Bu sabah o kadar isteksiz ve yorgun uyandım ki
Sabah namazını bile kilacak isteği bulamadım kendimde.
Kan değerlerine baktırmak gerek.
Doktora gidecek zamanım yok. Hastane uzak eşimin boş zamanı yok.
Bugün bu düşüncelerle gözümü açmaya çalışırken
Eşimin
Hadi kahvaltı hazırla gec kalicam lafına karşılık
Ses tonumda bile güçsüz bir edayla
Halim yok kalkamicam dedim.
Gidene kadar hatta kapıdan çıkana kadar konuştu da konuştu . Bazi söylediği şeyler o kadar inciticiydi ki sadece dedim ki
Normal hissetsem bu laflarına bagirirdim ama ona bile gücüm yok.
O kapıdan çıktı gitti.
O gidince derin bir nefes aldım. Ve Rabbimle dertlestim.
Allah im bu insanlara her gün iyi oluyorum bir gün olmadığım zaman benden kötüsü yok.
Ne kadar nankör insanlar.
Eğer sen de bize bu insanlar gibi tek bir kotulugumuze karşı arkanı dönseydin bizim sığınacak af dileyecek kimsemiz kalmazdı.
Iyi ki sen varsın Rabbim.
Bunu diyen ben sabah namazını geçiren bendim.
Kendimi çok kötü hissettim.
Bugün kendime söz vermiştim tutamadım.
Çocuklarıma daha sakin bir anne olmak istedim uyarilarimda alçak ses kullanacaktım.
Yapamadım. Kahvaltıda rafadan yumurta vardı.
Can , yumurtasını yere düşürdü. Hali az da olsa kirlendi diye çocuğa bağırdım.
Kahvaltılarıni yaptırinca odalarına geçtiler. Ben de bulaşıkları yıkamaya başladım.
Sonra ummadığım bir şeyi yaptılar.
Odaya bütün dışarı ayakkabılarını doldurmuşlar ayakkabiliktan çıkarıp yerler ve kanepeler hep pislik toprak olmuş.
Yine bağırdım.
Bilerek mi yapıyorsunuz ben hiç dinlenmeyeyim diye mi neden ev temiz durmuyor ?
Beni hiç mi sevmiyorsunuz diye bağırdım. Ellerini sıktım minicik ellerini.
Bu yaptıklarım benim de hoşuma gitmiyor. Ama daha farklı davranmasını bilmiyorum.
Olmak istediğim ve olduğum ben o kadar farklı 2 kişiligiz ki...
Eşime bir gün izin al işten ben hastaneye gideyim cocuklarla ilgilen diyorum.
Alamam izin vermezler diyor. Kafanda büyütüyorsun senin bir şeyin yok diyor.
Önemsemiyor.
Biraz önce msj atmış nasil oldun aşkım diye
Kan kusuyorum desem bile umrunda mı?
Dedim.
Nutuk çekmiş özürler falan havada uçuşmus nazlandin sandım demiş.
Ben de kırgınım tabi.
Dedim ki kanser olsam sana kanserim bile demem sen beni 2. Gün bosarsin işine yaramayan insani yanında ne yapacaksın dedim.
Merak etme su an tas gibiyim turp gibiyim artık sevebilirsin dedim.
(nankör iyi gün dostu bir eş)
Bu hatasını anlamış öyle deme ne olur falan dese de o kadar soğudu ki kalbim ona karşı.
4 gündür benden ütü bekliyor yapamadığımı bildiği halde. Ona da söylenip duruyor. Çünkü kendi kiyafetlerimi bile utuleyemiyorum.utu isteyen bütün kiyafetlerimi yardim kutusuna attım.
30 yaşında olmama rağmen ruhum sanki 70 yaşında.
Iyilesecegim İnsallah.
Kimseden medet ummadan kendi başıma .
Eşim cift kişilikli sanırım bu hastalık bulaşıcı bende öyleyim.
Bir yanımız bal bir yanımız zehir.
Arı gibiyiz. Zehiri başkasına verdiğimiz an başkasını değil kendimizi zehirliyoruz aslında.
İnsan ne yaparsa kendine yaparmış ya biz de yapıyoruz işte.
İyileşmeyi istememin sebebi çocuklarımın sinirli sabırsız kavgalı bir ortamda buyumelerine gönlümün razi gelmeyisi.
Allah im beynimi kalbimi vicdanımı sana havale ediyorum şifa ver hepsine.
Şifa verecek olan yalnız sensin.
Ya Şafi olan sadece sensin.