Sizde durum nedir?

Böyle konularda benim annem sık sık arar duramaz bilmem ne diyenleri gerçekten anlamıyorum. Belki kötü niyetle yapmıyorlar ama gerçekten saçma. Herkes biraz daha empati yapmaya çalışsa ne güzel olur
Türtür. Kocam yardım etmiyor yazana bnmki yemeğimi çiğneyip ağzıma veriyora falan yaklaşıyor. İşte 3 yaşında oğlum birşey yemiyor yazsan bnmki 2 yaşında biftek yiyor vs... kötü niyet değil ama yazan üzülüyor. Gerçi bu konuda soru var samırım sizinki.böyle mi diye burada normal olabilir.
 
Çok güzel işte ben 1 yıl bile aramasam ölü müyüm diri miyim umrunda bile olmayıp aramaz hep tek taraflı da insani üzüyor aslında çok acı bir durum hayatım hep anne kız ilişkisi arkadas gibi olan kişilere özenmekle geçti
anneniz aramasa da sizden haber alıyordur, belki benim gibi telefon düşmanıdır (telefondan ciddi anlamda nefret ederim, bana çok farklı kişiler telgraf gibi konuştuğumu söyledi, annem bile "konuşmak istemediğini biliyorum ama merak ettim, bir sesini duymak için diye aradım" diye açar çoğu zaman. Bakın bu telefon nefreti gerçek, 30 saniye sonra kulaklarım yanmaya başlıyor, cidden uzun konuşmalar falan asla bana göre değil, hiçbir cuma ne annemi ne de kayınvalidemi aramam, kandillerde aramam, insanları bir tek doğum günlerinde ararım, bir de ya iş için ya da ne zaman nerede buluşacağız diye sormak için. Belki anneniz benim gibidir.
 
Merhaba arkadaşlar aklıma takılan bir sorum var uzun uzun yazıp sizi sıkmak istemiyorum sadece canımı sıkan bir konuda sizdeki durumu merak ediyorum konu annem...Ben aramadıkça aylar hatta bir yıl bile olsa arayıp sormaz insan kaç yaşına gelirse gelsin annesinin bi kızım nasılsın diye iki kelime demesini bekliyor sizin anneniz sizi ne kadar sıklıkla arar?Ben bunu kendisine sordum siz beni arayacaksınız ben aramam diyor kendisi ablamda kalıyor tek te kalsa asla aramaz hep bizden bekler aramızda hiç bir sıkıntı yok bu arada içinden gelmiyor sanırım ama ben buna çok takıldım bu aralar.Size çok basit bir konu gibi gelebilir ama benim annem gibi olan var mı acaba merak ettim.
Ben annemle gunde abartisiz 10defa konuşurum o arar ben ararim farketmez
 
Arama haricinde nasıl biri? Yardımcı mı, çocukluğunuzda ilgili miydi?
 
Bir arkadaş demiş belki telefonla konuşmaktan nefret ediyordur diye hacta tanıştığı hacı arkadaşlarım dediği bi grupla ve kendi gibi komşularıyla 1 saat konuşur telefonda bize gelince aylarca tık yok:(
 
Önceki mesajlarımda da yazmıştım tekrar yazayım çocukluğumda da ilgi kırıntısı bile görmedim malesef:KK43:
O takdirde kabullenmek gerekiyor sanırım. Her anne bir olmuyor. Aynı durumdayız.

Ben de üniversitede hep arkadaşlarımın annelerinin devamlı aramalarına, konuşmalarına özenirdim. haftada bir annemi arardım Annemi o hevesle. “Ne vardı?” Diye açardı telefonu. Ben bir iki şey söylerdim. Tamam çok yazmasın deyip kapatırdı.

