Sizcede hayat bazılarımıza çok acımasız değil mi 🤷‍♀️

deva502

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
20 Ekim 2023
20
11
30
Sevgili arkadaşlar sırf bu konu için kadınlar kulübüne üye oldum ama herzaman okuyordum bende yazmak istedim beş sene önce severek evlendim mükemmel bir eşim var hatta o kadar mükemmelki nazar filan değer diye kimseye evliliğimden bahsetmem evlilik nasıl kocan nasıl diyenlere iyi şükür der detay vermem nazara inanıyorum gelelim sadede ben ve eşim aynı memleketteyiz aynı doğduğumuz büyüdüğümüz memlekette yaşıyoruz eşimin ve benim ailelerimiz kardeşlerimiz halalar teyzeler amcalar cümbür cemaat yaşıyoruz çevremiz cok geniş ama benim bu çocuğum olmuyor oluyor kalbi duruyor her yolu denedik iğneler ilaçlar çalışıyordum işimi bile bıraktım en son iki hafta önce üçüncü kürtajımı oldum artık maddi manevi çöktüm(hepsi tüp bebekti) eşim ve ben inançlı insanlarız Allah’tan gelene boynumuz kıldan ince bana göre eşime göre de çocuksuz bir evlilik olabilir çocuğumuz olmazsa çalışır yer içer gezer modundayız ama ailerimiz ve çevremiz bunu kabul etmiyorlar hep bi cocuk muhabbeti ne düğünlere gitmek istiyorum ne bayramda el öpmeye gitmek istemiyorum hiçbirşeyde bulanmak istemiyorum hayat dolu bir kızdım sessiz sakin içime kapanık bir kız oldum eşim kimseyi umursama diyor ama öyle olmuyor işte hatta bu durum yüzünden cok sevdiğim memleketimden bile ayrılmak istiyorum ama eşim yaşadığımız şehire cok bağlı bende öyleyim ama gitmek istiyorum ama gidemeyiz şimdi tekrar iş arayışındayım sırf yeni tüp bebek yaptırmak için tüp bebek o kadar maliyetliki ne tatile gidebiliyoruz ne istediğim gibi yiyip içiyoruz nede giyiyoruz hep tüp bebek parası biriktiriyoruz evlendik bir sene mutlu şekilde yaşadık sonra hep çalış tüp bebek yaptır şimdi diyeceksiniz ailerinizden isteyin öyle insanlar değiliz hayat şartları cok zor kendimiz için emekli olmuş bundan sonra rahat edecek insanları zora sokmak vicdanen bizi üzüyor o yüzden hep kendi çabamızla yaptık bundan sonrada öyle olacak ve şunuda söyleyim çocuk olmamanın toplumsal olarak psikolojisi o kadar ağırki eger ki eşim iyi bir insan olmasaydı çoktan boşanmış olurdum çocuğu olmamak mı yoksa boşanmış olmak mı boşanmış olmak daha iyi bişey gibi o derece yani kızlar ve en önemlisi çocuk benim yüzümden düşüyor yumurta kalitem az ve cok kalitesiz ve bu beni vicdanen cok mutsuz ediyor bunun üstenede eşimin iyi bir insan olması ve benim yüzümden baba olamaması beni yaralıyor ona her baktığımda gözlerim doluyor her ona karşı öyle bir vizdan azabı duyuyorum ki içimden sürekli eşimden özür diliyorum ve bu vicdan azabı o kadar ağır basıyorki eşimin dediği herşeye evet diyorum birimize bişey alınacaksa kendi istediğimden vazgeçip ona aldırıyorum sürekli onun sevdiği yemekleri yapıyorum ailesine karşı hep alttan alıyorum vizdan azabım ileri boyutta etrafımdaki tüp bebek doktoru önerip duruyor biride demiyor ki çocuksuzda olur olmasada olur demiyor hiç kimse ama Cok yoruldum tüp bebekten yaptırmaktan yine olsa garantisi yok düşecek kendimi çocuksuz olarak evli olmaya alıştırmaya çalışıyorum bu aralar lütfen siz bari söyleyin çocuksuz evlilik olmaz mı biz eşimle mutluyuz Allah’a şükür ama çocuksuz ileride mutsuz olurmuyuz düzenimiz bozulur mu cok korkuyorum
 
