okurken bunlari benmi yazdim diye bir an affalladim. Yasadiginiz bütün durumlar hatta hayatiniz bile benimkiyle ayni. Herkesin deliler gibi özgür hissettigi avrupaya bir kac yil önce yerlestik, hicbir zaman sosyal cevre edinemedim. Türkiyede üniversite kapisindan döndüm geldim burda hala liselerde sürünüyorum 5 yildir. Deli gibi cabaliyorum okulum konusunda gelecegim konusunda ancak anneme sorsaniz ben kendine hayri olmayan uykudan baska bir hayati olmayan biriyim. Haftanin 5 günü sabah 6 da kalkarim 4 ten önce eve girdigim olmaz ancak bir hafta sonu 10-11 lere kadar uyuyorum diye olmadik laflar isitirim. Evde sürekli bir ise yaramadigimi söyler, ne yaparsam yapayim hep kusurlarimi görmeyi kendine görev edinmis bir annem var. Artik cabalamaktan o kadar yoruldumki inan hicbirsey yapmiyorum. Tamda annemin dedigi gibi biri oldum, söyleye söyleye beni o olmadigim kiza cevirdi. Icimden hicbirsey yapmak gelmiyor, yapinca bir yabanciya yapiyor gibi hissediyorum, öyle hissiz ve isteksiz. ( benim de yasim 23 )