Ben de merak ediyorum bu konuyu. Lisans mezunu birisi olarak kendim gibi lisans okumuş biriyle evlenmek istiyorum. Sırf bu isteğim yüzünden linç ediliyorum. Yarin obur gün iyi bir okulda doktora yaptığımda lise mezunu biriyle anlaşabilir miyim? Hiç zannetmiyorum. Ama akrabalar öyle demiyorlar.
Sadece akrabalar öyle demiyorsa yine iyisin, benim annem de onlarla aynı fikirde. Benim annem mi oğlanın annesi mi karıştırıyorum. İnsan kendini değersiz hissediyor. Bide bugün demez mi "çalış çalış nereye kadar elin oğlu getirsin sen ye" diye. La havale vela. Zamanında oku kendini kurtar diye öğüt veriyordu. Ben bu x kuşağı mıdır ne zıkımsa çözemedim bu kuşağı.
Benim annem de diyor. Hatta bazen "İşi iyi olursa memlekete gidersin" diyor ve "Lise mezunu olsa da olur işi iyi olursa" diyor. Anlamıyorlar beni. Ben şimdi Ankara'nin en iyi vakiflarindan birinde yüksek lisans kazandım. Neden elin oğlu için şehir değiştireyim ki? Her şey para değil.
Benim annem için evi olması master seviyesinde bir olay. İşinin iyi olmasına da gerek yok yeter ki evi olsun. Mesele anlaşılmak da değil ne bileyim insan biraz böbürlenir, benim kızım daha iyilerine layık falan der. Ben bunun için mi okuttum der. Tamam ben de Sabancı gelsin demiyorum ama hak ettiğimden daha azına layık görülmek de zoruma gidiyor. Ben bunun için mi yaşadığım şehirden 15 saat uzaklıkta bir yerde kimi zaman aç karnına uyuyarak okudum? Bunun için mi mobinge maruz kaldığım halde bir şeyler öğreneyim diye istifa etmedim? Ben bilmiyor muydum evde oturup koca beklemeyi? Bu arada tebrik ederim
Teşekkür ederim. Benim annem de öyle. 20 yaşındayken bana görücü geldi, kadın "Evi var" diye bir övünüyor anlatamam. Ben anneme o zaman "Anne benim yüksek lisans hedefim var" dedim. Iste o zamanlar hedeflediğim okulu kazandım. Benim için çok güzel bir başarı. Ama vasıfsız akraba kendi torunu doktorla evlenecek diye övünüp benden ötürü "Onu da birilerine verirsiniz" diyormuş. Bu insanlarin akli evlilikten başka bir şeye çalışmıyor ya cidden.
Maalesef bu ülkede kadınsan istersen atomu parçala, evli bir kadın kadar statün olmuyor. Akrabaların kıskançlığından aşağılamıyorsa ben de bir şey bilmiyorum. Ben akrabalarla düğün, bayram, cenaze dışında görüşmüyorum yine de bir şekilde sinirimi bozuyorlar.
