aslında bir sorunum yok karşıdan bakıldığında...
bir kızım beni seven bir kocam iyi bir işim var...
gelelim soruna yada sorunlara . aslında bir sorun var ama nerede bilmiyorum..
ya ben dağınık bi insanım.. tabiki bunun sebepleri var...
haftanın 6 günü çalışıyorum. akşam yemeğine kayınvalideme gidiyoruz.. kızıma o baktığı için. yemek ye bulaşık yıka vs derken ordan kalkıp eve gitmemiz saat 10 u buluyor. eve geldiğimizde kızımla ilgileniyorum çünkü çok özlüyorum onu.. saat 11 gibi yatar kızım.. onun üstünü değiştir mama yedir buhar tut _ buharla ilaç veriyoruz sabah akşam_ derken vakit geçiyor. ve ben yorgun olduğum için yatıyorum.. sorun burda başlıyor aslında..
bir pazarım var onuda kızımla geçiriyorum derken ev işini yapmaya vaktim kalmıyor..
kendi işim olmasına rağmen eve erken gidip doğru dürüst iş yapamıyorum. iki haftada bir anca eve erken gidip toplamaya çalışıyorum..
sonuçta ev dağılıyor.. çamaşırlar birikiyor.. orası burası dağılıyor.
bende hepsine yetişemiyoum. ütülencekler beni bekilyor sürekli.
evde yatak odasında bi dağınıklılık söz konusu oluyor.
kızın odasıda oyuncak dağıntısı oluyor..
çoğu zaman çamaşırları katlayıp koyamıyorum bile. dolap kızın odasında çünkü.. uyanmasın diye hiçbirşey olmuyor. geneldede ben hep yorgun olduğum için sallıyorum. eşim sağolsunda hiç yardımcı olmaz. çıkardığı çıkardığı yerde kalır. bi kıyafet denese beğenmese kaldırıp yerine koymaz..
yada ev temizlerken diyorum ki kanepeleri kaldır bana yardım et etmez.. yapmam diyor..
ben hepsine yetişemiyorum.. diyorumki yardımcı alalım onada gelmiyor.
sözüm ona bizim ev saldım çayıra mevlam kayıra..
nefret ettim artık evimden kendimden. bıktım yani..
bende insanım hepsini nasıl düzenli şekilde yapabilirim bilmiyorum.
sinirlerimbozuluyor eve girdikçe.. heryer dağınık.. heryer pis gibi geliyor.
çok evde durmuyoruz zaten yatmadan yatmaya evdeyiz. haftada bi temizlik yapabiliyorum anca. bazen 15 günü buluyor..napacağımı bilmiyorum..
sonra evde herşey problem... yok çamaşırlar ütü değil,yok dürülü değil, yok şunu giymek istedi canım neden yıkanık değil. neden bu kadar dağınıksın..
bu sorunu nasıl düzelteceğimi bilmiyorum kızlar.mafoldumben
ayrıca daha çok şeyler var her evlilikte olan.. ailem başka şehirde onlara 4 ayda anca bir gidip geliyoruz. annem geliyo sürekli. şimdi babamda inat etti göndermiyorum seni diyormuş anneme. bak kızının altında arabası var o bile gelmiyor.
ee onlarda haklı. buradaki akrabalarımada götürmüyor beni eşim. annemelerede gitmek istemiyor.. oysa kendi ailesiyle sürekli iç içeyiz.
idare etmeye çalışıyorum hep. artık bunaldığımı hissediyorum. hem akrabalarımla anamla babamla az görüşüyorum hem sürekli dırdır söylenip duruyor eşim.. doluyorum..
sorun benim sanırım diyorum. ama düşünüyorum kendime hak veriyorum ister istemez..
birazkarışık oldu ama aklıma geldikçe anlatım işte :gitme:
nasıl düzelcek bütün bunlar bilmiyorum.
bunalıyorum kendimi mi değiştircem nasıl olcak hiç bilmiyorum
nasıl düzelebilirim hatanın çoğu bende demi kızlar ya?
bunca sıkıntı dert varken benimki dert değil tabi Allah dert verip derman aratmasın ama
bana göre beni derdim bu... ve artık başa çıkamıyorum. çoğu zaman ağlamaklı melankoliğim...
