- 16 Ocak 2018
- 23
- 4
- 16
- Konu Sahibi karaanfil_
-
- #1
Bu konu paylaşan üye tarafından kapatıldı. Silindi.
Son düzenleme:
Aile atsan atılmaz satsan satılmaz ...
Aile terapistine gitmelisiniz bence .
Çalışan bireyin yük olduğunu ilk kez gördüm . Yükseniz annenize evden ayrılmayı teklif edin .
Şehir dışında iş bakın . Aileniz gitmese de siz terapiste gidin .
Aile terapistine kendim gidebilirim? Ama terapist ne yönde bir yardimda bulunabilir sizce?
sende öz güven birazda cesaret olsa bir dakıkka durmazdın o evde...Merhaba.
Çok zor bir anne babaya sahibim. Onlarda belki yaşadıklarından böyle ama insan bir yerden sonra anlayış gösteremiyor. İdare edemiyor. Sinir krizleri geçiriyor. Kendine hakim olamıyor. Sonrası bazen pişmanlık, bazen hüzün. Ama her zaman huzursuzluk.
25 yaşındayım. Bekarım. Annemlerle beraber yaşıyorum. 4 küçük kardeşim daha var. Abla ben olunca haliyle üzerime oldukça bir sorumluluk biniyor. Bu zamana kadar hiç sikayet etmedim. Herseyleri ile ilgilendim. Hala ilgileniyorum.
Sadece oda degil, babamda calistigi icin yeri geliyor erkek cocuk gibi evin islerini ustleniyorum. Yeri geliyor kiz cocugu gibi.
Çalışıyorum. İyi bir işyerinde. Ama iş arkadaşlarım çok zor. Bir kaç senedir oradayım. Ve aslında iş yeri beni bi haliyle boğuyor. Oradaki insanlarda beni boğuyor. Ama iş biliyorsunuz. İnsanları secemiyorsunuz. Henüz daha iyi bir işte bulamadigim icin burada idare etmeye devam ediyorum.
Ayrica ayni zamanda okuyorum.
Ve bunlara rağmen kişisel gelişimede elimden geldiği kadar ozen gösteriyorum. Çünkü benim için önemli. Yoksa hayatim iyice anlamini kaybedecek.
Bunlari sadece beni taniyin diye yazıyorum. Sadete gelirsek. Kendimi bildim bileli tartisan bir anne babam var. Annem ufak tefek herşeyi abartabilir. Cok duygusaldir. Biraz kavgaci bir yani vardir. Biz, anne kiz olarak bu yasima kadar hic anlasamadik onunla. Hakarette duydum. Haksiz yere suclandimda. Belkide disaridan bir insandan duyamayacağim laflari duydum.
Bir de yurtdışında yasiyoruz. Burada öteki olmak. Anneden anlayis gorememek. Bir de bilirsiniz, bazen anne babalar hemen "sen soylesin sen boylesin sen beceremezsin sen zaten salaksin" gibi sözleri çok söylerler. Benim annem babam da öyle. Ülke de öteki olmak, evde beceriksiz olmak, hala evlenip gitmemiş olmamak. Bunuda cogu kez der annem. Yuk oldugumu dile getirir. Psikolojimi bozsada toparliyordum.
Ama toparlayamiyormusum.
Hanimlar... Anne baba anlaşamıyor... Bu cocuklara yansıyor.... Küçük kardeslerim de kavgaci oldu ciktilar... Evde çokca mutsuz surat var...
Daha biraz önce bu yaşımda tokat yedim... Onun üzerine annemi ittirdim...
Bakin bu dogru olmayabilir ama zor bir ailem var... Zor hayatim var... Katlanamaz hal aldi.... Ve kendime hakim olamıyorum... Sinirlerim çok çabucak boşalıyor... Ellerim titriyor... Nefes alamiyorum...
İşin kötü tarafı... Huzursuzluk olunca özgüven sıfıra düşüyor. Herşey de kendini suçlama... Kendini gerçekten beceriksiz ve evlenemeyecek olarak görme başlıyor...
Bu böyle devam edemez...
Kime anlatacağımı, danisacagimi bilmiyorum...
Ne önerirsiniz... siz olsaniz ne yapardiniz
bende çalışıyorum destek oluyorum deseydin ya.Bakın mesela daha az önce odama geldi lambamı kapatti, biz ödüyoruz bu evin elektriğini. Yiyip yiyip kudur. Dedi gitti. Bunu yapan kisi annem ?!
Baş edebilmen zor gibi canım , görmemek duymamak lazım...
bende çalışıyorum destek oluyorum deseydin ya.
Aldığın maaş nereye gidiyor ailene yardımcı olmuyor musun ??
sende öz güven birazda cesaret olsa bir dakıkka durmazdın o evde...
olursa olsun...Ev tutmam ciddi anlamda sorun olur ailede. Evlatlıktan ret etmeye kadar gider. Küslük olur..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?