Siz de anne olamamanız olasılığını kabul etmemiş gibisiniz. Şu söyledikleriniz uzun vadede sizi ve ilişkinizi çok yıpratır. İmkanınız varsa terapi alsanız.. yani o da az bi bütçe gerektirmiyor ama faydalı olacağına eminim. O kafanızın içinde çizdiğiniz sınırlara gülüyorsunuz bir süre sonra (kısa bir süreç değil ama değer)
 
çocuksuz düzeniniz neden bozulsun ya hu? tam aksi çocuk düzeni bozan bir varlık, sürekli bir şeyleri çıkıyor, doğumu, hastalığı, okulu, zırtı pırtı. bir de hayırsız evlat denilen bir şey de var.

benim bir tanıdığım (ben tanıdığımda 3 çocukları vardı) ilk çocuğu çok denemelrine rağmen 10 yıl sonra tüp bebek ile olmuş, çocuğun doğumundan itibaren hastaneler evleri gibi olmuş, oldukça problemli geçmiş çocuk şu an üni de ama hala psikolojisi sebebi ile tedavi görüyor. bu çocuktan sonra iki çocukları daha olmuş doğal yolla. hep söyler keşke ilk çocuk için o kadar istekli olmasaydık sınavımız oldu diye.

ayrıca evlat sahibi olmanın tek yolu doğurmak değil, evlatlık da alabilirsiniz.
 
Siz de anne olamamanız olasılığını kabul etmemiş gibisiniz. Şu söyledikleriniz uzun vadede sizi ve ilişkinizi çok yıpratır. İmkanınız varsa terapi alsanız.. yani o da az bi bütçe gerektirmiyor ama faydalı olacağına eminim. O kafanızın içinde çizdiğiniz sınırlara gülüyorsunuz bir süre sonra (kısa bir süreç değil ama değer)
 
Önce neden kalbinin durduğunu çözün bundan sonra seçilmiş embriyoların yerleştirilmesi oluyor galiba.. genetiğe gittiniz mi
Hayat herkes için farklı sınav inşallah siz atlatırsınız.ailelere bakmayın sürekli farklı şeyler söyler çocuk yaptın mı da aman erkek olsaydı aman çok çocuk yapma vs hep konuşur y.odanizi
 
benim abimin eşi 6-7 deneme sonrası hamile kalmıştı tüp bebek ile. biz çok konuşmuyorduk bu konuyu. en son bir gün evde kendi açıp ağlamıştı artık deneme yapmak istemiyorum her seferinde yoruluyorum diye. bizim de aramız kötüdür ama annem ne olacak allah dileyene verir dileyene vermez. çok bebek hasretiniz varsa yetimhanelerden alırsınız sizin de kaderiniz budur. yoksa ne yapacaksın dünyanın sonu mu demişti. sonra tekrar deneme kararı almışlar ve hamile kaldı. hatta sürpriz tedavisiz tekrar hamile kaldı üst üste. bir de o zamanlar ağlıyordu büyük çocuğum ilgisiz kalacak diye. yıllarca olmuyor diye ağladı sonra da oldu diye ağladı. yaşınız daha çok genç. kendinize iyileşmek için zaman tanıyın. maddi olarak toparlanır tekrar denersiniz
 
Hayatta hiç birşey belli olmaz. Bu kadar stres etkiliyor olabilir. Düşüncesiz insanları dinlemeyin. Ayrıca neden vicdan azabı yaşıyorsunuz bu bir eksiklik değil. Siz kendinizi eksik hissederseniz patavatsızlara da malzeme verirsiniz
 
O kadar iyi anlıyorum ki sizi. Bizim de çocuğumuz olmuyor. Ve ben akrabalarla görüşmeyi bıraktım çünkü psikolojimi bozuluyorlar. Bayram dönemlerine tatil ayarlamaya başladık akraba ziyareti yapmamak için bahanemiz oluyor.