Şaşırırdım tabi ama anlayamazdım. Sonra, hatta evlendikten çok sonra anladım, sorunun annemden kaynaklı olduğunu.

hatta erken evlendim ben, üniden hemen sonra. Ve sanırım bunda annemden kaçmak isteği de vardı bilinç altımda. ilk defa sevgi gördüğüm İçin fazla acele ettim.Tabi anlatamıyordum da kendimi. Normalde Kızlar anneleriyle paylaşırlar evlenmeyi düşündükleri kişileri.

başta pek çok şey için annemi suçladım fakat sonra kabullenme yoluna gittim. Onu da olduğu gibi kabul ettim. artık kendimiz birer yetişkin olmuşuz. Hayatımızın sorumluluğu bizde artık. Bir suçlu aramak beyhude.

bir de görmediğim sevgi ve şefkati oğluma gösteriyorum. Onun sevgisi, sarılması bende eksik olan pek çok şeyi iyileştiriyor.


her hafta giderim. Eksiklikleriyle ilgilenirim. Anne olarak Kötü de olsa bir emeği geçti. Çeşitli vesilelerle Duasını almanın da bana faydası dokunur muhakkak diye düşünüyorum. Ya da balık bilmezse, Halık bilir diyorum.

siz de kabullenin yavaş yavaş bu durumu. İstediğiniz zaman arayın. Onun haricinde çokta zihninizde yer etmesin. Kendi çekirdek ailenize yoğunlaşın, benim tavsiyem. Ve gözüne girmeye çalışmayın. Yaranamazsınız. Hayal kırıklığı yaşarsınız boşuna. Halbuki gençsiniz, evlisiniz galiba. Hayat size güzel, boşverin gerisini.
 
Bence büyütme sen ara. Zaten ben annelerin çocuklarına bağımlı gibi yaşamasını sağlıklı bulmuyorum sonra o çocuklar birey olamıyorlar aile kurunca çekirdek ailesini ön plana alamıyorlar. Ben de çok ana kuzusu büyüdüm ondan evimin gölgesinden çıkıp başka yerde yaşamaktan çekiniyorum. Malesef bu annemin yetiştirme tarzı ile alakalı 5 dk geç kalsam 5 kere arardı. Çok da iyi bir durum değil. Özledyseniz arayın konusun bitsin gurur yapmalık bir durum da yok sonucta anneniz.
 
Bence buyuk oldugu icin sizden bekliyo cunku ben aramam sizin aramaniz gerek demis ya. Aranizda kotu anı travma gibi seyler yoksa cok da buyutmeyin siz arayin hatta espri falan yapin anne iyiyim sagol falan diye
 
90% ben ariyorum, ben de bazen dusunuyorum ben aramasam hic aramiyor diye sonra neyse diyip ariyorum. Bazen 2, 3 gun ara veriyorum, ben de aramiyorum. Bir de ev grubumuz var, mesaj, foto, video gondermek de iyi paylasim oluyor. Annem foto, video gondermeyi daha cok seviyor. Oyle de kolay, eglenceli oluyor. Bence cok arayan annelere kiyasla daha iyi bu durum.
 
Bence büyütme sen ara. Zaten ben annelerin çocuklarına bağımlı gibi yaşamasını sağlıklı bulmuyorum sonra o çocuklar birey olamıyorlar aile kurunca çekirdek ailesini ön plana alamıyorlar. Ben de çok ana kuzusu büyüdüm ondan evimin gölgesinden çıkıp başka yerde yaşamaktan çekiniyorum. Malesef bu annemin yetiştirme tarzı ile alakalı 5 dk geç kalsam 5 kere arardı. Çok da iyi bir durum değil. Özledyseniz arayın konusun bitsin gurur yapmalık bir durum da yok sonucta anneniz.
Bence ortası olmalı ne helikopter aile olmalı ne de varlığı ile yokluğu bir olanlardan....her gün arasın diyemem çünkü rüyamda bile buna gülerim. Ayda hatta iki ayda bir içinden gelip kızım nasılsın desin razıyım da..
 
O takdirde kabullenmek gerekiyor sanırım. Her anne bir olmuyor. Aynı durumdayız.

Ben de üniversitede hep arkadaşlarımın annelerinin devamlı aramalarına, konuşmalarına özenirdim. haftada bir annemi arardım Annemi o hevesle. “Ne vardı?” Diye açardı telefonu. Ben bir iki şey söylerdim. Tamam çok yazmasın deyip kapatırdı.

