Yaptığın şeyi ben de görünce yada ben sana yapınca bana kızamaz ve akıl veremezsin..
Bu yüzden kendisine yapılmasını istemediği şeyleri kendi de olabildiğince yapmamalı insan, yapabildiği kadar düzeltmeli.
Yapabildiği kadar diyorum çünkü bazı şeyler ya uzun sürede düzeliyor ya da sadece azaltılabiliyor..
Bazı şeyler de yapımız olduğundan sanırım düzelmiyor yada çok zor oluyor...
Çalışmanın en güzel taraflarından biri de, görmek istemediğin misafirler eve geleceği zaman stres yapmamak.
Çünkü eve gidene kadar herkes gitmiş oluyor, karşılaşmak durumunda kalmıyorsun.
İlk defa benim gibi birini görmüş, her şeyin ilki var işte..
Ama ben halimden memnunum, kötü yönden diyorsan da zaten beni tanımıyorsun, tanıdığını sanıyorsun..
Annem varken hele iyice yanlış tanındığımı düşünüyorum bazen.
İnsanlar yapıyor ediyor susuyorsun yada sakin tepkiler veriyorsun.. O insanlar devam ediyor aynı şeylere.. Dayanamayıp daha sert tepkiler veriyorsun.. Ve suçlu sensin. Sanki her şeyi sen başlattın, ilk sen yaptın.. Bir bakıyorsun her şeyi tersine çevirmişler...
Ne olursa olsun geçiyor işte, aile olunca, bir şekilde geride kalabiliyor bir şeyler..
Ama hep tekrar ediyor aynı şeyler.. Tekrar oluyor, tekrar, tekrar...