Sizinle birlikte diğer cevap veremediğim yorumlara da bu kısımda yanıt vermek isterim.
Bizim işlerimiz birlikte yaşadığımız süreç içinde yolunda gidiyordu.
Biz resmi bir evlilik yapmadan önce birbirimizle yaşamak, birbirimizi tanımak istedik. Süreç ilerledikçe birlikteliğimiz bir evlilik yaşantısına dönüştü. Birbirimizle bütün bir hayatı paylaşmaya emin olduğumuz an; evlenmeye karar verdiğimiz andı ancak konuda da belirttiğim gibi uygun koşulları sağlamaya çalışıyorduk.
Bu süreçte de yaşadığımız olumsuzluklar maddi olarak eksi duruma gelmemizi sağladı.
Şimdi ise borçlarımızı ödemeye uğraşıyoruz.
Sadece bu süreç beni psikolojik olarak yordu. Son girdiğim işten de çıkmak zorunda kalmanın üzüntüsü ile kötü bir dönem geçiriyorum.
Evlilik konusunu kısıtlı şartlar ile hızlandırmak ya da uygun şartlar oluşmasını beklemek arasında kalmamın sebebi de bu.
Eğer mental olarak toparlanabilirsem ve borçların bitmesini bekleyebilirsem gönlümüzden geçen bir organizasyon yapabilme şansımız olur.
Hayatımdaki kişi hemen en kısıtlı bütçelerle nikah yapmak konusuna doğrudan "hayır" demiyor. Kendisi de bu kısımda kararsız. Belli noktalarda endişeleri vardı ve bunları paylaştım sizinle.
Çünkü yaşadığımız bu zorluklar en az benim kadar onu da etkiliyor.
Özetle henüz bir karar alamadık ikimiz de.
Aslında ana yazı üzerinde de belirtmiştim ancak "nikah için yeni bir kredi çekmenin akıllıca olmayacağı" kısmı yanlış anlaşılmaya sebebiyet vermiş olabilirNe istediginizi ondan sormuştum. Siz nikah takı gibi girince. Hani masraftan evlenemiyoruz bir nikah kiyamadik gibi konusunca ondan en kolayını anlattik. Ama içinizde farkli seyler varsa nikah üstü yemek ve eglence, Gönlünüzce gelinlik diktirmek, fotoğraf çekimleri vs vs gibi o zaman bekleyeceksiniz tabi. Sonra çünkü hep keske gönlümce olsaydı derdiniz.
Düğün ya da eğlence fark etmez masraflı bir süreç. 1 sene çok uzun değil. İstediğiniz gibi yapın. Nikahı erken yapıp düğün altında eğlencd sonra da yapılır. Benim nikahım düğünüm 6 ay arayla oldu abimin 1 sene.Düğün yapmak istemiyorum ancak sevdiklerimle nikah sonrasında bir etkinlik yapmak istiyorum.
Gönlümden geçtiği şekilde, eğlenceli, güzel bir gün geçirmek istiyorum. Biz zaten bunların planlarını yapmıştık. Nerede olacağı, ne zaman olacağı, ne giyeceğimiz, neler yapacağımız...
Bu borçlanmalar olmasaydı bu yıl, Haziran ayı bizim aklımızdaki tarihti.
Nişan töreni, kına v.b. hiçbir şey yapmak istemiyoruz.
Şu anda borçları ödeyebiliyoruz bu yüzden kurduğumuz düzeni yıkmamıza gerek olmayacaktır. Ödemeyeceğimiz durumda farklı seçenekleri mutlaka düşünmek zorunda kalacağız.
Şu anda kendisi de çalışıyor. Tüm kazancımız masraflarımıza ve ödemelerimize gidiyor. Ben de kısa süre içinde yeni bir iş bulmaya çalışacağım.
Ara, sıra diyelimÇok detaylı yazıyorsunuz hep böyle misiniz?