Ve insanlar nolacak millet konuşur durur takma diyorlar. Bu böyle takmayacak bir şey mi? Misafirlikte otururken insanların çocuk baskısından dolayı kalkıp banyoya gidip ağlayıp geri salona geldiğimi biliyorum.
Aslında sizin benim gibi insanlar çevredeki densizler olmasa bu kadar yıpratmayacağız kendimizi.

Ama işte bizim de imtihanımız bu diyorum. Veren de vermeyen de Allah yapacak bir şeyimiz yok.
 
İnançlı birer insanız demişsiniz, öyleyse her işte bir hayır olduğunu bilmelisiniz.

Ben şu an bahsetmek istemediğim bir şey için o kadar üzülüyordum, o kadar olmasını istiyordum ki. Ve sürekli kendimi suçluyordum. Sonra bir an düşündüm ve dedim ki acaba hayırlısı olmadığı için mi olmuyor, daha iyi olacak sandığım şey belki benim için daha kötü olacak. Bunu fark ettiğim an müthiş bir rahatlama geldi.

Sonuçta sen /ben /herhangi birimiz elimizden geleni yapıyorsak, ben elimden geleni yaptım diyebiliyorsak bir noktada bırakmalıyız artık ve hayırlısı olsun demeliyiz.
 
Siz de anne olamamanız olasılığını kabul etmemiş gibisiniz. Şu söyledikleriniz uzun vadede sizi ve ilişkinizi çok yıpratır. İmkanınız varsa terapi alsanız.. yani o da az bi bütçe gerektirmiyor ama faydalı olacağına eminim. O kafanızın içinde çizdiğiniz sınırlara gülüyorsunuz bir süre sonra (kısa bir süreç değil ama değer)
Teşekkür ederim tavsiyeniz için düşünecem 🌸
 
çocuksuz düzeniniz neden bozulsun ya hu? tam aksi çocuk düzeni bozan bir varlık, sürekli bir şeyleri çıkıyor, doğumu, hastalığı, okulu, zırtı pırtı. bir de hayırsız evlat denilen bir şey de var.

benim bir tanıdığım (ben tanıdığımda 3 çocukları vardı) ilk çocuğu çok denemelrine rağmen 10 yıl sonra tüp bebek ile olmuş, çocuğun doğumundan itibaren hastaneler evleri gibi olmuş, oldukça problemli geçmiş çocuk şu an üni de ama hala psikolojisi sebebi ile tedavi görüyor. bu çocuktan sonra iki çocukları daha olmuş doğal yolla. hep söyler keşke ilk çocuk için o kadar istekli olmasaydık sınavımız oldu diye.

ayrıca evlat sahibi olmanın tek yolu doğurmak değil, evlatlık da alabilirsiniz.
Evlatlık almayı düşündüm ama sanıldığı kadar kolay değil cok bekliyorsunuz yıllarca hatta ama belki olabilir teşekkürler 🌸
 
Bacım öyle uzaktan çocuk yapın demek kolay.
Bunun maliyetini tek başınıza siz sırtlanırken, sırf çevre baskısı nedeniyle tüp bebek için bu kadar heder olmak hiç sağlıklı bir düşünce değil.
Bu kadar para harcıyorsunuz, hüsranla karşılaşıyorsunuz. Siz acı çekerken o çevre nerede?
Sizi anlıyorum ama bu kabullenişinize hak vermiyorum.
Eşiniz baba olamama ihtimalini bilerek sizinle yoluna devam ediyorsa, bu onun sevgisidir ve karşılığında vicdan azabı çekilecek bir durum değildir. Ona sevgi ve minnet duyabilirsiniz ama vicdan azabı çekmek yanlış. Aynı durumda o da olabilirdi.
Keşke bunca belirsizliğe bu kadar para dökeceğinize, evlat edinmek için başvuru yapıp, kararmış bir dünyaya ışık olsanız. Lütfen gene çevre baskısı demeyin. Bu sizin hayatınız.
Ve bir tane hayatınız var.
Belki bu duruma o kadar çok can sıktınız ki, bebekler bu nedenle dünyaya gelemedi.
Size samimiyetle tavsiyem şudur, bazen durup beklemek, hayatı dinlemek lazım. Belki de tüm bunlar, siz annesiz babasız kalmış bir çaresiz yavruya umut olasınız diye yaşanıyordur. Belki bu kadar çevreyi dert etmeden, stressiz bir süreç yaşasanız daha olumlu sonuçlar alırdınız.
Hiçkimse sizin kapalı kapınızın içerisine müdahale edemez. Bunun mali yükümlülüğünde taşın altına elini koymayanların, tüp bebek yapın diye ısrar etmesi en kibar tabirle hadsizliktir.
 
