Sosyal fobi

ben ilaçla üni yıllarında atlattım tam geçmiş sayılmasa da ilk zamanlara gore çok daha iyiyim. ilaç tedavisi bitince asıl o donem zor oluyor. sonra düzeliyorsunuz.

Evet olabilir ama zamanım olmuyor ev işi ve çocukla ilgilenmem gerekiyor konuşma açısından.benim kalabalığa katılmam şart ancak böyle düzelebilirim zamanla.ama bazen sevmediğin insanlar oluyor görmek istemiyorum tepki de koyamıyorum.

Ablan Star Bebegim .!.:

ben ilaçla üni yıllarında atlattım tam geçmiş sayılmasa da ilk zamanlara gore çok daha iyiyim. ilaç tedavisi bitince asıl o donem zor oluyor. sonra düzeliyorsunuz.

Genişletmek için tıkla...

Hadi ya ilacı bırakınca nasıl olacak bilmiyorum

Evrim34 .!.:

Hadi ya ilacı bırakınca nasıl olacak bilmiyorum

Genişletmek için tıkla...

ilaçla özgüven artıyor ve super oluyor kendinize güven geliyor. Bırakınca ilaç etkisi olmadığı için ayni şey olmuyor. Keşke hep ilaç kullanabilsem diye düşünmüştüm ben. Ama belli bi kademe atliyorsunuz artık. Sonra da düzene giriyor ama ilaçla olduğu kadar değil.
ne zamandır ilaç kullanıyorsunuz?

Evrim34 .!.:

Sosyal fobi olup yenen var mı aranızda.Bazen bir güven geliyor tamam bitti diyorum ama sonra yine başa dönüyorum.ilaç kullanıyorum.kilo da aldırıyor.her yönden mutsuzum.yakın bir arkadaşım bile yok evliyim.evlilikte daha zor diye düşünüyorum bu rahatsızlıkla başa çıkmak.sürekli birileriyle yüz yüze kalmak zorunda oluyorsun.kendimi rahat ifade edemiyorum sürekli karşıdaki ne düşünür diye.kendim olmak istiyorum ama insanlar bu halimden rahatsız oluyor gibi ben böyle olunca.kendi görüşümü belirttiğim zaman karşıdaki rahatsız oluyor.bu sefer onun düşüncesini kabullenmek zorunda kalıyorum.yok mu bu işin bir çözüm yolu??

Genişletmek için tıkla...

başkaları ne der diye değil kendin için yaşa canım

Evrim34 .!.:

Sosyal fobi olup yenen var mı aranızda.Bazen bir güven geliyor tamam bitti diyorum ama sonra yine başa dönüyorum.ilaç kullanıyorum.kilo da aldırıyor.her yönden mutsuzum.yakın bir arkadaşım bile yok evliyim.evlilikte daha zor diye düşünüyorum bu rahatsızlıkla başa çıkmak.sürekli birileriyle yüz yüze kalmak zorunda oluyorsun.kendimi rahat ifade edemiyorum sürekli karşıdaki ne düşünür diye.kendim olmak istiyorum ama insanlar bu halimden rahatsız oluyor gibi ben böyle olunca.kendi görüşümü belirttiğim zaman karşıdaki rahatsız oluyor.bu sefer onun düşüncesini kabullenmek zorunda kalıyorum.yok mu bu işin bir çözüm yolu??

Genişletmek için tıkla...

Ben de kendimi bildim bileli hep insanlardan kaçarım bi şey sorarlar yüzüm kızarır diye. Bir de beyaz tenliyim zaten kapalı bir ortamda hele bir de sıcaksa yüzüm pancara dönüyor bir kafeye gittiğimizde hep açık kısmı varsa oraya oturmak isterim eğer içerde oturursak yüzüm kızaracak diye çok fazla konuşamam zaten. Lisedede böyleydi şimdi üniversite okuyorum şimdi de böyle. Zaten çok fazla arkadaşım yok olanlar da bir yere çağırdığında hep bir bahane buluyorum. İlk başlarda bunun bir hastalık olduğunu bilmiyordum sonra araştırmaya başladım ve benim gibi birçok insan olduğunu gördüm. Ne yazık ki bizi bizden başkası anlayamaz. Hayatla kopma noktasına getiren bir illet bu bende kendimce kendime bir dünya yarattım kitaplar filmler vs. yazı yazıyorum biriktiriyorum belki ilerde bir kitap haline dönüştürürüm diye. O kadar zor bir şey ki hiç kimse benim böyle bir dertle uğraştığımı bilmiyor. beni asosyal sanıyorlar, halbuki ben sosyalleşmeyi gezmeyi insanları çok seven bir insanım. Birçok insanın da benimle aynı sorunu paylaştığını biliyorum. Benim önerim buradan tanışıp birbirimize destek olmak. Şimdi yine içinizi küçük bir korku sarmıştır yeni biri tanışma falan diye. Ama inanın canlarım hayat çok kısa ve biz izliyoruz sadece bence birbirimizi bulabilir ve bu durumu hafifletebiliriz.Hepinizi seviyorum,hoşçakalın.