Bu evreleri geçenleri tebrik ediyorum her şey ne kadar zor yahu vallahi bıktım! Seni en çok anlayacağını düşündüğün insansa seni sinir eden ne kadar zor.
Yüzük bakmak için çıkmışız, benim 2gün önce söyleme dediğim bir şeyi lafın arasında arkadaşıma söylediğini söylüyor. Başımızdan bir durum geçti aylar önce, o kişilerin de adının geçtiği bir olayı söylemiştim gitmiş bunu ortak arkadaşlardan birine söylemiş, zaten kendisi anlatıyordu diyor bide. Ama o kişi anlatmadan önce tuzlucay söyledi zaten demesi işin boyutunu değiştirdi bende. Kız arkadaşlarımla alakalı benzer bi durum daha olmuştu yanlış anlaşılmayla karışık, o durumda benim ne kadar üzüldüğümü gördüğü halde ona benzer bir şey yaptı. Arkadaşım anlayışlı olduğundan sorun etmedi olay bu durumdan çıkıp genele doğru gitti kısaca kıvılcım oldu yangın için. Ama ben erkek arkadaşımın hareketlerini ve sözlerini sürekli kontrol edemem ki çocuk değil kocaman adam, nerde ne söylemesi gerektiğini ben mi söyleyeyim. Yeterince alttan alıyorum huyumu da biliyor bir şey yaşadığımda bi süre beklerim, üstüme gelince kendimi tutamıyorum napayım.
O günü de etkiledi bu tabii, birkaç mağazayı isteksizce dolaşıp suratımı toparlayamadan eve geldim. Dönüp bir şey söyleyesim de gelmedi evet çocukça oldu ama ben ona kırılınca tamamen pasifleşiyorum içimden hiçbir şey gelmiyor.
Bu akşam yazdım belki konuşuruz gönlünü alırım diye. Pusuda bekleyen avcı gibi duruyor, bir şey daha desem nutuk atacak ben de hiç oralı olmadım, içimden gelemedi. Sonrasında çıkarmış beni listesinden utanmasa e-posta adresime kadar engelleyecek o kadar.
Bayram sonunaydı söz, ah ah gel bide aileye anlat şimdi. Neresinden tutsam elimde kalıyor her şey. Bana mı son sinyaldi bu yoksa başka bir şey mi bilemiyorum. Ne yapmalı sizce, gerçekten hiçbir şey gelmiyor içimdem, sadece midem yanıyor şuan.
Yüzük bakmak için çıkmışız, benim 2gün önce söyleme dediğim bir şeyi lafın arasında arkadaşıma söylediğini söylüyor. Başımızdan bir durum geçti aylar önce, o kişilerin de adının geçtiği bir olayı söylemiştim gitmiş bunu ortak arkadaşlardan birine söylemiş, zaten kendisi anlatıyordu diyor bide. Ama o kişi anlatmadan önce tuzlucay söyledi zaten demesi işin boyutunu değiştirdi bende. Kız arkadaşlarımla alakalı benzer bi durum daha olmuştu yanlış anlaşılmayla karışık, o durumda benim ne kadar üzüldüğümü gördüğü halde ona benzer bir şey yaptı. Arkadaşım anlayışlı olduğundan sorun etmedi olay bu durumdan çıkıp genele doğru gitti kısaca kıvılcım oldu yangın için. Ama ben erkek arkadaşımın hareketlerini ve sözlerini sürekli kontrol edemem ki çocuk değil kocaman adam, nerde ne söylemesi gerektiğini ben mi söyleyeyim. Yeterince alttan alıyorum huyumu da biliyor bir şey yaşadığımda bi süre beklerim, üstüme gelince kendimi tutamıyorum napayım.
O günü de etkiledi bu tabii, birkaç mağazayı isteksizce dolaşıp suratımı toparlayamadan eve geldim. Dönüp bir şey söyleyesim de gelmedi evet çocukça oldu ama ben ona kırılınca tamamen pasifleşiyorum içimden hiçbir şey gelmiyor.
Bu akşam yazdım belki konuşuruz gönlünü alırım diye. Pusuda bekleyen avcı gibi duruyor, bir şey daha desem nutuk atacak ben de hiç oralı olmadım, içimden gelemedi. Sonrasında çıkarmış beni listesinden utanmasa e-posta adresime kadar engelleyecek o kadar.
Bayram sonunaydı söz, ah ah gel bide aileye anlat şimdi. Neresinden tutsam elimde kalıyor her şey. Bana mı son sinyaldi bu yoksa başka bir şey mi bilemiyorum. Ne yapmalı sizce, gerçekten hiçbir şey gelmiyor içimdem, sadece midem yanıyor şuan.