Bu arada sorun sizden kaynaklı diye kendinizi suçlamayın. Benimki eşimden kaynaklı ben şahsen hiç suçlamıyorum onu. Ama eşim de kendini suçluyor ve bu durum insanı daha çok geriyor. Bu konuyla ilgili ne zaman bir şeye üzülsem eşim kendi yüzünden diye düşünüp tribe giriyor. Üzüntümü bile istediğim gibi yaşayamıyorum. Böyle yapmanız eşinizi daha çok gerer. Siz suçlu falan değilsiniz kendinizi suçlamayın
 
Önce neden kalbinin durduğunu çözün bundan sonra seçilmiş embriyoların yerleştirilmesi oluyor galiba.. genetiğe gittiniz mi
Hayat herkes için farklı sınav inşallah siz atlatırsınız.ailelere bakmayın sürekli farklı şeyler söyler çocuk yaptın mı da aman erkek olsaydı aman çok çocuk yapma vs hep konuşur y.odanizi
Genetiğe gidecek kadar çok yumurtam gelişmiyor ve de aşırı maliyetli ama bi defe öyle yapacak doktor deneyeceğiz öyle
 
Sevgili arkadaşlar sırf bu konu için kadınlar kulübüne üye oldum ama herzaman okuyordum bende yazmak istedim beş sene önce severek evlendim mükemmel bir eşim var hatta o kadar mükemmelki nazar filan değer diye kimseye evliliğimden bahsetmem evlilik nasıl kocan nasıl diyenlere iyi şükür der detay vermem nazara inanıyorum gelelim sadede ben ve eşim aynı memleketteyiz aynı doğduğumuz büyüdüğümüz memlekette yaşıyoruz eşimin ve benim ailelerimiz kardeşlerimiz halalar teyzeler amcalar cümbür cemaat yaşıyoruz çevremiz cok geniş ama benim bu çocuğum olmuyor oluyor kalbi duruyor her yolu denedik iğneler ilaçlar çalışıyordum işimi bile bıraktım en son iki hafta önce üçüncü kürtajımı oldum artık maddi manevi çöktüm(hepsi tüp bebekti) eşim ve ben inançlı insanlarız Allah’tan gelene boynumuz kıldan ince bana göre eşime göre de çocuksuz bir evlilik olabilir çocuğumuz olmazsa çalışır yer içer gezer modundayız ama ailerimiz ve çevremiz bunu kabul etmiyorlar hep bi cocuk muhabbeti ne düğünlere gitmek istiyorum ne bayramda el öpmeye gitmek istemiyorum hiçbirşeyde bulanmak istemiyorum hayat dolu bir kızdım sessiz sakin içime kapanık bir kız oldum eşim kimseyi umursama diyor ama öyle olmuyor işte hatta bu durum yüzünden cok sevdiğim memleketimden bile ayrılmak istiyorum ama eşim yaşadığımız şehire cok bağlı bende öyleyim ama gitmek istiyorum ama gidemeyiz şimdi tekrar iş arayışındayım sırf yeni tüp bebek yaptırmak için tüp bebek o kadar maliyetliki ne tatile gidebiliyoruz ne istediğim gibi yiyip içiyoruz nede giyiyoruz hep tüp bebek parası biriktiriyoruz evlendik bir sene mutlu şekilde yaşadık sonra hep çalış tüp bebek yaptır şimdi diyeceksiniz ailerinizden isteyin öyle insanlar değiliz hayat şartları cok zor kendimiz için emekli olmuş bundan sonra rahat edecek insanları zora sokmak vicdanen bizi üzüyor o yüzden hep kendi çabamızla yaptık bundan sonrada öyle