Çok savunmacı gözükmek istemem haklı da olabilirsiniz.Erkeker bu dugun islerine pek karismaz, genelde bedediyede nikah salonunda evet diyip gecmeye razi olurlar .Ailelerinizin oneriside bu yondeyken bu sekilde hem evlenip hemde bir altınlari almak varken hayat arkadasinizin sade organizasyon diye tutturmasi bana biraz nikahi otelemek istemek gibi geldi. tabi genel erkek fikirleri uzerine yaziyorum erkekler genelde sade veya gisterisli olsun bir organizasyon hayali kurmaz .Soyle yapabilirsiniz belediye salonunda evlenir sadece akrabalarini yani taki beklediginiz insanlari ve akrabalari cagirirsiniz .Sonra eliniz rahatlayinca sadece sevdiklerinizi vagiracaginiz bir organizasyonu 1 2 sene icinde yapabilirsiniz .kimse size resmi nikahiniz var niye 1 sene sonra bir daha dugun yaptınız demez .
Ustelik zaten hayati paylasiyorsunuz gidip resmiye dokmek icin bu kadar beklemenin alemi yok .Hayat arkadasiniz sorumluluktan kaciyor gibi geldi
Düğün ya da eğlence fark etmez masraflı bir süreç. 1 sene çok uzun değil. İstediğiniz gibi yapın. Nikahı erken yapıp düğün altında eğlencd sonra da yapılır. Benim nikahım düğünüm 6 ay arayla oldu abimin 1 sene.
Nikahla eğlenceyi yapmak için her seferinde şehir değiştirmek mantıklı olmayacak.Düğün zaten saçmalık basın nikah da formalite, altınlarla borçlar kapanır oh mis gibi başlarsınız hayatınıza.
Borç miktarı milyonlarca tl değilse tabii ki karşılanır en azından büyük kısmı kapanır çok mantıklı
Akrabalarınız çok kalabalik değilse bence bu işe girişmeyin, kumar gibi bir şey. Ekonominin hali ortada, en yakınlarınız hariç en fazla ne takabilirler ki?.. bence sade nikah kıyın, sizde iş bakın, zamanla borcunuzu kapatırsınız.Tüm sevdiklerimiz, tanıdıklarımız, ailemiz çok uzak bir şehirde. Nikah yapmak elbette zor değil. Ancak eğer bunu takılar ile borçlarımızı kapatmak için yapacak isek, töreni orada organize etmemiz gerekiyor. Yolculuk, orada konaklayacağımız süre, hazırlıklar belirli bir masraf anlamına geliyor bizim için. Bunun içinde kredi çekmek zorunda kalacağız. Öyle bir durum ki; kredinin onaylanacağı dahi kesin değil.
Organizasyon olursa hiçbir akrabanızın olmadığıolmadığı bir şey,sade nikah olursa herkes olacak öyle mi?Merhabalar herkese. Son zamanlarda içimi sıkan bazı durumları anlatmak istiyorum. Biraz uzun olabilir; şimdiden sabrınız için teşekkür ediyorum.
"Eşim" diyerek hitap ettiğim kişi ile birkaç senedir ailelerimizden uzak bir şehirde yaşıyoruz. Devlet nezdinde resmi bir evliliğimiz yok. Evliliğin gerektirdiği tüm sorumlulukları paylaştığımız; hayatı birlikte omuzladığımız bir düzen kurduk. Bu yüzden birbirimizi hayatlarımızda manen "eş" olarak konumlandırıyoruz. Gönlümüzden geçen bir organizasyon ile birlikteliğimizi resmileştirmeyi istiyoruz ancak bunun için maddi olarak, her şeyi sıfırdan inşa etmeye çalıştığımız hayatımızda uygun koşulları oluşturmaya çabalıyoruz.
(Yazının ilerleyen kısımlarında, konunun içeriğiyle size bir karışıklık hissettirmesini istemediğimden, "birlikte olduğum kişi" ifadesini kullanacağım.)