Şaşırırdım tabi ama anlayamazdım. Sonra, hatta evlendikten çok sonra anladım, sorunun annemden kaynaklı olduğunu.

hatta erken evlendim ben, üniden hemen sonra. Ve sanırım bunda annemden kaçmak isteği de vardı bilinç altımda. ilk defa sevgi gördüğüm İçin fazla acele ettim.Tabi anlatamıyordum da kendimi. Normalde Kızlar anneleriyle paylaşırlar evlenmeyi düşündükleri kişileri.

başta pek çok şey için annemi suçladım fakat sonra kabullenme yoluna gittim. Onu da olduğu gibi kabul ettim. artık kendimiz birer yetişkin olmuşuz. Hayatımızın sorumluluğu bizde artık. Bir suçlu aramak beyhude.

bir de görmediğim sevgi ve şefkati oğluma gösteriyorum. Onun sevgisi, sarılması bende eksik olan pek çok şeyi iyileştiriyor.


her hafta giderim. Eksiklikleriyle ilgilenirim. Anne olarak Kötü de olsa bir emeği geçti. Çeşitli vesilelerle Duasını almanın da bana faydası dokunur muhakkak diye düşünüyorum. Ya da balık bilmezse, Halık bilir diyorum.

siz de kabullenin yavaş yavaş bu durumu. İstediğiniz zaman arayın. Onun haricinde çokta zihninizde yer etmesin. Kendi çekirdek ailenize yoğunlaşın, benim tavsiyem. Ve gözüne girmeye çalışmayın. Yaranamazsınız. Hayal kırıklığı yaşarsınız boşuna. Halbuki gençsiniz, evlisiniz galiba. Hayat size güzel, boşverin gerisini.
Yorumunuzu çok beğendim teşekkür ederim ben de ailemden goremedigim sevgiyi eşimde buldum haklısınız annemi kabullenmem lazım henüz anne değilim ama olursa bir tane kızım olsun hayırlısıyla onunla ve eşimle gerçek bir çekirdek aile olalım isterim annemi de kafaya takmayı bırakırım böylelikle...
 
Annemle çok konusıruz ama aslında normal olan gün aşırı veya günde 1 ama bizimki çok🙈
eşimin annesi oooo hiç aramaz öldükmü kaldıkmı.. Abim de yılda 2 - 3 ben ararım oda 1 kere ararsa arar okadar çook anormal hep boyleydi ne diyim....
Bazı insanlar bencilmi desem neden boyle oluyorlar anlamıyorum. Vardır psikolojide bir nedeni herhalde..
Artık umrumda değil beni şu hayatta okadar yanlız bırakıyorlar ki...
 
Merhaba arkadaşlar aklıma takılan bir sorum var uzun uzun yazıp sizi sıkmak istemiyorum sadece canımı sıkan bir konuda sizdeki durumu merak ediyorum konu annem...Ben aramadıkça aylar hatta bir yıl bile olsa arayıp sormaz insan kaç yaşına gelirse gelsin annesinin bi kızım nasılsın diye iki kelime demesini bekliyor sizin anneniz sizi ne kadar sıklıkla arar?Ben bunu kendisine sordum siz beni arayacaksınız ben aramam diyor kendisi ablamda kalıyor tek te kalsa asla aramaz hep bizden bekler aramızda hiç bir sıkıntı yok bu arada içinden gelmiyor sanırım ama ben buna çok takıldım bu aralar.Size çok basit bir konu gibi gelebilir ama benim annem gibi olan var mı acaba merak ettim.
Ben kac yasinda oldugunuzu merak ettim?
 
Nispet yapıyor gibi olmayayım ama beni hergün arar sana karşı bir kırgınlığı olmuş olabilir mi
 
Yorumunuzu çok beğendim teşekkür ederim ben de ailemden goremedigim sevgiyi eşimde buldum haklısınız annemi kabullenmem lazım henüz anne değilim ama olursa bir tane kızım olsun hayırlısıyla onunla ve eşimle gerçek bir çekirdek aile olalım isterim annemi de kafaya takmayı bırakırım böylelikle...
Hiç takmayın bence, gereksiz yorucu düşünceler bunlar. Ben bu kafaya gelince çok rahatladım. Eskiden hep bir üzülürdüm. Şimdi yeri geliyor, dalga geçiyorum annemle ilişkimiz konusunda. Evliliğinizin iyi olması Hepsinden daha önemli.
 
Peki bir kere bile kızım deyip oksamamasi güzel bir cift laf duymamam hangi şubede olduğumu bilmemesi vs bunların da mı alakası yok?
canım seni çok iyi anlıyorum, sen içindeki boşluğu erken farketmışsın, ben anne olunca anladım annesizliğimi, çok zor gerçekten, yaşamayan anlayamaz
 
Back
X