- 21 Eylül 2017
- 2.801
- 6.961
- 158
- Konu Sahibi SeviyomHee
- #1
Kızlar ben kv ve kb nın bana yaptığı kötülükleri unutamıyorum. Normal hayatta biri bana bunları yapsa ben de misilleme yapardım ve içim soğurdu. Ama eşim arkamda olmadığı için sadece sindirmeye çalışıyorum ama özellikle son 2 senedir sindiremediğimi, yaşananların sürekli aklıma geldiğini farkediyorum. Kendi annem babamla da bir sorunum olsa konuşuyoruz anlaşıyoruz. Içimde uhde kalmadığı için de rahatca sindiriyorum. Ama eşimin ailesine karşılık vermeye ne gücüm ne de fırsatım olmadığı için ne yiyebiliyor ne de yutabiliyorum. Inanın çok unutmak istiyorum ama başaramıyorum. Hayatimda ilk defa kinci biri oldum çıktım.
Ben dar gelirli bir ailenin çocuğuyum, ve çocukluktan beri onlara yardım etmekti hayalim. Doktor olacaktım ve babam tek sermayesi olan arabasını benim için sattı. Başka türlü okutmasi mümkün değildi. Ve ben senelerce bunun üzüntüsünü yaşadım. Hala daha da araba alabilmiş değil. Arabasına gözü gibi bakardı, cizilmesin diye tek tek bezle silerdi. Sürekli arabasını yıkar, pencereden arada arabasına bakardı. Ama evlat olunca gözünü kirpmadan sativerdi. Hâlâ daha da alabilmiş değil. Ben de birkac sene sonra doktor olucam, ve iş sahibi olunca hep ona bir araba almanın hayalini kurdum. (Tam senesini yazmıyorum çünkü çok detay verdim tanınmak istemiyorum)
Ama eşim ailesinin bana kötü davranışları karşısında, ben senin ailene araba alacak olmana bir şey diyor muyum ben de yardim edecegim hatta sana diyor. Ama kendisi bana yapılan hatalara karşı susmamı alttan almamı hizmette kusur etmememi, kısacası herşeyi sindirmemi istiyor.
Simdi kv ve kb eşimin ailesi olmasa zaten ben çoktan bağımı koparmış olurdum. Ama hayatımda olmalarında en ufak söz hakkım olmayan insanların gelip beni incitmesini ezmesini hic sindiremiyorum.
Eşim şuan memleketine gitti. Ben de derslerim bahanesiyle ve gerçekten final sınavım olması sebebiyle evde kaldım. Ama eşim yokken çok düşünmeye başladım. Hayatımın geri kalanında eşimin aileme aldığım bir arabayı gözünde büyütüp ailesinin de her sıkıntısını çekmemi beklemesini istemiyorum. Allah biliyor ya biraz da işimin garanti olmasına ve aileme vefa borcumu ödeme isteğim bana cesaret veriyor.
Ailemi çok özlüyorum ve çok seviyorum. Annem ve babam eşimin dahi kimsenin benim yanımda olmadığı zamanlar yanımda oldular. Ben eşime çok güvenirken o elimden gereği gibi tutamadı. Hemen ailem koştu imdadıma. Ben sanırım artık sadece ailemle ve ailem için yaşamak istiyorum. Gerçekten değerimi bilen ve beni kimsenin uzmesine izin vermeyecek aileme sarılmak istiyorum.
Sizden de dışardan bir insan gözüyle içinde bulunduğum durumu yorumlamanızı istiyorum siz ne yapardınız?
Edit: eşim ailesine sırf ben araba alacağım için yardım etmesin durumları zaten fazlasıyla iyi gibi şeyler yazmıştım ama hata ettiğimi farkettim. Evimizi ihmal etmediği sürece yardım edebilir. Yorumlarda görürseniz çözüme kavusturdugum için o kısmi sildim
Ben dar gelirli bir ailenin çocuğuyum, ve çocukluktan beri onlara yardım etmekti hayalim. Doktor olacaktım ve babam tek sermayesi olan arabasını benim için sattı. Başka türlü okutmasi mümkün değildi. Ve ben senelerce bunun üzüntüsünü yaşadım. Hala daha da araba alabilmiş değil. Arabasına gözü gibi bakardı, cizilmesin diye tek tek bezle silerdi. Sürekli arabasını yıkar, pencereden arada arabasına bakardı. Ama evlat olunca gözünü kirpmadan sativerdi. Hâlâ daha da alabilmiş değil. Ben de birkac sene sonra doktor olucam, ve iş sahibi olunca hep ona bir araba almanın hayalini kurdum. (Tam senesini yazmıyorum çünkü çok detay verdim tanınmak istemiyorum)
Ama eşim ailesinin bana kötü davranışları karşısında, ben senin ailene araba alacak olmana bir şey diyor muyum ben de yardim edecegim hatta sana diyor. Ama kendisi bana yapılan hatalara karşı susmamı alttan almamı hizmette kusur etmememi, kısacası herşeyi sindirmemi istiyor.
Simdi kv ve kb eşimin ailesi olmasa zaten ben çoktan bağımı koparmış olurdum. Ama hayatımda olmalarında en ufak söz hakkım olmayan insanların gelip beni incitmesini ezmesini hic sindiremiyorum.
Eşim şuan memleketine gitti. Ben de derslerim bahanesiyle ve gerçekten final sınavım olması sebebiyle evde kaldım. Ama eşim yokken çok düşünmeye başladım. Hayatımın geri kalanında eşimin aileme aldığım bir arabayı gözünde büyütüp ailesinin de her sıkıntısını çekmemi beklemesini istemiyorum. Allah biliyor ya biraz da işimin garanti olmasına ve aileme vefa borcumu ödeme isteğim bana cesaret veriyor.
Ailemi çok özlüyorum ve çok seviyorum. Annem ve babam eşimin dahi kimsenin benim yanımda olmadığı zamanlar yanımda oldular. Ben eşime çok güvenirken o elimden gereği gibi tutamadı. Hemen ailem koştu imdadıma. Ben sanırım artık sadece ailemle ve ailem için yaşamak istiyorum. Gerçekten değerimi bilen ve beni kimsenin uzmesine izin vermeyecek aileme sarılmak istiyorum.
Sizden de dışardan bir insan gözüyle içinde bulunduğum durumu yorumlamanızı istiyorum siz ne yapardınız?
Edit: eşim ailesine sırf ben araba alacağım için yardım etmesin durumları zaten fazlasıyla iyi gibi şeyler yazmıştım ama hata ettiğimi farkettim. Evimizi ihmal etmediği sürece yardım edebilir. Yorumlarda görürseniz çözüme kavusturdugum için o kısmi sildim
Son düzenleme:
ben de bir daha yüzlerine laf edemedim. Eşim bana anlat der ben de ona anlatirim içimdekileri. Çoğu zamanlar haklısın bitanem der ama sadece bu kadar. Beni savunmaz
