- 3 Mayıs 2011
- 13.819
- 49.067
- 798
- Konu Sahibi davetsizkullanici
-
- #121
Herkesin cevresi pek bir mutlu, pek bir bitircikmis ya, bende mi var bir nursuzluk face i acarim herkeste atarlar giderler, yok pazartesi sendromu yakinmalari, yok beni hakedecek adam daha gelmedi nidalari, kayip cocuk, hasta hayvan, siyasi paylasimlar, kopmus kol bacak fotoları, instagrami acarim yagmur fotolari, kahve-kitap-huzun paylasimlari, ne arabesk cevrem varmis
Sen o eski sevgiliyi unut arkadaşım... Aile bireylerinin hala ekli olmasına neden taktın, doğru mu yanlış mı sorgulamana da anlam veremedim...Iyi aksamlar kizlar. Basliktanda anlasildigi gibi sorun sosyal medya. Aslinda sosyal medya degil, sosyal medyada verilen "mutluyum iste çatlayin patlayin mesajlari"..Sosyal medyada verilen mesajlar sizce ne kadar dogru?
Bir çoğundan en çok gözüme batanı anlatmak istiyorum; Bir tanidigim var (aslında sadece ismen bildiğim, eski sevgilimle zamanında bağlantısı olan biri, anladığınız üzere eski sevgilisi yani). Kızla hiç yüzyüze gelmedim, hiç sohbet etmedim ama hayatına dair her ayrıntıyı biliyorum. Çünkü sosyal medyada o kadar aktif ki, anlayamadığım bir şekilde sürekli ''ben mutluyum'' mesajı veriyor. Mutluluğunu başkasıyla paylaşma gibi birşey değil bu, birisinin gözüne gözüne sokar gibi.
Örnek verecek olursam; Şuan kız evli (23 yaşında), ama neredeyse eşinin bir tek mikinin fotoğraflarını çekip atmadığı kaldı, eşiyle fotoğrafını paylaşıp ''olan var olmayan var'' yazıp ağlayarak gülmeler, aldığı her hediyeyi, söylediği her iltifatı sosyal medyaya aktarmalar, düzdükleri evin her köşesini paylaşmalar, twitter'da hemen hemen her yazısında ''beni kıskanıyorlar, hani evliyim ya, EVLİ, siz bekarsınız ben evliiii , kocaaaaaam'' sözleri.. Ve daha niceleri.
Yanlış anlaşılmasın ne eşini ne de ilişkisini kıskanmıyorum. Ama sadece mutluluk mesajı verirken kurduğu cümleler dikkatimi çekiyor. Mesela ''Tanıdığım günden beri hiç üzmedi beni'' Bunu görünce içimden dedim herhalde bir tek benim hayatıma giren erkekler benim hayatıma mıçtı, herhalde bir tek ben üzülüyorum, şu hayatta mutsuz kalan bir benmişim gibi hissediyorum.
İşin tuhaf yanı, hala eski sevgilisinin ailesiyle sosyal medyadan arkadaş. Evlendikten sonra böyle bir arkadaşlığın sürdürülmesine ne kadar doğru sizce? Evli olmadığım ve yaratacağı sorunları bilmediğim için soruyorum.
Bu insanlar gerçekten bu kadar mutlu mu? Hiç birşeyleri aksi gitmiyor mu yani? Yoksa bu kıskandırma politikasını kendilerine misyon mu edinmişler?
Hele birde en yakın arkadaşımın ablası var. Kadın hamile. Onu anlatmak bile istemiyorum...
Gecenlerde bi yazi okudum, eski toprak bi teyzenin agzindan eski insanlardaki edep ve zerafet anlatilmis.. Diyor ki, 'Biz kocalarimizla yanyana yurumeye cekinirdik, hatta bir adim gerisinden yururduk.. Belki dul kalan vardir, evlenememis birileri vardir, kimsenin gönül yarasina dokunmak istemezdik..' o kadar hosuma gitti ki.. Ne ince dusunce ne zerafet..
Bi adim gerisinden yurumek pek mumkun degil simdilerde, zaten kastedilen de bu degil, orda onemli olan ince mesaji almak; insanlarin gıpta damarlarini tahrik etmemek..
Fazla uzaga gitmeye gerek yok, yaklasik 1.5 sene once bosandigimda cok hassastim ve sosyal medyada mutluluk pozlarini gordugumde kendi yasadiklarimi dusunup cok uzuluyordum.. Degersizlik hissi agirlasiyordu omuzlarimda..
Ama o paylasimlara cok da itibar etme, mutlu insanlar da illa ki olsa da; bazi mutsuz insanlar mutlu gorunmek icin sosyal medyayi kastiriyor, kendilerini avutup inandiriyorlar.. Paylasim yapilabilir, gercekten mutludurlar olabilir ki olsunlar da, ama her adimini paylasmak da hic hos degil.. "Bence".. Kendi hayatina bakmak ve mutlu olmak lazim.. Allah in verdigi nimetler sayisiz..
