Kızlar selam,
Kiminin derdi KV kiminin KP kiminin Görümce.. Rabbim beni öyle bir imtihandan geçiriyor ki derdime dert ekleniyor. Bende hepsi.. Kv'desinden tut eşime kadar hepsi. Çoğunuz beni suçluyorsunuz şiddet uygulayan bir eş'e neden kaylanıyorsun diyorsunuz.. İnanın tükendim. Bu sorunun cevabını bende bilmiyorum.. Sevdiğimden midir yoksa saplantı mıdır, çözemiyorum.
Eşim en son olaydan sonra iyi yönde baya bir değişti. Üzerime daha çok düştü, ailesiyle görüşmüyorum. Ama hala unutamıyorum.. Hâla aklımda olanları dejavu gibi yaşıyorum her defasında..
Kv'min eşimi nasıl doldurması bile an ve an aklımda.. Ortada benim hatam'ı bulamayınca çamuru yengeme dayıma atması.. Ordan yürümesi, eşimi sinirlendirmesi. Sinsice.. Kp'min kendi kızının hatalarını görmezden gelip beni eleştirmesi..
Ya diyorum ne gerek vardı? Biz zaten bir sene boyunca o olayları atlatamıyorduk! Ne gereği vardı!!! O cd'yi takıp benim "hırsız" dememi beklemeleri durmadan öne sar geriye sar yapmaları. Ordan olmayınca eşim tepki vermeyince "aa ama yengesi de sepeti vermedi!" Deyip eşimi üzerime salmaları.. Daha çok alevlendirmek için eşimi "ama dayısı da vermediydii" "hatta biz arabaya koycaktık sonra kendi arabamıza koyduk anahtar yoktu" diyerek yalan söylemek (arabanın anahtarı kp'deydi) ya unutamıyorum. U NU TA MI YO RUM! Hiç olmadığım kadar kendimi gurursuz, özgüvensiz, mutsuz hissediyorum.. 2 gün sonra bir hafta eşimden önce anneannemlere türkiyeye gideceğim.. Beynim burda bedenim orda olacak. Eşimi nelerle dolduracaklar bu sefer o cd'den neler çıkcak diye tedirginim. Ve bu olaylar görümcemin cazgırlığıyla başladı en başından en son olaya kadar o ruh hastası yüzünden olan oldu.
Benim annem'e ben gidip ee yengem tabak kaldırdı mı? Diye soracağım. Annem inanın ki sanane seni ilgilendirmez diye terslerdi beni.. Bizde el kızı hep önde olur, ezdirmeyiz. Ne kp ne kv nede görümce yaptıklarını unutamayacağım. İlerde eşim konuşmamı isterse diye korkup duruyorum. İçim deki kini nefreti size tarif edemem. Hayatımda bu duyguları bilmezdim. İnanın.. Evlendikten sonra o duyguların hasını yaşıyorum.
Eşim'e geçmişimizdeki anıların hatrına ve bazı iyi huyları bu arada çıkan parlamalarından ağır basıyor. Evet tuhaf cidden tastiklemediğim duygular içerisindeyim.
Tam demiştim herşeyi unuttum 15 günlük evliliğimde boşanmaya kadar gelen olayları aştım! Demiştim. Sonra yine yeniden bana aynısının daha şiddetlisini yaşattılar (hem psikolojik hem tokat anlamında)
İnanın çıkmazların çıkmazındayım. Allah korkusu olmasa canım'a çoktan kıymıştım. Ama imtihandır diyorum, geçecek diyorum. En çokta eşime güvenemiyorum, yine ve yine gazlarına gelip üzer e yürüyecek korkusu tedirginliği var. Bu olaylar bana geride ne mi bıraktı? En büyüğünden bir hayal kırıklığı (8 senenin) güvensizlik, panik atak, mutsuzluk..
Ama lanet olsun ki, bu kocayı da boşayamıyorum! Ailesi olmadan yaşadığımızda hayal ettiğim gibi bir eş oluyor.
İçimi dökmek, bir nebze de olsa rahatlamak istedim.
İyi veya kötü eleştirleriniz için de tşkler..
fakat ailesiyle görüşmüyorum o olaydan sonra beni annesi doğum günümde aradı zar zor konuştum kapattım telefonu.. Onun dışında hem resimlerimi beğenen hem de faceden laf sokmalara doyamayan bir kv.. Ama herşeyi hepsini sildim. Ailesi hakkında eşime tek kelime etmiyorum. Kendisi görüşür gelir.. Arar sorar.. Sormam bile. O kadar ki tiksindim ailesinden artık.
