- 4 Aralık 2010
- 3.687
- 6.653
- 358
- 35
Görünce mesela ay ne güzel ayarlamış diyorum. Ama ben yapsam sanki iğreti durur gibi geliyor. Kime ne ki diyorum.
Görünce mesela ay ne güzel ayarlamış diyorum. Ama ben yapsam sanki iğreti durur gibi geliyor. Kime ne ki diyorum.Yani bu kişiden kişiye değişir ama ben paylaşım yapmayı hiç sevmiyorum. Ne gezdiğim yeri atarım ne kendimi paylaşırım hoşuma gitmiyor. Arkadaşlarım hikayeye müziktir şablondur her şeyi seçip özenle atıyor mesela şık şık izleyip geçiyorumyani bilmiyorum bende o heves mi yok hoşuma mı gitmiyor öyle bir şey
cok ince düşüncelisiniz ne güzel fakar bir sürü uygulama var ve instagram dediğimiz yer ise fotograf paylaşma uygulaması. tabiki insanlar kendilerini,manzarayı, cocugunu her konuda herşeyi paylaşabilir ve bu cok “normal”. eğer rahatsız oluyorsanız girmeyin veya kullanmayın derim.Merhabalar
Aslına bakarsaniz sosyal medyada sadece fotoğraf paylasmak değil de, herkesin hayatını kendince paylaşma meselesi diyebilirim sorunum için.
Malum yaz ayları, herkes bir yerlere bir şekilde geziyor. Ve herseylerini paylaşıyorlar. Çok fazla instagrama girmesem de WhatsApp hikayelerde görüyorum ya da arada arkadaşlarla buluştuğumuzda su şuraya gitmiş, şunla şöyle yapmışlar, onu giymişler bunu yemişler vs vs konuşmalar dönüyor. Ortak nokta tabiki sosyal medya oluyor.
Mesele şöyle. Eskiden ara ara fotoğraf attığım olurdu (6-7 yıl öncesinde) sonra eşim her fotoğrafta "şu an senin bu yaptığına/yediğine/giydiğine/gördüğüne tam da şu an da ihtiyacı olan biri olabilir, birinin üzülmesine sebep olmak ister misin gerçekten " diye diye vicdan yaptırdı. Yıllardır da pek birşey paylaşmam 2-3 kere belki özel bir an paylasmisimdir. Esimin de Avrupa'da gezmedigi ülke kalmadı yıllardır. Amerikaya da gidip gelirdi. Ama tek bir kare sosyal medyada fotoğrafı yoktur.
Hak veriyorum aslında, lohusayken çok bunaldigim zamanlarda gezen insanlar gormek beni uzmustu. Ya da cocuklarina mükemmel annelik yapan kadinlar beni kötü hissettirdi. Çok kariyer sahibi, başarılı görünen ve bunu surekli paylaşan kimler yetersiz hissetmeme sebep oldu. Üstüne birde sürekli mutlu pozlar verenler var. ama gerçek hayatta depresyon yasadiklarini biliyorum. eşiyle büyük sıkıntıları olduğunu bildiğim aldatılan arkadaşım babalar gününü kutlamayı en çok sen hak ediyorsun aşkım diye mesajlar atıyor vs.vs.. bunları gördükçe ne saçma ortam diyorum.
Ama şimdi şimdi şunu da fark ediyorum ki sosyal hayatta olmayınca normal hayatta da yok gibi görünüyorsun. Ben de gezmisimdir ama paylasmamisim, normal hayatta muhabbeti de olmuyor haliyle. Gezip de paylasanlara ooo neler yaptın nerelere gittin anlat bakalım deniyor.
Garip hissediyorum. Sosyal medyayla var olmak diye birşey var sanki artık. Orada yoksak normal hayatta da yok gibi mi oluyoruz?
Hatalı mi davranıyorum sizce paylaşmayarak. Ayrıca neden insanlara bak burayı da gezdim diyeyim ki. Bak bu da çocuklarım, bak bunu giymiştim, bak çocuğa bunu giydirdim, bak kocamla çok mutluyuz, çok geziyorum, çok eğleniyorum deyince daha mi var olacağım. Ya da paylaşmanın bir oranı mi olmalı? Bunu neye göre belirleyebiliriz. Ne kadar paylaşmali? Ya da paylasmayinca hayatın dışında kalmışlık hissiyle nasıl başa çıkmalı...
