ya bana ne demeli, defalarca aldatıldım, yalanlarla kandırıldım ve de ben havalıydım, cooldum, gururluydum hani, köpek gibi oldum peşinde, bi noktadan sonra dayanamadım ayrıldım, yataklara düştüm hem de kim için, hayatından çıktığım gün başkalarıyla muhabbet edebilen biri için... tam hayatıma dönüyorum derken birden geri döndü, "sen benimsin, kimsye yar etmem" dedi... peki nolcak ben affedicem bi kaç ay daha gidecek sonra yine bahaneler başlicak, yine ayrılcak benden, zor zamanlarında, yalnız kaldığında bana dönücek, ddurum düzeldiğinde yedeğe alıcak...
ben bilmiyo muyum bunları, elbette biliyorum ama işte düşünmeden edemiyorum, ya deişmişse diye, ama değişmedi biliyorum... acı çekmekten başka bi kar yok bu işte, bu kadar aciz olduğumu bilmezdim... artık insanlar gözyaşlarımdan bıktı, kendi düşen ağlamaz diyolar, ama anlatamıyorum işte... onunla geçirdiğim ayların yılların hatrına durup bi düşünüyorum yine, ben iflah olmam...