öncelikle kendi durumumdan bahsedeyim..küçüklüğümden beri insanlarla ilişkide hep sıkıntı yaşadım annem babam ve bi kaç iyi arkadaşım dışında kimseyle düzgün ilişkiler kuramadım..çok sevdiigim akrabalarıma bile soguk davranıyodum aslında onlara sarılıp onları ne kadar çok sevdiğimi söylemek istiyorudum ama olmuyodu içimdeki duyguları dışarı yansıtamadığım için hep insanlar tarafından soguk biri olarak tanımlandım ve bu da beni çok üzüyo..hep bir yere gittigimizde ben bir köşede otururdum sorarlarsa cevap verirdim ve ne hanımhanımcık kız derlerdi ama bu ondan degil çekindigimdendi..üniversitede sınıfa girmek bile benim için işgenceydi lşimdi onlara merhaba mı desem günaydın mı desem acaba sınıfa mı desem yoksa arkadaşlara mı...tek başıma gidip bir yerde yemek yiyemem çok fazla insanlarla uzun uzun sohbet edemem kısa cevaplar veririm biriyle konuşurken benim hakkımda e düşündü acaba veya nasıl gözüküyorum onun için gibi bir sürü saçma sapan düşünce...annem babam ve nişanlım dışında kimseye telefon edemem..bu da insanların onları düşünmediğimi düşünmelerine sebep oluyor...kısacası ben bu olayı çekingenlik olarak düşündüm pek üstüne gitmedim dışarıdan ne kadar basit gözükse de hayatımı tahmin edemeyeceğiniz kadar fazla etlkiliyor..geçenlerde ben gibi olan var mı diye nette dolaşırken bu durumun sosyal fobi adında bir rahatsızlık oldugunu öğrendim ve beliritlerini görünce inanamadım tıpa tıp aynı ve şuanda ben nişanlıyım ve düğünüm var sevdiğim biriyle evelenecem ama evlenmekten o kadar korkuyorum ki vaazgeçmeyi bile düşündüm bu illet yüzünden çünkü farklı bir ortam onların aakrabaları gelip gide3cekler kesinlikle misafire karşı degilim ama onlarla muhabbet etmek zorundayım bu da benim işçin o kadar zor ki...bunun ilaçla ve terapiyle tedavi edildigini duydum ve kendi çabanla ..kendi çabamla yenmeyi denedim ama olmuyo ...acaba bir uzmandan yardım alsam faydası olur mu...çok basit bişey gibi gelebilir kızlar size ama yaşa mayan bilemez