Çok sağol pozitif olmaya cabaliyorum. Ancak 19 yasindan beri yumurtaliklarimi kaybetmeyle yüzleşiyorum. Benim sürecin oldukça uzun. bu yolda 1 yumurtam alindi. Diğerinin bir kismi alindi. Daha 1,5 yillik evliyim, yasim 35 geldi. Geçirdiğim her iki ameliyat ölümle yaşam arasindaydi. Ameliyattan cikabilirmiyim diye ameliyat olan bir insan olarak bu bebeğin tutunması ve saglikla kucagima almak çok önemli. Umutsuz olmuyor ama bunca olumsuzlugu yasiyinca insan tukeniyor. Bu arada triod sorunum var anca düzene girdi ve tedaviye baslayabildik.Bunca şey yasadim hayatımda en zoru kanser testinin sonucunu beklemek diyordum bu ondan zor oldu. Sizlerinde cani sikmak istemem ama kimse tam olarak anlamiyor. Bu yolda olan sadece digerini anliyor. Cani sikma bu olmazsa yine olur denmesi bile sinirimi bozuyor. Anne olmak bebeğimi kucagima almak için 16 senedir cabaliyorum. Bu negatiflik sadece bu tedavide olusmadi. Anlayacagin çok uzun bir yolu geçtim. Sürekli dua edip sakinlesmeye cabaliyorum ama zor nedense.