Yaşam standartlarımızı yükseltmek adına hedeflerimiz vardı. Bu hedefleri gerçekleştirdikten, belirli bir birikim oluşturduktan sonra resmi nikah yapmayı, hayalimiz olan ülkeleri keşfetmeyi ve zamanla çocuk sahibi olmayı istiyorduk. Ancak iş, taşınma, sağlık ve bazı özel problemlerin peş peşe gelmesi bizi maddi olarak epey eksiye düşürdü.
Yüklü bir borç miktarına sahibiz. Mevcut düzende, git gide eksiye düştüğümüz o dönemden çıkmıştık; ödemelerimizi yapabiliyorduk. Ta ki son iş yerimden de küçülmeye gitmeleri sebebiyle çıkarılacağımı öğrenene dek. İşte bu haberden sonra üzerime bir ağırlık, mutsuzluk çöktü. Hayatımızın o "çekirdek aile" olma evresine geçmemize çok az kalmışken; zaten hayallerimizi, planlarımızı ertelemek zorunda kalmıştık. Şimdi daha da ertelememiz gerekebilirdi. Problemlerin üst üste gelmesi beni çok yordu. Birbirimize olan sevgimiz ve hedeflerimize er ya da geç ulaşacağımıza olan inancımızla ayakta durmaya çabalıyoruz ancak sürekli bir mücadeleyle geçen bu döngü son zamanlarda gücümü tüketiyor.
Ailelerimiz maddi olarak destek verebilecek durumda değil. Onlara elimizden geldiğince biz destek olmaya çalışırdık. Bu süreçte onların bize sundukları çözüm önerisi ise; nikah töreni yapmak ve gelecek takılar ile borçları kapatmak. Zamanında verdikleri takıların bize de aynı şekilde verileceğini varsayıyorlar.
Kulağa çok pragmatik bir yol gibi geliyor ve aslında hiçbir akrabanın dahil olmadığı, oldukça sade, sevdiklerimizle olan bir organizasyonu uygun buluyordum. Ancak şu anda daha farklı düşünmeye başladım. Böyle bir fon oluşabilirse ve içinde bulunduğumuz bu girdaptan çıkmamızı sağlayabilirse bu bizim için iyi olabilirdi.
Ancak birlikte olduğum kişi bu konuda kararsız ve olumsuza daha yakın. Öncelikle şu anki durumumuzda oldukça riskli bir karar olacağını, takıların aynı şekilde geri geleceğinin bir garantisi olmadığını, bu organizasyonu böyle bir beklentiyle yapmanın huzursuz hissettireceğini, o anın tadını çıkarmak yerine takı gelecek mi gelmeyecek mi konusuna odaklanmak istemediğini, bu nikahın masraflarını karşılayabilmek için bir kredi daha çekmenin akıllıca olmayacağını düşünüyor. Maddi olarak rahatladıktan sonra nikahımızı içimize sinecek şekilde organize ederek, yeni bir borca girmeden yapmamız gerektiğini savunuyor.
Bu konuyu çok düşünüyorum. Sabırlı olmak ve her şeyi uygun zamanına bırakmak mı daha doğru yoksa bu sıkıntılardan çabucak kurtulmanın yollarını aramak mı? Borç yükünden kurtulmak için görmekten hazzetmediğim insanların doluştuğu bir törende kendimi misafir gibi hissetmek mi yoksa biraz daha dişimizi sıkıp her şeyi istediğimiz gibi organize edebilmek mi? Aklım, duygularım, isteklerim karışmış durumda.
Aceleyle ve oldukça kısıtlı şartlarda, gönlümden geçmeyecek bir organizasyonu heves kırıklığıyla ben de yapmak istemiyordum ancak yukarıda da söylediğim gibi, ziyadesiyle yoruldum. Hayata olumlu bakan, enerjisini düşürmeyen, daha iyiye gitmek için çabalamaktan vazgeçmeyen biriyken; umutsuzluk içine düşmüş hissediyorum ve son günlerde kendimi hiçbir şeye veremiyorum.
