Stresten delireceğim

Ben de stres yaptigimda direk fiziksel olarak hasta olurum.
cok kotu bir durum.

ama size bir ornek vereyim.
Universite sinavina girecegim sene son 2 ay deneme cozmek disinda hic kitap acmadim, ve sinavda o gune kadar aldigim en yuksek puani aldim.
Iyi ki de kendime guvenmisim ve kendimi asiri zorlamamisim.
Ama stres yapip da oncesinde deli gibi calistigim tek ders sinavlari da oldu ve sinav gunu inanin hic birini hatirlamiyordum, direk aptal gibi hissediyordum.

Beyni dinlendirmek de stresten uzak durmak kadar onemli.
Yorgunsunuz, kendiniz de farkindasiniz.
Yontem bu degil.

Soylemesi kolay biliyorum ama bir sekilde kendinizi zorlayin.
Destek alin demisler, eger ki imkaniniz varsa bence kesinlikle yapin bunu.
Çok teşekkür ederim. Sizin için sevindim tebrik ederim. Umarım ben de yapabilirim. Destek alma konusunda ayda bir kere psikiyatristle görüşebiliyorum sadece. Terapinin maddi boyutu şu an ailemi zorlar. Yoksa çok istiyorum terapiye gitmek. Hç değilse haftada bir konuşacağım akıl danışacağım biri olurdu ama mümkün değil şu an. Ben de aynı şekilde fiziksel anlamda etkileniyorum. İki haftadır kulağımda problem yaşıyorum, doktora gittim tamamen strese ve uykusuzluğa bağlı olduğunu söyledi. Üstüne sürekli yorgunum, habire migrenim tutuyor. Umarım toparlarım.
 
Son düzenleme:
Nerede daha doğrusu nerelerde hata yaptığınızı zaten kendiniz de biliyorsunuz. Şuan içinde bulunduğunuz durumdan derhal çıkmak zorundasınız. Tecrübelerime dayanarak öncelikle bir kaç gün ara verip bu sınav stresinden uzaklaşmanız gerektiğini düşünüyorum. Bunun için de vicdan azabı duymanıza gerek yok, 3 gün ara verdikten sonra daha sağlam bir kafayla geri dönmüş olacaksınız. Ondan sonra da kendinize güzel bir plan çizmelisiniz. Sabahları erken kalkıp programınıza sadık kalmalısınız. Kahvaltınızı ve akşam yemeğinizi aksatmayın, bir kaç saatte bir dinlenmeyi unutmayın. Akşamüstü çalışmayı bitirdikten sonra kendinize vakit ayırın mutlaka, dizi keyfi olur, arkadaşlarla veya ailenizle vakit geçirmek olur, hobiniz varsa onunla meşgul olmak olur, ne dilerseniz. Gece erken yatın ama yatmadan önce mutlaka o gün çalıştıklarınızın üzerinden geçip tekrar yapın. Yeterli uyku almazsanız öğrendikleriniz uçup gider.

En önemlisi de: günlük programınız gerçekci olsun. Zamanınızın yetmediği şeyler olursa bilinçaltınız: "ben zaten hiçbir şey başaramıyorum." demeyi öğrenir ve gerçekten başarısız olursunuz.

Doğru çalışırsanız her sınavın üstesinden gelebilirsiniz. Nasıl ders çalışıldığını bilmelisiniz. Benim en önemli taktiklerim:
1: kendime karşı biraz acımasız olmamdı; yani kendimi test ederdim. Kendime sınav hazırlardım, yanlış yapmayana dek çalışmaya devam ederdim.
2: bir konuya ait bütün bilgileri tek bir kağıtta toplardım, yani mind map tarzı bir şey oluştururdum ki genel bir bakışım olabilsin ve kafam karışmasın.

Bu yöntemlerle matematiği 0 olan bir arkadaşım benim notlarımla sınavda en yüksek notu aldı. Üniversiteden atılmadan önceki son şansıydı.

Ders çalışmak çok keyifli olabilir. Umarım başarılı olursunuz. Ama olamazsanız da dünyanın sonu değil 😊
Ara vermemeliyim diye kendimi çok şartlamıştım ama en sonunda kayış koptu. Günlerdir durmadan ağlıyordum. Dün en son o kadar kötü oldum ki bırakmak zorunda kaldım atak falan da geçirdim bir de. Bugün dinlendim. Yarın başlamaya çalışacağım yavaşça. Önerilerinizde çok haklısınız. Mesela ben hiç gerçekçi plan yapamam, çok fazla hedef koyarım ve onlar aska bitmez doğal olarak üzülürüm, dersin başına bile oturmak istemem. Doğru diyorsunuz. Tavsiyeleriniz için çok teşekkür ederim.💜😊
 
Çok önemli bir problem değil ama sırf içimi dökmek için yazıyorum. Özür dilerim. Lütfen eleştirmeyin insanların ne dertleri var falan diye biliyorum çok büyük bir şey değil sırf yazmak iyi gelir diye yazıyorum. Sınava hazırlanıyorum birkaç ayım kaldı ve bu zamana kadar boş geçirdiğim zamanlar için çok kötü hissediyorum. Bir taraftan az zaman kaldığı için anormal bir stres içindeyim. Sürekli anksiyete atakları geçiriyorum. Aynı zamanda bipolarım o da zora sokuyor, ilaçlarımı alıyorum ama stresli olunca o da tetikleniyor. Uyku düzenim de sınava çalıştığım için bozuk o yüzden ataklarım tetikleniyor. Uyuyamıyorum uyuyunca vicdan azabı çekiyorum. Çok geç yatıyorum ertesi gün kamyon çarpmış gibi oluyorum. Çok uykusuzum, yine de ısrarla geç yatıyorum çalışmak için, ayık kalmak için sürekli kafein alıyorum ama artık ona rağmen uykum geliyor vücut dayanamıyor. Kafam hiçbir şey almıyor, resmen aptallaştım. Çalışmakta çok zorlanıyorum zorlandıkça iyice üzülüyorum. Yorgunluktan ölmek üzereyim, her yerim ağrıyor, sarhoş gibiyim konuşmakta bile zorlanıyorum. Gözlerim şişti. Psikolojim berbat durumda, bütün gün defalarca ağladım kendimi durduramadım, bir de ağladıktan sonra salak saçma gülmeye başlıyorum kahkahalar atıyorum çok dengesizim. Genelde böyleyim bir ağlayıp bir gülüyorum ve asla engel olamıyorum. Çok kötü çarpıntım var boğuluyorum resmen. Ellerimi çimdikliyorum kendimi durdurmak saçma sapan bir şey yapmamak için. Sınavı kazanamayacağım muhtemelen çünkü geç kaldım, istediğim gibi olmayacak bunu düşündükçe çıldırıyorum. Kendime kızıyorum neden şimdiye kadar yeterli çalışmadım diye. Bir de rahatsızlık ilk başladığı zaman hastaneye yattım, kendimi toparlamam uzun sürdü, o yüzden yeni baştan çalışmaya başlamak o kadar zor oldu ki. Hastalanmasam belki de çok rahat kazanacaktım ben eskiden çok iyi bir öğrenciydim. Şu anda çok kötü değil ama yetmiyor. Hastalanmasam daha başarılı olabilirdim, böyle olduğum için kendime çok kızıyorum o yüzden. Her şey daha güzel olacaktı. Kafamın içi patlayacak gibi. Ne yapacağım ben?
Sınav önemli ama senin sağlığın daha önemli, ölüme bir tek çare yok seneye daha iyi hazırlanırsın geçemezsen çok dert etme. Hayat çok kısa
 
Back
X