Sorunlu aile ...

Aile atsan atılmaz satsan satılmaz ...

Aile terapistine gitmelisiniz bence .
Çalışan bireyin yük olduğunu ilk kez gördüm . Yükseniz annenize evden ayrılmayı teklif edin .
Şehir dışında iş bakın . Aileniz gitmese de siz terapiste gidin .
 
Aile atsan atılmaz satsan satılmaz ...

Aile terapistine gitmelisiniz bence .
Çalışan bireyin yük olduğunu ilk kez gördüm . Yükseniz annenize evden ayrılmayı teklif edin .
Şehir dışında iş bakın . Aileniz gitmese de siz terapiste gidin .

Aile terapistine kendim gidebilirim? Ama terapist ne yönde bir yardimda bulunabilir sizce?
 
Bence ayri eve çık.
Okuyormuşsun zaten. Bir sebep uydur ve kendine küçük bir daire tut.

Anne ve babanızın ilişkisini siz kurtaramazsiniz.

Aile atilmaz derler... yalan. Atılıyor. Ömürlük olmasada kendine gelebilmen icin mecbur atman gerek.
 
Cok uzuldum senin adina... madem onlar seni begenmiyor sende onlari begenme isteme ekonomik ozgurlugunde varmis tut kucuk bi ev keyfine bak evlilik meselesine de cok takma annen baban gibi bi evliliktense bekar olmak cok daha iyi derim ben bide oyle dusun hakkinda hayirlisi canim
 
Maalesef kendi evimi tutma gibi bi imkan yok. Yani tutabilirim tutmasınada bu aile içi çok büyük bir sorun olur.

Yani evde kalıp, bunlarla baş edebilmem lazım.

Sorun da tam olarak burda başlıyor. Nasıl edeceğim?
 
Evlenme konusuna gelince... O konudan ayri korkuyorum... Yanlış kişiyle evlenme kaygısı var biraz... Yaşadıklarımı yaşamak yada belkide daha kötüsünü yaşamak
 
Bakın mesela daha az önce odama geldi lambamı kapatti, biz ödüyoruz bu evin elektriğini. Yiyip yiyip kudur. Dedi gitti. Bunu yapan kisi annem ?!
 
Merhaba.
Çok zor bir anne babaya sahibim. Onlarda belki yaşadıklarından böyle ama insan bir yerden sonra anlayış gösteremiyor. İdare edemiyor. Sinir krizleri geçiriyor. Kendine hakim olamıyor. Sonrası bazen pişmanlık, bazen hüzün. Ama her zaman huzursuzluk.

25 yaşındayım. Bekarım. Annemlerle beraber yaşıyorum. 4 küçük kardeşim daha var. Abla ben olunca haliyle üzerime oldukça bir sorumluluk biniyor. Bu zamana kadar hiç sikayet etmedim. Herseyleri ile ilgilendim. Hala ilgileniyorum.

Sadece oda degil, babamda calistigi icin yeri geliyor erkek cocuk gibi evin islerini ustleniyorum. Yeri geliyor kiz cocugu gibi.

Çalışıyorum. İyi bir işyerinde. Ama iş arkadaşlarım çok zor. Bir kaç senedir oradayım. Ve aslında iş yeri beni bi haliyle boğuyor. Oradaki insanlarda beni boğuyor. Ama iş biliyorsunuz. İnsanları secemiyorsunuz. Henüz daha iyi bir işte bulamadigim icin burada idare etmeye devam ediyorum.

Ayrica ayni zamanda okuyorum.

Ve bunlara rağmen kişisel gelişimede elimden geldiği kadar ozen gösteriyorum. Çünkü benim için önemli. Yoksa hayatim iyice anlamini kaybedecek.