bir kızım beni seven bir kocam iyi bir işim var...
gelelim soruna yada sorunlara . aslında bir sorun var ama nerede bilmiyorum..
ya ben dağınık bi insanım.. tabiki bunun sebepleri var...
haftanın 6 günü çalışıyorum. akşam yemeğine kayınvalideme gidiyoruz.. kızıma o baktığı için. yemek ye bulaşık yıka vs derken ordan kalkıp eve gitmemiz saat 10 u buluyor. eve geldiğimizde kızımla ilgileniyorum çünkü çok özlüyorum onu.. saat 11 gibi yatar kızım.. onun üstünü değiştir mama yedir buhar tut _ buharla ilaç veriyoruz sabah akşam_ derken vakit geçiyor. ve ben yorgun olduğum için yatıyorum.. sorun burda başlıyor aslında..
bir pazarım var onuda kızımla geçiriyorum derken ev işini yapmaya vaktim kalmıyor..
kendi işim olmasına rağmen eve erken gidip doğru dürüst iş yapamıyorum. iki haftada bir anca eve erken gidip toplamaya çalışıyorum..
sonuçta ev dağılıyor.. çamaşırlar birikiyor.. orası burası dağılıyor.
bende hepsine yetişemiyoum. ütülencekler beni bekilyor sürekli.
evde yatak odasında bi dağınıklılık söz konusu oluyor.
kızın odasıda oyuncak dağıntısı oluyor..
çoğu zaman çamaşırları katlayıp koyamıyorum bile. dolap kızın odasında çünkü.. uyanmasın diye hiçbirşey olmuyor. geneldede ben hep yorgun olduğum için sallıyorum. eşim sağolsunda hiç yardımcı olmaz. çıkardığı çıkardığı yerde kalır. bi kıyafet denese beğenmese kaldırıp yerine koymaz..
yada ev temizlerken diyorum ki kanepeleri kaldır bana yardım et etmez.. yapmam diyor..
ben hepsine yetişemiyorum.. diyorumki yardımcı alalım onada gelmiyor.
sözüm ona bizim ev saldım çayıra mevlam kayıra..
nefret ettim artık evimden kendimden. bıktım yani..
bende insanım hepsini nasıl düzenli şekilde yapabilirim bilmiyorum.
sinirlerimbozuluyor eve girdikçe.. heryer dağınık.. heryer pis gibi geliyor.
çok evde durmuyoruz zaten yatmadan yatmaya evdeyiz. haftada bi temizlik yapabiliyorum anca. bazen 15 günü buluyor..napacağımı bilmiyorum..
sonra evde herşey problem... yok çamaşırlar ütü değil,yok dürülü değil, yok şunu giymek istedi canım neden yıkanık değil. neden bu kadar dağınıksın..
bu sorunu nasıl düzelteceğimi bilmiyorum kızlar.mafoldumben
ayrıca daha çok şeyler var her evlilikte olan.. ailem başka şehirde onlara 4 ayda anca bir gidip geliyoruz. annem geliyo sürekli. şimdi babamda inat etti göndermiyorum seni diyormuş anneme. bak kızının altında arabası var o bile gelmiyor.
ee onlarda haklı. buradaki akrabalarımada götürmüyor beni eşim. annemelerede gitmek istemiyor.. oysa kendi ailesiyle sürekli iç içeyiz.
idare etmeye çalışıyorum hep. artık bunaldığımı hissediyorum. hem akrabalarımla anamla babamla az görüşüyorum hem sürekli dırdır söylenip duruyor eşim.. doluyorum..
sorun benim sanırım diyorum. ama düşünüyorum kendime hak veriyorum ister istemez..
birazkarışık oldu ama aklıma geldikçe anlatım işte :gitme:
nasıl düzelcek bütün bunlar bilmiyorum.
bunalıyorum kendimi mi değiştircem nasıl olcak hiç bilmiyorum
nasıl düzelebilirim hatanın çoğu bende demi kızlar ya?
bunca sıkıntı dert varken benimki dert değil tabi Allah dert verip derman aratmasın ama
bana göre beni derdim bu... ve artık başa çıkamıyorum. çoğu zaman ağlamaklı melankoliğim...