Birlikte olduğum kişiyi çok seviyorum. Yıllardır birbirimize olan bakışımız, birbirimizi sevme biçimimiz hiç değişmedi. Birbirimize yoldaş olduk; en zor zamanlarda, en güzel zamanlarda. Benim için anlamını ve yerini bu kelimelerle tarif edebilirim size. Ancak son günlerde, aynı evin içinde ayrı vakit geçirir hale geldim. Kimseyle sohbet etmek içimden gelmiyor. Telefonlara bakasım gelmiyor. Kendime dahi bakmakta zorlanıyorum. Ne yediğim yemeğin tadı var; ne de yemek yiyecek halim. Tam anlamıyla depresyon belirtilerini yaşıyorum özellikle birkaç gündür. Kendimi toplamak, gücü yeniden elime almak için yoğun bir çaba sarf ediyorum.
Nikah konusu hala gündemimizde ve henüz net bir karara varamadık. Kendi problemlerinden kolaylıkla bahsedebilen biri değilim. Bu yazıyı yayına almadan önce çok düşündüm. Farklı görüşleri almanın faydası olabileceğine inanarak paylaşmaya karar verdim.
Umarım her şey tekrar yoluna girer ve burada sizinle daha güzel gelişmeleri de paylaşabilirim.
Ailen anne ve baba akrabalarına takı altın para falan taktı ise 2 katı beklenirMerhabalar herkese. Son zamanlarda içimi sıkan bazı durumları anlatmak istiyorum. Biraz uzun olabilir; şimdiden sabrınız için teşekkür ediyorum.
"Eşim" diyerek hitap ettiğim kişi ile birkaç senedir ailelerimizden uzak bir şehirde yaşıyoruz. Devlet nezdinde resmi bir evliliğimiz yok. Evliliğin gerektirdiği tüm sorumlulukları paylaştığımız; hayatı birlikte omuzladığımız bir düzen kurduk. Bu yüzden birbirimizi hayatlarımızda manen "eş" olarak konumlandırıyoruz. Gönlümüzden geçen bir organizasyon ile birlikteliğimizi resmileştirmeyi istiyoruz ancak bunun için maddi olarak, her şeyi sıfırdan inşa etmeye çalıştığımız hayatımızda uygun koşulları oluşturmaya çabalıyoruz.
(Yazının ilerleyen kısımlarında, konunun içeriğiyle size bir karışıklık hissettirmesini istemediğimden, "birlikte olduğum kişi" ifadesini kullanacağım.)
Yaşam standartlarımızı yükseltmek adına hedeflerimiz vardı. Bu hedefleri gerçekleştirdikten, belirli bir birikim oluşturduktan sonra resmi nikah yapmayı, hayalimiz olan ülkeleri keşfetmeyi ve zamanla çocuk sahibi olmayı istiyorduk. Ancak iş, taşınma, sağlık ve bazı özel problemlerin peş peşe gelmesi bizi maddi olarak epey eksiye düşürdü.
Yüklü bir borç miktarına sahibiz. Mevcut düzende, git gide eksiye düştüğümüz o dönemden çıkmıştık; ödemelerimizi yapabiliyorduk. Ta ki son iş yerimden de küçülmeye gitmeleri sebebiyle çıkarılacağımı öğrenene dek. İşte bu haberden sonra üzerime bir ağırlık, mutsuzluk çöktü. Hayatımızın o "çekirdek aile" olma evresine geçmemize çok az kalmışken; zaten hayallerimizi, planlarımızı ertelemek zorunda kalmıştık. Şimdi daha da ertelememiz gerekebilirdi. Problemlerin üst üste gelmesi beni çok yordu. Birbirimize olan sevgimiz ve hedeflerimize er ya da geç ulaşacağımıza olan inancımızla ayakta durmaya çabalıyoruz ancak sürekli bir mücadeleyle geçen bu döngü son zamanlarda gücümü tüketiyor.
