerek yok.
Kafam huzurlu elimde cayim, canim ursulacigimin bir kitabini alsam elime daha ne isterim. Esime vasiyetimdir yarida kalan kitaplarimi olunce okuyup sonunu mezar tasima anlatsin :)
19 yasinda olsam piuuuuu....
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?