Bunlari sadece beni taniyin diye yazıyorum. Sadete gelirsek. Kendimi bildim bileli tartisan bir anne babam var. Annem ufak tefek herşeyi abartabilir. Cok duygusaldir. Biraz kavgaci bir yani vardir. Biz, anne kiz olarak bu yasima kadar hic anlasamadik onunla. Hakarette duydum. Haksiz yere suclandimda. Belkide disaridan bir insandan duyamayacağim laflari duydum.

Bir de yurtdışında yasiyoruz. Burada öteki olmak. Anneden anlayis gorememek. Bir de bilirsiniz, bazen anne babalar hemen "sen soylesin sen boylesin sen beceremezsin sen zaten salaksin" gibi sözleri çok söylerler. Benim annem babam da öyle. Ülke de öteki olmak, evde beceriksiz olmak, hala evlenip gitmemiş olmamak. Bunuda cogu kez der annem. Yuk oldugumu dile getirir. Psikolojimi bozsada toparliyordum.

Ama toparlayamiyormusum.

Hanimlar... Anne baba anlaşamıyor... Bu cocuklara yansıyor.... Küçük kardeslerim de kavgaci oldu ciktilar... Evde çokca mutsuz surat var...

Daha biraz önce bu yaşımda tokat yedim... Onun üzerine annemi ittirdim...
Bakin bu dogru olmayabilir ama zor bir ailem var... Zor hayatim var... Katlanamaz hal aldi.... Ve kendime hakim olamıyorum... Sinirlerim çok çabucak boşalıyor... Ellerim titriyor... Nefes alamiyorum...

İşin kötü tarafı... Huzursuzluk olunca özgüven sıfıra düşüyor. Herşey de kendini suçlama... Kendini gerçekten beceriksiz ve evlenemeyecek olarak görme başlıyor...

Bu böyle devam edemez...
Kime anlatacağımı, danisacagimi bilmiyorum...

Ne önerirsiniz... siz olsaniz ne yapardiniz
sende öz güven birazda cesaret olsa bir dakıkka durmazdın o evde...
 
Baş edebilmen zor gibi canım , görmemek duymamak lazım...
Bakın mesela daha az önce odama geldi lambamı kapatti, biz ödüyoruz bu evin elektriğini. Yiyip yiyip kudur. Dedi gitti. Bunu yapan kisi annem ?!
bende çalışıyorum destek oluyorum deseydin ya.
Aldığın maaş nereye gidiyor ailene yardımcı olmuyor musun ??
 
Onları videoya çek, senin kardeşlerinin bir gününü sizlere neler yaptıklarını dışardan kendini seyrederek görsün. Olabilir , insanların o an önlerinde ayna yok ki nasıl bi canavara dönüştüklerini görsünler..bir de yapabiliyorsan içindeki öfkeyi boşaltmak için spor yap derim
 
Hiç düşünmez ayrı eve çıkardım. Tamam ailedir iyi hoş ama 25 yaş yazık bu yaşta bu kadar stres gerek yok :KK43:
 
anne baba atılamaz diye diye tepenize biniyorlar zaten bak arkadaşım.... annen yada baban kim olursa olsun çok kısa bir hayat sürecimiz var bu şekilde bu yaşta sana herşeyi yıkıp üstüne nankörlükle aşağalamalarına izin veremezsin. şiddet büyük tepkiler hiçbirşeyi çözmez.. konuş açıkca konuş anlamıyorlarmı yap alt yapıını ayrıl evden bi yokluğunu hissetsinler kiiiii evlendiğindede bu yaptıklarını burunlarından getir..... acımasız gelebilir ama hakları yok doğurdun 7 24 pışpışla demiyoruz amaaa düşman gibide hayatını mahvetmeeeesene ozaman anneymiş babaymış papucumun.... ayy çok kızdım anne baba adı altında hayatınızı mahveden kişilere karşı kafanızı kaldırıp dik durun.. çok pişman olursunuz kaybolan yıllarınıza....
 
Ben sdece evlenecegin adami iyi sec diyebilirim canim. Boyle bi aileye tekrar donmek daha zor olur cunki.
 
Back
X