Anlatabildim mi derdimi bilemiyorum. Umarım yardımcı olan birileri çıkar. En azından farklı fikirler duymak iyi olacaktır.
Teşekkürler
Yokkk hiç öyle düşünme eğer istiyorsan sen de paylaş. Hikaye dediğimiz şey bi tıkta izleyip geçiliyor kaydır kaydır farklı hikayeler o şekilde hızlıca geçiliyor geneldeGörünce mesela ay ne güzel ayarlamış diyorum. Ama ben yapsam sanki iğreti durur gibi geliyor. Kime ne ki diyorum.
Rahatsız olmuyorum. Artık sanal ve reel hayat ayrımı kalmadı mı diye merak ediyorum. Acaba paylaşmak mi gerek diye. Teşekkür ediyorum yorum içincok ince düşüncelisiniz ne güzel fakar bir sürü uygulama var ve instagram dediğimiz yer ise fotograf paylaşma uygulaması. tabiki insanlar kendilerini,manzarayı, cocugunu her konuda herşeyi paylaşabilir ve bu cok “normal”. eğer rahatsız oluyorsanız girmeyin veya kullanmayın derim.
Geçen gün arkadaş ablasının doğum ginü fotoğrafı için yemin ederim abartısız 30 dk müzik seçti , dedim ki sence o müziği dinleyecekler miYani bu kişiden kişiye değişir ama ben paylaşım yapmayı hiç sevmiyorum. Ne gezdiğim yeri atarım ne kendimi paylaşırım hoşuma gitmiyor. Arkadaşlarım hikayeye müziktir şablondur her şeyi seçip özenle atıyor mesela şık şık izleyip geçiyorumyani bilmiyorum bende o heves mi yok hoşuma mı gitmiyor öyle bir şey
Benim de aynı o şekil dakikalarca hikayesine uygun müzik-efekt arayan, açı ayarlayan arkadaşlarım var. Oysa o hikayeye maksimum kırk saniye bakılıyor hemen kaydır başka hikayeye geçiliyor. Arkadaşlarının hayatını merak edip izleyenler uzun bakabilir ama onun dışında kaydır kaydır o hikaye yirmi saniyede izlenip tüketiliyor zatenGeçen gün arkadaş ablasının doğum ginü fotoğrafı için yemin ederim abartısız 30 dk müzik seçti , dedim ki sence o müziği dinleyecekler mi
Enteresan...Merhabalar
Aslına bakarsaniz sosyal medyada sadece fotoğraf paylasmak değil de, herkesin hayatını kendince paylaşma meselesi diyebilirim sorunum için.
Malum yaz ayları, herkes bir yerlere bir şekilde geziyor. Ve herseylerini paylaşıyorlar. Çok fazla instagrama girmesem de WhatsApp hikayelerde görüyorum ya da arada arkadaşlarla buluştuğumuzda su şuraya gitmiş, şunla şöyle yapmışlar, onu giymişler bunu yemişler vs vs konuşmalar dönüyor. Ortak nokta tabiki sosyal medya oluyor.
Mesele şöyle. Eskiden ara ara fotoğraf attığım olurdu (6-7 yıl öncesinde) sonra eşim her fotoğrafta "şu an senin bu yaptığına/yediğine/giydiğine/gördüğüne tam da şu an da ihtiyacı olan biri olabilir, birinin üzülmesine sebep olmak ister misin gerçekten " diye diye vicdan yaptırdı. Yıllardır da pek birşey paylaşmam 2-3 kere belki özel bir an paylasmisimdir. Esimin de Avrupa'da gezmedigi ülke kalmadı yıllardır. Amerikaya da gidip gelirdi. Ama tek bir kare sosyal medyada fotoğrafı yoktur.