Bosanma surecimde bana ayni hareketleri nispetleri (bile isteye) o donemde yeni evlenen kuzenim yapti.. Bir de ben ahmak gibi, kiskaniyo sanmasinlar, belki niyeti kotu değildir diye bi muddet devam ettim samimiyete kendimi zorlayarak.. Sonra bi vakit geldi ve azcik toparlaninca kendime geldim, ne oluyoruz dedim.. Bu basit bi konu degil, senin elbisen benimkinden guzel gibi siradan bi kiyas bi nispet degil(ki bence bu bile yanlis ama neyse).. Bosanma gibi bi travma bi aci var ve bundan nasiplenmeye çalışan kan emiciler var! Bu canavarlik.. Benim leşimden et koparmaya calismak.. Oyle bi mesafe koydum ki sonrasinda, ben bile sasirdim.. Kimseyi kirmak istemem cunku kendim kirilsam da.. Ve bana bunu yaptigini hisseden akrabalar da koydu mesafesini, ben bisey demedigim halde.. Sonuc: simdi kimseye mutluluk pozu ve havasi atamiyor ve dislanmis vaziyette sulale icinde.. Küslük yok, zaten hos degil ama zarar veren insana koyulmis bi mesafe var ciddi manada..Çok güzel anlatmışsınız benim özel bir gıcıklığım yok ama evet hassas olduğum dönemlerde kendi halime üzülebiliyordum benimle aynı evlilik sürecini yaşayan bir arkadaşım vardı gerçi onun ki sosyal medya dan olsa yine iyiydi biz ayrıldık sevgilimle ve en kötü olduğum o dönem de hergün beni arayarak evine aldığı eşyaları nerde düğün yapacaklarını anlatıp anlatıp içimi yaktı kavurdu nişanlısının aldığı tek taş yüzük resimleri göndermeler ve ben en yakın dostumun düğününe gitmedim gidemedim hayatım dan çıkarttım çünkü bilerek beni yaraladı ve hala bunu niye yaptığını anlamış değilim şimdi hamile ve barışmak için didiniyor benimle yaptığının farkında ama içime sinmiyor onunla barışmak normalde hiç önemsemem aman bana ne der geçerim herkes mutlu olsun bence
Bosanma surecimde bana ayni hareketleri nispetleri (bile isteye) o donemde yeni evlenen kuzenim yapti.. Bir de ben ahmak gibi, kiskaniyo sanmasinlar, belki niyeti kotu değildir diye bi muddet devam ettim samimiyete kendimi zorlayarak.. Sonra bi vakit geldi ve azcik toparlaninca kendime geldim, ne oluyoruz dedim.. Bu basit bi konu degil, senin elbisen benimkinden guzel gibi siradan bi kiyas bi nispet degil(ki bence bu bile yanlis ama neyse).. Bosanma gibi bi travma bi aci var ve bundan nasiplenmeye çalışan kan emiciler var! Bu canavarlik.. Benim leşimden et koparmaya calismak.. Oyle bi mesafe koydum ki sonrasinda, ben bile sasirdim.. Kimseyi kirmak istemem cunku kendim kirilsam da.. Ve bana bunu yaptigini hisseden akrabalar da koydu mesafesini, ben bisey demedigim halde.. Sonuc: simdi kimseye mutluluk pozu ve havasi atamiyor ve dislanmis vaziyette sulale icinde.. Küslük yok, zaten hos degil ama zarar veren insana koyulmis bi mesafe var ciddi manada..
Ha hic guzel bisey degil bu durum.. Ama artik oyle bi cozdum ki onu, bugun yuz versem yarin yine baslayacak masum ayagina alttan alta şov yapmaya..
Sucunu bildiginden (ki bsy demedim gidip) agzini da acamiyor ve cok farkında her seyin.. Yazik.. Allah insanlık merhamet versin boylelerine..
Baska bi kuzenim de evlendi, benimle paylasiyordu bazen biseylerini ama asla ne kotu niyet ne nispet.. Onun dugununde de canla basla kosturdum mesela guzel olsun her sey diye..
Yani kimseyle derdimiz yok aslinda.. Insan hissediyor yalnizca..
Boyle yakinlik, dostluk olmaz ki zaten.. Bile isteye canini acit, en hassas noktasindan vur, sonra da dostuz biz de.. Baska derdi olan?Evet aynen ben de bunları yaşadım ben de bir süre samimiyetimi kötü niyetli yapmıyordur diye sürdürdüm ama öyle bir an geldi ki zaten ilaçlarla ayakta duruyorum patladım bunu bana niye yapıyorsun ben sana ne yaptım da beni üzüyorsun bu en kötü zamanım da ben napmışım ki dedi bide aynen sizin dediğiniz gibi masum ayağına yatarak seni bir daha görmek istemiyorum dedim ve o gün bugün hiç eksikliğini hissetmedim resmen enerjimi emiyormuş iyi olacağıma gittikçe kötüleşiyordum onunla konuşurken şimdi çok şükür iyiyim herşey geri de kaldı bu süreçte sevgilim harici en yakın arkadaşım dediğim kişide geride kaldı öyle olması gerekiyormuş şimdi hamile inşallah kazasız belasız doğurur onun için tek iyi dileğim budur
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?