Ailelerimiz maddi olarak destek verebilecek durumda değil. Onlara elimizden geldiğince biz destek olmaya çalışırdık. Bu süreçte onların bize sundukları çözüm önerisi ise; nikah töreni yapmak ve gelecek takılar ile borçları kapatmak. Zamanında verdikleri takıların bize de aynı şekilde verileceğini varsayıyorlar.
Kulağa çok pragmatik bir yol gibi geliyor ve aslında hiçbir akrabanın dahil olmadığı, oldukça sade, sevdiklerimizle olan bir organizasyonu uygun buluyordum. Ancak şu anda daha farklı düşünmeye başladım. Böyle bir fon oluşabilirse ve içinde bulunduğumuz bu girdaptan çıkmamızı sağlayabilirse bu bizim için iyi olabilirdi.
Ancak birlikte olduğum kişi bu konuda kararsız ve olumsuza daha yakın. Öncelikle şu anki durumumuzda oldukça riskli bir karar olacağını, takıların aynı şekilde geri geleceğinin bir garantisi olmadığını, bu organizasyonu böyle bir beklentiyle yapmanın huzursuz hissettireceğini, o anın tadını çıkarmak yerine takı gelecek mi gelmeyecek mi konusuna odaklanmak istemediğini, bu nikahın masraflarını karşılayabilmek için bir kredi daha çekmenin akıllıca olmayacağını düşünüyor. Maddi olarak rahatladıktan sonra nikahımızı içimize sinecek şekilde organize ederek, yeni bir borca girmeden yapmamız gerektiğini savunuyor.
Bu konuyu çok düşünüyorum. Sabırlı olmak ve her şeyi uygun zamanına bırakmak mı daha doğru yoksa bu sıkıntılardan çabucak kurtulmanın yollarını aramak mı? Borç yükünden kurtulmak için görmekten hazzetmediğim insanların doluştuğu bir törende kendimi misafir gibi hissetmek mi yoksa biraz daha dişimizi sıkıp her şeyi istediğimiz gibi organize edebilmek mi? Aklım, duygularım, isteklerim karışmış durumda.
Aceleyle ve oldukça kısıtlı şartlarda, gönlümden geçmeyecek bir organizasyonu heves kırıklığıyla ben de yapmak istemiyordum ancak yukarıda da söylediğim gibi, ziyadesiyle yoruldum. Hayata olumlu bakan, enerjisini düşürmeyen, daha iyiye gitmek için çabalamaktan vazgeçmeyen biriyken; umutsuzluk içine düşmüş hissediyorum ve son günlerde kendimi hiçbir şeye veremiyorum.
Birlikte olduğum kişiyi çok seviyorum. Yıllardır birbirimize olan bakışımız, birbirimizi sevme biçimimiz hiç değişmedi. Birbirimize yoldaş olduk; en zor zamanlarda, en güzel zamanlarda. Benim için anlamını ve yerini bu kelimelerle tarif edebilirim size. Ancak son günlerde, aynı evin içinde ayrı vakit geçirir hale geldim. Kimseyle sohbet etmek içimden gelmiyor. Telefonlara bakasım gelmiyor. Kendime dahi bakmakta zorlanıyorum. Ne yediğim yemeğin tadı var; ne de yemek yiyecek halim. Tam anlamıyla depresyon belirtilerini yaşıyorum özellikle birkaç gündür. Kendimi toplamak, gücü yeniden elime almak için yoğun bir çaba sarf ediyorum.
Nikah konusu hala gündemimizde ve henüz net bir karara varamadık. Kendi problemlerinden kolaylıkla bahsedebilen biri değilim. Bu yazıyı yayına almadan önce çok düşündüm. Farklı görüşleri almanın faydası olabileceğine inanarak paylaşmaya karar verdim.
Umarım her şey tekrar yoluna girer ve burada sizinle daha güzel gelişmeleri de paylaşabilirim.