Hak veriyorum aslında, lohusayken çok bunaldigim zamanlarda gezen insanlar gormek beni uzmustu. Ya da cocuklarina mükemmel annelik yapan kadinlar beni kötü hissettirdi. Çok kariyer sahibi, başarılı görünen ve bunu surekli paylaşan kimler yetersiz hissetmeme sebep oldu. Üstüne birde sürekli mutlu pozlar verenler var. ama gerçek hayatta depresyon yasadiklarini biliyorum. eşiyle büyük sıkıntıları olduğunu bildiğim aldatılan arkadaşım babalar gününü kutlamayı en çok sen hak ediyorsun aşkım diye mesajlar atıyor vs.vs.. bunları gördükçe ne saçma ortam diyorum.
Ama şimdi şimdi şunu da fark ediyorum ki sosyal hayatta olmayınca normal hayatta da yok gibi görünüyorsun. Ben de gezmisimdir ama paylasmamisim, normal hayatta muhabbeti de olmuyor haliyle. Gezip de paylasanlara ooo neler yaptın nerelere gittin anlat bakalım deniyor.
Garip hissediyorum. Sosyal medyayla var olmak diye birşey var sanki artık. Orada yoksak normal hayatta da yok gibi mi oluyoruz?
Hatalı mi davranıyorum sizce paylaşmayarak. Ayrıca neden insanlara bak burayı da gezdim diyeyim ki. Bak bu da çocuklarım, bak bunu giymiştim, bak çocuğa bunu giydirdim, bak kocamla çok mutluyuz, çok geziyorum, çok eğleniyorum deyince daha mi var olacağım. Ya da paylaşmanın bir oranı mi olmalı? Bunu neye göre belirleyebiliriz. Ne kadar paylaşmali? Ya da paylasmayinca hayatın dışında kalmışlık hissiyle nasıl başa çıkmalı...
Anlatabildim mi derdimi bilemiyorum. Umarım yardımcı olan birileri çıkar. En azından farklı fikirler duymak iyi olacaktır.
Teşekkürler
Şu ara çok gezdim. Hiç birşey paylaşmadim. Başka gezen arkadaşlar da oldu. Onların çok muhabbeti döndü bugün ki ortamda ben kendimi eksik hissettim pek bahsetmedim de sadece güzergahı anlattım. Bir de yeni arabamla, çocuklarla yalnız ilk uzun yol tecrubemdi. Bin km'den fazla gezdim çok da keyif aldım. Bir yandan da anlatasim var galibasonra ne o öyle hava atar gibi deyip kendimi çekiyorum. Oysa kendimce birşey de başardım, paylasasim geliyor. Aman işte ikilemler...
20 bile fazla,3 bilemedin 5 saniye .Benim de aynı o şekil dakikalarca hikayesine uygun müzik-efekt arayan, açı ayarlayan arkadaşlarım var. Oysa o hikayeye maksimum kırk saniye bakılıyor hemen kaydır başka hikayeye geçiliyor. Arkadaşlarının hayatını merak edip izleyenler uzun bakabilir ama onun dışında kaydır kaydır o hikaye yirmi saniyede izlenip tüketiliyor zaten
Ben Bi kere özene bözene kendi hikayemi atmıştım. Nasıl çıkmışım diye açıp açıp izliyordum20 bile fazla,3 bilemedin 5 saniye .
3 çocukla (12-4-2 yaş) 12 saatlik yolculuk planlıyoruz.. çok mu güç bir hedefNiye hava atar gibi plsun ki. Kizimla 1000km yapsam arabayla herkese anlatirdim.bu bir basaridir
E kime ne zaten. İlla ki derin anlamı olması gerekmiyor. Bu platformlar çekilen fotoğrafları paylaşmak için yapıldı.Görünce mesela ay ne güzel ayarlamış diyorum. Ama ben yapsam sanki iğreti durur gibi geliyor. Kime ne ki diyorum.
Kahve storylerimizi de alıp def olup gidelim skdldldlÇok paylaşım yaparım çünkü insta demek paylaşım demeküzülüyorlar diye dışarda da yiyip içmeyip gezmeyelim ben bu tarz şeyleri çok saçma buluyorum sende ilan imkan bende yok bunu ben biliyorsam her türlü üzülüceksem üzülürüm 2 dandirik fotoma mı kaldılar. Kimsede birşey paylaşmiyormuş bakmıyormuş amacınız ne o zaman instada ben kk yı bile insta gibi kullanıyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?