olacak ve şunuda söyleyim çocuk olmamanın toplumsal olarak psikolojisi o kadar ağırki eger ki eşim iyi bir insan olmasaydı çoktan boşanmış olurdum çocuğu olmamak mı yoksa boşanmış olmak mı boşanmış olmak daha iyi bişey gibi o derece yani kızlar ve en önemlisi çocuk benim yüzümden düşüyor yumurta kalitem az ve cok kalitesiz ve bu beni vicdanen cok mutsuz ediyor bunun üstenede eşimin iyi bir insan olması ve benim yüzümden baba olamaması beni yaralıyor ona her baktığımda gözlerim doluyor her ona karşı öyle bir vizdan azabı duyuyorum ki içimden sürekli eşimden özür diliyorum ve bu vicdan azabı o kadar ağır basıyorki eşimin dediği herşeye evet diyorum birimize bişey alınacaksa kendi istediğimden vazgeçip ona aldırıyorum sürekli onun sevdiği yemekleri yapıyorum ailesine karşı hep alttan alıyorum vizdan azabım ileri boyutta etrafımdaki tüp bebek doktoru önerip duruyor biride demiyor ki çocuksuzda olur olmasada olur demiyor hiç kimse ama Cok yoruldum tüp bebekten yaptırmaktan yine olsa garantisi yok düşecek kendimi çocuksuz olarak evli olmaya alıştırmaya çalışıyorum bu aralar lütfen siz bari söyleyin çocuksuz evlilik olmaz mı biz eşimle mutluyuz Allah’a şükür ama çocuksuz ileride mutsuz olurmuyuz düzenimiz bozulur mu cok korkuyorum
Merhaba, lütfen yanlış anlamayın ama neden tüp bebek diye diye kendinize, vücudunuza, psikolojinize bunu yapıyorsunuz? İlla çocuk istiyorsanız çocuk evlat edinebilirsiniz. Eğer çocuk istemiyorsanız da insanların lafına göre mi yapacaksınız, boşverin gitsin. Eksik hissetmeniz gereken bir durum değil. Bir hatanız yok, olmuyorsa olmuyor. Eşinizle açık açık konuşabilirsiniz ne hissettiğinizi, terapiye de gidebilirsiniz rahatlamak için <3
 
O kadar iyi anlıyorum ki sizi. Bizim de çocuğumuz olmuyor. Ve ben akrabalarla görüşmeyi bıraktım çünkü psikolojimi bozuluyorlar. Bayram dönemlerine tatil ayarlamaya başladık akraba ziyareti yapmamak için bahanemiz oluyor.

Ve insanlar nolacak millet konuşur durur takma diyorlar. Bu böyle takmayacak bir şey mi? Misafirlikte otururken insanların çocuk baskısından dolayı kalkıp banyoya gidip ağlayıp geri salona geldiğimi biliyorum.
Aslında sizin benim gibi insanlar çevredeki densizler olmasa bu kadar yıpratmayacağız kendimizi.

Ama işte bizim de imtihanımız bu diyorum. Veren de vermeyen de Allah yapacak bir şeyimiz yok.
Cok iyi anlıyorum sizi sözde müslüman ülkesiyiz ama nerde Allah’tan diyen yok
 
Kendinize zaman tanıyın 1-2 sene çocuk düşünmüyoruz diyecek kadar düşünmediğiniz. Yiyin için gezin. Stressiz yaşayın biraz da. Nasipte varsa çıkar gelir o size zaten.
Keşke düşünecek kadar zamanım olsaydı ama doktorlar yumurta rezervimin biteceğini hemen yapmamız gerektiğini söyleyip duruyorlar acele ettiriyorlar sürekli
 
X