Siz daha nikah altın felan yazmadan aklımdan direkt bu geçti. Nikahınızı yapıp gelen takılarla borçlarınızı ödeyip evliliğinizi resmileştirebilriisniz. Nikahta masraf sadece kıyafet bir de devlete ödeyeceğiniz cüzi nikah masrafı öyle borç yapacağınız bir durum yok ki. Sonra kendinizi toparlayınca da arkadşalarınızla minik eğlence düzenlersiniz. Erkek arkadaşınız sanki sizi oyalıyor gibi geldi banaMerhabalar herkese. Son zamanlarda içimi sıkan bazı durumları anlatmak istiyorum. Biraz uzun olabilir; şimdiden sabrınız için teşekkür ediyorum.
"Eşim" diyerek hitap ettiğim kişi ile birkaç senedir ailelerimizden uzak bir şehirde yaşıyoruz. Devlet nezdinde resmi bir evliliğimiz yok. Evliliğin gerektirdiği tüm sorumlulukları paylaştığımız; hayatı birlikte omuzladığımız bir düzen kurduk. Bu yüzden birbirimizi hayatlarımızda manen "eş" olarak konumlandırıyoruz. Gönlümüzden geçen bir organizasyon ile birlikteliğimizi resmileştirmeyi istiyoruz ancak bunun için maddi olarak, her şeyi sıfırdan inşa etmeye çalıştığımız hayatımızda uygun koşulları oluşturmaya çabalıyoruz.
(Yazının ilerleyen kısımlarında, konunun içeriğiyle size bir karışıklık hissettirmesini istemediğimden, "birlikte olduğum kişi" ifadesini kullanacağım.)
Yaşam standartlarımızı yükseltmek adına hedeflerimiz vardı. Bu hedefleri gerçekleştirdikten, belirli bir birikim oluşturduktan sonra resmi nikah yapmayı, hayalimiz olan ülkeleri keşfetmeyi ve zamanla çocuk sahibi olmayı istiyorduk. Ancak iş, taşınma, sağlık ve bazı özel problemlerin peş peşe gelmesi bizi maddi olarak epey eksiye düşürdü.
Yüklü bir borç miktarına sahibiz. Mevcut düzende, git gide eksiye düştüğümüz o dönemden çıkmıştık; ödemelerimizi yapabiliyorduk. Ta ki son iş yerimden de küçülmeye gitmeleri sebebiyle çıkarılacağımı öğrenene dek. İşte bu haberden sonra üzerime bir ağırlık, mutsuzluk çöktü. Hayatımızın o "çekirdek aile" olma evresine geçmemize çok az kalmışken; zaten hayallerimizi, planlarımızı ertelemek zorunda kalmıştık. Şimdi daha da ertelememiz gerekebilirdi. Problemlerin üst üste gelmesi beni çok yordu. Birbirimize olan sevgimiz ve hedeflerimize er ya da geç ulaşacağımıza olan inancımızla ayakta durmaya çabalıyoruz ancak sürekli bir mücadeleyle geçen bu döngü son zamanlarda gücümü tüketiyor.
Ailelerimiz maddi olarak destek verebilecek durumda değil. Onlara elimizden geldiğince biz destek olmaya çalışırdık. Bu süreçte onların bize sundukları çözüm önerisi ise; nikah töreni yapmak ve gelecek takılar ile borçları kapatmak. Zamanında verdikleri takıların bize de aynı şekilde verileceğini varsayıyorlar.
Kulağa çok pragmatik bir yol gibi geliyor ve aslında hiçbir akrabanın dahil olmadığı, oldukça sade, sevdiklerimizle olan bir organizasyonu uygun buluyordum. Ancak şu anda daha farklı düşünmeye başladım. Böyle bir fon oluşabilirse ve içinde bulunduğumuz bu girdaptan çıkmamızı sağlayabilirse bu bizim için iyi olabilirdi.
