arkadaşlar merhaba birileriyle konuşmaya ihtiyacım var yoksa bunalıma gireceğim.
erkek arkadaşım azerbaycanlı farklı kültürlerden olduğumuz için anlaşmamız da zor oluyor. iki senedir ilişkimiz daha yeni yeni rayına oturmaya başladı. evlenmeden önce aynı eve çıktım çünkü anlaşıp anlaşamayacağımı görmem gerekti. yaklaşık 6 aydır aynı evdeyiz. ama sürekli kavgalar gürültüler kendisine göre onda sorun yok ama bana göre en büyük sorun onda! iş bulamadığım için ve üniversite mezunu olduğum için iyice strese giriyorum. arkadaşlarım dostlarım hepsi gitti. dertleşecek kimsem de kalmadı.
evet biraz ben de nazlıyım ama insan sevdiğinin üzülmesini hiç ister mi bir türlü anlayamıyorum. benim duygularım hiçe sayılıyor benim mutluluğum benim acılarım hep görmezden geliniyor. aileme rağmen ben onunla aynı eve çıktım. yemeğini yapıyorum işini yapıyorum her şeyine koşuyorum ama o benim için zerre bişi yapmıyor. ben ağlayarak evden gittiğimde arkamdan gelmiyor. köpeğin değilim sevgilinim senin diyor. dışarı çıkıyoruz kendi ilgilendiği şeyleri yapıyoruz. ben artık dayanamıyorum. ilgiye sevgiye ihtiyacım oluyor bu yüzden sürekli küsen ağlayan geçimsiz bir kız olmaya başladım. neden bırakmıyorsuna gelince biz cinsel ilişki anlamında bir şeyler yaşadık ve ben ondan başkasıyla böyle şeyleri yaşamak istemiyorum. evliliği düşünüyoruz seviyoruz ama ben sabredemiyorum artık. evet ilk defa ciddi bir sevgilisi var tecrübesiz ama iki yıldır mı tecrübesiz hala mı anlamıyor bilmiyorum. ilişki sırasında çok korkmuştum hala da korkularım var. birlikte oluyoruz evet ama ben kafamı bir türlü veremiyorum çünkü evlilik öncesinde böyle bir şey yaptık psikolojik olarak kendimi rahat hissedemiyorum bununla ilgili bir yazı okuyacaktım güldü dalga geçer gibi bu bir tek benim sorunum sanırım onu ilgilendirmediğine göre kafam karmakarışık