Ancak birlikte olduğum kişi bu konuda kararsız ve olumsuza daha yakın. Öncelikle şu anki durumumuzda oldukça riskli bir karar olacağını, takıların aynı şekilde geri geleceğinin bir garantisi olmadığını, bu organizasyonu böyle bir beklentiyle yapmanın huzursuz hissettireceğini, o anın tadını çıkarmak yerine takı gelecek mi gelmeyecek mi konusuna odaklanmak istemediğini, bu nikahın masraflarını karşılayabilmek için bir kredi daha çekmenin akıllıca olmayacağını düşünüyor. Maddi olarak rahatladıktan sonra nikahımızı içimize sinecek şekilde organize ederek, yeni bir borca girmeden yapmamız gerektiğini savunuyor.
Bu konuyu çok düşünüyorum. Sabırlı olmak ve her şeyi uygun zamanına bırakmak mı daha doğru yoksa bu sıkıntılardan çabucak kurtulmanın yollarını aramak mı? Borç yükünden kurtulmak için görmekten hazzetmediğim insanların doluştuğu bir törende kendimi misafir gibi hissetmek mi yoksa biraz daha dişimizi sıkıp her şeyi istediğimiz gibi organize edebilmek mi? Aklım, duygularım, isteklerim karışmış durumda.
Aceleyle ve oldukça kısıtlı şartlarda, gönlümden geçmeyecek bir organizasyonu heves kırıklığıyla ben de yapmak istemiyordum ancak yukarıda da söylediğim gibi, ziyadesiyle yoruldum. Hayata olumlu bakan, enerjisini düşürmeyen, daha iyiye gitmek için çabalamaktan vazgeçmeyen biriyken; umutsuzluk içine düşmüş hissediyorum ve son günlerde kendimi hiçbir şeye veremiyorum.
Birlikte olduğum kişiyi çok seviyorum. Yıllardır birbirimize olan bakışımız, birbirimizi sevme biçimimiz hiç değişmedi. Birbirimize yoldaş olduk; en zor zamanlarda, en güzel zamanlarda. Benim için anlamını ve yerini bu kelimelerle tarif edebilirim size. Ancak son günlerde, aynı evin içinde ayrı vakit geçirir hale geldim. Kimseyle sohbet etmek içimden gelmiyor. Telefonlara bakasım gelmiyor. Kendime dahi bakmakta zorlanıyorum. Ne yediğim yemeğin tadı var; ne de yemek yiyecek halim. Tam anlamıyla depresyon belirtilerini yaşıyorum özellikle birkaç gündür. Kendimi toplamak, gücü yeniden elime almak için yoğun bir çaba sarf ediyorum.
Nikah konusu hala gündemimizde ve henüz net bir karara varamadık. Kendi problemlerinden kolaylıkla bahsedebilen biri değilim. Bu yazıyı yayına almadan önce çok düşündüm. Farklı görüşleri almanın faydası olabileceğine inanarak paylaşmaya karar verdim.
Umarım her şey tekrar yoluna girer ve burada sizinle daha güzel gelişmeleri de paylaşabilirim.
Haklısınız.Ailenin taktığı takılar aynı şekilde gelmez. Çok yakınların belki takabilir. Diğerleri takmaz aynı altını. Hiç boşa umutlanma yap bir nikah geç gitsin.
Akrabalarınız çok kalabalik değilse bence bu işe girişmeyin, kumar gibi bir şey. Ekonominin hali ortada, en yakınlarınız hariç en fazla ne takabilirler ki?.. bence sade nikah kıyın, sizde iş bakın, zamanla borcunuzu kapatırsınız.
Biz hiç bu sorunlar olmadığı zaman akrabaları çağırmayız, sadece yakın gördüğümüz kişileri davet ederiz diye düşünüyorduk. Takı töreni vs yapmayız takmak isteyen elden verir diyorduk.Organizasyon olursa hiçbir akrabanızın olmadığıolmadığı bir şey,sade nikah olursa herkes olacak öyle mi?
Yani siz istediginiz kadar isteyen elden veriri diyin ailenizin getirdiginin karsiligi i fakmak isteyen insanlar olacak arkadas dist cart curttan taki cok beklemeyin o kesim taki takmaz size taki takacak olan sizin aslinda pek samimi gormediginiz akrabalarinizin ve ailenizin esi dostu .kac arkadasiniz evlendi de taki taktinizda onlar size takacak ?arkadaslarinizin cogu çeyrek bile takmayacak.Haklısınız.
Altın fiyatları çok yükseldi.
İnsanların durumu aynı olmayabilir.
Biz hiç bu sorunlar olmadığı zaman akrabaları çağırmayız, sadece yakın gördüğümüz kişileri davet ederiz diye düşünüyorduk. Takı töreni vs yapmayız takmak isteyen elden verir diyorduk.
Şimdi durumumuz sıkışık olduğu için takı gelsin diye çağırmak gerekecek.
Siz Türkiye disinda farkli bi ulkede mi yasiyorsunuz? İki kisilik aksam yemegi fiyatina burda nikah toreni yapiliyor. Belediye salonuna gidiyosunuz belgeleri verip gun aliyosunuz sonra da nikah kiyiliyor. Tum akrabalariniz da gelebilir zaten nikah salonlari koltuklari yeterince cok kisiyi alabilir. Gerilecek bi sey yok ki zaten bedava gibi bir fiyat nikah takiyi takan takar , takmayan takmaz zaten bi kayip olmaz. Siz isterseniz sonra kendi ailenizle kucuk bi kutlama yaparsiniz. Oyle bi yazmissiniz ki gereksiz hayati kendinize zorlastirmissiniz.
Dün çok hassastım, çok darlanmıştım. İçimi dökeyim derken karmaşık anlatmışım haklısınız.Düzgün ifade etmeye çalışırken daha karmaşık bir anlatım ortaya çıkmasına sebebiyet verdiğinizi düşünme halindeyim. Aileleriniz düğün yapmama ihtimaliniz olduğuna dair ufak bir söylenti yayabilir. Bu söylenti üzerine bir elin parmağını geçmeyecek kadar miktarda kişi maddi değeri olan hediyesini nikaha töreninize teşrif ettiğinde getirebilir. Biraz toparlanıp zaman kazanmanıza katkıda bulunabilir, nikah yapmak suretiyle elde ettiğiniz maddi hediyeler. Hayallerinizi süsleyen o kutlama etkinlikleri için borçlarınızı ödedikten birikim yapabilirsiniz. Pandemi nedeniyle zamanında istediği kutlama organizasyonunu yapamayan nice insan kucağında bebeği ile hayallerini gerçekleştirdi.
Valla çok iyi geldi şu yazılanları okumak.tam da bu sebeple nikah yapacagim:)
ailemin taktiklari belki gelir diye. Tören vs hevesiniz varsa cumartesi nikah olsun aile komsu falan - altin takma potansiyeli olan kisiler gelsin. pazar günü de sadece en sevdiginiz kişilerle bir tekne ayarlayin, ya da keyifli bir davet verin, ya da sahil daveti ayarlayin, ne yaparsaniz yapin. alt tarafi tas catlasin hazirligi gitmesi evet demesi, ayakta altin beklemesi , yüzünde flaslar patlamasi, birilerini öpüp mekandan ayrilmasi sürer 5 saat. ki her sey dahil bir bes saat:) yoksa nikah dedigin 15 dakika taki toreniyle beraber 1 saat.
allah askina is yerinde ne sacma seylere katlaniyoruz 5 saat yani nikaha mi katlanamayacaksinjz? madem sizin icin onemsiz evet evet diyin, bitsin gitsin.
sonra istediğiniz töreni yine yaparsınız, bir engel yok. zaten sadece sevdikleriniz olacakmis. yani daha sonradan da yapsaniz sorun olmaz.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?